Biały Wywiad. Analiza roli prywatnych firm wojskowych w politycznych działaniach Rosji.

Witam Państwa.

Cztery blogi poświęcone działaniom rosyjskich , prywatnych , paramilitarnych firm na przykładzie Grupy Wagnera w Syrii, Libii i innych krajach, spotkały się z ogromnym zainteresowaniem Państwa. Trudno się też dziwić, ponieważ w dostępnych mediach publicznych i komercyjnych, najczęściej można spotkać relacje dziennikarzy , fotoreporterów pokazujące skutki a nie przyczyny , pewnych utajnionych działań wojskowych z wykorzystaniem najemników których się werbuje najczęściej poprzez ogłoszenia w mediach społecznościowych.

Najpierw w blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD który był jednocześnie pokazaniem niezwykle trudnego , długiego i żmudnego śledztwa dziennikarzy międzynarodowego portalu śledczego BELLINGCAT , zakończonego sukcesem w sprawie zestrzelenia nad Ukrainą rosyjską rakietą sytemu BUK ,samolotu pasażerskiego MH 17 , malezyjskich linii lotniczych i udziału w zestrzeleniu , Igora /Strelkova/ Girkina oraz jego kolegów z GRU.

👇

https://wordpress.com/block-editor/post/mirekszczerba.com/375

Ten blog poświęcony był użyciu broni chemicznej przez Rosję i reżim Assada w Syrii

👇

https://wordpress.com/block-editor/post/mirekszczerba.com/2979

W kolejny blog z cyklu BIAŁY WYWIAD , dotyczył najemników z PMC Grupy Wagnera.

👇

https://wordpress.com/block-editor/post/mirekszczerba.com/5424

Temat , genezę powstania rosyjskich prywatnych grup najemników PMC rozwinąłem w blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD. PSY WOJNY.

👇

https://wordpress.com/block-editor/post/mirekszczerba.com/7573

Gdyby Państwu któryś z linków nie chciał się otworzyć to wszystkie te blogi oraz pozostałe na którą serdecznie Państwa są pod hasztagiem:

👇

#BiałyWywiad

Oczywiście są też analizy wybitnych ekspertów bezpieczeństwa ale są to najczęściej duże opracowania tekstowe ,zrozumiałe głównie dla specjalistów z tzw branży. Państwa zainteresowanie pokazało że forma prezentacji którą przyjąłem i będę kontynuował w innych blogach z cyklu BIAŁY WYWIAD jest dobrym kierunkiem dla mnie jako blogera.

Zacząłem ten temat przedstawiać inaczej , językiem innym niż język ekspertów , bardziej czytelnym dla zwykłego czytelnika i internauty , dodatkowo wzbogacając blogi o ogromną ilość zdjęć, dokumentów. Wyszedłem bowiem z założenia że pokazanie takich dosyć trudnych tematów w formie bardzo nowoczesnej ,uwzględniającej już nowoczesne tzw techniki open source, OSINT przy wykorzystaniu ogólnodostępnych narzędzi takich jak GOOGLE EARTH czy STREET VIEW ,nie tylko uatrakcyjni temat ale pozwoli czytelnikom i internautom, zobaczyć to o czym się jedynie przeczyta a nie zobaczy się w profesjonalnych raportach ekspertów bezpieczeństwa.

Myślę że przedstawiony w nowoczesnej ,ilustrowanej formie raport/ analiza będzie dla Państwa równie interesująca jak poprzednie moje blogi ale jestem zobowiązany przedstawić Państwu najpierw słowniczek który pozwoli Państwu zrozumienie niektórych określeń.

Słowniczek terminów

Alfa (Dyrekcja \”A\” Centrum Specjalnego Przeznaczenia Federalnej Służby Bezpieczeństwa (FSB)

• Pierwotnie założona w 1974 roku jako krajowa siła antyterrorystyczna KGB. Siostra do Vympel (patrz \”Vega lub Vympel\”).

Grupa Antyterrorystyczna Orel

• Prywatna rosyjska organizacja bezpieczeństwa przed utworzeniem Grupy Wagnera (patrz \”Grupa Wagnera\”). Organizowane z wojskowych i specjalnych weteranów operacji, z wielu agencji odgałęzienia i organizacji stowarzyszonych na przestrzeni lat.

EMERCOM (Ministerstwo Nadzwyczajnych Sytuacji)

• Ministerstwo Sytuacji Nadzwyczajnych, znane również jako inistry Emergency Control M,jest rosyjską agencją odpowiedzialną za służby ratownicze, od służb ratowniczych po obronę cywilną.

Emercom Demining

• Większość rosyjskiej spółki państwowej, która zdobyła wiele kontraktów poprzez połączenia z EMERCOM.

FSB (Federalna Służba Bezpieczeństwa)

• Główny następca agencji KGB.

GRU (Główna Dyrekcja Wywiadu)

• Oficjalnie znany jako Główna Dyrekcja (GU) Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, ale powszechnie określane jako GRU. Jest to rosyjska agencja wywiadu wojskowego.

ICIJ (Międzynarodowe Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych)

• Niezależna organizacja badawcza z siedzibą w D.C., znana ze swojego zaangażowania w publikację Panama Papers.

IRA (Agencja Badań Internetowych)

• Rosyjska firma znana z działań internetowych na rzecz realizacji rosyjskich interesów politycznych, szczególnie podczas wyborów w 2016 roku.

IRTF (Niezależna Grupa Zadaniowa .

• Jednostka rosyjskiego prywatnego wojskowego wykonawcy bezpieczeństwa RusCorp, oferująca służby wywiadowcze ryzyka bezpieczeństwa.

KUOS (Kursy rozwoju dla personelu oficerskiego)

• Znany również jako KGB Higher School, był porównywalny do szkoły oficerów dla personelu KGB. Szkolono tam jednostki alfa (patrz \”Alfa\”) i Vympel (patrz \”Vympel\”).

Moran (Grupa Bezpieczeństwa Moran)

PMC (Prywatny Wykonawca Bezpieczeństwa Wojskowego)

• PMC to prywatne organizacje zapewniające zbrojne wsparcie wojskowe w strefach konfliktu

ROSICH (7. Oddział Sił Specjalnych)

• Elitarna siła rosyjskich sił specjalnych służących w wewnętrznych oddziałach rosyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

SDF (Syryjskie Siły Demokratyczne)

• Dowodzona głównie przez Kurdów siła w syryjskiej wojnie domowej, wspierana przez Stany Zjednoczone i Globalną Koalicję na rzecz Pokonania ISIS.

STG (Stroytransgaz)

• Budownictwo i inżynieria, publiczna spółka akcyjna założona w 1990 roku, pierwotnie jako spółka zależna Gazpromu. Zaangażowany w budowę infrastruktury przemysłu węglowodorowego w Rosji, krajach postsowieckich i na Bliskim Wschodzie.

Vympel (Dyrekcja \”V\” Centrum Specjalnego Przeznaczenia FSB)

• Pierwotnie powstała w 1981 roku jako bardziej agresywny, zagraniczne wsparcie dla Alpha (patrz \”Alpha\”). Jednostka koncentruje się podobnie na operacjach antyterrorystycznych i bezpieczeństwie jądrowym.

Vityaz (1 Jednostka Ministerstwa Spraw Wewnętrznych )

• Założona we wczesnych czasach sowieckich została rozwiązana, aby pomóc w utworzeniu 604-tego Centrum Specjalnego Przeznaczenia .

Widzimy wojny w Afganistanie, Syrii ,Iraku, Iranie, Sudanie ,innych krajach Bliskiego Wschodu , Afryki , Azji , Ameryki Południowej i Łacińskiej , pokazują nam telewizje , jakichś zielonych ludzików , ludzi w mundurach, wyglądających jak żołnierze regularnych sił zbrojnych jakiegoś kraju i słyszymy że oficjalnie w tym kraju wojny nie ma więc co tam robią na zdjęciach czy filmach umundurowani żołnierze ? Czy to są żołnierze tacy o jakich mamy wyobrażenie ? Nie proszę Państwa , to są płatni najemnicy, najwięcej ich jest z Rosji , Ukrainy i byłych republik, dawnego Związku Radzieckiego.

W tamtych trzech blogach z cyklu BIAŁY WYWIAD , pokazałem nie tylko najemników z prywatnej tzw Grupy Wagnera ale też i innych prywatnych firm , potajemnie współpracujących z Kremlem w różnych międzynarodowych konfliktach na całym świecie/użycie broni chemicznej, zestrzelenie MH17,Grupa Wagnera w Syrii i innych krajach / , korzystających z wsparcia ,przede wszystkim logistycznego a więc transporty morskie czy lotnicze oraz dokumenty dla najemników , najczęściej fałszywe , mimo biometrii na granicach krajów UE , przemieszczających się swobodnie z Rosji na inne kontynenty i do krajów o których wspomniałem wcześniej . W blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD. PSY WOJNY , poruszyłem temat powstania i przyszłości tych firm , mogących wywołać konflikty, wojny domowe czy też zamachy stanu lub pucze obalające rządy w krajach w których nie ma ustabilizowanej Demokracji ,głównie na Bliskim Wschodzie , Afryce , Azji oraz krajach łacińskich, Ameryki Południowej .

W piątym blogu z tej serii , przedstawię Państwu najważniejsze aspekty , metodologię i fragmenty analizy która pokazuje rolę tych firm w strategii PROXY ,wojny którą Rosja przyjęła jako podstawę ukrytej ingerencji wojskowej w innych krajach celem zdobycia swoich wpływów.

Oczywiście mój blog jest jedynie \”wsparciem\”, przedstawionym pod \”kątem\” OSINT , popartym, licznymi zdjęciami i dokumentami autorki raportu i moimi , analizy której autorką jest wybitna ekspert i członkini Center for Strategic International Studies -CSIS , dr Candace Rondeaux w imieniu której zapraszam Państwa do tej ciekawej lektury.

Poniżej przedstawiam link do tego raportu.

https://www.newamerica.org/international-security/reports/decoding-wagner-group-analyzing-role-private-military-security-contractors-russian-proxy-warfare/

Candace Rondeaux Senior Fellow, Międzynarodowy Program Bezpieczeństwa

Podziękowania autorki raportu.

Autorka chciałby podziękować Peterowi Bergen i Danielowi Rothenbergowi , współdyrektorom New America / Arizona State University Future of War za wsparcie w całej produkcji tego artykułu. Głęboki dług wdzięczności jest też dla Davida Stermana za zastosowanie jego redakcyjnego ostrego oka do tekstu i dzielenie się jego analitycznymi intuicjami w trakcie badań nad tym sprawozdaniem. Bardzo skorzystała również na badaniach Siergieja Sukhankina na temat rosyjskich spraw wojskowych i Grupy Wagnera, a jego bezpośredni wkład w historyczne fragmenty tego sprawozdania, obejmujące moskiewską strategię zimnej wojny na Bliskim Wschodzie, znacznie podniósł tę analizę. Badania Navara Sabana na temat prywatnych wykonawców bezpieczeństwa i bojówek pro-Assada pomogły również odpowiedzieć na krytyczne pytania dotyczące wpływu Rosji na lokalne siły w Syrii. Christopherowi Millerowi, Mike Eckelowi i wiele innym , którzy spędzili czas na życiu i odkrywaniu kłamstw Kremla w sprawie konfliktu na Ukrainie. Podziękowania dla Jacka Margolina i Aliny Poliakovej za dostarczenie fachowej recenzji i podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat wzajemnego oddziaływania między rosyjską wojną polityczną, nielegalnymi sieciami i działalnością w zakresie nielegalnej wojny w XXI wieku.

Dokument ten został częściowo dotowany z Carnegie Corporation w Nowym Jorku / przedstawiam Państwu jedynie jego moim zdaniem najbardziej ciekawe fragmenty a całość w języku angielskim jest w linku powyżej / .

Warto zauważyć, że niektóre z najlepszych badań przeprowadzonych na temat Grupy Wagnera i rosyjskich prywatnych wojskowych wykonawców bezpieczeństwa zostały opracowane przez anonimowych badaczy wywiadu open source, działaczy na rzecz praw człowieka i dziennikarzy śledczych na Ukrainie, w Rosji, Syrii i gdzie indziej. Ten dokument nie byłby tym, czym jest bez ich odważnych wysiłków, aby utrzymać władzę w odpowiedzialności oraz obszernych porad i pomocy tak wielu ludzi, z których wielu nie mogło zostać tu wymienionych ze względów bezpieczeństwa.

Rosyjskie firmy są przeznaczone do strategicznego oszustwa. Luki prawne pozwalają im na omijanie krajowych i międzynarodowych zakazów działalności najemników.

• Poszczególni obywatele są wykluczeni na mocy prawa rosyjskiego z działalności najemników, ale ustawy uchwalone przez Putina przedsiębiorstw państwowych w celu utworzenia prywatnych armii o szerokiej swawolności operacyjnej.
• Kilka rosyjskich paramilitarnych firm współdziałają z rosyjskim wojskiem w ramach specjalnych, tajnych ustaleń umownych między ministerstwami rządowymi a strategicznymi przedsiębiorstwami państwowymi.
• Międzynarodowe zakazy prawne wobec najemników i protokoły dotyczące postępowania tych firm nie rozwiązuje luk prawnych, które pozwalają Rosji na zbyt szeroką interpretację zasad obrony zbiorowej.

Rosyjskie paramilitarne firmy są produktami postradzieckiej prywatyzacji rosyjskiego kompleksu wojskowo-przemysłowego i rekonsolidacji państwa bezpieczeństwa pod rządami Putina. Ich struktury odzwierciedlają kulturę i hierarchię rosyjskich służb bezpieczeństwa, ale także zostały ukształtowane przez chaotyczne fazy modernizacji wojskowej kraju.

• Przedsiębiorstwa państwowe rekrutują przede wszystkim swoje prywatne armie z nadwyżki dostaw doświadczonych weteranów operacji specjalnych zwolnionych przez postradzieckie zmniejszenie obrażeń wojskowych.
• Wiele grup to odtworzone jednostki utworzone ze służb bezpieczeństwa, takich jak FSB, GRU . Importowały one hurtowo struktury organizacyjne i kulturę operacyjną tych instytucji.
• Strategiczne przedsiębiorstwa państwowe stanowią znaczną część bazy klientów rosyjskich paramilitarnych firm wojskowych /PMC /, co czyni je integralną częścią nieformalnych sieci, które kształtują politykę wewnętrzną i politykę zagraniczną Putina.

Rosja wykorzystuje PMC do realizacji strategicznych celów na Bliskim Wschodzie i jego peryferiach, które wykazują ciągłość wcześniejszych działań strategicznych Kremla.

• Zasady doktryny Primakowa dotyczące wielo biegunowości i projekcji siły na południowej flance Rosji pozostają kluczowymi ramami dla rosyjskiej wielkiej strategii. Wojna PROXY jest środkiem do tych celów.
• Wiele z tych samych przedsiębiorstw państwowych, które służyły jako główny sposób wywierania wpływu na pełnomocników, partnerów i sojuszników Kremla w czasach sowieckich, nadal służy do dziś jako podstawa dla rosyjskich operacji .
• PMC wzmacniają interesy Rosji w zakresie bezpieczeństwa narodowego w obszarach świata, gdzie nie może sobie pozwolić na niestabilność polityczną, która negatywnie wpływa na energię, wydobycie i eksport broni.

• Rosyjski PMC nie rozpoczął się od Grupy Wagnera lub Jewgieniego Prigożyna. Narracja Wagnera kryje większy, trwalszy system splecionych sieci państwowych i prywatnych.
• Rosyjskie cele strategiczne zostały ukształtowane przez interesy gospodarcze rosyjskich PMC jako sprywatyzowanych spadkobierców i nadzorców znacznej części głównego eksportu energii i broni w Rosji.
• Rosyjska strategia wojny PROXY, długo poprzedzała Putina i choć jego umiejętności nie powinny być odrzucane, jest on kształtowany i włączony przez historyczną dynamikę, która dała początek rosyjskiej PMC.

Rosja rozmieściła PMC jako pełnomocników do zarządzania ryzykiem eskalacji na Ukrainie i w Syrii i innych krajach , ale swobodny przepływ informacji o ich działaniach nakłada ograniczenia i zagrożenia dla rosyjskiej strategii wojny PROXY .

• Choć nieprzejrzyste, złożone sieci wewnętrzne Kremla i PMC są często ukryte w zasięgu wzroku opinii publicznej ale są już wykrywalne przez społeczeństwo, a także przez strategicznych konkurentów Rosji.
• Zmniejszona wiarygodność rosyjskiej dezinformacji w odniesieniu do PMC stawia nacisk na wojnę informacyjną i oszustwa w rosyjskiej strategii, co wykazano w Syrii i na Ukrainie.
• Rosnąca globalna zdolność do ukrywania danych cyfrowych , stwarza ryzyko , co powinno skłonić Stany Zjednoczone i ich sojuszników do strategicznego przemyślenia.

W tym miejscu ważnym dla analizy jest bitwa w Syrii koło Deir Ezzor.

Bitwa pod Khasham: Pod osłoną nocy w Deir Ezzor.

Późnym wieczorem 7 .02. 2018 r. grzmiący huk ogromnego bombardowania lotniczego rozświetlił nocne niebo w pobliżu południowo-zachodniego skraju syryjskiego miasta Khasham w prowincji Deir Ezzor.

Amerykanie i Rosjanie wymienili ostrzał w Syrii więcej niż jeden raz.

Kyle Rempfer 26 listopada 2018 r

Siły amerykańskie wielokrotnie ścierają się z rosyjskimi bojownikami w Syrii.

Stenogram wywiadu został następnie opublikowany na stronie internetowej ambasady USA w Moskwie. Jeffrey został poproszony przez rosyjskich dziennikarzy o zweryfikowanie szczegółów incydentu z lutego z udziałem rosyjskich najemników i proreżimowych syryjskich bojowników, którzy zaatakowali amerykańskie i lokalne siły partnerskie we wschodniej Syrii Deir ez-Zor prowincji. Pentagon powiedział, że wojska USA wezwały do bliskiego wsparcia powietrznego w celu obrony swojej placówki, rzekomo zabijając do 200 myśliwców wroga. Nie było amerykańskich ofiar, ale jeden żołnierz sił koalicji był został ranny.

Rosyjski dziennikarz poprosił Jeffreya o podanie szczegółów na temat pozostałych kilkunastu incydentów, ale tego nie zrobił, powołując się na względy bezpieczeństwa operacyjnego.

\”Nie komentujemy konkretnych działań wojskowych tego rodzaju. Siły USA są legalnie w Syrii, wspieranie lokalnych sił w walce z Daesh,\” Jeffrey powiedział, używając arabskiego akronimu dla grupy terrorystycznej Państwa Islamskiego. \”W stosownych przypadkach – i miało to miejsce kilkanaście razy w jednym lub innym miejscu w Syrii – korzystają z prawa do samoobrony, gdy czują się zagrożeni. To wszystko, co o tym mówimy.\”

Bojownicy pro-Assad atakują siły wspierane przez USA, doradców koalicyjnych

Syryjskie siły pro-reżimu zainicjował niesprowokowany atak na siedzibę Syryjskich Sił Demokratycznych w środę, Centralne Dowództwo USA powiedział w oświadczeniu prasowym. Chociaż Rosjanie byli podobno najemnikami pracującymi dla Wagner Group, prywatnej firmy wojskowej, bojownicy zostali oskarżeni o działanie jako zbędna jednostka paramilitarna dla Kremla. Udokumentowano je zarówno w wojnie domowej w Syrii, jak i w wojnie w Donbasie na Ukrainie.

To była w 2018 r , pierwsza , ważna sytuacja o której jest mowa w raporcie.

O świcie obrażenia od bitwy były widoczne. Wśród ofiar śmiertelnych byli rosyjscy bojownicy powiązani z Grupą Wagnera, kontyngentem prywatnego i wojskowego bezpieczeństwa (PMC), którego zadaniem było szkolenie, wyposażenie i rozmieszczenie z łowcami ISIS i kilkoma innymi pro-Assadowskimi bojówkami w kluczowych liniach komunikacji w północnej Syrii. To był druzgocący cios dla 5 Korpusu Szturmowego, amalgamatu lokalnych prorządowych sił paramilitarnych, który zdecydował że Wagner i powiązane z nim rosyjskie oddziały PMC , rozpoczęły szkolenie wkrótce po rozpoczęciu wojny domowej w Syrii w 2011 roku. Media i naukowe relacje z bitwy sugerowały, że po raz pierwszy od dziesięcioleci amerykańskie wojsko, strzelało bezpośrednio do sił rosyjskich.

Kilka grup rosyjskich najemników i weteranów wojskowych na popularnej rosyjskiej platformie mediów społecznościowych- Vkontakte , zacząły wypuszczać informacje o tym, co mogli usłyszeć o bitwie. Znany z bloga BIAŁY WYWIAD. PSY WOJNY , Igor \”Strelkov\” (aka Igor Girkin), wskazał, że liczba ofiar śmiertelnych może wynosić nawet 600 najemników. Od tego czasu powszechnie wiadomo było, że Strelkov-Girkin prowadził zespoły rozpoznawcze na Krymie i służył jako szef bezpieczeństwa dla rosyjskiego oligarchy Konstanina Malofiewa, kluczowego finansisty rosyjskich nieregularnych grup paramilitarnych.

Rosyjskie zakazy prawne wobec prywatnych sił ekspedycyjnych wiążą organizacje takie jak Wagner ściśle z państwową siecią oligarchów, przedsiębiorstw państwowych i agencji bezpieczeństwa. Rosyjscy operatorzy PMC, tacy jak Grupa Wagnera, wydają się być podmiotami prywatnymi, działającymi niezależnie od rosyjskiego wojska i rzekomo świadczącymi usługi ochrony bezpieczeństwa. W zależności od funkcji, rosyjskie PMC są często pełne operatorów bojowych / najemników/, którzy ściśle koordynują z rosyjskim wojskiem na lądzie i na morzu.

Po bitwie pod Chasham w Deir Ezzor, Kreml był w pułapce, początkowo zaprzeczając, że którykolwiek z jego obywateli został zabity, a następnie ostatecznie przyznając, że co najmniej czterech rosyjskich weteranów zostało zabitych, a kilka innych rannych wraz z nieco ponad dwa tuzinami pro-Assad , syryjskich bojowników w starciu z siłami amerykańskimi.

W tym raporcie analizujemy czynniki, które spowodowały rozwój rosyjskiego sektora bezpieczeństwa prywatnego, a które ukształtowały rosyjskie operacje PMC w szczególności w Syrii. Najemnicy Grupy Wagnera byli w Wenezueli. W Libii jej najemnicy udzielili kluczowego wsparcia siłom gen. Chalifa Haftara.  W Republice Środkowoafrykańskiej wciąż krążą tajemnice dotyczące zabójstwa w lipcu 2018 r. trzech rosyjskich dziennikarzy śledczych, którzy zostali śmiertelnie zaatakowani podczas próby śledzenia historii Wagnera.

Dziennikarka Irina Gordienko w siedzibie Novaya Gazeta w Moskwie.

30 lipca 2018 roku, trzech rosyjskich dziennikarzy zostało zastrzelonych, a ich ciała pozostawione na poboczu drogi w pobliżu strefy konfliktu w Afryce Środkowej. Ich nazwiska to Orkhan Dzhemal, znany reporter konfliktu; Alexander Rastorguev, wielokrotnie nagradzany filmowiec; i ich kamerzysta, Kirill Radchenko. Celem ich podróży do Republiki Środkowoafrykańskiej było nakręcenie filmu dokumentalnego o Grupie Wagnera, rosyjskiej prywatnej firmie wojskowej, która działała w kilku krajach afrykańskich w ostatnich latach i która jest uważana za powiązaną z rosyjskim wojskiem i państwem. Władze w Moskwie twierdzą, że reporterzy zginęli w przypadkowym akcie przemocy. 

Definiowanie terminów i sondowanie granicy rosyjskiej strategii wojny typu PROXY .

Aby zrozumieć rolę rosyjskich PMC w rosyjskich strategiach konieczne jest określenie, co oznacza PMC i PROXY. Badanie to koncentruje się wyłącznie na grupach, które zapewniają wsparcie operacyjne lub logistyczne, rosyjskim wojskowym kampaniom ekspedycyjnym, wojskowo-technicznym ,misjom doradczym poza Rosją lub połączeniem tych dwóch, jak się wydaje częściej.

Organizacje, które zapewniają zbrojne wsparcie operacyjne w warunkach konfliktów zbrojnych, takie jak wsparcie logistyczne i szkoleniowe dla kampanii operacyjnych i wojskowych misji doradczych, są prywatnymi wojskowymi wykonawcami bezpieczeństwa lub PMC. Nasze ramy analizy opierają się przede wszystkim na zasadach zawartych w Międzynarodowym Kodeksie Postępowania dla prywatnych dostawców usług bezpieczeństwa (ICoC) .Opublikowany w 2008 r. przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i rząd Szwajcarii dokument z Montreux , potwierdza zobowiązania państwowe wynikające z obowiązującego prawa międzynarodowego i ustanawia niewiążące standardy i praktyki dla podmiotów gospodarczych świadczących usługi wojskowe lub bezpieczeństwa. W większości przypadków poszczególni prywatni operatorzy PMC są traktowani jak cywile, w przypadku których stosuje się dwustronny status sił zbrojnych lub umowy wojskowo-techniczne .  Pięćdziesiąt sześć państw jest sygnatariuszami dokumentu z Montreux, w tym Stany Zjednoczone i Ukraina, ale ani Rosja, ani Syria nie są sygnatariuszami.

Rosyjskie , prywatne firmy paramilitarne / PMC /są narzędziami w rękach przedsiębiorstw państwowych, które chcą zdobyć nowe rynki dla państwa rosyjskiego. Oprócz zawierania umów z rosyjskimi przedsiębiorstwami państwowymi, rosyjskie PMC często czerpią z aktywnej rezerwy weteranów rekrutów z sił specjalnych lub specnazu, jednostek, których główne zestawy misji obejmują kampanie wpływów, prowadzenie rozpoznania i sabotażu oraz podejmowanie śmiertelnych operacji celowania.

 Podczas gdy rosyjski system prawny dotyczący działalności PMC jest często celowo nieprzejrzysty, rosyjskie PMC nie mieszczą się więc w całości w rosyjskiej strukturze prawno-konstytucyjnej. Technicznie artykuł 359 rosyjskiego kodeksu karnego z 1996 r. zabrania obywatelom Rosji, udziału w konfliktach zbrojnych za granicą w celu uzyskania nagrody materialnej.

Rosyjska reorganizacja wojskowa, modernizacja i rynek sił prywatnych.

Działalność rosyjskich PMC na Bliskim Wschodzie a szczególnie w Syrii i Libii , pokazuje wielką ciągłość z wcześniejszymi rosyjskimi i radzieckimi strategiami i taktykami. Podobnie jak Kreml podczas zimnej wojny, kiedy Rosja rozmieściła setki \” turystów i doradców\”, tajnych operatorów wojskowych w ramach umów wojskowo-technicznych. Tajni operatorzy, którzy dziś działają jako PMC, wzmacniają strategiczne interesy mocarstwa w zakresie bezpieczeństwa w obszarach świata, gdzie Rosja nie może sobie pozwolić na niestabilność polityczną, która negatywnie wpływa na jej główny eksport —ropę, gaz , energię i broń.

Na początku zimnej wojny, od końca lat 40, Kreml postrzegał swoje wysiłki zmierzające do przeniknięcia na Bliski Wschód i związane z politycznymi losami Nassera i Assada.  Kryzys nad Kanałem Sueskim w 1956 r. dodatkowo pobudził rozwój bliskich stosunków sowiecko-egipskich łącznie z wsparciem wojskowym dla Kairu , co doprowadziło do ustanowienia sojuszu wojskowego, sowiecko-egipskiego, który przez pewien czas służył jako kamień węgielny dla rozszerzenia wpływów sowieckich na Bliskim Wschodzie. Po zmianie władzy w Egipcie , Sadat wydalił rosyjskich doradców po tym, jak Sowieci odmówili dostarczenia broni ofensywnej w celu tłumienia ryzyka eskalacji wojny z Izraelem.

Po klęsce wojskowego układu z Egiptem , Rosja zmieniła taktykę .Radzieccy doradcy wojskowi zostali potajemnie przewiezieni do Syrii z radzieckich portów na Morzu Czarnym , głównie przez ukraińskie miasto portowe Nikołajewa i po przybyciu byli ubrani w syryjskie mundury wojskowe…zobaczcie Państwo ten wywiad z jednym z tzw turystów, Walerijem Anisimowem.

Zwykła dywizja techniczna armii radzieckiej S-200 udała się do Syrii w lokalnym mundurze, ale bez insygniów. Walery Anisimow na zdjęciu stoi drugi od lewej. Zdjęcie: z osobistego archiwum Walerija Anisimowa.

53-letni Moskali Walerij Anisimow stoi na czele \”Unii Weteranów Syrii\”, ale nazywa siebie \”syryjskim turystą\”. Gdyby nie kamera \”Change\”, którą w ciągu 20 lat za granicą wywiążeł się z 20 lat pod wodzą armii Uazik, nikt by mu dzisiaj nie uwierzył. Na pożółkłych zdjęciach jest w mundurze syryjskiego żołnierza w Damaszku.

\”Student\” rejs po Morzu Śródziemnym.

Walerij Stanisławowicz, kiedy nasze wojsko pojawiło się w Syrii?

\”Nasi specjaliści wojskowi są obecni w Syrii od 1967 roku. Byłem tam mógł odwiedzić podczas poboru w latach 1983-84 z 4000 żołnierzy i oficerów. Następnie, podczas wojny libańskiej, zamknęliśmy niebo Syrii z NATO i izraelskich samolotów z dwoma pułkami obrony przeciwlotniczej S-200. Świat był na skraju wojny nuklearnej. Do 20 naszych okrętów podwodnych popłynął w pobliżu syryjskiego portu Tartus, który może zaatakować amerykańskich lotniskowców w każdej chwili.

.

Szef Związku Weteranów Syrii Walerij Anisimow był jednym z pierwszych \”turystów\”, którzy pomogli Syryjczykom.

Zdjęcie: Ivan MAKEEV

Kto wtedy zadzwonił do ZSRR, aby pomóc Syrii?

– Latem 1982 roku Izrael zbombardował 16 z 19 syryjskich dywizji obrony powietrznej. A syryjskie niebo nie ma nikogo do obrony. Został on opanowany przez samoloty NATO, które zbombardowały Bejrut. A syryjski prezydent Hafez Al-Assad (ojciec Baszara al-Assada) spotkał się z Breżniewem w Moskwie i poprosił o pomoc.

 Jak zostałeś tam wysłany?

– Służyłem jako kierowca w jednostce obrony powietrznej pod Moskwą. Pewnej nocy obudziłem się, włożyłem do piekarni i zabrałem gdzieś. Po cichu. Zdecydowałem, że zabierają mnie do Afganistanu, gdzie również toczyła się wojna. Ale rano przyszliśmy do komisji lekarskiej, gdzie zobaczyłem kolejnych 500 przyszłych kolegów żołnierzy. Następnie – do portu Morza Czarnego , Nikołajewa. Kazano im przemalować wszystkie nasze S-200 w kolorze piaszczystym i zanurzyć je na 6 statkach.

.

\”rosyjscy turyści\” w Syrii. Zdjęcie: z osobistego archiwum Walerija Anisimowa.

Czy już wiedziałeś, że jedziesz do Syrii?

\”Nie, nie sądziłem. Przed wyjazdem zakazali strzyżenia, dali kostiumy fabryki \”Bolshevichka\” o dwa większe rozmiary. Koszule, krawaty i berety na nas były ciemnoniebieskie, wszystkie takie same. O trzeciej nad ranem obudzili się i wysłali do liniowca oceanicznego \”Ukraina\”. A potem przypomniałem sobie, że dzień wcześniej przeczytałem z zazdrością w gazecie notatkę: \”Zwycięzcy konkursu społecznego – studenci idą na rejs po Morzu Śródziemnym.\” Więc okazało się, że są ci \”studenci\”! Kiedy Dardanele minęły, tylko dziewczyny z personelu mogły chodzić po pokładzie. Zwrócili się do nas: \”towarzysze turystów.\” Śmialiśmy się z powrotem. Było nas około 1000 na liniowej.

Pierwsza walka \”turystów\”

\”Przed przybyciem do portu w Tartus zebraliśmy się na pokładzie i powiedzieliśmy: \”Wypełnimy międzynarodowe obowiązki w Syrii\”. Wyjęli pudełka z ładowni. Dali nam Kałasznikowów, cztery rogi z nabojami. Wszyscy byli ubrani w syryjski mundur. Zamieszanie było straszne. Kiedy zeszli po schodach, pojawiła się informacja: \”Towarzysze turyści, którzy zapomnieli o karabinie maszynowym w restauracji \”Neptun\” wracają.\” Ale nikt się nie śmiał.

Walerij Anisimow w syryjskim mundurze. Zdjęcie: z osobistego archiwum Walerija Anisimowa.

 Jakie były pierwsze zamówienia?

– Przeciwlotniczy system rakietowy Osa został najpierw rozładowany na brzegu. On był pokrycie dla naszego rozładunku. Później dowiedzieliśmy się, że w tym momencie samoloty przybyły z Izraela, co mogło nas zbombardować. Ale kiedy izraelscy piloci zobaczyli, że zostali \”oświetleni\” przez radar Os, nagle się odwrócili. Przez pierwsze dwa dni prawie nie spaliśmy i jedliśmy tuż pod rakietami.

 \”Co było niezwykłe?\”

– Nasze radary stale zarejestrowały do 130 samolotów NATO i Izraela w pobliżu granicy z Syrią. Powinienem był siedzieć w żelaznych kabinach. Przygotuj się do walki. A temperatura w nich osiągnęła 50 stopni…

I jedna z zimowych nocy rozpoczęła burzę piaskową. Wiatr podniósł piasek 2 kilometry w górę i rzucił się na ścianę. Obudziliśmy się z eksplozji: burza wywołała wokół części naszego systemu bezpieczeństwa – min sygnałowych i przeciwpiechotnych. W pobliżu były ćwiczenia armii syryjskiej, a 800 spadochroniarzy schodziło z nieba. Byliśmy tak przerażeni, że bojownicy w ciągu kilku minut z nożami bagnetowymi i hełmami wydrążonymi okopami w skalistym terenie.

Jak zachowywał się wróg?

– Teraz możemy powiedzieć, że dla Izraela szok związany z pojawieniem się w Syrii naszych rakiet S-200 w Syrii był równoznaczny z zamieszaniem, którego NATO doświadczyło po wystrzeleniu pocisków Kalibr z Morza Kaspijskiego.

Trzymali niebo Syrii zamknięte. Zdjęcie: z osobistego archiwum Walerija Anisimova.

Czy trzeba było zestrzelić samoloty?

-Zgodnie z naszymi celami, Syryjczycy czasami zestrzelił dwa lub trzy amerykańskie samoloty w ciągu dnia.

 \” Czy Amerykanie nie żałowali?

\”Kiedy teraz mówią, że w jakiś sposób nie bombardujemy obozów terrorystycznych w Syrii, niech pamiętają, jak strzelali do Bejrutu z broni pancernika New Jersey. Huk 1,2 tony pocisków był słyszany nawet w Syrii.

Co się stało z naszymi S-200 w Syrii?

\”Oni nadal są tam w Syrii. Dwa lata temu jeden z oddziałów – 20 pocisków S-200 został zajęty przez terrorystów. Ale nie byli w stanie z nich korzystać. To nie takie proste: kompleksy są aktywowane za pomocą klawiszy elektronicznych, do których zmieniają się każdego dnia. Po chwili pociski odparły wojska syryjskie.

List wysłany z Syrii , Walerija Anisimowa do jego dziewczyny . Zdjęcie: z osobistego archiwum Walerija Anisimowa.

Jak zakończyła się służba Syrii?

– Jako turysta. W 1984 roku zostaliśmy umieszczeni na statku \”Leonid Sobinov\” i odesłani do domu. Tylko zdjęcia pozostały w pamięci. Wielu moich kolegów otrzymało nagrody bojowe dla Syrii i Rosji, ale nigdy nie zostali uznani za bojowników. Nie sądzę, że to sprawiedliwe.

Na przykładzie tej historii, opowiedzianej przez jednego z żołnierzy rosyjskich widzimy jak wyglądał początek rosyjskiej obecności w Syrii. Wracamy do raportu.

Wśród tych kluczowych linii poprzedników jest rozwój znacznego rosyjskiego zainteresowania sprzedażą broni swoim arabskim klientom. Rozpoczęta w 1970 roku, sowiecko-libijska współpraca wojskowa, rozkwitła około 1975 roku, osiągając prawie 20 miliardów dolarów w transakcjach zakupu broni. Szacuje się też że około 11.000 radzieckich doradców wojskowych, odegrało rolę podobną do współczesnej rosyjskiej PMC. Rosyjscy turyści w Libii byli szeroko zaangażowani w serię potyczek granicznych z Czadem, Sudanem, Egiptem, Nigerem i Tanzanią. Według niektórych szacunków, ponad 4000 do 5000 byłych obywateli radzieckich zdecydowało się pozostać w Libii i służyć reżimowi Kaddafiego.

Związek Radziecki a pózniej Rosja zapewniły Syrii pomoc wojskowo-techniczną w wysokości około 26 miliardów dolarów. Od 1960 roku priorytetem było dostarczanie czołgów bojowych, lotnictwa, wywiadu radiowo-elektronicznego i zdolności do walki elektronicznej. Poza rozległą misją \”Szkolenie i wyposażenie\” Sowieci odegrali również istotną rolę w planowaniu syryjskiego wywiadu i operacji wojskowych.

Wolna Armia Syryjska zajęła obiekt Центр С – المركی س – Center SIGINT(Signals Intelligence) (logo na górze) obsługiwany wspólnie przez rosyjską agencję radiową Osnaz GRU (logo po prawej) i jedną z syryjskich agencji wywiadowczych (logo po lewej). Położony w pobliżu Al Hara,obiekt miał kluczowe znaczenie dla reżimu Assada, ponieważ był odpowiedzialny za nagrywanie i odszyfrowywanie komunikacji radiowej z każdej grupy rebeliantów działających w Syrii, co prawdopodobnie zebrane przez Rosję informacje w tym obiekcie były przynajmniej częściowo odpowiedzialne za serię zabójstw przywódców rebeliantów przez naloty.

Obiekt został niedawno zmodernizowany i rozbudowany przez Rosję, aby zapewnić Syrii i Iranowi świadomość sytuacyjną bliskiego wschodu. Po modernizacji, która trwała od stycznia do połowy lutego, podobno obejmowała cały Izrael i Jordanię oraz dużą część Arabii Saudyjskiej. Według raportu modernizacja była reakcją na obawy Iranu, że obiekt jest zbyt skoncentrowany na wojnie domowej w Syrii, zaniedbując szpiegostwo na rzecz Izraela. W ten sposób do bazy dodano nowy sprzęt i dodatkowy personel. Przechwycono tylko statyczne i zużyte czujniki  bardziej nowoczesny sprzęt .

Nie wiadomo, czy obiekt nosi nazwę Centrum S (\”S\” dla Syrii lub specjalne), wiadomo, że jest co najmniej jeden inny rosyjsko-syryjski obiekt SIGINT wokół, o nazwie Centrum S-2. Odznakę upamiętniającą 10-lecie tego innego obiektu szpiegowskiego można zobaczyć poniżej.

Rosyjskim operatorem Centrum S był Osnaz GRU, odpowiedzialny za wywiad elektroniczny radiowy w rosyjskich siłach zbrojnych. Chociaż niewiele wiadomo o tej jednostce, jej logo można zobaczyć poniżej. \”Части особого назначения\” – Osnaz GRU i \”Военная радиоэлектронная разведка\” – Wojskowe Radio Elektroniczne Intelligence.

Różne zdjęcia na ścianie wewnątrz przechwyconego obiektu po raz kolejny podkreślają rosyjskie zaangażowanie na Bliskim Wschodzie, pokazując nawet mapę baz i jednostek izraelskich sił zbrojnych. Inne zdjęcia szczegółowo rosyjski personel pracujący i prowadzenie centrum, a także podkreślić wizytę Kudelina L.K., Doradca Ministra Obrony Federacji Rosyjskiej.

\”Совместная обработка информации российскими и сирийскими офицерами\” oraz \”معالیة میتركة للمعلومات بين الببای السوريين والروس\” – Wspólne przetwarzanie informacji przez rosyjskich i syryjskich oficerów.

\”Начальники \”Центра-С\” – Szefowie Centrum S. Sześć linii pod ujawniają szeregi rosyjskich wodzów, ich nazwiska i daty, kiedy dowodzili Centrum. Wszystkie sześć wydaje się mieć rangę Полковник – \”Pułkownik\”. Nazwiska nie są czytelne.

\”Визит советника МО РФ Куделиной Л.И. в Центр\” i \”یيارة مستتار ویارة الدفاع الروسية كوديلني للمركی\” – Doradca Ministra Obrony Federacji Rosyjskiej Kudelina L.I. odwiedzając Centrum. \”Kudelina L.I.\” jest prawdopodobnie błędem, ponieważ nazwa powinna być \”Kudelina L.K\”.

\”Рабочий визит начальника ГУ МВС ВС РФ\” – Wizyta szefa Głównej Dyrekcji Międzynarodowej Współpracy Wojskowej Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.

\”Объекты и источники северного военного округа ВС Израиля\” – Bazy i źródła Północnego Okręgu Wojskowego Izraelskich Sił Zbrojnych. \”Źródła\” wskazują źródła sygnałów radiowych.

\”Карта радиоэлектронной обстановки\” – Radiowa elektroniczna mapa sytuacji.

 W 1965 roku radzieccy doradcy pomogli syryjskim odpowiednikom wywiadowczym, schwytać jednego z najbardziej utalentowanych agentów izraelskiego Mossadu, Eliego Cohena, za pomocą sprzętu do wykrywania sygnałów.

Pułkownik generał Grigorij Jaszkin, szef radzieckiego kontyngentu wojskowego w Syrii, osobiście przejął kontrolę nad przygotowaniem syryjskich manewrów wojskowych podczas izraelskiej inwazji na Liban w 1982 roku, nazwanej operacją Pokój dla Galilei. Pomimo niepowodzenia tamtej operacji , nastąpiło przekształcenie syryjskich sił zbrojnych w skuteczną siłę, Sowieci uzyskali korzyści w postaci praw do baz wojskowych w Tartus i Latakii. Przez cały czas rosyjskie państwowe firmy energetyczne i wojskowo-przemysłowe dostarczały , pieniądze i materiały potrzebne do scementowania silnego przyczółka w regionie. Konsekwencje tej polityki zagranicznej w kształtowaniu strategicznych celów Rosji i wykorzystania PMC są do dziś.

Obsesja na punkcie tajemnicy i dyskrecji skłoniła Moskwę do wysłania doradców wojskowych jako \”turystów\” i zastosowania hybrydowej taktyki która była w Czechosłowacji, Afganistanie, Tadżykistanie, Czeczenii, Gruzji i na Ukrainie i na Krymie.  W każdej z tych interwencji prowadzonych przez Kreml, wojny polityczne, szpiegostwo i kampanie wpływów wspierały tajne misje rozpoznawcze i sabotażowe, które utorowały drogę do bezpośrednich najazdów wojskowych, podobnie jak ostatnio na Ukrainie i w Syrii. Podręcznik wdrażania zwodniczej taktyki , MASKIROVKA  do maskowania mobilizacji i ukrywania prawdziwych celów jest taki sam, ale zglobalizowane łańcuchy dostaw i finanse , znacznie zmieniły taktykę, która wdraża środki do osiągnięcia strategicznych celów Rosji.

Za kadencji Gorbaczowa obniżono stan armii 3 miliony żołnierzy o około połowę, pozostawiając nieco ponad milion żołnierzy aktywnych. Masowe zmniejszenie rosyjskiej armii, która rozpoczęła się jako konsolidacja władzy Jelcyna w latach 1990-1991 stworzyła pulę tysięcy doświadczonych żołnierzy weteranów dostępnych do wynajęcia. Zbiegło się to z końcem rosyjskiej interwencji w Afganistanie w 1989 roku, nastąpiła wtedy fala cięć wojskowych i masowej demobilizacji tak zwanych weteranów która  pobudziła wzrost ich klubów ochrony. Odizolowani, psychicznie poobijani i zepchnięci na margines społeczeństwa w obliczu publicznego sprzeciwu wobec wojny w Afganistanie, wielu weteranów zaczęło się kontaktować ze sobą i trzymać się razem .

Herat Association – pochwalił się silnym członkostwem w wysokości 8000 osób, gdzie początkowo był założony jako wojskowy klub sportowy w 1991 roku. AFGHANVET, inny równie znany weteranów klub ochrony , pochodzi z Petersburga, który był kluczowym miastem dla wielu z najbardziej elitarnych jednostek wojskowych, a później stał się centralnym węzłem w przemyśle PMC.

Wielu przywódców stowarzyszenia weteranów służyło podczas rozmieszczenia grup specnazu,  wysłanych do Afganistanu jako bastion przeciwko partyzantom mudżahedinów. Grupy te obejmowały oddziały spadochroniarskie Rosyjskich Sił Powietrznodesantowych (VDV) i siły specnazowe powiązane z byłym KGB i jego następcami. Wśród najbardziej znanych jednostek KGB specnaz w tej kategorii były Alpha Group i jednostka Vympel, jednostki antyterrorystyczne i kontrwywiadowcze, których linia sięga czasów II wojny światowej partyzanckich jednostek wojennych i tworzenia wyspecjalizowanych nieregularnych grup rozpoznawczych w latach 50.

Alfa i Vympel (znana również jako Vega Group) powstały pod auspicjami KGB , znanego pod akronimem KUOS— później znany jako KGB- Higher Red Banner Training Academy lub Higher School, a później odpowiednik FSB korpusu szkoleniowego oficerów. Większość wyższych rangą weteranów tych elitarnych grup wyszkolonych w wyższej akademii była wykwalifikowanych w językach obcych i szkolona jako wcześniejsze siły rozpoznawcze.

To właśnie na takich stronach w internecie są werbowani kandydaci na najemników których pózniej ściąga się na przykład do bazy PMC Grupy Wagnera w Molkino ,robiąc tam szkolenia a są już kolejne nowe bazy pod Moskwą…

Oficerowie przeszkoleni w KUOS zazwyczaj nosili zwykłe ubrania, operowali potajemnie i służyli jako albo pozostając za siłami za liniami wroga, albo jako główni członkowie partyzanckich sił partyzanckich w przypadku inwazji. Alfa została wyraźnie zaprojektowana, aby chronić przywódców radzieckich przed szantażem i zabójstwem, podczas gdy Vympel, oprócz swojego modelu działania sabotażowego, miał za zadanie zamordować głowy państw i inne cele polityczne. W latach 90-tych te specjalnie wyszkolone jednostki miały dodatkowo za zadanie chronić transport przed aktami terrorystycznymi i chronić infrastrukturę wojskowo-przemysłową.

Weterani wojenni i najemnicy którzy służyli w tych jednostkach specjalnych dostali zadanie od Pierwszej Dyrekcji Głównej KGB , wspierania i szkolenia wspieranych przez Sowietów , partyzantów w partyzanckich taktykach wojennych, w tym najbardziej znanego Jassera Arafata, przewodniczącego Organizacji Wyzwolenia Palestyny. Specjalistyczne szkolenie scementowane długotrwałymi relacjami między elitarnymi rosyjskimi oficerami i ich odpowiednikami wojennymi na Bliskim Wschodzie, jak również poza nim w miejscach takich jak Angola i Kuba, które przydało się dla sektora prywatnego w erze postsowieckiej.

Przedstawiam Państwu tylko fragment raportu dotyczącego powstawania i roli Rosji w taktyce KGB / FSB , dotyczącej Palestyny a przygotowanego w 2005 r dla analityków amerykańskich służb specjalnych a który był jeszcze do niedawna utajniony ale dziś jak się wie gdzie szukać 😎 , to można przedstawić w kontekście analiz zagrożenia działaniami rosyjskich najemników.

Pod koniec zimnej wojny skupiono się na doktrynalnym skupieniu tych elitarnych wojsk, które przesiadają się z przygotowań do wojny z NATO na powstrzymanie niestabilności w separatystycznych republikach Związku Radzieckiego. Jednostki Specnaz niegdyś kontrolowane przez Kreml zostały skutecznie przekazane pod kontrolę nowo niepodległych państw, takich jak Ukraina, podczas gdy inne, które pozostały w sferze sowieckiej, zostały przetasowane i przetasowane.

Kiedy przywódcy radzieccy zaczęli zmieniać strukturę organizacyjną swoich elitarnych sił po zamachu stanu Janajewa w 1991 roku przez komunistycznych twardogłowych przeciwko Gorbaczowowi, reformy Jelcyna umieściły organizację Vympel na pewien czas pod dowództwem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych . Alfa pozostawała pod kontrolą KGB. Później oba zostały umieszczone pod FSB, po ponownej reorganizacji KGB.

Po przejściu pierwszej rosyjskiej ustawy o krajowych prywatnych firmach ochroniarskich w 1992 roku, marka organizacji Alpha i Vympel okazała się trwała i ważna , napędzając karierę w branży prywatnej , kilkudziesięciu czołowym oficerom KGB/FSB, którzy zostali szefami bezpieczeństwa dużych banków i firm świadczących usługi finansowe oraz bezpieczeństwa.

Nie jest znana pełna lista różnych firm, które pochodzą z linii organizacji Alpha i Vympel a przede wszystkim prywatnych firm ochroniarskich, ale do 1998 roku oficjalny szacunek rosyjskiego rządu umieścił całkowitą liczbę prywatnych firm ochroniarskich działających w Rosji na około 5000. Przejście elitarnych kadr bezpieczeństwa ze służby rządowej do bezpieczeństwa prywatnego pokrywało się z kilkoma fazami prywatyzacji i reorganizacji przedsiębiorstw państwowych o strategicznym znaczeniu dla rosyjskiej bazy eksportowej. Wspierane przez państwo , firmy energetyczne szybko stały się kluczowym inkubatorem dla firm PMC.

W 2008 r Wadim Wołkow opublikował raport poruszający kwestie zmian i reorganizacji w Rosji .

Co ciekawe Gazprom do 2007 r zatrudniał co najmniej 20 000 pracowników służby bezpieczeństwa. Kiedy w tym samym roku rosyjski parlament, zaczął rozważać, czy zakazać prywatnym firmom ochroniarskim uzbrajania swoich pracowników, Gazprom i inne główne państwa, takie jak Transnieft, postawiły na silny opór. Udane wysiłki lobbingowe doprowadziły Dumę do ostatecznego włączenia do federalnej ustawy o zbrojeniach obejścia dla strategicznych przedsiębiorstw i korporacji, takich jak Gazprom i inne większościowe państwowe firmy energetyczne.

To właśnie w ramach tego programu o którym pisał Wadim Wołkow , Putin mianował wtedy, swoich dwóch bliskich współpracowników, Siergieja Iwanowa i Igora Sechina na czele dwóch, specjalnych strategicznych korporacji państwowych, United Aircraftbuilding Corporation i United Shipbuilding Corporation. Decyzja Putina ułatwiła rekonsolidację nieruchomości państwowych jako firm akcyjnych, w których państwo rosyjskie jest większościowym udziałowcem. Putin, który odziedziczył rolę Primakowa jako szefa agencji FSB , następcy KGB/SVR FSB, następnie ożywił doktrynę Primakowa, nawet przewyższając dziedzictwo swojego poprzednika, opierając się na starych wzorcach współpracy z długoletnią bazą klientów na Bliskim Wschodzie. Zależność Rosji od eksportu ropy naftowej i gazu jako jej głównego filaru gospodarczego jest dobrze znana, a skupienie się Putina na pozycjonowaniu kraju jako supermocarstwa energetycznego zostało dobrze udokumentowane. Zmiany geopolityczne w Azji w ciągu pierwszych 20 lat po upadku ZSRR spowodowały reorientację wielu tradycyjnych rosyjskich rynków broni w kierunku większej integracji z Zachodem. Popyt na rosyjską broń na największym rosyjskim rynku zbrojeniowym ulegał wahaniom, co jeszcze bardziej utrudnia ekspansję na jednym z największych rynków, na Bliskim Wschodzie i w Afryce, co jeszcze bardziej ma kluczowe znaczenie dla stabilności gospodarczej i politycznej.

O tym też mówi raport CSIS

Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych

Rosja na światowym rynku broni . Stagnacja w zmieniającym się krajobrazie rynkowym.

18 sierpnia 2017 r. POBIERZ RAPORT

Przeczytałem i polecam go nie tylko ekspertom bezpieczeństwa jeśli nie mieli okazji z nim się wcześniej zapoznać , wracamy do raportu dr Candance Rondeaux.

Powiedzieć, że Rosja jest ważnym graczem na światowym rynku obrony jest dokonanie znacznego niedopowiedzenia. Dostępne są różne szacunki dotyczące wielkości rosyjskiego eksportu broni , ale wszyscy czołowi obserwatorzy rynku zgadzają się, że Rosja jest obecnie drugim co do wielkości dostawcą broni na świecie po Stanach Zjednoczonych. Eksport broni jest ważny dla Rosji nie tylko pod względem gospodarczym, ale także politycznym i militarnym. Pomijając kwestię, czy są one skuteczne w realizacji tych celów, Rosja postrzega eksport broni jako narzędzie wpływów i jako znak prestiżu. Nic więc dziwnego, że szybki wzrost rosyjskiego eksportu obronnego w 2000 roku został podkreślony jako główne osiągnięcie epoki Putina przez państwowe i prorządowe rosyjskie media. Do niedawna to optymistyczne zdjęcia były poparte liczbami. Na przykład rosyjski eksport broni wzrósł o 440 procent, z 3,4 miliarda dolarów w 1999 roku (kiedy Władimir Putin został pełniącym obowiązki premiera) do szczytu 15,7 miliarda dolarów w 2013 roku. Jednak w ostatnich latach wzrost ten najpierw zwolnił, a następnie całkowicie utknął w martwym punkcie. W dokumencie tym wyjaśniono, dlaczego eksport broni tak szybko wzrósł w latach 2000 i 2010 i dlaczego obecnie znajduje się w stagnacji. W ten sposób przedstawiono w nim przegląd obecnej dynamiki rosyjskiego eksportu broni i przedstawiono perspektywy na nadchodzące lata.

Opierając się na znaczeniu zimnej wojny, Syria zajmuje kluczowe miejsce strategiczne dla Rosji. Oprócz wsparcia dla rosyjskiej bazy morskiej w Tartus, wspierane przez Kreml firmy energetyczne, transportowe i budowlane od dziesięcioleci działają na bogatych w minerały , obszarach w całym tym kraju. Niektóre z największych obejmowały ciąg elektrowni wodnych wzdłuż Eufratu, pola naftowe na północnym wschodzie i rurociąg naftowy Homs-Aleppo. Rosja pomogła również położyć tysiące kilometrów linii kolejowych i energetycznych w całym kraju. Postępująca izolacja Syrii w wyniku okupacji Libanu miała paradoksalny skutek. Z jednej strony niekonsekwentne stosunki Assada z sąsiadem były powodem do niepokoju, ale także uzależniały Assada od zewnętrznych zainteresowanych stron, takich jak Rosja. Amerykańskie sankcje wobec Assada w odpowiedzi na zabójstwo libańskiego premiera Rafika Haririego w 2005 r. zapewniły Rosji nowe punkty wejścia, aby zyskać większy wpływ na słabnącą gospodarkę Syrii , głównie poprzez umowy energetyczne i zbrojeniowe.

Zależność Rosji od handlu energią i bronią w twardej walucie oraz skrzypienie jej infrastruktury przemysłowej są dobrze znane i od dawna są piętą achillesową. Światowe rozprzestrzenianie się rosyjskich kontyngentów PMSC zbiegło się ściśle z końcem światowego kryzysu finansowego, gwałtownym spadkiem cen ropy naftowej i ostatnim etapem wieloletnich wysiłków na rzecz modernizacji rosyjskich sił zbrojnych w następstwie trudnych wniosków wyciągniętych z jego najazdu w Gruzji w 2008 roku.

Podobnie jak w czasie zimnej wojny, dostęp do Morza Czarnego, Morza Azowskiego i Morza Kaspijskiego, a w konsekwencji do głównych szlaków morskich na globalne południe, ściśle związany z rosyjskim zaangażowaniem na Bliskim Wschodzie z podstawowymi interesami Rosji. Taki dostęp od dawna jest głównym problemem państwa rosyjskiego . Pierwsza wojna krymska jest tego świadectwem. Obawy te odzwierciedlają również rosyjskie najazdy w Czeczenii, Osetii Południowej i Abchazji na wybrzeżu Morza Czarnego.

Arabska wiosna 2011 r. i powstania Euromajdanu na Ukrainie w latach 2013–2014 stanowiły potrójne zagrożenie dla Kremla w odniesieniu do jego dostępu do głównych rynków broni i energii. Putin widział echa kolorowych rewolucji i \”niewidzialną amerykańską rękę\” w obu przypadkach. Powstanie przeciwko reżimowi Wiktora Janukowycza na Ukrainie zagroziło, że Rosja od dawna będzie mieć dostęp do ważnych szlaków morskich i lądowych dla handlu energią i tranzytu broni.

Wprowadzenie tak zwanych reform \”New Look\” dla rosyjskiego sektora bezpieczeństwa prywatnego z jednej strony doprowadziło do wstrząsu od góry do dołu sił Specnazu, co wywołało falę odejść i dymisję szefa GRU. Z drugiej strony, zmiany stworzyły nowe podejścia do zarządzania siłami, które doprowadziły do ustanowienia jednolitej struktury dowodzenia siłami specjalnymi pod auspicjami Dowództwa Sił Specjalnych . Zakontraktowani oficerowie, czyli Kontraktniki w ramach tej skoordynowanej struktury dowodzenia oficjalnie pojawili się w internecie w 2013 roku, podczas gdy wspólne ośrodki szkoleniowe, w tym jeden w Molkino w Rosji, który służy jako punkt wejścia dla kontyngentów PMC, takich jak Wagner.

Historia Prigożina , byłego sprzedawcy hot dogów zamieniła potentata restauracyjnego potajemnie aranżującego ruch tysięcy uzbrojonych mężczyzn na Ukrainę, a następnie Syrię, nasuwa się kilka pytań. Trzeba zadać sobie pytanie co w Rosji Putina, co trzeba zrobić aby zorganizować rekrutację, szkolenia, rozmieszczenia i systemu płatności dla setek lub ewentualnie tysięcy prawdopodobnie doświadczonych weteranów wojskowych na tysiącach mil ziemi i poza terytorium ?

Ponieważ jak już wcześniej pisano , rosyjskie prawo technicznie zabrania swoim obywatelom walki o korzyści finansowe poza granicami kraju, jakie są prawne, biurokratyczne i organizacyjne ramy, które pozwalają PMSC jak Grupa Wagnera działać – najwyraźniej bez przeszkód- na Ukrainie, w Syrii, Libii i gdzie indziej na świecie?

Kim są główni klienci Grupy Wagnera i innych rosyjskich PMC?

Powstanie Grupy Wagnera było też omawiane przez mnie w blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD . Psy Wojny.

Genealogia Grupy Wagnera i powiązanych kontyngentów PMC można prześledzić bezpośrednio za pośrednictwem sieci strategicznych przedsiębiorstw państwowych i  agencji ochroniarskiej które wyrosły pod rządami Putina. Grupa Anti-Terror Orel należała do protoplastów Wagnera. To była w istocie, konfederacja kadetów weteranów wywiadu wojskowego i emerytowanych i rezerwowych Specnazu ,  specjalnych operatorów. Centralne ogniwo antyterrorystyczne-Orel było z pięcioma mężczyznami wymienionymi w rejestrach rosyjskich firm jako interesariusze w Orel Airborne Forces i All Union Special Forces Association of Paratroopers: założyciele to Igor Iliyin, Oleg Maslov, Alexander Filipinkov, Pavel Ovsyannikov i Siergiej Epishkin.

Jak się wydaje być typowe dla wielu rosyjskich PMC w 1990 roku, organizacja weteranów związana z Antiterror Orel służyła jako przykrywka dla kilku  prywatnych przedsiębiorstw ochroniarskich, z których kilka było, w tym samym czasie lub innym, zarejestrowane na Epishkina i wydają się odnosić do połączenia z FSB Alpha i innych jednostek Specnazu, zgodnie z informacjami rejestru rosyjskiej firmy.

Zarchiwizowana wersja strony internetowej grupy wskazuje, że około połowa osób powiązanych z Antyterrorową Konfederacją Orel PMSC w tym samym czasie służyła w Wojsku Powietrznodesantowym (VDV), siłach operacji specjalnych 7 Oddziału Sił Specjalnych (\”ROSICH\”) oraz 1 Jednostki Specjalnego Przeznaczenia Sił Wewnętrznych lub MVD (\”Vityaz\”). Inny mniejszy kawałek grupy składał się z weteranów GRU, Vympel, Alpha i rosyjskich marines marynarki wojennej. Nieistniejąca już strona internetowa wskazuje również, że antyterrorystyczna konstelacja Orel powiązanych oddziałów obejmowała Patriot Group i R.O.S.A., z których niektórzy członkowie mogli zostać przesunięci, aby dołączyć do Rusicha,grupa rosyjskich neonazistowskich weteranów specnazów, którzy później odegrali znaczącą rolę w walkach pod Dębaltseve i Ilovaisk w Donbasie, według ekspertów w dziedzinie praw człowieka i grup weteranów wojskowych z siedzibą na Ukrainie.

2017.10.20

Aleksiej Milczakow został zauważony wśród żołnierzy pływających w basenie w bazie wojskowej prywatnej firmy wojskowej Wagnera w Syrii.

Zdjęcie żołnierzy zostało opublikowane przez Fontankę.

Milczakow na zjeżdzie neonazistów.

Aleksiej Milczakow, nazywany Fritzem, dowódcą \”Rusickiego\” DSRG, jednej z marek Novorossiya 2014 – 2015.

Aleksiej Milczakow (Fritz, Serb), Petersburgczyk, radykalny rosyjski nacjonalista, który jest fanem symboli III Rzeszy, zasłynął w 2014 roku, kiedy założył i kierował \”Rusic\” DSRG, jednostką wywiadowczo-sabotażową, która działała najpierw w obwodzie ługańskim w ramach \”Batmana\” GBR Aleksandra Bednova, a następnie w regionie Donetsk. Najbardziej znanym sukcesem bojowym było zniszczenie kolumny ukraińskiego batalionu \”Aidar\” we wrześniu 2014 roku (według Rusicha zginęło około 35 bojowników \”Aidara\”). Ma zwyczaj fotografowania na tle zwłok. Jedna z najbardziej medialnych osobistości milicji,uczestniczka wielu wywiadów. Rusic został wycofany z Donbasu we wrześniu 2015 roku.

Spotkanie z Milchakowem w grupie Wagnera było nieoczekiwane. W licznych wywiadach podkreślał, że jego \”Rusic\” nie jest zwykłą jednostką, ale walczącą drużyną ludzi o podobnych poglądach: \”Nie jesteśmy tylko jednostką, ale przyjaciółmi połączonymi wspólnym pomysłem\” (cytat z wywiadu na portalu \”Sputnik i Pogrom\”). Ponadto jednym z powodów wycofania się Rusicha z Donbasu Milczakow apelował władze Donbasu o podpisanie umowy o świadczenie w siłach zbrojnych DNR, którą uznał za niedopuszczalną: \”Nie podpiszemy umowy (nie jesteśmy najemnikami)\” (cytowany na stronie internetowej 2ch.hk), \”Nie przyjechaliśmy walczyć o pieniądze\” (z wywiadu z szefem \”Anna News\” Marat Musin).

Rosyjscy obywatele, którzy udają się do Syrii, aby walczyć z reżimem Baszara al-Assada ze względu na swoje przekonania religijne, są znani od dawna. 

Fakt, że rosyjscy najemnicy mogą uczestniczyć w konflikcie zbrojnym i po stronie obecnego rządu rozpoczął się w październiku 2013 roku, kiedy opozycja rozpowszechniła w internecie dokumenty rzekomo zniszczone przez nich w potyczce w pobliżu miasta Homs mieszka mieszkańca krasnodarskiego regionu Aleksieja Malyuta. Dowiedziawszy się, że nasi współobywatele udali się do Syrii na pracę zbrojną na podstawie umów z Slavonic Corps Limited (Korpusem Słowiańskim) stacjonującym w Petersburgu, Fontanka zapytała o liczbę naszych rodaków, którzy wzięli udział w przygodzie.

Okazało się, że ponad dziesięć osób opuściło brzegi Newy, aby szukać szczęścia i zarobków pod arabskimi kulami. Niektórzy z nich zgodzili się porozmawiać.

Poproszony o niepodawanie nazwiska w publikacji: \”Nie ma takiej potrzeby. Nie szukamy popularności, a FSB dała abonament. Ale nie milczmy, aby inni nie dać się złapać jak my. Wracamy, mamy szczęście.\”

Zwłaszcza biorąc pod uwagę wydarzenia z 1 stycznia 2015 roku, kiedy w pobliżu miasta Lutugino zastrzelono kolumnę Aleksandra Bednova, wybitną postać Ługańskiej Republiki Ludowej, dowódcę GBR \”Batmana\” i szefa sztabu 4 Brygady LPR. Wraz z Bednovem zginęło pięciu bojowników eskortowych, w tym członkowie Rusic.

Jak donosiła wówczas Anna News, \”dowódca CVC Wagner, wynajęty przez Plotnitsky\’ego, jest podejrzany o zabicie sześciu osób\”. Sam Milczakow przejął wówczas działania rosyjskiej grupy specjalnej: \”Generalnie Plotnitsky obawiał się, że GBR wraz z Kozakami sprzeciwi się mu… 2 ARMOR i RPG zniszczyły motorcade Batmana (gdzie strażnicy byli ludźmi z Rusich).\” \”Fontanka\” nie ma dowodów na udział Wagnera w likwidacji Bednova, ale wśród wolontariuszy Donbasu ta wersja jest priorytetem. Aleksiej Milczakow założył grupę wywrotową i rozpoznawczo-rozpoznawczoną Rusich, w skład której wchodzili rosyjscy nacjonaliści. Dochodzenie przedprocesowe wykazało, że w czerwcu 2014 r. – w sierpniu 2015 r. grupa walczyła z Ukrainą w Donbasie. Układając zasadzkę w pobliżu wioski Privetnoye (obwód Ługańsk), separatyści zabili około 40 żołnierzy batalionu Aydar i 80 Brygady Szturmowej.

Kierowany przez Siergieja Isakowa i Epishkina, weterana Vympel, który niegdyś kierował zespołem saperów na Bałkanach, zespół Orel rozpoczął działalność w latach 90-tych z operacjami oczyszczania kopalń i ochroną infrastruktury energetycznej w Iraku. Rejestry rosyjskich firm wymieniają Epishkina na stanowisko dyrektora pięciu firm, które wyraźnie odwołują się do oddziałów Spetnaz. Jest również notowany jako akcjonariusz w kilkunastu innych firmach ochroniarskich, w tym jednej o nazwie Vityaz-Patriot i innej o nazwie Soldier of Fortune, która została początkowo zarejestrowana w grudniu 2001 roku i najwyraźniej zlikwidowana w listopadzie 2016 roku.

W Iraku znajdowały się również dwa inne oddziały powiązane z Grupą Antyterrorystyczną Orel – Antiterror-Redut i TigrTop Rent – obsługiwane przez rosyjskie państwowe przedsiębiorstwa energetyczne. Obie grupy czerpały z puli spadochroniarzy Specnazu , powiązanych z klubem szkoleniowym o nazwie Reduta Centrum Zadań Operacyjno-Taktycznych, organizacji zarejestrowanej jako moskiewska regionalna organizacja publiczna znana jako Stowarzyszenie Weteranów Misji Pokojowych i Lokalnych Misji Konfliktowych.

Zarejestrowany dyrektor i prezydent stowarzyszenia, Wiktorowicz Makhotkin, służył w rosyjskiej flocie na Pacyfiku, a następnie zgłosił się na ochotnika do walki w Czeczenii ze 106 Dywizją Powietrznodesantową Gwardii i walczył jako wolontariusz w Abchazji. Według internetowego czasopisma poświęconego upamiętnieniu operacji TigrTop Rent, członkowie Antiterror-Redut i TigrTop również nie stints w Afganistanie w latach 2004-2006 ramy czasowe i służył później na Ukrainie i w Syrii pod szyldem Korpusu Słowiańskiego i Grupy Wagnera.

Rysunek 1. TigrTop Wynajem Oddział Afganistan 2006

Być może najbardziej znanym w tej grupie był Wadim Gusev, który został później aresztowany w Rosji pod zarzutem łamania przepisów zakazujących działalności najemników po katastrofalnym spotkaniu w pobliżu Palmyry w Syrii jesienią 2013 roku, które ujawniło jego powiązania z Grupą Wagnera.

W ostatniej dekadzie października wiele zagranicznych i rosyjskich mediów donosiło, że rosyjscy najemnicy walczyli po stronie Baszara al-Assada w Syrii. Mudżahedini Islamskiego Państwa Iraku i Sham poinformował o udanym ataku w prowincji Homs, podczas którego zginęło około 100 wrogów. Według rebeliantów na ich zasobów sieciowych, wśród zabitych było kilku bojowników z Rosji, nazwa jednego z nich została wiarygodnie zidentyfikowana – Aleksiej Malyuta z miasta Abinsk Krasnodar regionu.

Opublikowano zdjęcia i dokumenty ukazujące zaangażowanie Malyuty w Moran Security Group i jego umowę z prywatną firmą wojskową Slavonic Corps Limited z Hongkongu.

Amerykański kanał telewizyjny TheBlaze zapytał o liczbę rosyjskich najemników w Syrii. Ukraińska prasa była oburzona milczeniem incydentu w rosyjskiej prasie. Jednocześnie komentatorzy wątpili w wiarygodność informacji, zauważając, że umowy nie wyglądają jak prawdziwe i przypominają fałszowanie.

Certyfikat Moran Security Group, rzekomo usunięty ze zwłok zamordowanego najemnika, sugerował najprostszy sposób. Korespondent Fontanki skontaktował się z przedstawicielem firmy. Kontakty szefów znanej firmy ochroniarskiej w Rosji i za granicą w redakcji były, w ciągu ostatniego roku dziennikarze stale się z nimi komunikowali.

Przypomnijmy, że w październiku 2012 roku w nigeryjskim Lagos lokalna marynarka wojenna została przejęta na statek straży Myre Seadiver należący do Moran Security Group,którego załoga została całkowicie wyzwolona dopiero w październiku 2013 roku .

Jeden z liderów Moran Security Group, Aleksiej Badikow, którego podpis znajduje się na certyfikacie, wyjaśnił, że Aleksiej Malyuta w 2012 roku – na początku 2013 roku pracował dla firmy, uczestniczył w operacjach ochrony statków przed groźbą ataków piratów, ale potem zrezygnował. Hong Kong Slavonic Corps Limited nie ma żadnego związku z Moran Security, Moran Security nie działa w Syrii.

Hongkong – Sankt Petersburg

Próba skontaktowania się z Korpusem Słowiańskim zamiast z Azji Południowo-Wschodniej doprowadziła do brzegu Newy. Chociaż firma została zarejestrowana w Hong Kongu w styczniu 18, 2012, jej szefem jest Siergiej Kramska, który mieszka na stałe w Petersburgu. Łatwo jest ustalić, że Siergiej Kramskaya kieruje dwoma sankt Petersburgiem LLC o nazwie \”Korpus Słowiańskie\” ustanowiony w styczniu i kwietniu 2012 roku. Jedynym założycielem obu firm jest St. Petersburger Siergiej Sokharev. Korespondent Fontanki odnalazł jego numer telefonu.

– Proszę mi powiedzieć, czy twój Korpus Słowiański LLC jest związany z Hong Kong Slavonic Corps Limited, który wysyła najemników do Syrii, czy z Moran Security Group?

-Nie, nie są one w żaden sposób połączone. Dlaczego?

– Założyliśmy, że mogą być połączone, ponieważ te firmy o tej samej nazwie są kierowane przez tę samą osobę, Siergieja Kramskaya, i są one zakładane w tym samym czasie. Ponadto, według syryjskich rebeliantów, rosyjski najemnik został znaleziony z certyfikatem bezpieczeństwa Moran.

\”Nie są one w ogóle połączone. Nie wiem nic o Hong Kongu, a Kramskaya został już zwolniony z Slavic Corps LLC. Sam Slavic Corps LLC jest moim własnym projektem, ani z Syrią, ani z Grupą Moran.

– Czy możesz powiedzieć telefon Siergieja Kramskiego?

– Cóż, nie wiem, muszę zapytać prezydenta, Wiaczesława Wasilkiewicza…

– Czy odnosisz się do Wiaczesława Kałasznikowa, prezesa Moran Security Group?

\”Tak, ja\”.

– Więc Korpus Słowiański, Kramskaya i Moran Security Group mają z tym coś wspólnego?

\”Nie, nie sądzę.

W celu wyjaśnienia konfliktu Siergiej Sokharev zaproponował, aby spotkać się osobiście następnego dnia i obiecał oddzwonić. Dopóki nie zadzwoniłem do ciebie.

Nikt nie odpowiedział na telefony Korpusu Słowiańskich wymienione na stronie internetowej organizacji. Na tym samym miejscu był opis działalności:\”Prywatna firma wojskowa \”Korpus Słowiański\” została stworzona przez profesjonalnych wojskowych, oficerów rezerwy z dużym praktycznym doświadczeniem bojowym i dowodzenia … tylko \”Korpus Słowiańskie\” zatrudnia oficerów rezerwy, specjalistów najwyższej jakości, którzy mają unikalne zawody wojskowe, a także tych z doświadczeniem w Iraku, Afganistanie, Afryce Wschodniej, Tadżykistanie, Północnym Kaukazie, Serbii itp.\”

Stwierdzono również, że Korpus Słowiański podpisał Międzynarodowy Kodeks Postępowania prywatnych dostawców usług bezpieczeństwa (ISOC).

Po przeczytaniu strony internetowej ISOC, dziennikarz przekonał się, że kod został rzeczywiście podpisany przez Slavonic Corps Limited w dniu 1 czerwca 2012 roku.

Siedziba firmy to Sankt Petersburg. Zastępca dyrektora generalnego Boris Chikin, zastępca dyrektora Gerneral, podpisał swój podpis w imieniu firmy.

Boris Chikin jest znanym człowiekiem. Petersburger, jeden z najlepszych ekspertów w dziedzinie fotografowania praktycznego, autor technik szkolenia ochroniarzy. I jeden z założycieli i menedżerów Moran Security Group. Boris Chikin odpowiedział na wezwanie reportera.

– Boris Georgievich, czy możesz nam powiedzieć, co robi Slavonic Corps Limited?

– Nie mam absolutnie nic wspólnego z tą firmą.

– Ale czy nie piastujesz stanowiska zastępcy dyrektora generalnego Korpusu Słowiańskiego i podpisujesz 1 czerwca Międzynarodowy Kodeks Postępowania Prywatnych Firm Ochroniarskich?

\”Była dziwna historia. Poproszono mnie, żebym to zrobił i tyle. Ani ja, ani Moran Security Group nie mamy nic wspólnego z działalnością Korpusu Słowiańskiego.

\”Fontanka\” nie ma powodu wątpić w prawdziwość słów Borisa Chikina. Po tym wszystkim, fakt, że Slavyansky Corps LLC jest zarejestrowany pod adresem: Alexander Blok Street, 5, w domu \”Baltic Rifle Center\”, którego szef strony odniesienia nazywają Boris Chikin, może być wypadkiem. Jak również prawie dosłownie zbieg okoliczności opisów stanowisk Moran Security Group i \”Slavic Corps\” na stronach profilowych.

Nieuchwytny rekruter

Siergiejowi Kramskiej udało się pozostać nieuchwytnym. Nasi rozmówcy z Moran Security poinformowali, że taka osoba, choć nie pracuje w firmie, wie, że był z nim widziany i komunikowany, ale nikt nie ma swojego telefonu. Siergiej Sokharev, który według EGRIL jest jedynym właścicielem stowarzyszeń kierowanych przez Kramsky\’ego, również nie znalazł swojego telefonu. Autor strony internetowej \”Korpus słowiański\” nie ujawnił dziennikarzowi współrzędnych i nazwiska klienta. Szef agencji rekrutacyjnej AV-Group, która rekrutowała rekrutów do \”Korpusu Słowiańskiego\”, wyjaśnił, że miał oczywiście telefon Siergieja Kramskiego i obiecał się nim podzielić. Poprosił mnie, abym oddzwonił do mnie później i wyłączył telefon. Siergiej Kramska nie podchodzi do swojego domowego telefonu.

Dokumenty pokazane przez bojowników – prawda

Mimo to Fontanka była w stanie ustalić, że dokumenty Aleksieja Malyuty i jego umowa z Korpusem Słowiańskim w Hongkongu są prawdziwe, a sam Malyuta był w Syrii w październiku 2013 roku z bronią w rękach. Jego brat Siergiej opowiedział o tym korespondentowi, a dziennikarzom pomogła mu skontaktować się z Moran Security Group. Zaskoczeniem okazało się, że sam Aleksiej Malyuta żył i miał się dobrze. Podczas rozmowy korespondenta \”Fontanki\” bracia świętowali powrót i 9 dni od dnia zgłoszenia własnej śmierci. Mój brat przekazał telefon Aleksiejowi i życzył wszystkim świętowania ich 9 dni.

Siergiej Malyuta, który działał jako starszy zespół bezpieczeństwa w Syrii, zgodził się odpowiedzieć na kilka pytań. Ale był zwięzły.

– Siergiej, powiedz mi, w październiku 2013 roku udał się pan w podróż służbową do Syrii?

\”Tak, ja\”.

– Na podstawie umowy z którą firmą?

– Korpus Słowiańskich.

\”Czy wszystkie są z powrotem?

\”Tak, ja\”.

Jakie zadania wykonałeś?

Ochrona i obrona obiektów gospodarczych Republiki Syryjskiej. Chodzi o to, aby uwolnić jednostki armii syryjskiej z tych obowiązków, aby mogły one wziąć udział w walce z bandytami.

– Czy ty i twoi koledzy uczestniczyliście w walkach?

\”Oczywiście, że nie.

– Jak to się stało, że niektóre dokumenty Aleksieja były w posiadaniu przedstawicieli opozycji?

\”Zostały po prostu skradzione. Chłopaki poszli do sklepu, kupić artykuły spożywcze. Plecak, pozostawiony na krótki czas bez nadzoru, został skradziony.

Niedowierzający dziennikarze nie byli do końca zadowoleni z rozmowy i poprosili Aleksieja Małyutę o przesłanie bardziej wiarygodnych dowodów na jego obecność na tym świecie, aby opublikować ją na \”Fontance\”.
Oto odpowiedź.

Udostępnij 00:08-00:38

Zgodnie z informacjami dostępnymi redakcji, wszyscy strażnicy, którzy wyjechali do Syrii pod koniec września 2013 r. na podstawie umów z Slavonic Corps Limited, wrócili do Rosji. Krótki okres podróży był, według naszych danych, z powodu niepowodzenia finansowego strony przyjmującej, co spowodowało problemy z zaopatrzeniem domowym i żywnościowym bojowników Korpusu Słowiańskiego. Umowa została rozwiązana, a pracownicy wycofani. © Fontanka.ru

Jak dostać się na wojnę

Pozory, hasła i inne teorie spiskowe nie są potrzebne. Od wiosny 2013 r. na stronach profilowych w całej Rosji pojawiły się zapowiedzi \”Korpusu Słowiańskich\” o rekrutacji byłych żołnierzy z doświadczeniem bojowym do pracy w długoterminowych wyjazdach zagranicznych. Wiele osób odpowiedziało. Nie wszyscy emerytowani oficerowie Sił Powietrznodesantowych i sił specjalnych, zdymisjonowani bojownicy SOB i policja zamieszek znaleźli się w życiu cywilnym. Czyjeś biuro pięć dni w tygodniu – normalne, a ktoś – ostry nóż. I nie każdy, kto wie, jak mistrzowsko obsługiwać karabin maszynowy lub karabin snajperski ma talent biznesmena. Znudzony stał się w metropolii, notorycznie \”ozdobny\” zakończył, a do dowodzenia barierą w COP jest upokarzające i unsize. Była policja zamieszek w Petersburgu, byli oficerowie sił specjalnych oddziałów wewnętrznych, działając ochroniarze zainteresowali się ofertą otrzymania 5000 dolarów miesięcznie za ochronę niektórych \”obiektów energetycznych\”. Jest to kwestia życia codziennego, prawie wszystkich za Północnym Kaukazem, Tadżykistanem i trudnym doświadczeniem \”rozwiązywania problemów\” z niespokojnymi ludźmi wokół przestępczości. $20,000 dla niepełnosprawności i $40,000 za śmierć: dopuszczalne.

Rozmowa telefoniczna, a następnie spotkanie na ulicy z szefem Moran Security Group, podpułkownikiem FSB w rezerwie Wiaczesława Kałasznikowa, który przedstawił się jako generał i wyjaśnił warunki. Następnie wywiad ze specjalistą w biurze Bałtyckiego Centrum Strzeleckiego przy ulicy Aleksandra Blok, dom 5, wypełnienie kwestionariuszy i zamówienie paszportu.

Wezwanie do Moskwy zostało wykonane we wrześniu 2013 roku. Tym razem rozmawiali z kandydatami w siedzibie Moran Security Group w Potapovsky Lane, dom 5. Wyjaśnili, że będą musieli udać się do Syrii, z firmy \”Korpus słowiański\”. Ostrzegał, aby być gotowym. Zanim mogli wrócić do Petersburga, wołamy: \”Pilnie przyjadcie do Moskwy. Nadszedł czas, aby udać się w podróż służbową. Z tobą – tylko paszport, nie bierz niczego wojskowego i nie noś, inteligencja wroga nie śpi!\”

Kontrakt Phantom

Podpisanie umów z Hong Kong Slavonic Corps Limited odbyło się w dosłownym tego słowa znaczeniu na kolanie na peronie stacji Leningrad: \”Chodź, chodź, czas nie czeka\”. Z około dwudziestu kandydatów, którzy przybyli, trzech, widząc Hongkong w rekwizytach, odwróciło się i zamiast Syrii wróciło do domu. Inni zaryzykowali. Przekupili obietnicę zapłaty co miesiąc 4 tysięcy dolarów do przodu i uroczystą przysięgę przeniesienia pierwszej transzy w najbliższych dniach. Ponadto mężczyźni nie są przyzwyczajeni do papieru i bardziej cenili układ, wierząc, że nie zostaną oszukani.

Potem był lot do Libańskiego Bejrutu, który przeniósł się samochodem do Damaszku. Od granicy z Syrią – z konwojem miejscowych strażników. Lokalny hotel, a następnie samolot do Latakia, bazy wojskowej.

Zbiornik na osłonę

\”Duże pole między Latakią a Tartusem otoczone jest drutem kolczastym. Byli syryjscy rezerwiści i nasz batalion. Kiedyś był to tor wyścigowy. Umieszczony w dawnej stajni. W październiku było 267 osób z \”Korpusu Słowiańskich\” podzielonych na dwie firmy. Jedna firma została wyposażona w Kozaków z Kuban, druga – ludzie z całej Rosji, z Petersburga ludzie 10 – 12. Jak powiedzieli ojcowie dowódców, liczba korpusów w Syrii miała wzrosnąć do 2000 osób\”.

Oprócz karabinów szturmowych batalion otrzymał karabiny maszynowe i granatniki. Działa przeciwlotnicze zostały wyprodukowane w 1939 roku. Moździerze były w 1943 roku. Utworzono załogi dla czterech czołgów T-72 i kilku pojazdów bojowych piechoty. Kwestia zgodności uzbrojenia z zadaniami obiektu ochrony stała się ostra nawet wśród najbardziej naiwnych i została zadana.

\”Czy przyszedłeś walczyć lub pilnować? Kogo pilnować – w wiecznym stroju do pracy na farmie\” było wzajemnym słowem dowodzącym.
Projekt był prowadzony przez Wadima Guseva, którego wielu znało jako zastępcę dyrektora Moran Security Group.

Kim jesteśmy ?

Nie do końca to rozumieli. \”Kiedy rozmawialiśmy w Rosji, wyjaśnili, że pójdziemy na podstawie umowy z rządem syryjskim, przekonali nas, że wszystko jest legalne i wszystko jest w porządku. Podobnie jak nasz rząd i FSB są świadome projektu i uczestniczą w nim. Kiedy dotarliśmy na miejsce, okazało się, że zostaliśmy wysłani, jako gladiatorzy, na podstawie umowy z jakimś Syryjczykiem, który jest albo związany z rządem, albo nie … Oznacza to, że jesteśmy prywatną armią władz lokalnych. Ale nie było powrotu. Jak mówią, bilet powrotny jest wart swojej ceny, a my to wypracujemy, czy nam się to podoba, czy nie.\”
Zadanie polegało na zachowaniu kontroli nad centrum przemysłu naftowego, miasta Deir Ezzor, zgodnie z zapowiedzią Korpusu Słowiańskiego. Aby rozpocząć kontrolowanie go, okazało się konieczne, aby się do niego dostać. Ponad 500 kilometrów do miejsc zajmowanych przez wojska rządowe, gdzie opozycja, a gdzie nie jest jasne, przez kogo.

Wędrówka Korpusu Słowiańskiego

Pierwsza i jedyna operacja bojowa \”Korpusu Słowiańskiego\” nie została ustanowiona od samego początku. Według jednego z naszych rozmówców, który miał być członkiem załogi BMP, dostarczone im samochody z 1979 roku były kompletnymi śmieciami i nie można było umieścić ich w stanie gotowym do walki.

Przygotowane T-72 zostały zastąpione przez Syryjczyków niezdolnymi do walki zardzewiałymi T-62, które również musiały zostać porzucone. Maszerowali 15 października opancerzonymi autobusami Hyundai i jeepami JMC. 

Przykryli je portretami Baszara al-Assada i syryjskimi flagami i odjechali. Może by ich nie udało, ale dzielne i nieprzewidywalne syryjskie lotnictwo interweniowało po drodze. Pilot śmigłowca, który chciał zobaczyć karawanę bliżej, nie, że przestraszyć imitacji ataku, w środku pustyni i bezgranicznym niebie udało się znaleźć przewód linii energetycznej, mylić się w nim i upadku na kolumnie. W jednym \”legionierze\” i wygiętym karabinie maszynowym w drugim doszło do lekkiego urazu. Stonowany gramofon i pilot musiał zostać przeciągnięty na lotnisko wojskowe w Homs, tempo zostało utracone.

Wojna obcych

Dwa dni z jakiegoś powodu spędził na lotnisku. 

To było jak w pobliskim mieście Sukhne, syryjskie bojówki były ułożone przez rebeliantów opozycji i milicji trzeba było uratować. Trzy lub cztery godziny później, w końcu przeniósł się gdzieś wzdłuż drogi, pod jakimś płonącym miastem znalazł się pod ostrzałem. Rozłożone, wziął obronę. Usta Kozaków przesunęły się w lewo i wdało się w walkę z kimś, kto nie był dla Baszara al-Assada. Rozmieszczone moździerze, które jednak nie mogły zakryć kolumny przeciwników, zbliżyły się do rządowego SAU (samobieżnej instalacji artyleryjskiej), wspieranej przez ogień. Samolot Assada zbombardował wroga. Bojownicy, którzy według różnych danych nie było to, że 2000, lub 6 tysięcy, były trwałe, najwyraźniej zaczął ominąć batalion i wziąć w kleszcze. \”Korpus Słowiański\”, nie chcąc umrzeć bezużytecznie za ideały syryjskiej państwowości, pogrążył się w samochodach i zaczął się cofać. Podczas tego wyjazdu, najprawdopodobniej, i stracił torbę Aleksieja Małyuta, który został przekazany jako trofeum dla przeciwników reżimu.

Wielkie szczęście można uznać, że przez całą bitwę korpus stracił tylko sześć osób rannych, ich dwie – dość poważnie. Natychmiast zauważ, że wszyscy ranni zostali wywiece z bitwy i razem z wszystkimi wrócili do domu. \”Burza piaskowa nas uratowała, okryła nas w drodze, ale także ukryła nas przed miejscowym douchemenem. Taki ładunek piasku – nic do zobaczenia. Ale dzięki niemu żyjemy\”.

Koniec misji

Powrót do Homs, a następnie do bazy w Latakii był nieśmieszny. Stosunek Syryjczyków do rosyjskich legionistów znacznie się zmienił. Przypominają głośny skandal, który miał miejsce na lotnisku między Wadimem Gusiewem a syryjskim \”mistrzem\” \”Korpusu Słowiańskiego\”: wyraźnie mieli różne punkty widzenia na przyszłe plany. Wails rozmów kontrahentów usłyszał wszystkie, w tym wzmianki o dolarach, a dokładniej, około 4 milionów dolarów, które powinny być wypracowane. Batalion powrócił jednak do Latakii. Jeśli we wrześniu Syryjczycy spotkali się prawie z kwiatami, teraz wyglądali, jeśli nie jako wrogowie, a nie jako bohaterowie. Tak to wyglądały. Wkrótce zaczął się rozbrajać powoli, korpus musiał oddać całą ciężką broń. Do ostatniego czasu rozstali się tylko z karabinami szturmowymi. Mówią, że bez karabinu szturmowego w Syrii Rosjanin nie ma teraz nic wspólnego.

Spotkał się z honorem

Pomimo faktu, że zgodnie z umową podróż miała trwać pięć miesięcy, w ostatnich dniach października personel został załadowany na dwa samoloty czarterowe i wysłany do Moskwy. W Wnukowie ci, którzy nie spodziewali się takiego przyjęcia, czekali na dowódców. Jeden został zwolniony z samolotu, każdy wpadł w ręce oficerów FSB. Szybkie wyszukiwanie, zajęcie kart SIM i wszelkich nośników, krótkie przesłuchanie w charakterze świadka. Następnie zajęcie zagranicznego paszportu, abonamentu na nieujawnianie informacji i bilet do domu. Wadim Gusew, który poleciał w klasie biznes i opuścił samolot pierwszy, pozostał w posiadaniu śledczych.

Jak wyjaśniono w Moran Security Group, on i inny pracownik firmy odpowiedzialnej za personel Jewgienista Sidorow zostali aresztowani w ramach sprawy karnej wszczętej przez stołeczny departament FSB na nigdy wcześniej nieużytym artykule 359 kodeksu karnego – najemnik.

Nie ma pieniędzy i nie będzie pieniędzy

Niuans jest taki, że 4 tysiące dolarów, które miały być wypłacone każdemu \”specjalisty od bezpieczeństwa\” \”Korpusu Słowiańskich\” na początku drugiego miesiąca podróży, prawie nikt nie miał czasu, aby dostać, a teraz w różnych częściach Rosji jest około 200 bardzo złych mężczyzn, którzy zamierzają dostać swoje pieniądze. Ale Gusev i Sidorov – w Lefortovo, nie będą pytani. Siergiej Kramsky, którego podpis jest na kontraktach, żaden z legionistów nigdy nie widział. Kongresmeni ludowi twierdzą, że spotkali się z szefami Moran Security Group Wiaczesława Kałasznikowa i Borisa Chikina, którzy zwerbowali ich do pracy w Syrii. Ci rzekomo wyjaśnili, że to nie ich sprawa, do Korpusu Słowiańskiego nie mają żadnego związku, nie ma pieniędzy i nie będzie.

Słowo profesjonalisty: To hazard

Po raz kolejny, prosząc Wiaczesława Kałasznikowa o wystąpienie na temat Syrii i po raz kolejny, nie otrzymując odpowiedzi, Fontanka poprosiła o komentarz szefa największej rosyjskiej prywatnej firmy wojskowej RSB-Group. Oleg Krynitsyn jest pewien, że syryjska historia Korpusu Słowiańskiego była pierwotnie hazardem.

\”Szeroko nagłośniona kampania dotycząca rekrutacji najemników do Syrii początkowo brzmiała jak żart, rodzaj pr-akcji. Wtedy ludzie uwierzyli i sięgnęli po swoje marzenie – aby zarobić pieniądze. Ale nie wszyscy zrozumieli, że te pieniądze są brudne i mogą być zaangażowane we krwi. Zanim ludzie zostali wysłani do kraju, w którym toczą się aktywne walki, gdzie prawie \”puff pie\” z armii syryjskiej, opozycji, al-Kaidy, Al-Nusra, itp., trzeba było je przygotować, a także zrozumieć, jak je stamtąd wydostać. Wśród twarzy facetów, odciśnięte na tle syryjskiego sprzętu, wisiał z bronią, zauważyłem kilku naszych byłych pracowników, którzy zostali zwolnieni z firmy za niskie morale. Widziałem wśród nich facetów z przekonaniami. To po raz kolejny potwierdza, że rekrutacja nie była zadaniem nie przyciągać wysokiej jakości specjalistów, ale po prostu musiała zatkać tę \”dziurę\” paszą armatnią i szybko. A chłopaki zostali wysłani na podstawie umów przypominających umowy samobójcze. Ludzie wstępnie podpisali umowę z prośbą o pochowanie swoich szczątków w ojczyźnie lub, jeśli jest to niemożliwe, w kraju, w którym umrą, a następnie o pochówek w Rosji. To przerażające.

I należy pamiętać, że artykuł \”najemnik\” nikt nie odwołał. Uzbrojeni mężczyźni z zagranicznej firmy \”Slavcorp\” bez licencji bezpieczeństwa, oficjalne pozwolenie na broń udał się do ochrony niezrozumiałe, kto jest niezrozumiały od tego, co w obcym kraju w niespokojnym czasie. Bojownicy używali ciężkiej broni, starego sprzętu wojskowego, karabinów snajperskich, karabinów szturmowych Kałasznikowa. Wystawiono formularz. Jeden model amerykański. Druga forma przypomina siły specjalne armii syryjskiej. Dlaczego struktura bezpieczeństwa jest taka mimika? Odpowiedź jest oczywista: rosyjscy faceci będą używane w ciemności. A potem w telewizji nie pokaże krasnodarskiego zbiorowego rolnika Malyuta, który, radośnie jęcząc, łamie zgniłą gałąź na głowie swojego podobnie wesołego kolegi w Syrii i zostanie przedstawiony z krwawym nagraniem zabitych Słowian w postaci armii syryjskiej, która w zasadzie powinna prowokować jeszcze bardziej aktywne działania Amerykanów i Brytyjczyków do uzbrojenia i wspierania syryjskich bojowników.

Umowa została zawarta nie ze strukturą państwową, ale z jakimś syryjskim oligarchą, za zgodą Assada. Poszliśmy chronić pola naftowe, a kiedy przyjechaliśmy, okazało się, że te pola nadal muszą zostać odzyskane. A kiedy nasi faceci mieli umysł, aby nie angażować się w tę rzeź – po prostu i bezwstydnie \”poddali się\” bojownikom, a oni próbowali otoczyć i zniszczyć grupę Rosjan za pomocą moździerzy i broni strzeleckiej. To nie jest nasza wojna, nie nasz kraj, to jest czysty najemnik, ale ludzie, którzy tam poszli, nie są winni, nie do końca zdawali sobie sprawę, że nie byli w pięknej bajce, ale w miejscach, w których myśliwiec mieszka średnio 2 – 3 tygodnie. Zostali wysłani jak owce na rzeź.
\”Grupy RSB\” wielokrotnie otrzymywały oferty pracy w Syrii i z różnych stron (wolna armia syryjska i po prostu kupcy), a pieniądze oferowali poważne, ale nie poszliśmy na to. Wtedy \”RSB-Group\” otrzyma ofertę umowy z rządem – wtedy będziemy pracować, ale pracujemy nad oficjalnym kontraktem ze strukturą państwową. Jesteśmy gotowi profesjonalnie i legalnie zapewnić bezpieczeństwo każdego obiektu: portu morskiego, lotniska, stacji telewizyjnych i radiowych, aż do ambasady rosyjskiej. Odpowiedź na pytanie korespondenta o Syrię i \”Korpus Słowiański\” została udzielona przez oficera dyżurnego natychmiast: \”Centrum Public Relations FSB nie ma takich informacji\”. Denis Korotkov, \”Fontanka.ru\”

Na zdjęciu poniżej mamy Gusewa w kamuflażu pustyni i sportowych t-shirt z logo RusCorp na rękawie, szczegóły w Iraku z dnia około 2005 r. stanowią pierwszą wskazówkę opracowania architektury korporacyjnej, które ostatecznie tworzą kręgosłup jednego z największych na świecie usankcjonowanych przez państwo karteli paramilitarnych.

Rysunek 2. Vadim Gusev na służbie TigrTop-RusCorp Bagdad 2005 142

W 2008 roku Grupa Antyterrorystyczna Isakowa kierowała zespołem byłych saperów z organizacji Vympel, oskarżonych o masowe oczyszczanie niewybuchów w ramach przygotowań do budowy gazociągu South Stream, wspólnego przedsięwzięcia pomiędzy Gazpromem a włoskim koncernem energetycznym Eni, który został zatrzymany po aneksji Krymu.

To właśnie ta umowa scementowała znaczące miejsce Grupy Antyterrorystycznej Orel w panteonie rosyjskich PMC i była prawdopodobnie częściowo odpowiedzialna za ponowne włączenie grupy pod egidę RusCorp, spółki zarejestrowanej w Moskwie w 2007 roku, która wielokrotnie pojawia się na cyfrowym szlaku papieru rosyjskich PMC. W ramach pakietu pomocy humanitarnej z Rosją, Serbskie Centrum Akcji Przeciwminowych przyznało firmie Emercom Demining kontrakt. Kontrakt ten wspierał wspólny rosyjsko-serbski zespół saperów, co Isakow zauważył w pomyślnym oczyszczeniu lotniska prawie dziesięć lat po tym, jak NATO zrzuciło na miejsce tony amunicji kasetowej. Połączenia grupy Antyterrorystycznej Orel w Serbii okazały się trwałe, później pojawiające się jako węzeł w opartej na Bałkanach sieci ośrodków rekrutacyjnych i szkoleniowych, które rozmieściły dziesiątki Serbów, którzy dołączyli do prorosyjskich jednostek separatystycznych we wschodniej Ukrainie.

Wielu, którzy dołączyli do grup taktycznych batalionu (BTG) w tej sieci, takich jak Batman, 1 Slavyansk, Prizrak i Międzynarodowa Brygada, później zaangażowało się w jedne z najbardziej intensywnych walk w Donbasie. Emercom Demining, rosyjska państwowa firma, która nadzorowała zespół rosyjskich saperów powiązanych z Grupą Orel, miała już kilka szczęśliwych przerw w wygrywaniu głównych rosyjskich kontraktów rządowych. Dzięki operacjom obejmującym od Sri Lanki po Irak, konfederacja byłych operatorów specjalnych Vympel, Alpha, Vityaz i VDV związanych z Emercom Demining stała się jednym z największych beneficjentów rosyjskiego państwa wielkodusznego. Emercom wygrał przetargi na główne kopalnie i kampanie ochrony infrastruktury, które wydawały się ściśle śledzić wysiłki Gazpromu i Transnieftu, aby rozgałęzić się na nowe rynki dla wydobycia na morzu i przedsięwzięć budowlanych rurociągów.

Wczesny sukces Grupy Antyterrorystycznej Orel był w dużej mierze spowodowany szefem Emercom Demining, Olegiem Belaventsevem. Były oficer KGB i wiceadmirał rosyjskiej marynarki wojennej, który chodził do szkoły w krymskim mieście Sewastopol, Balaventsev służył kilka wycieczek na atomowej łodzi podwodnej w 11 floty . Będąc w ambasadzie radzieckiej w Wielkiej Brytanii, został wydalony, wraz z dwoma tuzinami szpiegów.

Co ciekawe, po wydaleniu z Wielkiej Brytanii, Belaventsev pracował przez pewien czas w NRD , mniej więcej w tym samym czasie, gdy Władimir Putin stacjonował tam z KGB, a później służył w latach 1995-1999 jako zastępca dyrektora Rosvooruzhenie, działu eksportu broni, który później został wchłonięty przez Rostec.

Po tym, jak Szojgu został liderem prorządowej partii Jedności Putina, Belaventsev został mianowany szefem firmy Emercom Demining w 2001 r. – pozostając w tej roli do 2012 r. – pół-prywatną firmą, która zdobyła miliony dolarów w kontraktach, które Belaventsev zdobył dla firmy za pomocą swoich kontaktów w agencji EMERCOM. Kilka lat po odejściu na kolejne rosyjskie stanowisko rządowe w okręgu moskiewskim, Belaventsev został mianowany przez Putina specjalnym wysłannikiem na Krym wkrótce po aneksji przez Rosję .

Podobnie jak ich zachodni odpowiednicy , firmy Executive Outcomes i Blackwater, Liderzy Grupy Antyterrorystycznej Orel naśladowali praktykę rebrandingu i rejestracji jako różne podmioty, gdy pojawią się kontrowersje dotyczące ich modelu biznesowego lub gdy pojawiły się nowe możliwości rynkowe. Podejście to spowodowało kilka odgałęzień PMC, w tym Redut Antiterror i Tigr-Top Rent, które co ciekawe spowodowało powrót do Alpha i Vympel, które doprowadziły do szturmu na pałac Taj-Bek w Kabulu, który doprowadził do zabójstwa Hafizullaha Amina w Afganistanie, tworząc później podstawowe jednostki wywiadowcze i kontrwywiadowcze aktywne w wojnie afgańskiej.

To właśnie w tym okresie Grupa Antyterrorystyczna Orel prawdopodobnie została ponownie skonsolidowana pod auspicjami RusCorp, rzekomo prywatnej rosyjskiej firmy zarejestrowanej początkowo w Moskwie w 2007 r., które podobnie jak Antiterror Orel, obsługiwały przedsiębiorstwa państwowe, takie jak Gazprom. W rzeczywistości, zgodnie z zarchiwizowanej wersji nieistniejącej stronie Internetowej RusCorp, firma PMSC została skutecznie utworzona jako spółka holdingowa dla małej konfederacji kontyngentów PMC powiązanych z Antiterror Orel Training Center.

Interesy rosyjskiego biznesu coraz częściej wykraczają poza granice kraju. Ale odejście specjalistów w terenie często wiąże się z ryzykiem. Prywatne firmy wojskowe pomagają zapewnić bezpieczeństwo ludzi i przedsiębiorstw w ogóle – jest to praktyka światowa. Do niedawna w Rosji nie było takich organizacji. Aleksiej Danilianz, szef Ruscorp, firmy konsultingowej zajmującej się bezpieczeństwem, odpowiedział na pytania gazety Vzglyad.

\”Towarzyszymy rosyjskiemu biznesowi w pomarańczowych i czerwonych strefach\”, mówi mężczyzna w średnim wieku, siedzący przy długim stole w ogromnej pustej sali. Przed nim jest odporny na wstrząsy laptop. Za tobą jest mapa świata, która oznacza miejsca pracy.

Ekspansja rosyjskiego biznesu będzie się odbywać na całym świecie, a nasz biznesmen powinien czuć się pewnie w każdym kraju

Wyjaśnić, co oznacza ta gradacja kolorów?

\”Czerwony i pomarańczowy to definicja światowych hotspotów zgodnie z amerykańskim schematem. Czerwony oznacza stan wojenny, otwarte konflikty zbrojne, jak w Iraku czy Afganistanie. Pomarańczowa strefa sygnalizuje napiętą sytuację w kraju, taką jak przed- lub powojenne państwo, które charakteryzuje się niestabilną gospodarką o wysokim poziomie YPG, obecnością zagrożenia terrorystycznego. Takie strefy mogą występować w Afryce i w niektórych krajach rozwiniętych. W Rosji, w szczególności, czerwone kieszenie były w Czeczenii.

\”Teraz ściśle współpracujemy, aby wspierać rosyjski biznes w Iraku, nasze firmy są nadal nieaktywne – z wielu obiektywnych powodów – ale wracają do tego kraju. Nie jest tajemnicą, że od wielu lat Rosja jest jednym z głównych partnerów Iraku w dziedzinie ropy naftowej i gazu. Po wojnie w Iraku, tendencja została złamana. Teraz zarówno rządy Iraku, jak i Rosji mają nadzieję, że kontakty biznesowe zostaną wznowione.

Podejmujemy pracę w Iraku, ponieważ prawie nikt inny tego nie robi – jest to jedna z najbardziej ryzykownych stref na świecie. Ważne jest dla nas, aby nauczyć się pracować w tak trudnych warunkach.

Nawiasem mówiąc, amerykańskie jednostki w Iraku za pośrednictwem specjalnie utworzonych ośrodków wojskowych oddziałują na interakcje z firmami takimi jak nasza. Wszystkie projekty biznesowe, w tym konwój dostaw dla sił zbrojnych, są przekazywane prywatnym firmom. Jest to nowy trend w prowadzeniu wojny: jednostki wojskowe rozwiązują tylko zadania wojskowe.

\”Więc pracujesz tylko \”gdzie strzelają\”?

– Nie, przede wszystkim skupiamy się nie na strefach zagrożenia, ale na interesach prywatnego biznesu. Jesteśmy pewni, że w ten czy inny sposób ekspansja rosyjskiego biznesu odbędzie się na całym świecie, a nasz przedsiębiorca powinien czuć się pewnie w każdym kraju. Aby to zrobić, potrzebuje firm takich jak nasza. Wtedy będzie mógł podejmować odpowiednie decyzje, a nie dalej o okolicznościach.

Na Zachodzie firmy, które towarzyszą działalności za granicą, nie są nowe. Zagraniczny biznesmen, przybywający do każdego, nawet zamożnego kraju, zatrudnia konsultantów, aby zapewnić bezpieczeństwo biznesu. Przecież w każdym kraju są oszuści, zorganizowana przestępczość … Żadna firma ubezpieczeniowa nie zapewni ubezpieczenia dla pracowników mieszkających za granicą, bez opieki takich firm.

Rosyjscy biznesmeni tylko dojść do zrozumienia, że nie można kupić firmę gdzieś, a następnie zacząć myśleć, jak go chronić. Dlatego chcieliśmy stworzyć firmę, która zapewnia bezpieczeństwo nie niektórym specjalnym grupom, ale aby stworzyć systematyczne podejście, które uwzględnia wszystkie opcje ryzyka.

Tworzymy pomysł klienta na to, co dzieje się w kraju, zajmujemy się sprawdzaniem uczciwości partnerów, analityki biznesowej. Więc kiedy mówimy \”bezpieczeństwo\”, nie mówimy tylko o wyeliminowaniu zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników. Oceniamy budżety i ryzyka, a w rezultacie wydajemy zalecenie, czy w ogóle rozpocząć działalność w istniejących warunkach.

– Czy rosyjscy biznesmeni często starają się inwestować w biznesie za granicą, a nawet w niebezpiecznych miejscach?

\”Wiele rentownych projektów rozwija się nie tylko w obszarach, w których wszystko jest w porządku, ale także w miejscach, w których istnieje ryzyko dla pracowników, ryzyko utraty inwestycji itp. Produkty oferowane przez rosyjskie firmy są bardzo konkurencyjne, a często krajowi biznesmeni są zatrzymywane tylko przez duże trudności w zapewnieniu bezpieczeństwa personelu lub całego projektu.

Co zrobili rosyjscy biznesmeni, zanim pojawiła się Twoja firma?

\”Wynajęli firmy zagraniczne. Mamy organizacje partnerskie, ale nie ma innych rosyjskich firm, które koncentrują się na zapewnieniu bezpieczeństwa za granicą. Istnieją służby bezpieczeństwa samych firm, ale opierają się one głównie na partnerach zagranicznych. Załóżmy, że firma stalowa, która kupuje firmę gdzieś za granicą, powiedzmy w Afryce, musi polegać na cudzoziemcach, ponieważ nasza nie jest przygotowana do takiej pracy.

Czy współpracujesz z podobnymi firmami zagranicznymi?

Oczywiście, że tak. Poza tym nie będę przebiegły, przyjmujemy ich doświadczenie. Jesteśmy gotowi pomóc rosyjskiemu biznesowi w dowolnym miejscu na świecie, ale nie możemy tego zrobić tylko z pomocą rosyjskich pracowników (a jeśli ktoś mówi ci, że rozwiązuje wszystkie problemy w dowolnym kraju przez siły tylko Rosjan, powinieneś natychmiast odejść: to niemożliwe). Szkolimy naszych pracowników i czerpiemy z doświadczeń naszych amerykańskich i europejskich kolegów. Nie możemy jeszcze z nimi konkurować, więc stosunek do nas jest najbardziej sympatyczny. Ale pomagamy również wielu firmom w pracy w Rosji. Mamy podejście asocownie. Często konsultujemy się w sprawie kompetencji niektórych działań: bardzo ważne jest, aby znać prawa danego kraju i starać się ich nie naruszać.

Ile kosztują Twoje usługi?

\” Aby zaznaczyć zamówienie, powiem: nie współpracujemy z klientami z zewnątrz. Nasza firma przyjmuje nowych klientów tylko na rekomendacje klientów już nam znanych lub na zalecenie naszych pracowników. Nie jesteśmy tanią firmą, chociaż nasze usługi kosztują znacznie mniej niż Amerykanie i Brytyjczycy. Chcemy stanąć z nimi w rzędzie, więc trzymamy poprzeczkę wysoko, w tym w budżecie. W tym biznesie wszystko kosztuje, a bezpieczeństwo nie toleruje błędów.

Według zarchiwizowanych wersji strony internetowej RusCorp i konta na Facebooku wymienionego dla RusCorp, firma specjalizuje się w analizie biznesowej, analizie ryzyka i usługach VIP i ogólnej ochrony. W pewnym momencie na czele RusCorp znalazł się Aleksiej Eduardovich Danilyants . Publiczne rejestry wskazują, że oddziały RusCorp pojawiają się również w rejestrach firm na Cyprze, w Singapurze i Wielkiej Brytanii. Według rejestrów Wielkiej Brytanii i Cypru, Danilyants został również zarejestrowany jako dyrektor z firmami o nazwach podobnych do RusCorp.

Poza przypadkowym wpisem Danilyantsa jako dyrektora RusCorp International Ltd., nie jest do końca jasne, w jaki sposób firma z siedzibą w Wielkiej Brytanii odnosi się do rosyjskiej zarejestrowanej firmy, ale brytyjska firma zarejestrowana pierwotnie pod nazwiskiem Danilyantsa nie tylko wydaje się mieć podobną strukturę własności, ale ten sam adres w Wielkiej Brytanii, który został wymieniony dla brytyjskich biur RusCorp na starszej wersji strony internetowej RusCorp.

W rzeczywistości, wyszukiwanie online pojawia się wiele firm na całym świecie noszących nazwę RusCorps International. Jeden z siedzibą w Brazylii i zarejestrowany do tych samych właścicieli na Florydzie wydaje się mieć linki do spółki zależnej Rostec, które świadczą usługi inżynieryjne i produkty i usługi dla projektów przemysłu wydobywczego i energetycznego.  Według aukcji OpenCorporates, Antonio Carlos Rosset Filho zarejestrował się jako agent RusCorp International LLC w grudniu 2015 roku. OpenCorporates wymienia stan firmy z siedzibą w Orlando na Florydzie jako nieaktywnej. Według Rosyjskiego Zintegrowanego Portalu Informacji Gospodarczej (IEIP), firma notowana jako RusCorp Russian International z siedzibą w Brazylii jest również powiązana z Rosset. Strona internetowa wymieniona w IEIP dla tej samej firmy wskazuje, że Rosset służy jako członek Rosyjsko-Brazylijskiej Izby Handlowej.

Prezentacja pokazu slajdów zamieszczona na stronie internetowej VSMPO-AVISMA, spółki zależnej Rostec, przedstawia Rosseta pozującego z Władimirem Putinem i wskazuje, że RusCorp International w tym samym czasie był głównym dostawcą towarów produkowanych przez inne powiązane spółki zależne Rostec. Jeden slajd w prezentacji na przykład wymienia Yotaphone, NPO Saturn Turbines i Mińsk Traktory jako produkty dystrybuowane przez Rosset\’s RusCorp International.

Zarchiwizowane wersje strony internetowej RusCorp i konta na Facebooku pod nazwą RusCorp wskazują, że oprócz usług bezpieczeństwa, firma świadczyła również usługi wywiadowcze dotyczące ryzyka bezpieczeństwa pod rubryką powiązanej niezależnej grupy zadaniowej ds. Inna strona reklamująca usługi RusCorp wraz z kilkoma innymi PMSC wskazuje, że wraz z biurami w Wielkiej Brytanii RusCorp w pewnym momencie miał również biura w Stanach Zjednoczonych.173 Co ciekawe, IRTF-RusCorp w pewnym momencie przyjęła również nazwę \”Special Projects Task Force\”. Wiele zdjęć zamieszczonych na stronie RusCorp-IRTF na Facebooku pokazuje że firmy obsługujące Emercom Demining lub Antiterror Orel lub obie również pracowały w Sri Lance, Afganistanie, Syrii i Iraku.

RusCorp-IRTF wygra jeden z pierwszych dużych kontraktów na zapewnienie bezpieczeństwa rurociągu w Nigerii na wielu milionów dolarów z wspólnym przedsiębiorstwem z Nigerii National Petroleum Corporation. Jest również w Nigerii, gdzie zarysy nakładających się sieci rosyjskich wykonawców różnie związanych z RusCorp, Antiterror Orel Group, a konsorcjum rosyjskich stowarzyszeń weteranów wydaje się przecinać najbardziej wyraźnie z innym ważnym graczem w rosyjskiej branży PMC o którego przedstawiłem w blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD . Psy Wojny.

Moran Security Group.

Na czele z Wiaczesławem Kałasznikowem, byłym oficerem KGB, który służył jako asystent kremlowskiego informatora Aleksandra Torshina, Moran był jednym z pierwszych PMC, którzy wskakiwali na rynek antypiracki w latach 90-tych i szybko zamknęli miliony rocznych statków chroniących dochody dla Sovcomflot, FEMCO, Murmańskiej Żeglugi i United Marine, największych rosyjskich koncernów żeglugowych. Chociaż Boris Chikin, jeden z założycieli Moran datuje założenie grupy do 2010 roku, strona internetowa Moran wskazuje, że została oficjalnie zarejestrowana w Belize w 2011 roku.

W tym miejscu zajrzyjmy do Forbesa.

Myre Seadiver jest jednym z czterech statków utworzonych przez rosyjską Grupę Bezpieczeństwa Moran, która od 2010 roku chroni statki cywilne przed piratami u wybrzeży Afryki.

19 .10. 2012 roku oficer nigeryjskiej marynarki wojennej wszedł na pokład małego statku Myre Seadiver w porcie w Lagos i zapytał, czy załoga ma broń. Kapitan odpowiedział twierdząco: 14 karabinów szturmowych AK-47, 22 karabiny samozaładowcze Benelli MR1 i ponad 8500 pocisków amunicji. Tego samego dnia załoga i statek zostali aresztowani przez władze Nigerii pod zarzutem przemytu broni.

Myre Seadiver jest własnością Moran Security Group z Belize, która pływa pod flagą Wysp Cooka i składa się z 15 rosyjskich żeglarzy. Myre Seadiver jest jednym z czterech statków Moran Security Group, która od 2010 roku chroni statki cywilne przed piratami u wybrzeży Afryki. Sześciu z 15 aresztowanych to ochroniarze, którzy są wyrzuceni z broni na statkach towarowych na zbliżających się do wód, na których działają piraci.

Po opuszczeniu przez statek bezpiecznych wód ochrona zostaje usunięta i przeniesiona na własny statek. Aby zatankować i zmienić zespół, statki Moran Security wchodzą do afrykańskich portów, a następnie poprzez agenta firmy na lądzie, ogłasza wizytę władz. Na brzegu opisano broń, przedstawiono autoryzowanym służbom i zapieczętowane.

\”My w Nigerii zrobiliśmy wszystko zgodnie z prawem: broń jest sformalizowana, procedury zostały wykonane i otrzymaliśmy pozwolenie na wejście do portu\”, mówi Boris Chikin, jeden z pięciu założycieli Moran Security Group. Chikin i jego przyjaciele (nie nazywa ich) założyli prywatną firmę wojskową (PMC lub PMC – Private Military Company) w 2010 roku. Wcześniej partnerzy od dawna służyli w zachodnich firmach o podobnym profilu – pilnowali obiektów i eskortowali konwoje w Iraku, zapewniali bezpieczeństwo tranzytów morskich na Oceanie Indyjskim.

Wraz ze wzrostem liczby ataków piratów na statki morskie rośnie zapotrzebowanie na ich zwalczanie. Francuski, brytyjski i amerykański PMC pojawił się na niebezpiecznych wodach. Rosyjskie prywatne firmy wojskowe – Orlovskiy \”Anti-Terror\” i Fort Defense Group – również ogłosiły gotowość do rozpoczęcia pracy. Ale tylko Moran Security Group znalazła klientów do eskortowania statków, w tym Sovcomflot, Murmańsk Shipping Company, United Navy.

O jakich pieniądzach mówimy? Jeden dzień eskorty (jednostka warunkowa) statku kosztuje około $5000-6000. W 2012 roku, według Chikina, pracownicy Moran Security Group towarzyszyli i pilnowali statków przez 3000 dni, co oznacza roczny przychód w wysokości 15 milionów dolarów.

Według Centrum Żeglugi NATO w 2010 r. przeprowadzono 134 ataki na statki cywilne, a 44 przechwycono. Obecność uzbrojonych strażników na pokładzie statków towarowych zmniejszyła produkcję piratów. W 2011 roku zaatakowali 147 statków, ale udało im się schwytać tylko 22, w 2012 r. piractwo prawie ustąpiło – 23 ataki, 7 konfiskaty statków.

Statek Myre Seadiver, opływający Afrykę, przybył do Nigerii z Oceanu Indyjskiego, gdzie pracował na niebezpiecznych wodach. Wraz z Zatoką Adeńską, Zatoka Gwinejska jest kolejnym miejscem, gdzie piraci atakują , ale rosyjscy strażnicy byli zbędni.

\”Cały rynek antypiracki został stworzony przez Brytyjczyków i nie pozwolą na to obcym\”, mówi właściciel jednego z rosyjskich CVC. \”Nasze plany pracy na morzu były bardzo szkodliwe dla mojego Myre Seadiver. Teraz wszystkie rosyjskie CVC będą traktowane jako coś poważnego.\”

25 lutego nigeryjski sąd zwolnił 15 marynarzy Myre Seadiver za kaucją od ambasady rosyjskiej i przyznał 500.000 dolarów kaucji za uwolnienie statku. Do następnego procesu, marynarze będą na terenie ambasady, a sam sąd określi trwałość systemu, w ramach którego Moran Security Group pracował – czy Rosja będzie w stanie chronić swoich obywateli pracujących w prywatnej firmie wojskowej z rejestracją w Belize na statkach pod banderą Wysp Cooka.

Jeśli chodzi o Belize to przypomnijmy skany z mojego bloga BIAŁY WYWIAD . PSY WOJNY. .

Obecny szef firmy Moran – Oleg Kritysyn podaje na portalu Zoom Info adres w Belize . Ulica 123 Barrack Avenue.

 Korzystając z programu GOOGLE EARTH sprawdziłem ten adres w Belize.

Pod tym adresem jest dom prywatny i nie ma kontaktu bezpośredniego wskazującego od razu na Moran Group a jedynie pośrednik albo przykrywka – firma AME Consulting i prawnikiem który jest jej właścicielem. Być może to ten prawnik reprezentuje w Belize, interesy Olega Krinitsyna ale to jeszcze nie koniec naszej wirtualnej wycieczki do Belize i pozostaniemy na tej ulicy ale pod innym numerem…

Kiedy uprzemy się żeby znależć ślady jakiejkolwiek obecności rosyjskiej firmy Moran Security Group w Belize to dzięki cierpliwości w szukaniu, dopniemy swego…

No proszę jest nasza firma , numer jej w systemie firm w Belize / 457 stron z nazwami firm w oficjalnym dokumencie miasta , można dostać zawrotu głowy kto tam ma swoje przedstawicielstwo…sytuacja podobna jak w Panamie/ nie możemy wejść w te dane bo wyświetli się nam komunikat alertu i żądanie ujawnienia swojej tożsamości poprzez logowanie za pomocą Twittera , Facebooka czy konta w Google , więc mogą otrzymać informację kto się nimi interesuje , musiałem więc obsejść to i z innego linka w Google znalazłem ..

Pod tym adresem w internecie też mamy ciekawe informacje.

Czytajmy dalej .

Dyrektorem jest Rosjanin…A. Badikow..

Znów jesteśmy na naszej ulicy Barrack Road w Belize ale musimy udać się pod inny numer -35 …Google Earth pomoż nam w lokalizacji…

ŻE też program STREET VIEW nie może nam pokazać zdjęć , jestem niepocieszony …

Co byśmy proszę Państwa zrobili bez wujka Google..nic …i czy mamy rosyjską firmę Moran Security Group w Belize na ulicy Barrack Road 35 ?

Nie nie mamy , mamy pod tym adresem znów 2 lokalne firmy , mogę się tylko domyśleć reszty ale sprawdzamy firmę CIL Trust

Informacja odsyła nas do portalu Linkedln do pani Joy Godfrey

Nie będziemy się z ta panią kontaktować ale wiemy że ktoś reprezentuje firmę Moran Security Group .

Pod adresem Barrack Road 35 jest też inna firma CIL , to CIL Global IP

Glen D. Godfrey …rodzina Godfreyów…

Pracują tylko w dni robocze a w soboty i niedziele odpoczywają …w przeciwieństwie do mnie…kim jest pan Glen D. Godfrey ?

Patrząc na CV , Glena D. Godfreya to nie tylko prawnik , były Prokurator ale ważny lokalny polityk, były poseł, minister turystyki etc..

Wszystko w Belize jest LEGAL ..tak jak w Panamie zresztą i innych rajach podatkowych gdzie jest możliwość nie tylko możliwości ukrytego reprezentowania firm poprzez lokalnych prawników i polityków ale też składania tam swoich drobnych możliwości bez obawy że służby podatkowe z USA czy krajów europejskich tam dotrą i będą z tego jakiekolwiek konsekwencje prawno-karno-skarbowe…z tym że to tanie nie jest bo tam wiedzą o co w tym wszystkim chodzi i cenią swoje usługi nie tylko dla rosyjskich firm i oligarchów … ludzie tam żyjący muszą przecież z czegoś żyć zgadza się ? 😉

Wracamy do raportu .

Oś czasu na stronie internetowej Moran, przypisuje jego początki do końca 1990 roku, kiedy obawy szczyt w rosyjskim rządzie o ryzyko związane ze zwiększonym piractwem wzdłuż głównych szlaków morskich z Zatoki Adeńskiej do Oceanu Indyjskiego. Moran w szczególności przytacza zaangażowanie PMC w ratowanie tankowca przejętego przez sudańskich piratów w 1999 roku i w prezentacjach firmy odnoszą się do jego ścisłej współpracy z rosyjską marynarką wojenną w licznych misji antypirackich dla transportu energii.

Ponieważ nieliczne, jeśli jakiekolwiek rosyjskie firmy PMC w 1999 r. działały poza terytorium Rosji, które nie były powiązane z wydziałami bezpieczeństwa dużych przedsiębiorstw państwowych, początki organizacyjne Moran prawdopodobnie czerpią z tej samej architektury prawnej, co wiele sprywatyzowanych sił zbrojnych związanych z państwowymi firmami, które zaczęły pojawiać się pod koniec lat 90. Rzeczywiście, Chikin i Aleksiej Badikov, inny wiodący menedżer Morana, powiedział tyle publicznie. Obaj wskazali, że PMC działają na podstawie umowy z przedsiębiorstwami państwowymi pod auspicjami wspólnych wojskowych zespołów operacyjnych nadzorowanych przez Rosyjskie Ministerstwo Obrony. W wielu przypadkach o wiele bardziej dokładne jest scharakteryzowanie kontyngentów PMC, które współpracują z organizacjami takimi jak Moran jako pomocnicze oddziały prywatne, które służą sieci zmilitaryzowanych rosyjskich korporacji państwowych.

Oficjalnie zarejestrowana jako podmiot korporacyjny w Moskwie w 2011 roku, Moran Security Group rozlicza się jako grupa firm specjalizujących się w bezpieczeństwie morskim, ocenie ryzyka, bezpieczeństwie VIP i ochronie infrastruktury. Stare wersje strony internetowej firmy z stycznia 2010 r. wskazują, że Moran działał w Iraku w pobliżu granicy z Syrią, Somalii i Afganistanu, a także reklamował szczegóły dotyczące operacji lądowych, które obejmują usuwanie min, rekonesans i nadzór oraz ochronę rurociągów. Zarejestrowany w różnych okresach jako Moran Security Group i / lub Moran Maritime Group, PMC pojawia się w rejestrach spółek na całym świecie. Moran jest częściowo własnością Neova Holdings Ltd., spółki holdingowej zarejestrowanej w tym samym czasie w Belize, zgodnie z rejestrem OpenCorporates…..

A może rosyjska firma paramilitarna Moran Security Group jest częścią spółki Neova Holdings Ltd zarejestrowanej również w Belize ?

Na podanej stronie internetowej www.ibcbelize.com nie ma nic interesującego , ogólne wiadomości etc. Pod spodem widzimy na niebiesko ADD DATA / website, adress,etc / więc wejdzmy tam…

Zonk…wyświetla mi się komunikat którego wcześniej otrzymałem przy próbie wejścia w profil firmy Moran w Belize , wiemy już dlaczego…mam ustawione łączenie mojego IP poprzez łącza proxy ,VPN i Tora….a więc nie można tak sobie wejść z partyzanta i zobaczyć informacje, podobnie było w przypadku wcześniej w przypadku firmy Moran..

Oczywiście że mogę wejść ale nie incognito ale poprzez logowanie się a wtedy zobaczą kto się nimi interesuje…myślą czasami…

Według badań przeprowadzonych przez Vladimira Neelova, eksperta z Sankt Petersburga w sprawach wojskowych Rosji, Neova Holdings Ltd. łączy jeden z swoich oddziałów z publiczną spółką akcyjną Novaem Group któłra jest związana z rosyjskim przemysłem energetycznym, rurociągami i konglomeratem budowy maszyn powstałym z połączenia Sibenergomash, TM Engineering, Trubmash i innych rosyjskich firm w 2009 roku. Publiczne rejestry i strony internetowe spółek zależnych Novaem wskazują, że konglomerat spółek holdingowych ma powiązania z wieloma rosyjskimi firmami, w tym Technopromexport, spółką akcyjną, częściowo należącą do rosyjskiego najlepszego dostawcę broni, Rostec. Starsze wersje strony internetowej firmy Moran Security Group również wymieniają biura w Bedford, Nowym Jorku i Bremie, Niemcy na adresy, które pasują do tych dla Azji Południowej i Afryki Regional Port Stability Cooperative, bezpieczeństwa morskiego i organizacji antypirackiej, znany również jako SAARPSCO, z biurami również wymienione na Seszelach i w Kenii z KEAMSCO.

Sovcomflot i jej spółka zależna Grupy SCF stanowią największych klientów Morana.

Tutaj poniżej widać że wykorzystują do transportu swoich najemników linię SCF.

Kierowany przez byłego rosyjskiego ministra transportu Siergieja Franka, Sovcomflot prowadzi jedną z największych flot handlowych na świecie, specjalizuje się w transporcie ropy naftowej i gazu oraz związanych z tym urządzeń produkcyjnych oraz dostarcza giganta energetycznego Gazprom. Oprócz Sovcomflot, Moran zalicza się do swoich partnerów i klientów firmę Sogaz, który do niedawna była w większości własnością Gazpromu, a ostatnio większościowym właścicielem ubezpieczenia Transneft. Nowojorski Marsh, część konglomeratu ubezpieczeniowego Marsh & McLennan Companies, jest również wymieniony jako kluczowy partner na stronie internetowej Moran i podobnie jak Sogaz zajmuje się przede wszystkim lukratywnym finansowo sektorem reasekuracji.

Kontakty biznesowe Morana z Sovcomflot w Nigerii doprowadziły do pierwszego poważnego skandalu publicznego z udziałem PMSC jesienią 2012 roku. Według doniesień prasowych i brytyjskich dokumentów sądowych złożonych przez nigeryjskiego biznesmena w związku ze sprawą, nigeryjscy oficerowie marynarki wojennej napadli na Myre Seadiver i aresztowali 15 członków Moran Security Group pod zarzutem przemytu broni.

Przeszukanie statku podobno odkrył cache broni, która zawierała ponad tuzin AK-47 karabiny szturmowe, 20-plus Benelli MR1 karabiny, i 8000 rund amunicji o czym było już wspomniane . 

Magazyn podręczny broni wystarczył, aby wyposażyć pluton, a może nawet dwa, ale nie na tyle, aby stanowić ładunek przemytu.

Nigeryjscy urzędnicy oskarżyli załogę statku o przemyt broni, gdy statek dotarł do Zatoki Gwinejskiej po wypłynięciu z Bałtyku, ruchliwego portu w silnie zabezpieczonym północnym rosyjskim regionie Kaliningradu.

Reuters – Rosyjska załoga aresztowana w Nigerii

Opublikowano 24 .10. 2012 przez Johanna Loock 

Nigeryjskie władze zajęły statek i aresztowały jego 15 rosyjskich członków załogi pod zarzutem przemytu broni, po tym jak znaleźli kilka dział i około 8500 pocisków amunicji na łodzi, marynarka wojenna powiedziała we wtorek.

Statek został przechwycony w weekend w Lagos, jeden z najbardziej ruchliwych portów Afryki, rzecznik Marynarki Wojennej Commodore Aliyu Kabiru powiedział przez telefon. Należał do Moran Security Group, z siedzibą w Moskwie, i pływał pod holenderską banderą.

Nie było natychmiastowego komentarza ze strony Morana.

\”Statek przewoził 8598 amunicji i różnych karabinów. Śledztwo wciąż trwa\” – powiedział. Nie podał więcej szczegółów.

Źródło: Reuters.

Jednak raport w The Voice of Russia twierdzi, że wszystkie dokumenty potrzebne do wejścia do portu zostały przedstawione władzom.

Rosyjski statek zajęty w Nigerii przedstawił lokalnym władzom wszystkie dokumenty wymagane do wejścia do portu Lagos, powiedział Wadim Gusev, zastępca dyrektora generalnego właściciela statku Moran Security Group.

Gusev powiedział, że ładunek broni i amunicji statku oraz lista członków załogi zostały przedłożone władzom portowym za pośrednictwem ich agenta. Podkreślił, że firma ma dokumenty prawne w tym zakresie, które zostały złożone rosyjskim i nigeryjskim urzędnikom.

Zastępca dyrektora generalnego Moran Security Group podkreślił, że statek otrzymał zielone światło na wejście do portu Lagos z trzytygodniowym wyprzedzeniem.

Przejęty statek jest dodatkowym statkiem do obsługi tankowców i platform wiertniczych. Został aresztowany w drodze z Oceanu Indyjskiego do Zatoki Gwinejskiej u wybrzeży Nigerii.

Aresztowania załogi Myre Seadiver wywołały intensywne protesty zarówno ze strony dyrektora zarządzającego Moran Aleksieja Badikowa, jak i zastępcy dyrektora Wadima Guseva, tego samego weterana Grupy Orel antyterrorystycznej, który najwyraźniej również służył w RusCorp w Iraku. Załoga statku pozostawała w areszcie przez kilka miesięcy, zanim starszy wiceprezes wykonawczy Sovcomflot , Jewgienij Abramasov naciskał na partnera Sovcomflota, Glencore International, aby w kwietniu 2013 r. kontaktować się z lokalnymi kontaktami w Nigerii, aby wstawić się w ich imieniu. Nowojorski i niemiecki szef SAARPSCO, Hans Niebergall, również odrzucił oskarżenia o przemyt broni i powiedział, że również naciskał na uwolnienie załogi Moran. Nigeryjskie władze ostatecznie odrzuciły oskarżenia wobec załogi Moran w październiku 2013 roku, prawie rok po ich aresztowaniu.

Krinitsyn powiedział gazecie, że umowa podpisana przez tych najemników najwyraźniej została zlecona nie przez żadne ministerstwo w Damaszku, ale przez \”jakiegoś syryjskiego oligarchę, rzekomo za zgodą Assada\”. Mark Galeotti, profesor Uniwersytetu Nowojorskiego, który specjalizuje się w rosyjskich służbach bezpieczeństwa, stwierdził,  że \”trudno jest utrzymać jakiekolwiek przekonanie, że przynajmniej rząd rosyjski nie udzielił tego błogosławieństwa\”.

Jak wspomina  najemnicy zostali przewiezieni do Bejrutu, potem pojechali samochodem do Damaszku, a następnie zostali przeniesieni do bazy wojskowej w prowincji Latakia. Rosjanie twierdzą, że zostali powitani jako zagraniczni bohaterowie przez lojalistów reżimu i przetrzymywani w prowizorycznych koszarach w dawnych stajniach toru konnego, obok syryjskich rezerwistów. W październiku, według jednego z rekrutów, w Syrii było 267 najemników Korpusu Słowiańskiego, podzielonych na dwie firmy, z których jedna składała się w całości z Kozaków, z oczekiwaniem, że całkowita siła wzrośnie do 2000 w czasie. Otrzymali karabiny szturmowe, karabiny maszynowe i granatniki, a także inny sprzęt z czasów sowieckich, niektóre z nich 70 lat.  Kierownikiem w Latakii był Wadim Gusev, zidentyfikowany przez Fontankę jako zastępca dyrektora Morana. (Według dokumentów Foreign Policy uzyskanych z rejestru Korpusu Słowiańskiego, Gusev posiada również wszystkie 10.000 akcji firmy z siedzibą w Hongkongu.)

Jedyną rzeczywistą kampanią najemników słowiańskich była całkowita klęska: nieudana próba odzyskania kontroli nad polami naftowymi we wschodniej prowincji Syrii Deir ez-Zor. Portrety Assada i Baathist flagi zostały przyklejone do autobusów Hyundai i ciężarówek JMC, jak mężczyźni wyruszyli na 350-mile trek na wschód od Latakia całej rebeliantów infiltracji terenu. Znaki, że ich bezpieczeństwo nie było tak naprawdę najważniejszą troską gospodarzy, natychmiast stały się widoczne. Gotowe do bitwy czołgi T-72 zostały zastąpione przez starsze, zniszczone czołgi T-62 przed rozpoczęciem misji w Latakii. Syryjski śmigłowiec, ewidentnie myląc rosyjski konwój do działań wroga, zaplątał się w linie energetyczne i rozbił się na całej kolumnie najemników, choć cudownie, nie zabijając nikogo. Następnie, 18 października, bojownicy Korpusu Słowiańskiego spotkali się z ich bathetic Little Bighorn po utknięciu w mieście al-Sukhnah, Homs, gdzie zostali otoczeni przez kontyngent do 6000 rebeliantów anty-Assada (postać prawie na pewno przesadzona). \”[N]ot chcąc umrzeć na próżno dla ideałów państwa syryjskiego,\” Korotkov pisze dość wspaniale, Rosjanie \”wskoczył do swoich pojazdów i zaczął się wycofać. Jest najbardziej prawdopodobne, że podczas tego odwrotu torba Aleksieja Malyuty została zagubiona i wpadła w ręce przeciwników reżimu.\” A stamtąd jego ekstatyczny nekrolog został przesłany do Centrum Kavkaza. Sześciu najemników zostało rannych w walce wręcz, dwóch poważnie. Ale najemnicy przypisuje ich ucieczki i przetrwania do burzy piaskowej, że mówią oślepił nacierających dżihadystów. Rosjanie wrócili najpierw do bazy lotniczej w Homs, gdzie przypomnieli sobie \”głośny argument … między Wadimem Gusiewem a syryjskim \”pracodawcą\” Korpusu Słowiańskiego: Było jasne, że mają różne poglądy na temat późniejszego planu. Wszyscy słyszeli ich krzyki, w tym wzmianki o dolarach, a dokładniej o 4 milionach dolarów, które musiałyby zostać odpracowane.\” W tym przypadku nic nie zostało wypracowane, a wszyscy 267 Rosjan odjechali z powrotem do bazy w Latakii, nie spodziewając się powitania bohatera ani nie otrzymując go; Zamiast tego, byli teraz pogardzani przez ten sam tłum, który dopingował ich kilka dni wcześniej. Ryzykowne, ale opłacalne zadanie, które miało trwać pięć miesięcy, trwało ledwie. Wszyscy mężczyźni zostali przewiezieni z powrotem do Moskwy w ostatnich dniach października dwoma wyczarterowanymi samolotami. Ale gdy złożyli samoloty na moskiewskim lotnisku Wnukowo, wszyscy mężczyźni zostali zatrzymani przez oczekujących agentów FSB, którzy skonfiskowali swoje karty SIM, media elektroniczne i paszporty i zaczęli przesłuchiwać ich indywidualnie. Gusev, szef misji, został aresztowany na mocy artykułu 359 wraz z Jewgienia Sidorowem, szefem działu zasobów ludzkich Morana i 20-procentowym właścicielem firmy. Obu mężczyznom grozi teraz aż osiem lat więzienia za rekrutację najemników.

Wiosną 2013 r. reklamy rekrutacyjne dla Korpusu Słowiańskiego zaczęły pojawiać się na moskiewskich internetowych tablicach ogłoszeń, a Gusiew, Kramskoi i Chikin z powodzeniem zwerbowali 267 mężczyzn do zabezpieczenia obiektów naftowych w pobliżu Palmyry w imieniu syryjskiego ministerstwa energii.

Najemnicy z Korpusu Słowiańskiego w Syrii. Zdjęcie chartophylakeion.de

Wyczyny grupy w Syrii pozostały praktycznie niezauważone, dopóki ISIS nie twierdziło w październiku 2013 roku, że zabiło ponad 100 osób w bitwie w pobliżu Homs , wśród nich rosyjskich najemników, w tym pracownika Moran. Kiedy kontyngent Korpusu Słowiańskiego wrócił do Rosji, FSB przesłuchiwała mężczyzn i ostatecznie oskarżyła Gusiewa i Jewgienię Sidorowa (innego weterana Morana i partnera w przedsięwzięciu Korpusu Słowiańskiego) o naruszenie zakazów w rosyjskim kodeksie karnym przeciwko działalności najemników.

Incydent w Palmyrze z 2013 r. z udziałem Morana wywołał falę wzniesionych doniesień prasowych i okazał się pierwszym znanym przypadkiem, w którym rosyjscy operatorzy PMC byli podobno zaangażowani w operacje ofensywne w Syrii. Jednak w miarę pojawiania się kolejnych szczegółów na temat Korpusu Słowiańskich i Morana, szybko stało się jasne, że rosyjscy operatorzy PMC powiązani z Moranem , działali w Syrii od co najmniej 2012 roku. Wersja z 2010 na starej stronie internetowej Morana, wskazuje że PMC działał w pobliżu stacji granicznej At-Tanf w Syrii w pobliżu granicy z Irakiem co najmniej trzy lata wcześniej .

 Moran -archiwum z 2010

Kilka rosyjskich przedsiębiorstw państwowych, które tworzą dobrze reklamowane części bazy klientów Morana, dołączyło do Rosyjsko-Syryjskiej Rady Biznesu na wiele lat przed rozpoczęciem arabskiej wiosny. Kluczowym kanałem dla wielu kontraktów, które wspierają rosyjskie operacje PMC, ponad 100 członków rady biznesu obejmuje wysokiego szczebla kremlowskich wewnętrznych, w tym Siergiej Chemezow, szef Rosteca, głównego dostawcy broni z Rosji. Przedstawiciele spółki zależnej Rostec Technopromexport, StroyTransGaz (STG) i Tatneft, trzech najważniejszych rosyjskich podmiotów wspieranych przez państwo, są również w radzie. Wszystkie trzy rosyjskie korporacje wspierały główne projekty energetyczne i infrastrukturalne w Syrii przed wojną domową i z reguły generalnie nalegały na zakwaterowanie własnych sprywatyzowanych kontyngentów wojskowych oddzielnie w tym kraju.

Na początku wojny w Syrii pod koniec 2011 r. syryjscy partnerzy zaczęli wykorzystywać wcześniej istniejące relacje z rosyjskimi firmami energetycznymi, aby zwiększyć swój udział w rozwijającej się gospodarce wojennej Syrii. Jednym z najbardziej znaczących z nich był George Hawswani, szef HESCO Co., syryjskiej firmy inżynieryjnej, która ściśle współpracuje z STG przy projektach w Syrii i afrykańskie firmy energetyczne Petrodar i Sonartarch jako klienci odpowiednio w Algierii i Sudanie. Relacje biznesowe Hawswaniego z szefem STG Giennadijem Tymczenko, bliskim współpracownikiem Putina, sięgają na długo przed wojną. Z pomocą HESCO Co. STG zbudowało infrastrukturę naftową i gazową w dziesiątkach miejsc w Syrii na przestrzeni lat, które podobno przyniosły miliony dla Timczenko, Hawswani i ich syryjskich i rosyjskich współpracowników biznesowych w Rosyjsko-Syryjskiej Radzie Biznesu.

Geolokalizacja przy pomocy aplikacji OSINT , gazowni Tuweinan koło Raqqa.

Jednym z najważniejszych przedwojennych transakcji, podczas gdy Timchenko nadal był większościowym udziałowcem STG, było porozumienie z 2007 r. w sprawie zakończenia budowy rurociągu Kirkuk-Baniyas przez północno-wschodni Irak i Syrię oraz gazowni Tuweinan, zaledwie 60 mil na południe od Raqqa. Oprócz reaktywacji kontraktów na projekty, które zostały wstrzymane wkrótce po wybuchu powstania w 2011 roku, STG podpisała również 49-letnią umowę o wartości 500 milionów dolarów z rządem Syrii na odbudowę, rozbudowę i utrzymanie portu w Tartus.

Reuters.

Syria podpisuje 49-letni kontrakt z rosyjskim Stroytransgazem na remont i modernizacje portu w Tartus.

• 25 .04. 2019 r

Tartus, Syria (PortSEurope) 25 kwietnia 2019 – Władze syryjskie zawarły 49-letni kontrakt inwestycyjny z rosyjską firmą Stroytransgaz na rozbudowę i eksploatację portu Tartus. W odbudowę portu, w tym rozbudowę portu na północy i budowę nowej infrastruktury, zostanie zainwestowanych łącznie 500 milionów dolarów (449,5 miliona euro).

Rosyjskie PMC wkroczyły więc nie tylko do Syrii, aby zabezpieczyć rosyjskie aktywa, zapewnić osobistą ochronę VIP-om i zapewnić bezpieczny transfer broni. Niestabilność w regionie stanowiła również szansę dla rosyjskich firm państwowych, zwłaszcza Rosboronexportu, ramienia eksportowego Rostecu, które przewozi bardzo dużą część rosyjskich zagranicznych porozumień wojskowo-technicznych. Stany Zjednoczone wprowadziły do zamrożenia Syrii i Libii z rynków światowych i tymczasowo wyłączyły kurek na pomoc wojskową dla Egiptu, tworząc przestrzeń dla Rosji, aby zwiększyć swoje wpływy. Presja na stłumienie niestabilności we wszystkich trzech krajach spowodowała wzrost popytu na broń i przybliżyła je do strefy wpływów Kremla.

Szef Rosteca i były kolega Putina z KGB, Siergiej Chemezow, po raz kolejny odegrał kluczową rolę. Po konsolidacji większości rosyjskiego kompleksu wojskowo-przemysłowego pod rządami Rosteca w 2007 r., Chemezow, który służył z Putinem w KGB w Dreznie, realizował strategię pielęgnowania nowych rynków rosyjskiej broni . To zrewitalizowało 700 prawie konających przedsiębiorstw państwowych, które zostały złożone do konglomeratu, dekretem wykonawczym i zbudował sieć zaufanych brokerów, którzy mogliby zapewnić bezpieczne dostawy broni i platform broni. W ciągu dekady od rozpoczęcia transformacji Rostecu przez Chemezova, całkowita wartość eksportu przez Rosboronexport wzrósła ponad dwukrotnie z 6 mld USD w 2007 r. do 13,4 mld USD w 2017 r.

Dla Rosteca , utworzenie ukrytych łańcuchów dostaw od 2012 r. do przodu zapewniło bezpieczną i co najważniejsze, dyskretną dostawę na jeden z najcenniejszych rynków. Na początku powstań w Syrii w marcu 2011 r. kluczowe znaczenie miały utworzenie linii tranzytowych na Morzu Czarnym, które początkowo służyły jako podstawowa droga dostarczania broni i kluczowe źródło prac kontraktowych dla rosyjskich PMC. Później, gdy sankcje wobec reżimu Assada spowodowały większą kontrolę publiczną nad transferem rosyjskiej broni na syryjskie szlaki bałtyckie, co również stało się istotne, spowodowało znaczne zmiany w sposobie funkcjonowania rosyjskich PMC.

Jak po raz pierwszy udokumentowano c4ADS, większość broni eksportowanych z Rosji od dziesięcioleci była wysyłana z południowo-wschodnich ukraińskich portów- Oktyabrsk i Nikołajew i prawie wyłącznie zarządzana przez sieć powiązanych ze sobą firm z biurami w Kijowie i Odessie, w niewielkiej odległości od Półwyspu Krymskiego.

W linku poniżej jest to szeroko opisane.

Click to access The+Odessa+Network.pdf

Kilku menedżerów łańcucha dostaw dla Rosboronexportu działa również poza bałtyckimi portami morskimi Petersburga, Rosji i Rygi oraz Łotwy; w tym kilka rosyjskich wspieranych przez państwo firm żeglugowych i czarterowych, domów maklerskich i firm reasekuracyjnych, które zajmują się zarządzaniem ryzykiem wojennym i logistyką dla klientów i partnerów Moran Security Group.

Najbardziej znaczące z nich to FEMCO, Balchart, Northwest-Shipping Company i Westberg Ltd- to ten sam czarter morski zamieszany w 2012 aferę z statkiem Myre Seadiver ,incydentem z udziałem członków załogi Morana w Nigerii. 

Co ciekawe, oddzielne wyszukiwanie bazy danych ICIJ wskazuje, że organizacja, której nazwa pojawiła się w wycieku Panama Papers o nazwie Finaswiss SA i Finaswiss Foundation, jest wymieniona jako pośrednik dla firmy Westberg.

 W różnych punktach po arabskiej wiośnie,firmy Balchart, FEMCO, Northwest-Shipping i Westberg były zamieszane w sankcje i upadek dostaw rosyjskiej broni do reżimu Assada na tzw Syrian Express. Jedna z pierwszych takich przesyłek wyszła na jaw w styczniu 2012 r. po tym, jak wyczarterowany przez Westberg  ,statek Rydwan MV zatrzymał się na Cyprze, gdy podróżował z Petersburga do Tartusu z niebezpiecznym ładunkiem. 

Rosyjski statek \”broni\” dociera do Syrii

Autor  Thomas Grove

MOSKWA (Reuters) – Rosyjski statek z \”niebezpiecznym ładunkiem\” dotarł do ogarniętej konfliktem Syrii, źródło w firmie statku z siedzibą w Petersburgu powiedział w piątek, po tymczasowym zatrzymaniu podczas tankowania na Cyprze.

Źródło odmówiło komentarza w sprawie rosyjskich i cypryjskich doniesień medialnych, że statek Rydwan, który wypłynął z Petersburga 9 grudnia, przewoził ładunek rosyjskiego państwowego eksportera broni Rosoboronexport. Cypryjska gazeta Politis poinformowała, że statek przewoził 60 ton amunicji.

Rosja od dawna jest głównym dostawcą broni do Syrii, gdzie prezydent Baszszar al-Assad próbuje zmiażdżyć 10-miesięczną falę niepokojów śmiercionośnymi siłami zbrojnymi, wywołując międzynarodowe oburzenie i wywołując zachodnie i arabskie sankcje wobec Damaszku, do których Moskwa odmówiła przystąpienia.

\”Statek przewoził niebezpieczny ładunek\”, powiedziało telefonicznie źródło w Westberg Ltd. z siedzibą w Petersburgu pod warunkiem zachowania anonimowości. \”Dotarł do Syrii 11 stycznia\”, powiedział.

Rzecznik Rosoboronexportu , Wiaczesław Davidenko powiedział w piątek eksporter broni nie potwierdzi ani zaprzeczyć raport. \”Nie komentujemy, gdzie trafiają nasze dostawy, kiedy opuszczają port ani w jaki sposób.\”

Turecki urzędnik ministerstwa spraw zagranicznych potwierdził w piątek, że statek dotarł do Syrii.

\”Od 10.15 rano wczoraj turecka marynarka sprawdziła i potwierdziła, że dany statek został zadokowany w syryjskim porcie Tartus\”, powiedział rzecznik ministerstwa Selcuk Unal.

Rosja wyraziła zdecydowany sprzeciw wobec embarga na broń i wielokrotnie obiecywała utrzymanie kontraktów na broń z Damaszkiem, jednym z jego czołowych klientów broni, pomimo rosnącej presji międzynarodowej.

Minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow nazwał embargo na broń wobec Syrii \”nieuczciwym\”, sugerując, że w praktyce odcinają one dostawy wojskowe dla rządu, pozwalając jednocześnie siłom opozycyjnym na uzyskanie broni z zagranicy do woli.

Nienazwane źródło wojskowe było cytowane jako powiedzenie w grudniu, że Rosja dostarczyła do Syrii antyokrętowe pociski Yakhont.

Według rosyjskiego think tanku CAST w 2010 r. Syria odpowiadała za 7 procent całkowitej liczby 10 miliardów dolarów rosyjskich dostaw broni za granicę.

Cypryjskie media podały w środę, że władze śródziemnomorskiego państwa wyspiarskiego przechwyciły ładunek amunicji zmierzający do Syrii w celu sprawdzenia po tym, jak statek przewożący go trafił do portu w Limassol w celu zatankowania.

Cypryjscy urzędnicy powiedzieli, że statek mógł płynąć dalej po obietnicy zmiany miejsca przeznaczenia.

Unia Europejska oświadczyła w piątek, że jest świadoma tej sprawy i że władze krajowe są odpowiedzialne za zapewnienie przestrzegania embarga UE na broń.

\”Jesteśmy kluczowi w wprowadzeniu tych środków, ale to do władz krajowych należy upewnienie się, że są one wdrażane i o ile mi wiadomo, władze w tym przypadku są przekonane, że embargo nie zostało złamane\”, powiedział Michael Mann, rzecznik Catherine Ashton, wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych.

Urzędnik Westberga powiedział, że firma nie zrobiła nic złego, ponieważ żadne rosyjskie prawo nie zapobiegło dostawie w porcie Tartus, gdzie Rosja utrzymuje bazę morską.

\”Statek udał się do Syrii, ponieważ nie było nic nielegalnego w osiągnięciu pierwotnie zamierzonego miejsca przeznaczenia\”.

Tyle Reuters.

Niedługo po tym, jak Rydwan MV dotarł do celu, doniesienia prasowe udokumentowały co najmniej trzy inne wyczarterowane przez Westberg statki, które zostały przyłapane na przewożeniu broni do Syrii, w tym MV Alaed. 

Rosja zwiększa sprzedaż broni do Syrii pomimo presji światowej

Autor  Thomas Grove, Erika Solomon

MOSKWA / BEJRUT (Reuters) – Rosja stoi w obliczu rosnącego międzynarodowego oburzenia w związku ze sprzedażą broni do Syrii, ale nie wykazuje oznak kłaniania się presji, a nawet zwiększa dostawy broni, które według krytyków pomagają utrzymać prezydenta Baszara al-Assada u władzy.

Największy importer broni do Syrii, Rosja sprzedała Damaszkowi prawie 1 miliard dolarów wartości broni, w tym systemów rakietowych w zeszłym roku, podczas gdy dostawy trudne do śledzenia rosyjskiej broni strzeleckiej wzrosły od czasu powstania przeciwko Assadowi, dezerterów rządu powiedzieć.

W styczniu rosyjski statek Rydwan, załadowany bronią i amunicją, wyłączył swój radar i po cichu popłynął do Syrii, aby uniknąć przyciągania uwagi światowych mocarstw coraz bardziej sfrustrowanych odmową Rosji i Chin popieraniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ mających na celu zakończenie 11 miesięcy przemocy. Powołując się na zwiększoną przemoc, kraje arabskie i zachodnie zaczęły sugerować, że mogą uzbroić przeciwników Assada, co zdaniem niektórych analityków politycznych i obronnych może zwiększyć możliwość wojny domowej. Moskwa oskarża Zachód o jednostronne bycie jednostronnym i twierdzi, że broń, którą sprzedaje, nie została wykorzystana przez lojalistów Assada do zabicia 7000 osób, co jest liczbą używaną przez grupy poparcia, ponieważ przemoc szalała. Ale rebelianci i urzędnik, który odszedł od rządu, twierdzą, że handel bronią strzelecką w Moskwie z Damaszkiem kwitnie, a rząd podwoił swój budżet wojskowy w 2011 roku, aby zapłacić za represje wobec opozycji.

\”Powiedziałbym, że średnio fundusze (na wydatki ministerstwa obrony) zostały podwojone w 2011 r.\”, powiedział Mahmoud Suleiman Haj Hamad, były główny audytor ministerstwa obrony Syrii, który upadł w styczniu. Powiedział telefonicznie z Kairu, że rosyjska broń stanowiła 50 procent wszystkich transakcji przed prześladowaniem przez Assada protestujących. Chiny i Korea Północna pod warunkiem 30 procent, a Iran i innych dostawców 20 procent. Rząd zwiększył swój budżet obronny i import broni poprzez zmniejszenie funduszy dla innych ministerstw w dziedzinach takich jak edukacja i zdrowie aż o 30 procent, powiedział.

\”Przed powstaniem Rosja handlowała bronią z Syrią w bardziej ograniczony sposób. Ostatnio … Rosja zaczęła dawać Syrii więcej broni\” – powiedział.

\”Według mojej wiedzy, Rosja była wysyłka miesięcznie,\” powiedział, odnosząc się do dostaw przed jego defection w zeszłym miesiącu.

Thomson przekazał dane dotyczące żeglugi które pokazują, że co najmniej cztery statki towarowe od grudnia, które opuściły port Na Morzu Czarnym w Oktyabrsku – używane przez rosyjskiego eksportera broni Rosoboronexport do transportu broni – udały się lub dotarły do syryjskiego portu Tartous.

Osobno był Rydwan, rosyjski statek, który zadokował w cypryjskim porcie Limassol podczas sztormowej pogody w połowie stycznia. Obiecała zmienić cel podróży zgodnie z zakazem broni w Syrii, ale kilka godzin po opuszczeniu Limassol zresztą swój kurs dla Syrii. Cypryjskie źródło powiedział, że prowadzenie ładunku amunicji i europejskiego źródła bezpieczeństwa powiedział, że statek był ciągnięcie amunicji i karabinów snajperskich w rodzaju używanych coraz częściej przez syryjskie siły rządowe przeciwko protestującym. Źródło powiedziało również, że rosyjscy producenci zwiększyli produkcję, aby zaspokoić popyt z Syrii. Właściciel statku Westberg powiedział, że statek przewoził \”niebezpieczny ładunek\”.

Syria jest gospodarzem rosyjskiego obiektu marynarki wojennej na wybrzeżu Morza Śródziemnego, rzadkiego posterunku za granicą dla moskiewskich sił zbrojnych. Damaszek jest również lojalnym rosyjskim klientem broni od wojny arabsko-izraelskiej w 1973 roku, kiedy to użył radzieckiej broni przeciwko Izraelowi, która była w dużej mierze dostarczana przez Stany Zjednoczone. Assad był być może najbliższym sojusznikiem Rosji w regionie, w którym rok niepokojów powstrzymywał swoje wysiłki na rzecz budowania wpływów i siły gospodarczej. Wielu rosyjskich doradców broni pracy w Syrii i Rosoboronexport ma biuro z personelem około 20 w kraju. CAST, moskiewski think tank obronny, twierdzi, że Rosja wysłała Syrii w 2011 roku broń ciężką o wartości co najmniej 960 milionów dolarów , w tym kilka systemów rakietowych i ma około 4 miliardy dolarów w zaległych kontraktach.

Rosja i Chiny zawetowały w zeszłym roku rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ, która mogłaby doprowadzić do międzynarodowego embarga na broń dla Syrii. Zablokowali również w tym miesiącu rezolucję wzywającą Assada do ustąpienia. Sekretarz stanu USA Hillary Clinton nazwała w tym miesiącu weto Rosji i Chin \”trawestyną\”, a ambasador USA w Waszyngtonie Susan Rice powiedziała, że \”każdy dalszy rozlew krwi, który przepływy będą na ich rękach\”.

Brytyjska grupa rzecznicza Avaaz Campaign Director Alice Jay powiedziała, że istnieje \”pilna potrzeba embarga na broń\”.

Hamad, były audytor wojskowy, powiedział, że wiele sprzedaży rosyjskiej broni strzeleckiej odbywa się za pośrednictwem handlowców. Nie było jasne, czy mieli błogosławieństwo Kremla, aby handlować bronią. Broń sowiecka jest również sprzedawana przez inne państwa, które mają zapasy broni z czasów sowieckich, które można pomylić z bronią pochodzącą z Rosji.

\”Wiem, że Syria płaci za część broni za pośrednictwem handlowców i pośredników, a nie poprzez umowy między państwami\”, powiedział Hamad. Rzecznik Rosoboronexportu powiedział, że rosyjski program dostarczania broni strzeleckiej i ciężkiej do Syrii działa zgodnie z harmonogramem bez żadnego wzrostu wolumenu.

\”Tempo dostawy nie ulega zmianie. Idą zgodnie z planem. Nie są one przyspieszone lub zwiększone. Oczywiście, gdyby były sankcje, całkowicie byśmy to powstrzymali\” – powiedział rzecznik Wiaczesław Davidenko.

Ambasador Rosji przy ONZ Witalij Churkin zaprzeczył, że Moskwa miała rękę w zaostrzeniu konfliktu w Syrii, \”zwłaszcza gdy to, co dostarczamy, nie jest tym, co można wykorzystać do strzelania do demonstrantów\”.

Rosja zasugerowała, że broń, którą syryjskie wojsko używa przeciwko siłom, które Assad opisuje jako wspieranych przez obcokrajowców terrorystów, a uzbrojone gangi nie są pochodzenia rosyjskiego, ale kopie radzieckiej broni.

\”Nie chciałbym żadnych oświadczeń, że są one zabijanie demonstrantów z rosyjskiej broni,\” wiceminister obrony Anatolij Antonow powiedział Agencji Informacyjnej Itar-Tass. \”Jeśli karabiny maszynowe Kałasznikowa są wykorzystywane do tych celów, to jest oczywiste, że są one podrobione.\”

Analitycy obrony twierdzą, że Syria otrzymuje również broń od wieloletniego sojusznika Iranu, który jest zdominowany przez kopie broni z czasów sowieckich lub kopie wykonane przez Chińczyków.

\”Iran pływa w chińskiej broni, tanich radzieckich klonach lub pseudo-rdzennej broni, więc dostają chińską broń. Ale nie wiemy, co z tego powodu pochodzą z Iranu. (Są) najprawdopodobniej broni strzeleckiej i lekkiej\”, powiedział Rusłan Pukhov, dyrektor think tanku CAST.

Rzecznik chińskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Liu Weimin zaprzeczył w zeszłym tygodniu wszelkim sugestiom, że Pekin wysyła broń do Syrii przez Iran. Jednak dostawy rosyjskiej broni do Syrii stały się tak częste, że rebelianci próbują śledzić dostawy z portów Syrii do baz wojskowych we wnętrzu. Były porucznik armii, który uciekł w sierpniu i dał swoje nazwisko tylko jako Omar wyjaśnił, jak on i dziesiątki innych myśliwców korzystać z sieci pracowników portowych, aby dowiedzieć się, kiedy dostawy broni przybywają i gdzie idą, czasami zasadzki konwojów.

\”Co kilka tygodni ciężarówki przenoszą broń z wybrzeża do baz we wnętrzu\”, powiedział. \”Prawie wszystkie z nich są rosyjskie.\”

Antyrządowi rebelianci i analitycy obrony twierdzą, że nawet gdyby Rosja ograniczyła swoje dostawy do Syrii, Damaszek nadal byłby w stanie zdobyć import z Iranu, Korei Północnej i Chin. Produkuje również niektóre z własnych broni . Utrata dochodów ze sprzedaży broni do Syrii byłaby jedynie ograniczonym ciosem dla Rosji, ponieważ jest znacznie mniejsza niż dochód z transakcji z większymi klientami Rosoboronexportu, Indiami i Algierią. Rosja może również stwierdzić, że popyt na broń strzelecką rośnie, a nie ciężkiej broni, jak konflikt przenosi się do miast i perspektywy wojny domowej rośnie.

\”Mówimy o broni lekkiej, które pozwalają armii i służbie bezpieczeństwa być bardziej mobilne i konfrontacji, co jest praktycznie zamienia się w wojnę domową\”, powiedział Ayham Kamel z organizacji badawczej ryzyka Eurasiagroup.

Bez Reutersa ani rusz w mojej analizie…

Kiedy w czerwcu 2012 r. brytyjskie władze złapali MV Alaed , przewożącego odnowione śmigłowce szturmowe u wybrzeży Szkocji, brytyjski ubezpieczyciel statku, Standard Club, anulował ubezpieczenie przesyłki, powołując się na obawy, że transport broni z Petersburga do Syrii naruszył sankcje UE. Incydent był jednym z kilku przypadków, w których władze Wielkiej Brytanii lub UE blokowały rosyjskie statki towarowe przewożące broń do Syrii na początku wojny domowej. Utrata kluczowego ubezpieczyciela dla takich przesyłek w połowie 2012 r. stanowiła poważne wyzwanie dla rosyjskich firm, które chcą prowadzić interesy z Syrią, ale także otworzyła nowe możliwości dla tych, którzy chcą wykorzystać wzrost handlu towarami objętymi embargiem na czarnym rynku, w tym Grupy Wagnera.

Statek \”przewożący helikoptery szturmowe do Syrii\” zatrzymał się w pobliżu Szkocji

Opublikowane przez BBC 19 .06. 2012 rok

Wielka Brytania podjęła kroki w celu powstrzymania statku towarowego rzekomo przewożącego odnowione rosyjskie śmigłowce szturmowe przed zakończeniem podróży do Syrii.MV Alaed miał swoje ubezpieczenie wycofane przez Standard Club w Londynie, podczas gdy było około 50 mil (80,4 km) od północnego wybrzeża Szkocji. Wycofanie ubezpieczenia uniemożliwiło MV Alaed żeglowanie, dopóki jego właściciel nie mógł uzyskać nowej ochrony. Brytyjski minister spraw zagranicznych William Hague powiedział, że statek wraca do Rosji. Hague powiedział w Izbie Gmin: \”Wprowadziłyśmy embargo Unii Europejskiej na broń dla Syrii. \”Zniechęcamy kogokolwiek innego do dostarczania broni do Syrii. \”Rozmawialiśmy o tym konkretnie z Rosją i cieszę się, że statek, który według doniesień przewoził broń do Syrii, teraz odwrócił się najwyraźniej w kierunku Rosji\”. Sądzono, że statek zatrzymał się na czas u wybrzeży Wysp Zachodnich, a następnie minął Szetlandy, gdy zmierzał do Rosji. Rosyjska ambasada w Londynie jeszcze nie skomentowała sprawy. Wielka Brytania i USA wyraziły obawy wobec Rosji dotyczące dostaw broni do Syrii, która podlega embargo Unii Europejskiej na broń. W oświadczeniu wydanym wcześniej FCO powiedział: \”Jesteśmy świadomi statku przewożącego przesyłkę odnowionych rosyjskich śmigłowców szturmowych zmierzających do Syrii. \”Podczas spotkania 14 czerwca minister spraw zagranicznych Ławrow wyjaśnił, że wszystkie dostawy obrony do Syrii muszą zostać wstrzymane. \”Ściśle współpracujemy z partnerami międzynarodowymi, aby zapewnić, że robimy wszystko, co w przez nas możliwe, aby powstrzymać zdolność reżimu syryjskiego do uboju cywilów poprzez pomoc ze strony innych krajów\”.

Standard Club powiedział, że wierzy, że MV Alaed był u wybrzeży Wysp Zachodnich, gdy ubezpieczenie zostało wycofane.Powiedział, że okładka została wycofana, ponieważ właściciele statku \”złamali wewnętrzne zasady\” klubu – towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych – a nie na polecenie rządu Brytyjskiego.Klub powiedział, że szukał więcej informacji na temat ładunku łodzi.W oświadczeniu napisano: \”Zostaliśmy poinformowani w piątek wieczorem, że statek może przewozić broń, w szczególności śmigłowce szturmowe, pociski i niespecyficzną amunicję, i prowadzimy dochodzenie w celu ustalenia, jaka jest ich strona.

\”W naszym okładce znajdują się klauzule wyłączenia, a dla każdego, kto zajmuje się niewłaściwym lub niezgodnym z prawem handlem, możemy anulować ochronę.\” Badamy, czy w tym przypadku to zrobić. \”Ministerstwo Obrony oświadczyło, że żadne brytyjskie aktywa wojskowe – ani statki, ani samoloty – nie przesłaniały statku MV Alaed.

Kiedy pod koniec 2012 r. ISIS zaczęło przejąć kontrolę nad dużymi połaciami terytorium Syrii, rosyjskie kontyngenty PMSC rozwinęły swoją misję, aby zapewnić połączenie logistyczne rosyjskim specjalnym operatorom w Syrii na miejscu i szkolić lokalne bojówki. Przejście od bardziej tradycyjnej ochrony do operacji ofensywnych odzwierciedlało rozwój wysiłków Rosji na rzecz ograniczenia ryzyka związanego z odwróceniem reżimu Assada w terenie.

Lokalne źródła w Syrii i dane pochodzące z rosyjskich i syryjskich mediów tradycyjnych i społecznościowych wskazują, że Moran, Korpus Słowiański i Grupa Wagnera jako pierwsi wcielili się w bardziej ofensywną rolę. Później dwa inne powiązane kontyngenty PMSC znane jako Patriot i Vega wkroczyły w celu zapewnienia ochrony infrastruktury i nadzoru nad co najmniej sześcioma dużymi projektami wspieranymi przez rosyjskich i syryjskich członków wspólnej rady biznesowej, w tym projektami budowy rurociągów i infrastruktury zarządzanymi przez HESCO Co. dla STG w Deir Ezzor, Homs i Tartus oraz projektami wytwarzania energii zarządzanymi przez Technopromexport. Mniej więcej w tym czasie, niedługo po klęsce Korpusu Słowiańskiego, grupa Wagnera podobno pojawiła się na scenie w Syrii, a plany zostały wykonane przez rosyjskich doradców i najwyższego szczebla armii Assada, aby uruchomić Czwarty Korpus Szturmowy, czyli 4 Legion. Pod koniec 2014 r., po tym jak syryjskie wojsko doświadczyło kilku odwrócenia pola bitwy, zwłaszcza w Palmyrze, rosyjscy doradcy zaczęli lobbować syryjskich przywódców wojskowych, aby zorganizować szereg bojówek pro-Assada w pojedynczy podział. W październiku 2015 roku generał Ali Ayoub, szef sztabu wojskowego Syrii, ogłosił utworzenie 4 Korpusu Szturmowego.

Tutaj jest link opisujący powyższą sytuację.

https://cadmus.eui.eu/bitstream/handle/1814/62964/RR_2019_09_EN.pdf?sequence=1

Mniej więcej w tym samym czasie Grupa Wagnera którą dowodził Dmitrij Utkin, zastąpiła Korpus Słowiański i wyposażyła misję lokalnych syryjskich bojówek.

Z siedzibą w Latakii, obszar 4 Korpusu Szturmowego obejmował części Hama, w tym przez pewien czas bazę w Mesyaf i Aleppo. Początkowo 4 Korpus obejmował kilka jednostek wojskowych w syryjskiej armii rządowej, w tym 87 Pułk czołgów Brygady. Pod wspólnym dowództwem Rosji i Iranu, obejmowała również al-Nimr (Tiger) Forces, National Defense Force (NDF) milicji i pułków sił specjalnych. Te jednostki 4 Korpusu będą silnie walczyć o kontrolę nad miastami Aleppo i Hama. Powtarzające się nieudane próby zajęcia strategicznego terytorium, zwłaszcza w bogatych w ropę naftową, gaz i bogate w minerały obszarach Palmyry, doprowadziły rosyjskich dowódców na miejscu do poszukiwania nowych dróg szkolenia i wyposażenia lokalnych sił niezależnych od Iranu. Pod koniec 2016 r. syryjska armia ogłosiła utworzenie 5 Korpusu Szturmowego lub \”Korpusu Szturmowego\”.  Składający się z lokalnych ochotników, 5 Korpusu Szturmowego, był prawie wyłącznie wyszkolony i wyposażony przez mieszankę rosyjskich kontyngentów PMC. Twierdzenia o bezpośrednim zaangażowaniu Wagnera w szkolenie i wyposażenie misji 5 Korpusu są trudne do zweryfikowania, ale skanowanie rosyjskiego żołnierza blogów w mediach społecznościowych i internetowych tablic ogłoszeń, a także relacje kilkudziesięciu osób, które zginęły w akcji i podobno były powiązane z Wagnerem, wskazują, że przynajmniej niektóre rosyjskie PMC były zaangażowane w dostarczanie i szkolenie lokalnych bojówek w rejonie 5 Korpusu Szturmowego operacji na broni ciężkiej. , takich jak czołgi T72 i baterie obrony powietrznej SU-300. 

Piąty Korpus Szturmowy Syrii, nazywany \”Łowcami ISIS\”, był ochotniczą siłą specjalnie wyszkoloną przez Rosję do udziału w ogólnokrajowej ofensywie syryjskich sił zbrojnych przeciwko dżihadystom, którzy przejęli kontrolę nad prawie połową kraju w 2014 roku. Wspierane przez Rosję i Iran syryjskie siły zbrojne od tego czasu zepchnęły ISIS do swojej wschodniej twierdzy Deir Ezzor, gdzie bojownicy postawili zaciekły opór, próbując zachować kontrolę nad swoim ostatnim dużym miastem. Agencja informacyjna ISIS Amaq opublikowała nagranie z dwoma mężczyznami, z których jeden zidentyfikował siebie i swojego towarzysza jako Romana Zabolotniy\’ego i Grigorija Tsurkanu. Poprzez szeroko zakrojone niezależne badania, moskiewski zespół wywiadu konfliktowego twierdzi, że zweryfikował tożsamość dwóch mężczyzn i ich środowisk , nie jako wojskowych, ale jako bojowników z Rosyjskiej Prywatnej Kompanii Wojskowej Wagnera.

Jak widzą Państwo zamieszanie militarne w Syrii w tamtym czasie było ogromne .

Nie jest do końca jasne, jak bardzo doświadczenia Rosji w pierwszych latach wojny domowej w Syrii w latach 2011-2014 informował o wykorzystaniu PMSC na Ukrainie, ale wydaje się, że istnieje pętla sprzężenia zwrotnego wniosków wyciągniętych z Deir Ezzor do Donbasu. Jesienią 2013 r., gdy proeuropejskie protesty przenikły i wezwano do obalenia wspieranego przez Rosję reżimu prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza, kontyngenty rosyjskojęzycznych turystów podobno zaczęły pojawiać się na południu Ukrainy.Kiedy Janukowycz próbował, ale nie udało się stłumić protestów na głównym placu Niepodległości w Kijowie, nawet po tym, jak zginęło ponad 100 obywateli Ukrainy, rychły upadek Janukowycza wywołał panikę w Moskwie. Na kilka dni przed tym, jak Janukowycz uciekł ze swojej okazałej rezydencji na przedmieściach Kijowa pod koniec lutego 2014 roku, Kreml postanowił przejąć kontrolę nad Krymem. Z około 22.000 żołnierzy i personelu z Rosji Floty Czarnomorskiej znajduje się na półwyspie oraz ważny port – Sewastopol . Moskwa wie że nie może sobie pozwolić na oddanie kontroli nad tym strategicznym miejscem . 27 lutego 2014 roku tysiące rosyjskich wojskowych zostało pozbawionych insygniów i zaczęło przepływać przez Krym po tym, jak potajemnie zostali wysłani do baz na Morzu Czarnym Anapa i Noworossisk.

Akcja na Krymie wkrótce nastąpiła po prorosyjskich , separatystycznych powstaniach w pobliskim Donbasie, gdzie śpiące komórki rosyjskich \”turystów\” zaczęły przejmować kontrolę w miastach i wioskach.

W całej ogarniętej wojną na południowy wschód Ukrainie, GRU była decydującą siłą, która dokonała różnicy. Aktywowali Kozacy i bataliony Serbów, Rumunów, Białorusinów i innych zagranicznych najemników.

Igor Girkin, ten sam rosyjski najemnik , który napisał na Twitterze o ofiarach Wagnera w Deir Ezzor zimą 2018 roku, był jednym z pierwszych, którzy dołączyli do ich szeregów.

Igor Girkin, samozwańczy weteran wywiadu specnazu, który walczył w Naddniestrzu i na Bałkanach, był znany pod szyldem Strelkov i jego mała kompania ludzi zajęte budynki rządowe w mieście Słowiańsk w donieckiej dzielnicy Donbasu na początku konfliktu.

Akcja blokowania drogi.

Słowiańsk..to już 6 rok ,wszyscy pamiętamy to co wydarzyło się w Donbasie.

Wraz z Wagnerem i innymi quasi-paramilitarnymi ,rosyjskimi firmami , GRU próbowała uszyć wspólną nić złożoną z tzw milicji, grup weteranów i gangów przestępczych, które w paramilitarnych , bez emblematów i wojskowych mundurach zajęli Krym.

Dziesiątki bojowników Grupy Wagnera i nieznana liczba powiązana z Moranem i kilkoma innymi znanymi rosyjskimi kontyngentami PMC były bardzo skoncentrowane w rosyjskich batalionach separatystycznych działających na spornych obszarach, które obecnie są znane jako Doniecka Republika Ludowa i Ługańska Republika Ludowa. Wywiady z ukraińskimi weteranami, którzy twierdzili, że zostali zatrzymani przez agentów Wagnera w Debaltseve i Ilovaisku w 2014 i 2015 r., wzmacniają doniesienia lokalnych i międzynarodowych organizacji praw człowieka. Miejscowi pracownicy praw człowieka i ukraińscy urzędnicy twierdzą również, że weterani Morana walczyli również w Donbasie. Wielu najemników miało odegrać kluczową rolę w innych krytycznych wydarzeniach, w tym w zestrzeleniu MH17.

O śledztwie dziennikarzy Bellingcat relacjonuję na blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD.

https://wordpress.com/block-editor/post/mirekszczerba.com/375

Dzień po zestrzeleniu MH17 nad wschodnią Ukrainą, 18 lipca 2014 r., Służba Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) opublikowała przechwycone rozmowy telefoniczne rzekomo związane z czynem przestępczym, który doprowadził do śmierci wszystkich 298 osób na pokładzie samolotu. Jedna rozmowa z dnia 14 lipca 2014 r. – trzy dni przed zestrzeleniem – była między Olegiem Bugrowem– byłym wiceministrem obrony LNR– a mężczyzną określanym jako \”Andriej Iwanowicz\” ze znakiem wywoławczym \”Oreon\”, który według opisu SBU był obywatelem Rosji i oficerem GRU. W tej rozmowie słychać \”Oreon\” chwaląc się, że \”oni\” weszli w posiadanie \”Buk\” i zaczną zestrzelić [ukraińskich wojskowych] samolotów z nim. Zgodnie z oświadczeniem SBU z 18 lipca 2014 r. wyrzutnia rakiet Buk-M1, która zestrzeliła MH17, została przetransportowana z Rosji na Ukrainę w nocy z 16 na 17 lipca 2014 roku. Z apelu nie wynika jasno, czy \”Oreon\” odnosił się do innego Buku, który został zakupiony we wschodniej Ukrainie 14 lipca 2014 r. lub przed 14 lipca 2014 r., czy też do Buku, który miał przybyć jeszcze w tym tygodniu.

Zrzuty ekranu z 18 lipca 2014 wideo SBU przechwyconych rozmów telefonicznych związanych ze zestrzeleniem MH17.

Powyższe szczegóły dotyczące rosyjskich operacji PMC w Syrii i na Ukrainie wypełniają wiele pustych miejsc w układance rosyjskiej strategii wojny PROXY. Ale nadal brakuje kilku elementów w narracji Wagnera. W jaki sposób historyczne pochodzenie, taktyka i szersze interesy strategiczne łączą się w strategię wojny i jakie są mocne i słabe strony tej strategii?

Rozwiązywanie zagadki rosyjskiej strategii wojny proxy

Oglądanie działalności rosyjskich PMC na Całym Bliskim Wschodzie i jego peryferiach ujawnia wiele na temat ich postępowania. Jednak zrozumienie roli rosyjskich PMC wymaga ram analizy. Najlepsze ramy to takie, które rozumieją rosyjskie PMC jako czynniki rosyjskiej strategii wojny PROXY dążącej do celu, który, jak widzieliśmy, dzieli znaczną ciągłość z wcześniejszymi rosyjskimi i radzieckimi celami strategicznymi. Nie jest to jednak ramy wojny PROXY, ponieważ potężne państwa przenoszą swoje środki, takie jak szachy czy ramy rosyjskich PMC, są po prostu zamaskowanymi podmiotami państwowymi.

To jest dodatkowa analiza autorki tego raportu Candance Rondeaux

Click to access Twenty-First_Century_Proxy_Warfare_Final.pdf

Zamiast tego, jak widać w konturach innych konfliktów XXI wieku na Bliskim Wschodzie, wojna PROXY musi być w coraz większym stopniu rozumiana pod względem relacji osadzonych w złożonych sieciach wpływów i władzy. Te relacje i sieci są niezbędne do zrozumienia zarówno rosyjskich PMC, jak i samego państwa rosyjskiego, które używa ich jako pełnomocników. Jest to ramy, które opierają się zarówno wizji widocznej wśród wielu zabiegów tego tematu w zakresie \”wojny hybrydowej\” lub doktryny Gerasimowa, jak również rosyjskiej dezinformacji które są tylko finansowo motywowane dla PMC. Dogłębne zrozumienie rosyjskich PMC i strategii wojny PROXY, w których są częścią, wymaga zrozumienia dzisiejszych ram prawnych dla sprywatyzowanych sił zbrojnych i zbadania historii Rosji.

Podobnie jak formy RusCorp i Antiterror Orel, tak wiele innych , rosyjskich firm PMC jak Moran czy Wagner wydają się być połączeni. Na przykład zarejestrowany właściciel Westberga, Oleg Smolian, podobnie jak kilku innych głównych graczy w sieciach biznesowych Morana, przeszedł przez firmy żeglugi morskiej, które specjalizują się w obsłudze rosyjskiego eksportu broni i rosyjskich partnerów w branży produkcji energii morskiej. Wydaje się to być typowe dla wielu, którzy wydają się być częścią tej samej sieci lub, co najmniej, wydają się mieć powiązania z Moran, Wagner, lub inny podmiot związany z ich sieci.

Dane zebrane dla tego raportu sugerują, że oprócz Smoliana, Guseva, Sidorova i Wagnera wydaje się być znaczne połączone ze sobą i sprzężone między sobą. Przegląd kont na Facebooku dla kilkunastu pracowników Morana, na przykład, wskazują, że PMC ma agentów obejmujących od Turcji, Nigerii, Sri Lanki, Rumunii, do Serbii i poza nią a niektórzy otwarcie wymieniają swoje powiązania z Wagnerem. Na przykład, w wyszukiwaniu pracowników Moran Security Group na Facebooku pojawiło się konto Miroslav Dusan Petrovic, główny kontakt rekrutacyjny LinkedIn na stronie internetowej Moran Security. Publiczna wersja konta Dusana na Facebooku z 2018 roku pokazuje, że pracował dla Wagnera , oprócz swojej roli jaką miał w Moran Security.

Petrovic w poście na Facebooku, gdy był w Moskwie, z września 2017 roku, zaznaczył, że niedawno dołączył do Grupy Wagnera jako pracownik. Jego konto stało się prywatne, ale film zamieszczony na jego stronie w pewnym momencie pokazał mu rapowanie przed rosyjską flagą z niewielką grupą innych mężczyzn wymachujących bronią zwykle używaną przez żołnierzy  Specnazu. Podobne wyszukiwanie pojawiło się na osobistej stronie Dusana na LinkedIn w tym samym czasie w 2018 roku, gdzie Petrovic wymienił Morana i Wagnera jako swoich pracodawców. Jak widać na nowszym zrzucie ekranu profilu na LinkedIn dla Miroslava Dusana, później wymienił swoją przynależność do pracy jako…

Armata la Moran Security (The Moran Security )…..

Profil na LinkedIn \”Miroslav Dusan\”

Weterani Specnazu z Rosji i Ukrainy również pojawiają się na kontach w mediach społecznościowych, aby założyć własne oddziały PMC, w tym kilka, których konta w mediach społecznościowych wskazują linki do sieci Wagner-Moran Security. Zaangażowanie tych konkretnych osób w branży PMC nie wskazuje na nikczemność lub wykroczenia. Dane nie wskazują również, że klienci, dla których mogą pracować, są zaangażowani w nielegalną działalność. Jak wspomniano wcześniej, wiele firm PMSC działa dobrze w granicach międzynarodowo przyjętych prawnych. Poza publicznymi rejestrami wskazującymi na przynależność tych konkretnych osób z różnymi podmiotami korporacyjnymi powiązanymi z branżą PMC, trudno jest ustalić ich status zatrudnienia lub jakie funkcje umowne mają PMC, z którym były powiązane. Nie jest również do końca jasne, z którymi umawiającymi się stronami te poszczególne osoby współpracowały czy z PMC czy też zawierają umowy z rosyjskimi podmiotami państwowymi. Dane cyfrowe ponownie jednak dostarczają kilku wskazówek co do interesów niektórych rosyjskich kontyngentów PMC, w tym Vegi Security , innego oddziału, który miał powiązania z Moranem i Wagnerem. Vega Security podobno działa w Syrii od 2013 roku, chroniąc projekty przemysłu energetycznego i wydobywczego oraz szkoląc lokalne siły zbrojne.

W styczniu 2019 roku były prokremlowski reporter ANNA News , Oleg Blokhin zaczął publikować zdjęcia instruktorów wojskowych noszących wstążki świętego Jerzego (prokremlowski symbol nacjonalistyczny) i rosyjskie flagi. Później Blokhin opublikował zdjęcia i filmy tych samych instruktorów z łatami prywatnej firmy wojskowej, Vegacy Strategic Services Ltd., zaangażowanej w szkolenie bojowników Al-Quds. Dopiero w marcu 2019 roku firma Vega Security szkoląca pro-reżimowe siły Liwa Al-Quds w pobliżu Aleppo zostały zgłoszona przez Conflict Intelligence Team, ale wskazówki co do bazy klientów Vegi są łatwo widoczne. Jedno zdjęcie w galerii zdjęć na stronie internetowej Vegi wyraźnie pokazuje w tle , beczkę firmy Lukoil .

Morskie wyczyny firmy Vega Security nie są aż tak zaskakujące. Rejestry dla spółek internetowych usług rekrutacji morskich kupców i innych publicznie dostępnych rejestrów wskazują również na związek z kluczowym węzłem w powiązanej sieci nadawców, brokerów , które wydają się pokrywać się z podmiotami biznesowymi podobno powiązanymi z Prigożinem. Według wpisów na kilka usług rekrutacji wysyłki online, kilku sezonowych pracowników firmy Westberg, której załogi na statkach Moran Security Group pracowały na Seszelach dla zarejestrowanej firmy o nazwie Beratex Ltd. Firma o tej nazwie znajduje się w rejestrze UK Companies House wraz z kilkoma innymi spółkami o podobnych nazwach, takimi jak Beratex SA, Beratex Limited i Beratex Inter Limited.

Doniesienia medialne sugerują, że prywatny odrzutowiec Raytheon Hawker , rosyjskiego oligarchy Prigozina , został zarejestrowany w 2012 roku w firmie o nazwie Beratex Group Limited. Priogżin, według mediów, odbył wiele podróży do Syrii, Sudanu, Czadu, Kenii i innych miejsc w Afryce w samolocie. 

Materiał został wydany 4 .02. 2019 r

Irina DolininaAlesya Marokhovskaya Nowaja Gazeta

Raytheon HAWKER 800XP z numerem rejestracyjnym M-VITO . Od 2012 roku ten biznes jest własnością seszeli firmy Beratex Group Limited, która nie ujawnia swoich właścicieli. Ale córka Jewgienisty Prigożina, Polina, opublikowała na swoim Instagramie zdjęcia samolotu M-VITO (teraz jej konto jest zamknięte). \”Tatuś jest dobrym człowiekiem duszy\”, skomentowała zdjęcie jedna z jej przyjaciółek. \”Nie mów mi\”, odparła Pauline.

Sądząc po zdjęciach, które są dostępne dla Novaya, żona Prigożyna i dzieci były na pokładzie odrzutowca biznesowego, którego wnętrze jest identyczne z raytheon HAWKER 800XP. Średnia cena na giełdzie lotniczej dla tego samego modelu – około 2 milionów dolarów.

Rodzina Jewgienisty Prigożyna na pokładzie samolotu, którego wnętrze jest identyczne z Raytheonem HAWKER 800XP. Źródło: www.globalair.com

Firma, która jest właścicielem biznesowego odrzutowca M-VITO, zarejestrowała również 37-metrowy jacht ST VITAMIN, którego zdjęcia udostępniła Fundacja Przeciwko Korupcji ,Aleksieja Nawalnego , dzięki sieciom społecznościowym dzieci Prigożinów  związanych z samym Prigożinem , cała rodzina odpoczywała na jachcie, a dzieci dzieliły się zdjęciami w Internecie i opisywały wnętrze ST VITAMIN. Jacht kosztował 5 milionów euro.

Dane dotyczące lotów odrzutowca biznesowego Evgeny Prigożin od grudnia 2016 r. do stycznia 2019 r. (26 miesięcy) zebrano z dwóch źródeł(FlightAware i ADS-B Exchange),śledząc samoloty za pomocą odbiorników naziemnych i kanałów satelitarnych, a także agregując dane z kontroli ruchu lotniczego. Ze względu na wskaźnik wysokości, możliwe jest ustalenie, czy samolot wylądował, spadł lub kontynuował w drodze dalej, ale już poza zasięgiem wzroku. Może się tak zdarzyć, jeśli samolot leciał z wyłączonym transponderem ( urządzenie, które przesyła sygnał w odpowiedzi na sygnał) lub poza strefą, w której znajdują się urządzenia śledzące.

W ciągu dwóch lat samolot biznesowy M-VITO wylądował i wystartował 48 razy z Bejrutu, stolicy Libanu, graniczącej z Syrią. W większości przypadków Bejrut, sądząc po szczegółach lotów, był używany tylko jako punkt tranzytowy, z którego kilka godzin po wylądowaniu odrzutowiec poleciał do Syrii lub Afryki.

Nad terytorium Syrii na dużych wysokościach ze względu na niewielki obszar pokrycia w tym miejscu, ale w niektórych przypadkach widać, że samolot schodził. Przestrzeń powietrzna nad Syrią nie jest zamknięta dla samolotów cywilnych, ale Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego ostrzegła linie lotnicze przed możliwością strajków w Syrii. Ze względu na niebezpieczeństwo zestrzelenia w trakcie wojny istnieje ryzyko, że tam prywatnie nie polecimy. Od 2016 roku Prigożyn odwiedził terytorium Syrii 21 razy.

Oprócz Syrii, po zatrzymaniu się w Libanie, M-VITO poleciał do Afryki. Na całym kontynencie afrykańskim istnieje prawie zerowy zasięg z sygnałami odbierającymi samoloty. Samolot Prigożyna został po raz pierwszy zauważony w Afryce nad Egiptem 10 listopada 2017 roku na wysokości 11 000 metrów. Ekspert lotniczy wyjaśnił Gazecie Novaya, że jest to standardowa wysokość samolotu, na której kontynuuje swoją drogę dalej i nie wchodzi do lądowania. Samolot albo skończył się poza zasięgiem, albo wyłączył transponder. Krótko po locie, w grudniu 2017 r., Moskwa otrzymała zgodę Organizacji Narodów Zjednoczonych na wysyłanie broni i trenerów do Republiki Środkowoafrykańskiej, pomimo nałożonego od 2013 roku embarga.

Od tego czasu, zgodnie ze śledzeniem, odrzutowiec biznesowy \”zniknął\” nad Egiptem, w pobliżu lub nad Libią, zgodnie ze śledzeniem. Fakt, że samolot \”kremlowskiego szefa kuchni\” nie wylądował w Egipcie na wakacjach w kurortach, potwierdza doniesienia kenijskich mediów: biznes jet Evgeny Prigozhina poleciał z Sudanu do Nairobi (stolicy Kenii) w grudniu 17, 2018. Według trackera widzimy, jak M-VITO wylatuje z Berlina i wyląduje w Bejrucie w Libanie. Tego samego dnia samolot wystartował z Bejrutu i zaginął nad Egiptem. Okazuje się, że biznes odrzutowiec poleciał Egipt i po raz pierwszy poleciał do Chartumu (stolicy Sudanu), skąd udał się do Kenii. Lądowanie samolotu Prigożyna zostało potwierdzone kenijskim dziennikarzom przez dyrektora lotnictwa cywilnego Gilberta Kibe. Na pokładzie było pięć osób, ale rząd Kenii nie chciał powiedzieć, czy Jewgienia Prigożin był jednym z nich. Po spędzeniu trzech dni w Kenii, M-VITO już podróżował z siedmioma pasażerami do N\’Djamena, stolicy Czadu. A w szczegółach lotów można zobaczyć, jak 23 grudnia biznes jet pojawia się ponownie nad Egiptem, zatrzymuje się w Bejrucie i wraca do Moskwy.

Podczas gdy cały kraj był na święta Nowego Roku M-VITO pływał na tej samej trasie: 6 stycznia 2019 r. samolot służbowy poleciał do Bejrutu z Petersburga, a dwie godziny później udał się do Afryki, ponownie zaginionej na dużej wysokości nad Egiptem; 8 stycznia, po zatrzymaniu w Bejrucie, samolot wrócił do Rosji. A dwa dni później M-VITO pojawił się nad Afryką już w pobliżu Libii.

Nie można powiedzieć na pewno, czy Prigożin był na pokładzie swojego samolotu podczas tych wszystkich lotów. Może mieć \”specjalne zamówienie\” na rejestrację lotu. Według źródła, które ma dostęp do danych rejestracyjnych, nie ma informacji o rejestracji Prigożyna lub kogokolwiek innego na lotach M-VITO.

Jednak 24 .04. 2018 został zarejestrowany jeden lot Prigożina z Moskwy do Chartumu (Sudan) na pokładzie innego samolotu – o numerze rejestracyjnym M-NJSS. Według źródła z dostępem do danych rejestracyjnych lotu, Jewgienia Prigożina przybył na ten samolot w towarzystwie dwóch członków \”Grupy Wagnera\” (redakcja ma dokumentację dowodową zaangażowania towarzyszącego \”PMC Wagner\”).

Większość państwowej własności wielu rosyjskich firm, które prowadzą interesy z kontyngentami PMC, takimi jak Moran Security Group, Korpus Słowiański, Wagner, Vega Security i inne, oznacza, że państwo rosyjskie jest główną umawiającą się stroną, a zatem odpowiada za ich zachowanie. Wspierane przez Kreml wysiłki mające na celu uratowanie załogi załogi  Myre Seadiver w Nigerii w 2013 roku oraz decyzja o zamknięciu Korpusu Słowiańskiego zaledwie kilka tygodni później po ujawnieniu ich operacji ofensywnych są w obu przypadkach potwierdzeniem tej tezy.

Wydaje się, że Kreml stworzył quasi-prawne warunki, które pozwalają PMC zakontraktowanie w celu zapewnienia bezpiecznego transportu morskiego dla dużych firm państwowych, takich jak STG i Rosboronexport, aby też dać dodatkowo operatorom PMC szeroką swobodę stosowania zasady zbiorowej samoobrony.

Na papierze wydaje się, że pozwala to organizacjom takim jak Moran i Wagner na bardziej luźną interpretację zasad zaangażowania niż gdyby były to ściśle lądowe siły działające w strefie walki, gdzie rosyjskie wojsko służy w ramach dwustronnego porozumienia o siłach zbrojnych lub porozumienia wojskowo-technicznego. Zgodnie z międzynarodowym prawem morskim litery markizy pozwalają suwerennym państwom na zawieranie umów z podmiotami prywatnymi w celu ochrony własności suwerennej na pełnym morzu przed piractwem. Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) z 1982 r. daje \”powszechną jurysdykcję, tak aby \”każde państwo mogło przejąć statek piracki\” na \”pełnym morzu lub w dowolnym innym miejscu poza jurysdykcją jakiegokolwiek państwa\”, ale obejmuje również funkcje współudziału, takie jak podżeganie i ułatwianie działalności pirackiej, w ramach definicji piractwa.

Wspólne międzynarodowe porozumienia w sprawie zbiorowej obrony statków handlowych na pełnym morzu również częściowo wyjaśniają ścisły związek z rajami biznesowymi na morzu, takimi jak Seszele, Cypr, Belize i Brytyjskie Wyspy Dziewicze, gdzie ramy regulacyjne dla handlu morskiego są znacznie luźniejsze i to wyjaśnia podawane przeze mnie przykłady kooperacji firmy PMC Moran Security z prawniczo-politycznymi korporacjami w Belize . Umowy z rosyjskimi przedsiębiorstwami państwowymi i przepisy prawne dotyczące wspólnych operacji w sytuacjach zagrożenia narodowego zapewniają rosyjskim firmom ochrony PMC , drogę do działania jako podmioty prywatne. Krajowe zakazy prawne wobec działalności najemników są zatem jedynie techniczną, która w praktyce jest egzekwowana tylko wtedy, gdy poszczególni gracze w tym skomplikowanym systemie padają w niesłuszne przez Kreml dictum utrzymywania kodeksu milczenia wokół wrażliwych tajnych operacji.

Wyjątkowość szczególnego porozumienia między przedsiębiorstwami państwowymi a rosyjskimi PMC, takimi jak Moran i Wagner, sugeruje, że nieformalne sieci, które tworzą władzę w Rosji, wywierają znaczny wpływ na PMC. Co więcej, przecinające się powiązania między osobami powiązanymi z różnymi kontyngentami rosyjskich PMC i separatystycznymi bojówkami, rosyjskimi stowarzyszeniami wojskowymi, organizacjami weteranów i samozwańczych społeczności najemników w internecie , wzmacniają przekonanie, że Kreml potajemnie umożliwia, popiera i zachęca do ich działalności. Może się okazać, że wiele, a myślę że wszystkie rosyjskie PMC , działające w Syrii i na Ukrainie spełniają normy prawne dla sił, nad którymi Rosja ma ogólną kontrolę. Mimo to, nieznaczna ilość dowodów musiałaby zostać skompilowana z podstawowych źródeł i świadków, aby uznać, że Kreml utrzymuje skuteczną kontrolę nad tymi PMC w klasycznym sensie odgórnym.

Związek między państwem rosyjskim a PMC, takimi jak Wagner, Moran, Vega Security i inni, jest znaczny. Podczas gdy porozumienia kontraktowe z przedsiębiorstwami państwowymi są zazwyczaj trzymane w tajemnicy , to oczywiste jest, że przynajmniej niektóre rosyjskie PMC ściśle koordynują działania z rosyjskim wojskiem i współpracują z podmiotami, o których wiadomo, że są zaangażowane w nielegalne zachowania związane z sankcjami. Wydaje się to szczególnie widoczne w przypadku regionu Bliskiego Wschodu, gdzie tak wiele działających tam strategicznych rosyjskich przedsiębiorstw państwowych wydaje się polegać na rosyjskich wojskowych w celu ochrony swoich interesów i interesów reżimów klientów, takich jak interesy reżimu Assada. Fakty te są sprzeczne z twierdzeniem Putina, że Moskwa nie sprawuje kontroli nad PMC i dopóki nie łamią prawa krajowego, mogą swobodnie działać, jak chcą poza terytorium Rosji.

To, co może być bardziej wtórne niż pośrednie powiązanie z Prigożinem, z punktu widzenia Kremla, to niepożądana kontrola nad tym, w jaki sposób operacje PMC są wspierane finansowo. W obecnej sytuacji gospodarka Rosji już teraz pracuje pod ciężarem międzynarodowego systemu sankcji ze względu na swoją działalność na Ukrainie i w Syrii. Z punktu widzenia Kremla , im mniej wiadomo o mechanice rosyjskich operacji PMC i ich głębokich powiązaniach z rosyjską gospodarką krajową, tym lepiej. Przywrócenie statusu wielkiej potęgi Rosji w wielobiegunowym porządku światowym jest czynnikiem napędzającym trójtorową strategię Putina. Wciągnie klin w Sojusz Euroatlantycki, ożywi stosunki z byłymi państwami klienckimi Związku Radzieckiego i projekcją władzy poza granicami Rosji które prawdopodobnie pozostaną głównymi celami przez jakiś czas. Zakładając, że te końce posiadają, jest to badanie sposobów i środków, które posiadają najbardziej obietnicę dla najlepszego zrozumienia, w jaki sposób operacje PMC pasują do współczesnej rosyjskiej doktryny wojskowej.

Stany Zjednoczone i ich sojusznicy z UE nie zmarnowali ważnych sygnałów o tym, jak duchy przeszłości Rosji będą prześladują tak wiele jej wojskowego establishmentu. Gerasimow i wiele ważnych osób w Rosji otwarcie przyznały się do trudnych lekcji wyciągniętych z pierwszej i drugiej wojny czeczeńskiej oraz najazdu w Gruzji w 2008 r. w temacie \”małych wojen\”. Przez większą część drugiej połowy przywództwa Putina rosyjskie ministerstwa władzy były uwikłane w wewnętrzną biurokratyczną potyczkę o to, jak najlepiej dostosować struktury sił, tak aby wojsko było lepiej przygotowane do prowadzenia konfliktów o niskiej intensywności toczonej przez Stany Zjednoczone w Iraku i Afganistanie. PMC wypełniają duże luki w zdolności Rosji do podtrzymywania kampanii ekspedycyjnych na Bliskim Wschodzie. Jest to strategiczne dziedzictwo Primakowa i duchy Gerasimowa, które prawdopodobnie znacznie bardziej wskazują na obecną i przyszłą trajektorię rosyjskich PMC niż jakakolwiek wyszukana koncepcja rosyjskiego arcymistrza przy użyciu nowych hybrydowych technik wojennych, aby przechytrzyć amerykańską obronę. Rosyjska strategia wojny PROXY , wyłania się z konkretnych wydarzeń historycznych w sowieckich i postradzieckich sprawach wojskowych i gospodarczych, które nawiedzają i kształtują jej zwolenników.

Biorąc pod uwagę, jak centralne oszustwo było w rosyjskiej doktrynie wojskowej historycznie, ważne jest, aby zastanowić się, w jaki sposób idea Grupy Wagnera wpisuje się w szerszy obraz strategii . Z jednej strony idea Grupy Wagnera zwiększa niejednoznaczność co do charakteru relacji ze sponsorami grupy. Z drugiej strony, narracje o Wagnerze i Prigożnie ,mogą oferować tylko jedną atrakcyjną, ale ostatecznie niedokładną alternatywną teorię na temat tego, jak rosyjskie PMC działają i pasują do rosyjskiej strategii PROXY . Niejednoznaczność wywołana napięciem między tymi dwiema teoriami w sprawie Wagnera leży u podstaw rosyjskiej koncepcji wykorzystania dezinformacji i oszustwa do stanowczej kontroli nad przeciwnikami poprzez tworzenie zamieszania wokół pożądanych celów. Ponieważ głównym celem rosyjskiej strategii wojny PROXY , jest zwiększenie zdolności do projekcji mocy poprzez zwiększenie wpływu przy jednoczesnym obniżeniu ryzyka odwetu, strategia zależy od taktyki zwiększania dwuznaczności wokół charakteru relacji sponsor-PROXY.

\”Ukrywając prawdziwe\” i \”pokazując fałszywe\” informacje przypadku Grupy Wagnera , Kreml zyskuje trzy odrębne, ale powiązane ze sobą przewagi taktyczne. 1. Jak widać w przypadku Ukrainy, błędne ukierunkowanie wokół wzorców rozmieszczenia tysięcy rosyjskich agentów objawiało się mnożącą się siłą zaskoczeniem.

2. Niespodziewana mobilizacja rosyjskich , paramilitarnych firm PMC na Krymie, kupiła dla Kremla ważny czas na tajne rozmieszczenia oficjalnych rosyjskich wojsk w Donbasie i Syrii, przyspieszając kontrolę terytorialną i zwiększając przewagę militarną Rosji.

3 . Przynajmniej początkowo zaskoczenie i szybkość zarówno na Ukrainie, jak i w Syrii podsyciło narrację, że Rosja jest gotowa zmienić fakty w terenie, dając jej znacznie większe pole manewru na szczeblu dyplomatycznym na wczesnych etapach obu konfliktów.

Ryzyko związane z rosyjską strategią wojny PROXY

Powyższa dyskusja ilustruje sposób, w jaki Rosja często zręcznie wykorzystywała PMC jako część strategii wojny PROXY , głęboko związanej z oszustwem i ukrywaniem i poleganiu na oszustwie i kryciu. Jest to strategia ukształtowana i ograniczona przez złożone sieci, które kształtują rosyjskie interesy i politykę, ale strategia wojny PROXY również przekształciła te złożone sieci w przewagę.

Amerykański atak na rosyjskie PMC w syryjskim Deir Ezzor podczas bitwy pod Khasham , ilustruje potencjał błędnych obliczeń i eskalacji, gdy ukrywanie , czy uzgodnione przez rządy, czy nie, wojny PROXY , załamuje się. Dla Rosji i Stanów Zjednoczonych ujawnienie konkretnych szczegółów dotyczących rosyjskich ofiar w incydencie z Deir Ezzor na dowolnym szczeblu stanowiłoby poważny dylemat strategiczny. Dla Moskwy przyznanie się do tego, że osoby zabite na polu gazowym Conoco , były obywatelami Rosji zaangażowanymi w walkę, oznaczałoby posiadanie do dawna zgłaszanych i pogłosek sugestii, że rosyjskie PMC przeprowadzają operacje ofensywne. Takie uznanie groziłoby również wzburzeniem światowej opinii publicznej w związku z zaangażowaniem Rosji w Syrii, co mogłoby wywołać falę sprzeciwu wywołanego interwencją sowiecką w Afganistanie.

Podobnie dla instytucji bezpieczeństwa narodowego w Waszyngtonie, przyznanie, że siły USA , zabiły rosyjskich obywateli może okazać się niebezpieczne. Jeśli pogłoski o wysokiej ofiar były prawdziwe, to amerykańsko-rosyjskie starcie stanowiłoby pierwszy publicznie zgłoszony incydent poważnej eskalacji działań wojennych między długoletnimi rywalami od czasów zimnej wojny. Ponieważ Stany Zjednoczone nałożyły już surowe sankcje na Rosję za jej działania na Ukrainie i w Syrii, niewiele szczebli na drabinie schodów ruchomych pozostało innych niż eskalacja sił.

W związku z tym Kreml wylał znaczne środki na wdrażanie dezinformacji na temat działalności Grupy Wagnera i innych PMC. Niektóre z aktywnych podjętych działań wiążą się z niewłaściwym ukierunkowaniem, podczas gdy inne bardziej nikczemnie polegały na wyciszaniu źródeł i mordowaniu osób ujawniających te informacje / chyba mnie nie zabiją i nie będzie to mój ostatni blog… /

Rosyjscy dziennikarze zamordowani w Republice Środkowoafrykańskiej \”badali firmę wojskową\”.

Trzech rosyjskich dziennikarzy zabitych w Republice Środkowoafrykańskiej po tym jak badali rosyjską prywatną firmę wojskową związaną z Kremlem..

Centrum Zarządzania Dochodzeniami (IMC) powiedziało na swojej stronie internetowej we wtorek, że zespół reporterów, kierowany przez weterana korespondenta wojennego, Orkhana Djemala, badał działania rosyjskiej firmy wojskowej Wagner, która również działa w Syrii i na Ukrainie.

Media donoszą, że mężczyźni mogli być w zasadzce i zabici w poniedziałek wieczorem w pobliżu wsi Sibut, około 185 mil (300 km) na północ od stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej, Bangi.

\”Nie można w to uwierzyć, ale już nie ma nadziei, że jest to błąd\” – czytamy w oświadczeniu IMC.

Ich śmierć została również potwierdzona przez rosyjskie ministerstwo spraw zagranicznych. Wcześniej mężczyzn odmówiono wstępu do bazy wojskowej prowadzonej przez Wagnera, ponieważ brakowało odpowiedniej akredytacji. Rosja została upoważniona przez ONZ do zapewnienia swoim rządowym siłom zbrojnym dostaw broni i szkoleń. Niektóre rosyjskie media donoszą, że Wagner, prywatna firma wojskowa związana z Jewgienijem Prigożinem, była aktywna w tym kraju.

Dziennikarze zostali zaatakowani przez 10 mężczyzn mówiących w języku arabskim.

Alexander Rastorguev był najlepiej znany ze swojego filmu dokumentalnego Srok, o opozycji antyputinowskiej w Rosji. Zdjęcie: Alexei Maishev/AP

Trzej Rosjanie byli znakomitymi dziennikarzami, którzy współpracowali z niezależnymi lub opozycyjnymi organizacjami medialnymi. Djemal był byłym redaktorem politycznym \”Gazety Nowaja\” i zajmował się konfliktami w Gruzji i na Ukrainie. Był znany przez kolegów ze swojego agresywnego, często nieustraszonego postępowania jako korespondent wojenny. Djemal został uwięziony w Somalii i ranny w Libii.

Alexander Rastorguev był reżyserem najbardziej znanym z filmu dokumentalnego Srok (The Term) o rosyjskiej opozycji antyputinowskiej. Kirill Radchenko był znakomitym fotografem, który służył również jako monitor wyborów w Czeczenii podczas wyborów prezydenckich, zgodnie z Radio Wolna Europa / Radio Liberty.

IMC jest wspierany przez Michaiła Chodorkowskiego, rosyjskiego oligarchę, który został uwięziony przez dekadę pod rządami Władimira Putina za przestępstwa finansowe postrzegane jako mające motywację polityczną. Rosyjskie media państwowe w dużej mierze unikały doniesień na temat tego, co badali dziennikarze, ponieważ Kreml publicznie zaprzeczył jakiemukolwiek związkowi z Wagnerem, a nawet przyznał istnienie prywatnej firmy wojskowej. Ministerstwo spraw zagranicznych Rosji powiedział, że mężczyźni pojechali tam jako turyści. Wyciekły umowy sugerują, że firma Wagner , otrzymała koncesje na ropę od reżimu Assada w zamian za zapewnienie ochrony niektórych obiektów strategicznych. Setki rosyjskich najemników, niektóre związane z Wagnerem, zostały zabite w starciu z siłami USA . Rosja jest jednym z bardziej niebezpiecznych krajów na świecie dla dziennikarzy. Według Komitetu Ochrony Dziennikarzy od 1992 r. w kraju zginęło co najmniej 58 dziennikarzy.
Morderstwo, które zabiło wolne media w Rosji

Wielu zabitych pracowało dla \”Nowej Gazety\”, która opublikowała śledztwa krytyczne wobec rządu i wojska. Jedna z korespondentek gazety, Anna Politkowska, weteranka czeczeńskiej reporterki wojennej, została zastrzelona w swoim bloku mieszkalnym w 2006 roku. Po serii gróźb pod adresem dziennikarzy w zeszłym roku, redaktor Gazety Novaya zasugerował, że może uzbroić swój newsroom w broń obronną. Rosyjski dziennikarz śledczy, Maxim Borodin, który miał badać Wagnera, zmarł po upadku z balkonu na piątym piętrze. Nie było jasne, co było przyczyną upadku, choć jego redaktorzy powiedzieli Guardianowi, że po wizycie w jego mieszkaniu nie wierzyli, że przyczyną była przypadek.

Tyle gazeta Guardian.

Kontrola dezinformacji jest nieodłączną cechą zarządzania eskalacją i częścią strategii PROXY .

Nieprzejrzyste rosyjskie struktury PMC sprawiają, że trudno jest przypisywać działania podmiotom, ale ściśle nakładane sieci wewnętrznych Kremla i PMC są często ukryte w zasięgu wzroku. Globalizacja i modernizacja Rosji zmieniły sposób, w jaki rosyjski PMC działa, rekrutuje i zarządza operacjami. Jednocześnie nadejście ery cyfrowej podcina zdolność Rosji do utrzymania wiarygodnej pozycji politycznej na całym świecie.

Tutaj mamy rozmieszczenie rosyjskich PMC w sferze globalnej.

https://russianpmcs.csis.org/

Do tego wszystkiego mamy też najnowszy raport przygotowany dla Kongresu USA.

https://crsreports.congress.gov/product/pdf/IF/IF11650

W tym raporcie do Komisji Wywiadu Kongresu USA jedna rzecz jest zastanawiająca – w wymienionych krajach nie ma Wenezueli a przecież ten kraj jest moim zdaniem wśród priorytetów Kremla o czym świadczą częste wizyty rosyjskich samolotów / są zdjęcia i trasy przelotu/ w kraju rządzonym przez reżim Maduro o czym pisałem w blogu z cyklu BIAŁY WYWIAD. PSY WOJNY. / link do bloga jest na początku tego bloga /.

Rosnąca globalna zdolność do ukrywania danych cyfrowych , naraża na ryzyko dla ukrytych sieci, które wiążą PMC z ich klientami, co powinno skłonić do strategicznego przemyślenia w kręgach amerykańskich. Przekłuwanie narracji o wiarygodności Rosji i zniesienie tajemnic Kremla i dezinformacji rosyjskich mediów i grup hakerskich , będzie kluczową częścią każdej zwycięskiej strategii.

26.07.2021 Ukazuje się najnowszy raport CSIS.

https://csis-website-prod.s3.amazonaws.com/s3fs-public/publication/210721_Jones_Russia%27s_Corporate_Soldie

Dziękując Państwu za cierpliwość i uwagę w przedstawieniu przez mnie , znakomitej analizy dr Candance Rondeaux z CSIS ,zapraszam na kolejny blog z cyklu BIAŁY WYWIAD.

Świętowit.