Witam Państwa.

ZESTRZELENIE SAMOLOTU PASAŻERSKIEGO MH17 NAD UKRAINĄ. Samolot Malaysia Airlines wystartował z Amsterdamu 17 lipca 2014 o godz. 12:15 (kodowe oznaczenie lotu: MH-17) i miał wylądować w Kuala Lumpur następnego dnia o 6:10 rano czasu lokalnego. Maszyna przeleciała nad terytoriami czterech państw: Holandii, Niemiec, Polski i Ukrainy. Znajdując się na wysokości 10 tys. metrów nad terytorium Ukrainy, około 50 km przed wejściem w obszar powietrzny Rosji, samolot zaczął nagle opadać i o godz. 16:21 czasu miejscowego (13:21 UTC) znikł z radarów, a następnie spadł na ziemię na terytorium ukraińskim.

Zestrzelony samolot to Boeing 777-200ER. Maszyna została wyprodukowana w 1997 roku i otrzymała numer seryjny 28411. Był to 84. ukończony egzemplarz Boeinga 777. Samolot odbył swój pierwszy lot 17 lipca 1997, a następnie został przekazany Malaysia Airlines w dniu 29 lipca 1997. Samolot otrzymał numer rejestracyjny 9M-MRD

Dane jednostki:

Typ:	777-2H6ER
Pierwszy lot:	17 lipca 1997
Silniki:	2 x Rolls-Royce Trent 892
Oznaczenie wariantu:	71BF42
Numer rejestracyjny:	9M-MRD
Oznaczenie typu według ICAO	B772
Numer seryjny	28411

.We wstępnym raporcie Komisja nie ustaliła nawet o której godzinie doszło to badanego zdarzenia. Komisja podała jedynie ,że zapisy CVR i FDR zakończyły się o  13:20:03 czasu UTC ( godzina ostrzału z działka ?. Tymczasem pierwsze spekulacje prasowe na temat czasu katastrofy oparte prawdopodobnie o czas nakręcenia amatorskich ujęć wybuchu paliwa tuż po upadku szczątków boeinga podawały znacząco inny czas.

http://www.globalresearch.ca/mh17-verdict-real-evidence-points-to-us-kiev-cover-up-of-failed-false-flag/5393317

Mówi się o czasie zdarzenia pomiędzy 13:21:28 a 13:22:30 czasu UTC. Być może chodzi tu o czas upadku na ziemię filmowanych części. Rosjanie ujawnili zapisy radaru z Rostova obejmujące czas katastrofyMH17. Ciekawe ,że do tej pory nie upubliczniono analogicznych zapisów radarów z Dniepropetrowska. Z zapisu Rostowskich radarów wynika ,ze w pobliżu Boeinga przebywał przynajmniej jeden ukraiński myśliwiec zidentyfikowany jako SU-25. Najbliżej boeinga był o godz. 13:20: czyli wtedy kiedy przestały zapisywać rejestratory. Rosjanie pokazali mapę

Rys.3 Mapa sytuacyjna pokazująca SU-25 w pobliżu lotu MH17, sporządzona przez Rosjan.

Zobaczmy trasę lotu i miejsce katastrofy używając do tego narzędzia Google Earth Pro.

Po zestrzeleniu samolotu jego szczątki spadły w rejonie kontrolowanym przez separatystów na obszarze trwającej od kilku miesięcy wojny w Donbasie, w której biorą udział rosyjskie siły zbrojne. Przedstawiciele działających na tym terenie separatystów po początkowym poinformowaniu na profilu na Vk  przez Igora Girkina o zestrzeleniu „ukraińskiego samolotu AN-26” tego samego dnia usunęli wpis i zaprzeczyli, że zestrzelili jakikolwiek samolot, a winą obarczyli siły zbrojne Ukrainy.

Igor Wsiewołodowicz Girkin ps. Igor (Iwanowicz) Striełkow (ros. Игорь Всеволодович Гиркин ps. „Игорь (Иванович) Стрелков”; ur. 17 grudnia 1970 w Moskwie) – oficer rosyjski, pułkownik rezerwy Specnazu GRU, uczestnik wojny w Bośni i Hercegowinie po stronie Serbów jako ochotnik.

Girkin chciał wpisy usunąć ale na szczęście nie udało się tego zrobić.

Сводки от Стрелкова Игоря Ивановича

Сводки от Стрелкова Игоря Ивановича17.07.2014. Хунта несет огромные потери на Северодонецком направлении. Интервью с командующим армией Северодонецка Павлом Дрёмовым.

17.07.2014. Хунта несет огромные потери на

Przedstawiciele rządu ukraińskiego wskazali na działania separatystów  z opublikowanych przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy rozmów separatystów wynikało, że zestrzelenie samolotu nastąpiło w wyniku akcji jednego z ich oddziałów. Na taką samą przyczynę wskazał również prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama, który podczas swojego oficjalnego wystąpienia nazajutrz po katastrofie oświadczył, że z danych posiadanych przez wywiad USA wynika, iż MH17 strącony został rakietą ziemia-powietrze wystrzeloną z tej części terytorium Ukrainy, która opanowana jest przez separatystów. Światowe media pytały o możliwość wykorzystania do tej operacji rosyjskiego rakietowego systemu przeciwlotniczego ziemia–powietrze klasy  BUK (w sierpniu 2015 międzynarodowy zespół śledczy odnalazł szczątki pocisku systemu BUK potwierdzające te hipotezy), którego wyrzutnia dotarła na teren kontrolowany przez separatystów z Rosji kilka dni przed zestrzeleniem samolotu MH17.

1 czerwca 2015 roku niemiecki Der Spiegel, powołując się na stronę internetową dziennikarzy obywatelskich „Bellingcat”, poinformował, że Rosja sfałszowała zdjęcia satelitarne z katastrofy. O zdjęciach napisano: „Naukowa analiza zespołu śledczego wykonana przez zespół badawczy „Bellingcat” jednoznacznie i bezsprzecznie wykazała, że fotografie satelitarne zostały antydatowane i cyfrowo zmienione przy użyciu programu Adobe Photoshop CS5”.  3 czerwca 2015 roku w tym samym piśmie opublikowano wywiad z Jensem Kriese (specjalistą w dziedzinie analizy obrazu z Hamburga), który wyraził pogląd, że wnioski wyciągnięte przez zespół badawczy „Bellingcat” były przedwczesne. W maju 2016 roku na stronie internetowej „Bellingcat” ukazał się kolejny raport grupy niezależnych dziennikarzy występujących pod tym szyldem. Nawiązywał on do ich wcześniejszych ustaleń – w listopadzie 2014 roku dziewięciu obywatelskich dziennikarzy kierowanych przez Brytyjczyka Eliota Higginsa donosiła, że zestrzelenia dokonano z wyrzutni rakiet typu „Buk” należącej do rosyjskiej 53. Rakietowej Brygady Przeciwlotniczej z Kurska. Podano wtedy nawet dwie cyfry z trzycyfrowego numeru bocznego wyrzutni. Ponieważ dziennikarze nie byli pewni środkowej cyfry podali ją w zapisie: „Buk 3X2″. Pierwsza oznacza dywizjon, a są ich trzy. Ostatnia – porządkowy numer wyrzutni. Środkowa, nieznana liczba ówcześnie dla śledczych z „Bellingcat” z powodu nieczytelności zdjęcia jakim dysponowali, informowała o numerze jednej z trzech baterii. Przez następne 17 miesięcy śledczy zebrali zdjęcia wszystkich wyrzutni należących do 53 Brygady z Kurska i porównali z tymi, krążącymi po internecie od 2010 roku (rosyjscy żołnierze wielokrotnie fotografowali się na tle swoich wyrzutni i zamieszczali zdjęcia na portalach społecznościowych). Śledczy wyodrębnili i porównali ze sobą siedem cech charakterystycznych dla każdej wyrzutni: kształt osłon gąsienic, rodzaj rolek jezdnych (kombinacja pustych i „szprychowych”), sposób podłączenia przewodów, białe oznaczenia na bocznych klapach gąsienic, rodzaj czcionki i odstępy pomiędzy poszczególnymi cyframi numeru bocznego, kształt i wielkość plam oleju i sadzy przy otworach rur wydechowych. Okazało się, że tylko „Buk” 332 miał wszystkie cechy zgodne z wyrzutnią, którą sfotografowano i sfilmowano w czerwcu 2014 roku w Rosji oraz później, 17 i 18 czerwca, na wschodniej Ukrainie. Najbardziej czytelna fotografia „Buka 3X2″ została wykonana w rosyjskim mieście Aleksiejewka. Widać na niej wyraźnie, że wyrzutnia ma na osłonie przednich, lewych świateł drogowych charakterystyczne wgniecenie. Na odnalezionych w sieci zdjęciach „Buka” 312 i 322 żadnych wgnieceń nie widać, rzuca się ono w oczy jedynie na fotografiach „Buka” 332. Kolejna cecha, która wskazuje na wyrzutnię z numerem 332 to sposób podłączenia przewodów łączących korpus pojazdu z prowadnicami rakiet. Każdy z „Buków” posiada po cztery przewody po lewej i prawej stronie prowadnic. Ale tylko te widoczne na zdjęciach 332 są takiej samej długości, w ten sam sposób ułożone i podłączone jak te w 3X2. Eksperci stwierdzili, że cechy „Buka 3X2″ sfotografowanego w Rosji oraz „Buka” 332, a także „BUK 3X2″ uwiecznionego na filmie nakręconym już na Ukrainie wskazują bez wątpienia, że chodzi o tę samą wyrzutnię. Ponadto ustalili, że rodzaj rolek jezdnych gąsienic czy widoczne oznaczenie H-2200 nie występuje na ukraińskich „Bukach”. Na fotografiach wyrzutni ukraińskiego 156 Przeciwlotniczego Pułku Rakietowego, które w 2014 roku były rozmieszczone w Ługańsku, Doniecku i Mariupolu, nie widać żadnych podobieństw do „BUK 3X2″.

Ostateczną konkluzją śledczych „Bellingcat” było oświadczenie:

„Jesteśmy przekonani, że 17 lipca 2014 roku, rosyjski system „Buk” TELAR o numerze 332 z 53. Rakietowej Brygady Przeciwlotniczej bazującej w Kursku został sfilmowany i sfotografowany na wschodniej Ukrainie. Ten specyficzny „BUK”, poprzednio zidentyfikowany jako „BUK 3X2″, został sfilmowany podczas przemieszczania się w centrum obszaru, który Rada Bezpieczeństwa Holandii określiła jako miejsce wystrzelenia pocisku, który strącił MH17” („We can say with confidence that on 17 July 2014, the Russian BUK TELAR numbered 332 of the 53rd Anti-Aircraft Missile Brigade based in Kursk was filmed and photographed in eastern Ukraine. This specific BUK, previously identified as BUK 3×2, was filmed moving to the center of the launch area estimated by the Dutch Safety Board for the missile that downed MH17.)”

Śledztwo przy wykorzystaniu narzędzi i aplikacji open-source i techniki #OSINT trwało 6 lat. Spróbuję je Państwu przybliżyć ,pokazując przy okazji ogrom prac wykonanych przez międzynarodowy zespół dziennikarzy Bellingcat.  Na CANAL + był wyemitowany film z śledztwa członków Bellingcat w nim zdjęcia z konwoju który przewoził rakietę klasy BUK.  Zobaczmy te zdjęcia bo warto przekonać się jaki ogrom żmudnej pracy i wykorzystania potencjału mediów społecznościowych do maksimum, jest przy takim śledztwie.

To były kluczowe zdjęcia uzyskane z filmików z You Tube na których przypadkowe osoby nagrały przejazd konwoju z rakietą BUK a do których dotarli dziennikarze z Bellingcat.

Na temat z jednego z tych filmików pisał Elliot Higgins już w lipcu 2014r i autor jednego z artykułów w Salon 24 albo jeszcze o tym nie wiedział albo nie chciał wiedzieć bo to by mu nie pasowało do koncepcji przyrównywania katastrofy lotniczej w Smoleńsku do wojennych działań prowadzonych przez Rosję.

Nie można było wtedy jeszcze zweryfikować czasu lokalizacji, a w wyrzutni brakuje co najmniej jednego pocisku. Rzekoma wyrzutnia była również widziana poza Snizhne w kierunku południowym, ale nie załadowana na tył ciężarówki.

Zdjęcie sprzed 2 lat / 2012 r / nakręcony w okolicy pokazuje stronę rynku z żółtym oznakowaniem, a budynek z białymi i czarnymi znakami wzdłuż boku budynku, potwierdzając lokalizację.

Co jest bardzo interesujące w tym obrazie jest to, że wydaje się, że wyrzutnia jest załadowana do tej samej ciężarówki którą pokazano w filmie. Jest kilka części ciężarówki, które pasują do BUK 

1 – Czerwone rampy załadunkowe nieco krótsze niż wysokość BUK.

2 – Żółty i czerwony panel boczny.

3 – Biała kabina z niebieskim paskiem.

Wydaje się więc prawdopodobne, że jest to ten sam pojazd, ale rodzi pewne pytania dotyczące osi czasu wydarzeń. Jeśli BUK jechał z Snizhne pod własną mocą, to był załadowany w mieście, a pożniej był rozładowany aby mógł wyjechać, a następnie znów załadowany poza miastem, aby można było wyjechać z kraju? Czy to oznacza, że wyrzutnia została umieszczona na południe od Snizhne, kiedy wystrzeliła na MH17? Jeśli tak, to czy będzie w zasięgu samolotu z jego pozycji na południe od miasta.

22.07.2014. Autor Elliot Higgins

W ciągu ostatnich kilku dni różne teorie i spekulacje na temat zestrzelenia lotu MH17 zostały udostępnione w Internecie, od identyfikacji wyrzutni rakietowych BUK (które mogły lub nie zostały wykorzystane w zależności od tego, kogo zapytasz), po badania uszkodzeń widocznych na szczątkach samolotu. Oto spojrzenie na niektóre z bardziej interesujących teorii, spekulacji i obaleń teorii ,omawianych w tej chwili.

Uszkodzenia odłamków na MH17

W miarę jak coraz więcej zdjęć szczątków lotu MH17 zostało opublikowanych w Internecie, ludzie zaczęli zauważać to, co wydawało się być uszkodzeniem odłamków samolotu. Kilka części samolotu pokazano z tym, co wielu zgodziło się na uszkodzenie odłamków, a poniższa część obrazu mapująca uszkodzony samolot do jego widocznej pozycji w locie MH17 została udostępniona na portalach społecznościowych.

Ten sam kawałek samolotu, wraz z innymi kawałkami , zostały omówiony na forum PPRuNE, z jednym użytkownikiem, tworzącym następujący obraz pokazujący, gdzie kawałki i elementy będą umieszczone na pełnym samolocie.

Wydaje się, że przednia strona samolotu miała wiele szkód odłamków.

Część pokazana po prawej stronie to podłoga kabiny z uszkodzeniem od tego, co może być odłamkiem po stronie portu samolotu, zgodnie z powyższym obrazem.

Zdjęcie tej samej części samolotu udostępnione na Twitterze pokazuje inny kąt tej samej części samolotu, ponownie pokazując, co jest prawdopodobne uszkodzenie od odłamków.

Justin Bronk, analityk badań  z Royal United Services Institute (RUSI) Military Sciences podzielił się również następującym zdjęciem

Na podstawie powyższego, wydaje się, że istnieje pełna zgoda do tego gdzie samolot został trafiony że po stronie przodu samolotu , a nie z tyłu samolotu, jak niektórzy twierdzili.

Poniższa ilustracja została udostępniona przez ukraińską SBU w komunikacie prasowym łączącym BUK używany do zejdą MH17 z ukraińskimi rebeliantami.

W lewym górnym rogu obraz pochodzi z filmu wydanego z Ukraińskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, pokazującego rakiętę BUK używaną na transporterze. W prawym dolnym rogu obraz pokazuje BUK, którego komunikat prasowy wydaje link do innego obrazu, z głównym twierdzeniem jest to rosyjski BUK a nie ukraiński. Twierdzenie to było najwyraźniej sprzeczne z tym filmem z marca 2014 r., przedstawiającym BUK z tą samą numeracją na terytorium kontrolowanym przez rząd. Poniższy obraz stał się szeroko rozpowszechniony na portalach społecznościowych, twierdząc, że jest to dowód, że BUK używany do zestrzelenia MH17 należał do ukraińskiego wojska.

Dzięki Tłumaczowi i  StopFake.org  wiemy, że sytuacja jest nieco inna. Zdjęcie tego samego BUKA, na tym, co wydaje się być tym na samym transporterze i jadącego tą samą drogą, zostało opublikowane na Facebooku w marcu 2014 r. w tym samym czasie, co film pokazujący BUK 312 i pokazuje je w ukraińskim posiadaniu.

Nie jest jasne, dlaczego SBU wykorzystała stary obraz z marca, aby połączyć go z transporterem i BUKIEM w filmie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, może ich własna nieudana próba propagandy, ale wszystko, co udało się osiągnąć, było mylące. Jeśli próbowali połączyć dwa transportery, to powinni byli zapytać, dlaczego transportery miały inny schemat malowania, różną liczbę kół i różne rampy załadunkowe…..

Znaleziono witrynę startową?

Kilka dni temu portal Storyful podzielił się zdjęciami map satelitarnych o wysokiej rozdzielczości, obszarów wokół miejsca katastrofy i miejsc zidentyfikowanych na zdjęciach Wyrzutni Rakiet Buk (udostępnionych tutaj, otwartych w Google Earth). Podczas gdy wiele osób koncentrowało się na miejscu katastrofy, inni szukali oznak wyrzutni. W poście na blogu Ukraine@WAr ,autor zidentyfikował utwory w polu w obrazach z 20 lipca, na południe od miejsca, w którym kręcono podejrzewaną wyrzutnię rakiet BUK, na południe od Snizhne

W swoim następnym poście na ten temat, autor uważa również, że zidentyfikował kierunek dymu widziany w dniu, który niektórzy twierdzili, że od uruchomienia rakiety BUK, jako ten sam kierunek jak na polu. Osobiście uważam, że są dwie rzeczy, które byłyby przydatne tutaj, to zdjęcia map satelitarnych z dnia przed atakiem, aby potwierdzić, że nagrania są świeże, i mając kogoś na ziemi w miejscu zestrzelenia, zbadać utwory oraz pomiar odległości między dwoma stronami torów, aby sprawdzić, czy pasuje do specyfikacji BUK.

22 lipca 2014 r. Autor Eliot Higgins.

W ciągu ostatnich kilku dni, filmy i zdjęcia związane ze zestrzeleniem MH17 zostały wysłane przez ludzi na całym świecie, próbujących poskładać wskazówki na temat tego, co naprawdę się stało.

Zdjęcia zostały opublikowane na koncie na Twitterze, portalu   Euromaidan , pokazujące prawdziwą lokalizację.

Pozycja ta znajdowała się wewnątrz kontrolowanego przez rebeliantów miasta Ługańsk, około 50 km od obszarów, w których wyrzutnia była podobno widziana wcześniej w ciągu dnia i około 30 km od granicy z Rosją. Ale czy możemy być pewni, że to prawda?

Wiele osób szukało dopasowań między obrazami w tym obszarze i w tym filmie. Na przykład portal  KoreanDefense.com wyróżniona stroną internetową z kolekcją kamer w obszarze udostępnianym w Internecie. Wszystkie te kamery zostały zamknięte „na zlecenie rządu”, ale obrazy podglądu są nadal widoczne przed ich zamknięciem.

Zwróć uwagę na billboard na środku obrazu, który wydaje się pasować do tego w filmie. Sugeruje to również, że aparat był skierowany prosto na billboard, i wydaje się, że zdjęcie obszaru podanego na koncie Euromaidan Twitter jest tuż przed billboardem z reklamą samochodu na nim widoczną na powyższym zdjęciu.

Wygląda na to, że film z widoczną rakietą BUK został nakręcony po prawej stronie drogi i możemy powiedzieć, że transporter zmierza prosto, nie biorąc w prawo. Pojawia się słup i ścieżka na rogu między dwoma meczami drogowymi zarówno na zdjęciu, jak i wideo.

Inni uważają, że znaleźli niektóre budynki widoczne w tle filmu. To zdjęcie zostało udostępnione przez Viktora Chernova który następnie udostępnił następujący obrazek porównujący inny widok struktur z tym, co jest widoczne na tym zdjęciu.

Kto następnie udostępnił następujący obrazek porównujący inny widok struktur z tym, co jest widoczne w filmie

Budynki są widoczne w tej pozycji na zdjęciu z kamery.

Innym szczegółem, który pasuje, są kable zawieszone nad drogą, jak pokazują te zdjęcia z wideo i konta EuromaidanPR

Na podstawie położenia i wysokości kamery, a także krótki błysk kurtyny lub ramy okna na początku filmu, wydaje się, że film był prawie na pewno nakręcony z tych budynków mieszkalnych na zachód od skrzyżowania.

Wydaje się, że na podstawie badania dostępnych informacji na temat tej strony Rosjanie kłamali gdy twierdzili, że billboard znajdował się na terytorium kontrolowanym przez rząd. Nie jest jasne, czy jest to kolejny przykład rosyjskiego rządu  plotki internetowe i teorie w ramach swoich oficjalnych oświadczeń, ale tak czy inaczej, to coraz bardziej jasne, że roszczenia są fałszywe.

W ciągu ostatnich kilku dni, filmy i zdjęcia związane ze zestrzeleniem MH17 zostały wylane przez ludzi na całym świecie, próbując poskładać wskazówki na temat tego, co naprawdę się stało. W szczególności jeden film, udostępniony przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, był przedmiotem szczególnej uwagi.

https://www.youtube.com/embed/L4HJmev5xg0?version=3&rel=1&fs=1&autohide=2&showsearch=0&showinfo=1&iv_load_policy=1&wmode=transparent

Ten film twierdzi, aby pokazać BUK związane ze zestrzelenie MH17 transportowane do Rosji, z transporter BUK jest ładowany na dopasowanie, które widać na poprzednich zdjęciach i filmach podobno podjęte w tym samym dniu. Rosjanom skontrowali te twierdzenia podczas niedawnej konferencji prasowej na temat zestrzelenia lotu.

Roszczenie, cytowane na Russia Today, było następujące:

Na przykład w mediach krążył film rzekomo pokazujący, że system Buk jest przenoszony z Ukrainy do Rosji. Jest to wyraźnie prowokacyjna produkcja. Ten film został wykonany w mieście Krasnoarmejsk, o czym świadczy billboard widać w tle, reklamy salon samochodowy na ulicy Dniepropietrowsk 34 w Krasnoarmejsku który jest kontrolowany przez ukraińskie wojsko od 11 maja

Jak pisałem, zdjęcia z różnych źródeł zdecydowanie sugerowały, że był to wyraźny przypadek oszustwa ze strony rosyjskiego ministerstwa obrony, pokazując, że film został w rzeczywistości nakręcony w rebelianckim Ługańsku w pobliżu granicy z Rosją, a teraz pojawiło się więcej zdjęć, które zdają się potwierdzać, że tak jest.

Powyższe porównuje dwa bieguny biorące udział w zdjęciach i wideo, które wydają się mieć \”wcięcie\”.

Ścieżka i trawiaste pobocze u podstawy tego samego bieguna jest również takie charakterystyczne \”wcięcie\”.

Nad biegunem widać ten sam układ okablowania.

Billboard jest identyczny, z tą samą zieloną granicą. Jest również jasne, że tekst, który Rosjanin twierdził, że był na billboardzie, jest nieobecny na zdjęciach

To, w połączeniu z informacjami w moim wcześniejszym poście, jest mocnym dowodem na to, że rosyjskie ministerstwo obrony kłamało, gdy twierdziło, że billboard był w mieście Krasnoarmejsk. Chyba że Rosjanin może wymyślić przekonujące dowody, że billboard był w Krasnoarmejsku, to jasne, rosyjskie ministerstwo obrony kłamało na konferencji prasowej w sprawie zestrzelenia MH17.

28 lipca 2014 r. Autor Eliot Higgins

Od czasu zestrzelenia lotu MH17, kilka zdjęć i filmów z BUK Missile Launcher związane z atakiem zostały wspólnie zbadane i zlokalizowane przez wielu różnych ludzi o rebeliantach będących w miastach Torez, Snizhne i Ługańsk. Teraz pojawił się kolejny film i kolejne zdjęcie, które daje nam jeszcze więcej zrozumienia, gdzie BUK Missile Launcher był 17 lipca.

Na podstawie położenia budynków w filmie, jeśli była to prawidłowa pozycja, to pozycja kamery byłaby na północny zachód od drogi, w budynku mieszkalnym. Wydawało się to pasować, ponieważ pozycja kilku obiektów w filmie odpowiadała temu, co było widoczne na zdjęciach map satelitarnych.

Rozmieszczenie ścieżek w okolicy również odpowiadało.

Na podstawie powyższych zdjęć, wydaje się wysoce prawdopodobne, że jest korekta lokalizacji. Korzystamy z programu SunCalc, który pozwala zobaczyć kierunek cieni w różnych porach dnia, wydaje się, że cienie rzucane przez drzewa pasuje do około 11:40 (uwaga czas pokazany poniżej jest -2 godziny czasu lokalnego).

Następne zdjęcie to zdjęcie z Paris Match, ukazujące rakietę BUK załadowaną na to, co wydaje się być tą samą naczepą którą widać na zdjęciach z miejscowości Zuhres, Torez i Ługańsk. Poniższy obraz z Paris Match znajduje się w lewym górnym rogu, w prawym górnym rogu ciężarówka  w Zuhres, na dole po lewej ciężarówka w Torez, a w prawym dolnym rogu ciężarówka w Ługańsku.

Wszystkie one pokazują tą samą ciężarówkę, z tym samym paskiem na kabinie, ten sam czarny wydech po lewej stronie ciężarówki, a żółty znak jest wyraźnie widoczny na trzech obrazach. Chociaż nie jest czytelny, na zdjęciach z miejscowości Torez i Ługańska pojawia się tekst który jest również obecny. Dziennikarz z Paris Match zadzwonił pod ten numer, a osoba, która odpowiedziała, twierdziła, że ciężarówka została im skradziona w Doniecku. W rzeczywistości udało się wytropić firmę, która została „skradziona” a która znajduje się w Doniecku.

Ale czy możemy potwierdzić twierdzenie świadka, że to było w mieście Snizhne, w pobliżu możliwego miejsca startu rakiety? W rzeczywistości nie możemy, ponieważ udało się go całkowicie zlokalizować w innym mieście, Doniecku. 

Bloger @War blogu podkreślił pracę Chrisa Postala, któremu udało się znaleźć dokładną lokalizację, 

tworząc trasę między Donieckiem a Snizhne za pomocą strony internetowej planowania trasy i sprawdzając drogę wzdłuż automatycznie utworzonej trasy.

Na zdjęciu z Google Street View można dopasować wiele elementów do fotografii z Paris Match.

Wierzchołki drzew widoczne na zdjęciach i fotografii  z Street View wydają się być bardzo podobne, niemal identyczne, co w połączeniu z resztą drzew na zdjęciu sprawia, że mamy pewność, że jest to ta sama lokalizacja. Za pomocą aplikacji  SunCalc  widzimy że cienie wskazują na obraz z Paris Match że jest to od wczesnych godzin porannych a więc mniej więcej około 9 rano. W moim następnym poście, będę analizować wszystkie dowody, które zostały zebrane do tej pory i jak to wszystko pasuje do siebie.

8 września 2014 r. Autor Magnitsky.

Znaleziono nowe dowody, które pokazują, że system rakietowy BUK, który został użyty do zestrzelenia MH17 w dniu  17 lipca, pochodził z Rosji i był najprawdopodobniej obsługiwany przez rosyjskich żołnierzy. Na podstawie filmów zamieszczonych przez mieszkańców w rosyjskim regionie Biełgorod już w czerwcu możliwe było zidentyfikowanie wyrzutni rakiet BUK widzianych na Ukrainie 17 lipca jako część konwoju wyrzutni rakietowych BUK. Możliwe było również zidentyfikowanie rosyjskiej brygady, do której prawdopodobnie należał  system rakietowy BUK, i kto mógł obsługiwać wyrzutnię rakiet BUK, gdy znajdowała się już na Ukrainie. Wyrzutnia BUK może być zidentyfikowana ze względu na szereg funkcji, w tym białe oznaczenia po lewej stronie podwozia i to, co wygląda jak ślady liczby, która została pomalowana . Liczne wcześniejsze badania pojazdów na Ukrainie wykazały, że standardową praktyką dla rosyjskich sił zbrojnych było malowanie liczb na swoich pojazdach przed wysłaniem ich na Ukrainę. Na zdjęciach z Paris Match ,większość pozostałej liczb została namalowana. Jednak nadal można zobaczyć górną krzywą tego, co było „2” i pozostałe dwa białe znaki. Ważne jest, aby pamiętać, że te oznaczenia są dokładnie w tych samych pozycjach na  systemie rakietowym BUK na obu obrazach.

Oto porównanie zdjęć z Paris Match z zdjęciem tego samego BUKA w konwoju rosyjskich pojazdów wojskowych w Aleksiejewce , mieście około 70 mil od Starego Oskola w dniu 24 czerwca.

Powyższy obraz eksponuje co widać, również pasujące znaczniki po lewej stronie systemu rakietowego BUK. Można również potwierdzić, że jest to ten sam BUK, patrząc na drugą stronę pojazdu. BUK widziany wracający do granicy z Rosją na 17 lipca, ma białą plamę na opancerzonej osłonie po prawej stronie. Ta łatka jest również widoczna w filmie nakręconym wokół miasta  Stary Oskol w Rosji, który został przesłany 23 czerwca.

Filmy z konwoju rosyjskich pojazdów w czerwcu pokazują, że rakiety  BUK są częścią konwoju. Jednak śledzenie tego z oznaczeniami, które pasują do tych widzianych na Ukrainie w lipcu, jest proste, ponieważ tylko trzy BUKI w kolumnie nie mają tzw balustrad z tyłu wieży.

Oto zdjęcie ilustrujące, jak wyglądają te balustrady i jak wygląda rakieta BUK bez nich; górny obraz jest jednym z systemów widzianych w filmie  w mieście Aleksiejewka, na dole jest zdjęcie rakiety BUK, która jest podejrzana o wykorzystanie jej do zestrzelenia MH17, nakręcone w Starym Oskolu.

Z wyrzutni BUK w kolumnie nakręconej w Rosji pod koniec czerwca, trzy są bez balustrad z tyłu wieży. Dwa z tych trzech mają numery identyfikacyjne z boku; 231 i 232. BUK numer 231 można wykluczyć, ponieważ BUK w lipcowych filmach i zdjęciach ma zupełnie inne oznaczenia po prawej stronie i nie ma plamy bieli na prawej stronie.

Poniższe zdjęcia pokazują, że rakieta  BUK, która została nakręcona w Ługańsku po ataku, nie ma balustrad z tyłu wieży.

Rakieta BUK, który była widziana w rejonie Starego Oskola w czerwcu ma znaki po obu stronach, które pasują do tych widzianych na rakiecie  BUK przed i po ataku 17 lipca. Podobnie jak BUK związany z atakiem na MH17, nie ma balustrad z tyłu wieży, a tylna część wieży jest również ciemnym kolorem, który pasuje do tego, co widzimy na zdjęciu w miejscowości  Torez.  Pojazd ten jest również charakterystyczny, ponieważ jest jedynym, który ma ten odrębny zestaw oznaczeń z całej kolumny pojazdów, który był widziany pod koniec czerwca. Ponadto fakt, że zmierzał w kierunku granicy ukraińskiej w tygodniach poprzedzających atak na samolot, oznacza, że można stwierdzić, że rakieta BUK widziana w Rosji była tą samą rakietą BUK, która została przemycona na Ukrainę i użyta do zestrzelenia samolotu  MH17.

Możliwe jest również ustalenie, do której rosyjskiej jednostki, system rakietowy BUK prawdopodobnie będziebo można to stwierdzić badając pojazdy w kolumnie. Filmy z konwoju podróży na Ukrainę pokazują, że pojazdy mają numer kierunkowy „50” na tablicach rejestracyjnych, co wskazuje, że należą one do Moscovskiy Voenniy Okrug (MVO) lub Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

Numer kierunkowy „50” jest widoczny na tablicach rejestracyjnych pojazdów na filmie nagranym w rejonie Krasneyskiy , wczesnym  rankiem w dniu 24 czerwca.

Nagranie z kamery wydaje się mieć błąd zatwierdzenia w kamerze opcji – czas/data i brzmi „2011.01.01”. Jest to oczywiście błędne z wielu powodów, w tym letnia pogoda w filmie radykalnie różni się od obszaru Stary Oskol w zimie i dokładnie te same pojazdy są widoczne w wielu filmach. Mieszkaniec Starego Oskola potwierdził również, że numery rejestracyjne pojazdów w konwoju miały kod „50”. Użytkownik rokerrson opublikował na Instagramie w dniu 23 czerwca:

Tego wieczoru przez nasze miasto przeszła kolumna sprzętu wojskowego, w tym mobilny RLS [radar], ZRK [system rakietowy obrony powietrznej] BUK (jeśli został prawidłowo zidentyfikowany), kilka namiotowych Uralu i innych pojazdów, na ogół około 80-100 jednostek, w tym kuchnia polowa i ciężarówki do tankowania. Przypuszczalnie są to oddziały CVO [Centralnego Okręgu Wojskowego] na ćwiczeniach i ruszyły w kierunku granicy ukraińskiej z regionem Biełgorod.

Później  dodał: „korekta z CVO … pojazdy o numerach moskiewskich „.

Moskiewski Okręg Wojskowy posiada dwie przeciwlotnicze brygady rakietowe, które są specjalnie wyposażone w systemy BUK. Są to 5 Zrbr „BUK„, z siedzibą w Szuja i 53 Zrbr „BUK„, który ma siedzibę w Kursku. 5 brygada może być na pewno wykluczona, ponieważ według wielu źródeł została przeniesiona z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego do Zachodniego Okręgu Wojskowego, a obecnie jest  w Petersburgu, gdzie używa „43” kod kierunkowy na swoich pojazdach.

Ponieważ Kursk jest stosunkowo blisko Starego Oskola, ma to logiczny sens, że konwój składał się z 53 brygady i opuścił swoją bazę przy V/Ch (Jednostka Wojskowa) 32406. Potwierdza to również najwcześniejsze wideo z konwoju, zrobione w godzinach porannych lub popołudniowych 23 czerwca, które pokazuje pojazdy jadące z dala od strony  Kurska i z kierunku Charkowa. Jest więc bardzo prawdopodobne, że system rakietowy  BUK który zestrzelił samolot MH17 należy do 53 brygady z Kurska.

Co więcej, wydaje się, że 53 brygada „BUK” nie tylko używa numeru kierunkowego „50” na swoich tablicach rejestracyjnych, ale ich żołnierze wrzucają zdjęcia na media społecznościowe / Instagram, Facebook /z niektórych z tych samych pojazdów, które można zobaczyć na filmach zrobionych wokół Starego Oskola. Oto dwa zdjęcia tej samej ciężarówki, pierwsze zdjęcie pochodzi z filmu w Krasneyskiym obszarze, a drugi został przesłany przez Iwana Krasnoproszyna, który służy w 53 brygadzie.

Oto zdjęcia jednostki systemu  BUK Snow Drift Radar.

Pierwszy został przesłany przez Kranoproshina w 2013 roku, a drugi z wideo konwoju w Aleksiejewce.

Poniższy obraz pokazuje Krasnoproszyna w kwaterze głównej jednostki wojskowej 32406, zwróćcie uwagę na pociski w tle, które są wyświetlane do pokazu na terenie parady.

Na poniższej ilustracji pokazano teren parady 53 brygady z góry, te same pociski są widoczne po południowej stronie ziemi parady.

Oto widok satelitarny parku pojazdów 53 brygady:

To zdjęcie sugeruje, że duża liczba pojazdów widzianych w kolumnie w czerwcu prawdopodobnie pochodziła z 53 brygady. Sama brygada jest częścią rosyjskiego Protivo Vozdushnaya Oborona (PVO) lub wojsk obrony przeciwlotniczej. Jako jednostka specjalnie wyszkolona do korzystania z rakiet typu BUK, 53 brygada miała zarówno zdolność, jak i środki do zestrzelenia MH17 w dniu  17 lipca.

22 września 2014 r. Autor Eliot Higgins

Wcześniej w tym miesiącu portal Bellingcat przedstawił na nowe dowody, i wiadomo już że system rakiet BUK użyty do zestrzelenia MH17 , należał do rosyjskiego wojska. BUK sfotografowany przez Paris Match w kontrolowanym przez rebeliantów Doniecku, rano 17 lipca i śledzenie jego podróży przez cześć terytorium rebeliantów przez cały dzień przez Bellingcat i inni również wydaje się być częścią konwoju nakręconego w Rosji pod koniec czerwca w kierunku granicy ukraińskiej.

Za pomocą oznaczeń widocznych na stronie sfotografowanej przez Paris Match i zdjęć z konwoju w Rosji można było znaleźć elementy, które pasowały pomimo prób malowania na niektórych innych oznaczeń na pojeździe. Inne elementy dopasowane, w tym brak szyn obecnych na wielu innych zestawach z tymi rakietami w tym samym konwoju w Rosji, również brakuje w zestawach BUK na Ukrainie.

W ramach naszego dochodzenia zbadaliśmy nagrania z innych wyrzutni rakiet BUK, aby znaleźć jakieś inne o podobnych oznaczeniach, a także zaprosiliśmy czytelników Bellingcat, aby przyczynili się do naszego dochodzenia Checkdesk w sprawie wyrzutni, wysyłając nam wszelkie zdjęcia wyrzutni rakietowych BUK, na które mogli się natknąć. Jak dotąd, nie znaleźliśmy żadnych z podobnymi oznaczeniami, ale jeden czytelnik znalazł szczegół, który wcześniej przeoczyliśmy. Mark Brown zauważył i napisał na Twitterze.

@Brown_Moses właśnie wysłał kilka informacji z BUK, że iv pracował na 3 * 2.2 fotki tutaj damage2 sideskirt identyczne pic.twitter.com/nhX6Fm9xdk

— mark brown (@mark24823687) 22 września 2014 r.

Jak zauważa w swoich tweetach, boczna osłona zestawu BUK na obu fotografiach została uszkodzona w dokładnie tej samej pozycji. Uszkodzenia są widoczne pod oznaczeniami, wyróżnionymi na poniższym obrazie.

Widzimy tutaj, że boczna \”spódnica\” ma wgniecenie, które pasuje do obu obrazów. Prawdopodobieństwo, że dwa różne zestawy rakiet BUK mają te same oznaczenia, a także te same uszkodzenia, wydaje się niezwykle mało prawdopodobne, więc pokazuje to, że BUK sfotografowany na Ukrainie, podróżujący przez terytorium rebeliantów w dniu 17 lipca, był tym samym zidentyfikowanym wewnątrz Rosji w konwoju zawierającym pojazdy z rosyjskiej 53 Brygady Zrbr „BUK” z siedzibą w Kursku.

24 września 2014 r. Autor Eliot Higgins

Na początku tego tygodnia przeanalizowaliśmy zdjęcia i filmy z wyrzutni rakiet Buk nagranych w Rosji w czerwcu 2014 roku, które wydawały się pasować do zestawu BUK sfotografowanego i nakręconego 17 lipca na Ukrainie podróżując przez terytorium rebeliantów, które było związane ze zestrzeleniem samolotu MH17. Jedno zdjęcie z Paris Match pokazało oznaczenia i uszkodzenia po stronie wyrzutni rakiet BUK na Ukrainie, które wydawały się pasować do oznaczeń na uszkodzeniach wyrzutni rakiet Buk zarejestrowanych w Rosji. Tak więc ogromne podziękowania dla Timmiego Allena, który stworzył następujący film, który porównuje fotografie z Paris Match do zdjęć wyrzutni rakiet BUK nakręconego w Rosji, który pokazuje, że uszkodzenia i oznaczenia (te, które nie zostały pomalowane) są idealne dopasowanie.

https://www.youtube.com/embed/Q9pqjzGyYxw?version=3&rel=1&fs=1&autohide=2&showsearch=0&showinfo=1&iv_load_policy=1&wmode=transparent.

Na tej podstawie wydaje się niezaprzeczalne, że dwie wyrzutnie rakiet są tym samym pojazdem, potwierdzając, że Rosja dostarczyła zestaw systemu rakiet BUK związany ze zestrzeleniem MH17, i jak pokazały nasze poprzednie prace, została dostarczona przez 53 brygadę Zrbr „Buk”, która ma siedzibę w Kursku.

7 listopada 2014 r. Autor Veli-Pekka Kivimäki.

We wrześniu, odkrycie sześciu filmów z konwoju rakiet BUK w Rosji odnotowano na Bellingcat. Podczas badań przeprowadzonych przez zespół Bellingcat, w dniach 23-25 czerwca odkryto kolejne 10 filmów, które mogą być połączone z tym samym konwojem. Jako podstawę prac geolokalizacyjnych, poprzednie filmy z czerwca były wykorzystywane zarówno jako materiał referencyjny, jak i do wskazania możliwej trasy, która zawęziłaby obszar poszukiwań. Na końcu znajduje się mapa podsumowania i tabela z linkami do wszystkich lokalizacji.

Pierwszy film zbadany tutaj jest jeden z lokalizacjami w Troitski.

Miasto to znajduje się na wschód i nieco na północ od Starego Oskola. Jedną z możliwych tras z Kurska do Starego Oskola byłaby drogą P190, która przechodzi przez Troitski, dzięki czemu jest to możliwe. Patrząc na mapy i napowietrznych zdjęć satelitarnych, widać, że nie ma zbyt wielu skrzyżowań do sprawdzenia. Jedna lokalizacja w szczególności ma pasujące funkcje, a sprawdzenie aplikacją Street View to potwierdzają . Ten film jest ważny, ponieważ zawiera wiele szczegółów na temat wielu pojazdów konwoju, w tym jasny widok tablic rejestracyjnych. Opis filmu umieszcza go w Starym Oskol, a film zawiera wiele punktów orientacyjnych, aby ułatwić proces lokalizowania wideo. Kilka takich zabytków to wiadukt, salony samochodowe i tor kolejowy. Te miejsce jest też na drogę P188, który biegnie przez miasto.

Następnie mamy film z YouTube, który nie zawiera informacji o lokalizacji. Zawiera również tylko jeden pojazd Buk TEL (Transporter Erector Launcher), więc należy również ustanowić połączenie z większym konwojem. Można to zrobić, patrząc na unikalne oznaczenia na samym Buk TEL, a także przyczepę, na która się znajduje. TEL ma farby porysowany w wzór, który pasuje do TEL widać w naszym poprzednim filmie. Istnieją również pociski ładowane na obu jednostkach, oznaczenia i umieszczenie naklejki na meczu przyczepy, a na podstawie analizy klatka po klatce wideo od 0:55 do 1:20 tablica rejestracyjna wydaje się również pasować.

Z Lewej strony , Buk TEL w Starym Oskol. Z prawej, Buk TEL w wideo YouTube.

Jeśli chodzi o lokalizację, film oferuje ważną wskazówkę: znak na poboczu drogi. Znak brzmi „Поповы Дворы”, Popovy Dvory. Można to znaleźć jako miejsce w regionie Kursk, prowadząc nas do dokładnej lokalizacji na drodze A144 / E38, jak na zdjęciu poniżej.

Powyżej zrzut ekranu z wideo. Poniżej Google Street View.

Numer cztery– mamy jeszcze film ze Starego Oskola. Ten film wideo jest również wzdłuż kolei lekkiej, co oznacza, że ten film lokalizuje się tą samą ścieżką, co niektóre poprzednie filmy.

Piąty film został usunięty z portalu VK od czasu, gdy zespół Bellingcat go odkrył, ale geolokalizacja została wykonana dla niego na podstawie zarchiwizowanej kopii. Na podstawie wcześniejszych doświadczeń sądzono, że ogólny wygląd jezdni odpowiada miejscowości Stare Oskole, a dalsze wsparciem był widoczny tor kolejowy po prawej stronie obrazu. Przy wykorzystaniu zdjęć satelitarnych ten tor kolejowy został zbadany, aby znaleźć możliwe punkty, a odpowiedni odcinek drogi został znaleziony na północ od miejscowości Neznamovo.

W filmie  numer sześć, mamy kolejny film ze Starego Oskola, z którego wiele egzemplarzy krąży na portalu VK. Jeden z filmów jest przesłany 24 czerwca, co oznacza, że jest prawdopodobnie blisko źródła, jeśli nie oryginału. Pojazdy w tym filmie ponownie pasują do innych filmów z konwoju z 23-25 czerwca, aż do tablic rejestracyjnych. Film jest kręcony na tej samej głównej drodze ze Starego Oskola, jak wiele innych filmów.

Powyżej, konwój w filmie. Poniżej znajduje się ilustracja z street view.

7 film pomocny jest pod tytułem „Трасса Старый Оскол – ОЭМК”, czyli tor kolejowy między Starym Oskolem a hutą OEMK.

Powyżej, konwój w filmie. Poniżej znajduje się ilustracja z street view.

Numer osiem to film z wcześniej znanej lokalizacji. To jest pokazano pojazdy konwoju na przełomie w Aleksieje . Na poniższym ekranie widać tył ciężarówki DFDS Transport po lewej stronie, a przód tej samej ciężarówki na lewej krawędzi ramki na prawym zdjęciu.

W lewo, Aleksiejewka. Prawo, nakręcone we wrześniu.

Numer dziewięć to kolejny film podobno z Aleksiejewa. Film pokazuje 3-minutowy odcinek tej samej drogi, dając dobre zrozumienie ogólnego otoczenia i tego, jakiego rodzaju kształtu drogi szukać na napowietrznych zdjęciach satelitarnych. Na południe od miasta znaleziono odpowiedni obszar wyszukiwania z pasującymi punktami orientacyjnymi i ponownie można było potwierdzić lokalizację za pomocą programu Street View.

Dziesiąty film pochodzi z Millerova i jest poruszany w osobnym studium przypadku, przechodząc przez proces geolokalizacji.

Geolokalizacja czerwcowego rosyjskiego konwoju Buk w Millerowie

8 listopada 2014

Jeden z serii filmów, który pokazuje konwój zawierający Buk związany ze zestrzeniem MH17, został podobno nakręcony w pobliżu miasta Millerovo. Poniżej pokazano, w jaki sposób można użyć kombinacji zdjęć z mapy satelitarnej i zdjęć Google Street View, aby znaleźć dokładną lokalizację filmu, w której został nakręcony.

Film został pierwotnie przesłany tutaj,a data i godzina w aparacie to 11:31 25 czerwca.

Na podstawie szczegółów widocznych na filmie wydaje się jasne, że wideo zostało nakręcone na tej drodze biegnącej na południe od Millerowa w kierunku granicy z Ukrainą 25 km na zachód, a droga na Ukrainie nadal buntuje się w Ługańsku.

Google Street View w tym obszarze kończy się w miejscu, w którym zaczyna się film.

Istnieje wiele elementów obrazu Streetview i wideo, które pasują. Na przykład tutaj pasuje położenie dużych słupów i kształt linii drzewa

Na początku filmu, po prawej stronie drogi widoczny jest również mały słup z niebieskim znakiem (lewe trzy obrazy z filmu, prawy obraz z Google Streetview)

Kilka elementów widocznych na zdjęciu Street View jest również obecnych na zdjęciach mapy satelitarnej i jest widocznych na filmie. Dopasowania między zdjęciami satelitarnymi(z Yandax Maps) a zdjęciem Streetview pokazano poniżej

Zielony = Billboard, który jest po prostu poza widokiem na początku filmu.

Czerwony = Cztery duże słupy, po obu stronach drogi.

Żółty = Duży znak po północnej stronie drogi.

Różowy = Dwa rzędy mniejszych słupów.

8 sekund po filmie widoczny jest duży znak po północnej stronie drogi, tuż przed dużymi słupami i dwoma rzędami mniejszych słupów

Nieco dalej wzdłuż drogi widoczne są duże słupy, podobnie jak pojedyncze mniejsze słupy

Po przejściu 6 mniejszych słupów obok drogi, linia drzew kończy się i otwiera na duże pole. Możliwe jest policzenie 6 małych biegunów na filmie i na mapie satelitarnej przed zakończeniem linii drzew.

Możliwe jest również policzenie liczby mniejszych słupów, które przejeżdża samochód, i na tej podstawie możemy powiedzieć, że samochód zatrzymuje się na końcu filmu na^{9. biegunie,} pokazanym poniżej na czerwono, z widocznym również znakiem po prawej stronie drogi, pokazanym poniżej na żółto

Widoczne są również rozproszone drzewa po lewej stronie samochodu widoczne na zdjęciach mapy satelitarnej

Podsumowując wszystkie lokalizacje, otrzymujemy następującą mapę:

#	Lokalizacja	Współrzędne	Buk TELAR 3 × 2 w filmie?
1	Troitskiy (troitskiy)	51.3590587,37.500688	Yes, 00:24
2	Stary Oskol	51.3590587,37.500688	Tak, 02:01
3	Popovy Dvory	51.6544589,36.7921105	Nie
4	Stary Oskol	51.3065105,37.9023863	Nie
5	Stary Oskol	51.2707467,37.9254813	Nie
6	Stary Oskol	51.3203988,37.886651	Nie
7	Okręg wyborczy Neznamovo	51.2441558,37.9365475	Nie
8	Aleksiejewka	50.624703,38.6503823	Tak, 6:22
9	Aleksiejewka	50.5831713,38.7146552	Tak, 0:52
10	Młynarskie	48.902343, 40.444658	Nie

Geolokalizacje lipcowych filmów konwoju BUK w Rosji – bellingcat

7 listopada 2014.

W lipcu ruchy elementów systemu Buk ponownie były w ruchu w Rosji. Zespół Bellingcat odkrył i przeanalizował 12 filmów podobno z okresu 19-20 lipca. Niektóre obserwacje poszczególnych jednostek były wcześniej omawiane w odniesieniu do MH17, ale teraz można je umieścić w większym kontekście ruchów konwoju wojskowego. Ponadto istnieje nowo odkryty film z jednostką z czerwcowego konwoju poruszającego się samotnie przez Kamensk-Shaktinsky drogą, która prowadzi do rosyjskiego miasta granicznego Donieck.

Pierwszy badany film ma samodzielną lokalizację \”Федосе\”, która odnosi się do Федосеевка lub Fedoseevka, na północ od Starego Oskola. Lokalizację w filmie można znaleźć na wschodniej stronie P189, która przechodzi przez Fedoseevkę.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Inny film z raportowaną lokalizacją Starego Oskoła można powiązać z tą samą dokładną lokalizacją, pozornie w czasie, gdy konwój został zatrzymany na poboczu drogi.

Po lewej, dwa zrzuty ekranu z filmu. Po prawej, te same punkty orientacyjne w Street View.

Wideo numer trzy nie jest materiałem z kamery samochodowej, ale nakręconym podczas postoju. Podana lokalizacja to Stary Oskoł, a na podstawie widocznych słupów linii energetycznej kolei lekkiej można zawęzić do P188 przez Stary Oskol. Punkty orientacyjne ujawniają dokładną lokalizację.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Czwarte wideo z konwoju ponownie ma znajdować się w Starym Oskole. W takim przypadku wideo jest wystarczająco długie, aby podać kilka punktów orientacyjnych, które można wykorzystać do zlokalizowania wideo.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Z numerem pięć wideo, widzimy zgłoszoną lokalizację jako Stary Oskol, ale datę oznaczoną jako 30 lipca. Jest to interesujące, ponieważ w pojazdach konwoju widzimy dokładne dopasowanie do wszystkich filmów oznaczonych jako nakręcone 19 lipca. Porównując zwiastuny pokryte plandeką, możemy zobaczyć dokładne dopasowanie do filmu z 19 lipca. Wydaje się bardzo mało prawdopodobne, aby dwa identyczne konwoje z dokładnie tego samego rodzaju pojazdami, w tym asfaltowymi ładunkami, przejechały przez miasto w odstępie 11 dni, zwłaszcza gdy nie znaleziono żadnego innego materiału z 30 lipca.

Po lewej, zrzut ekranu z filmu. Racja, porównania do pojazdów z filmów z 19 lipca.

Jeśli chodzi o lokalizację filmu, można go umieścić w centrum Starego Oskol, z meczem potwierdzonym na Street View.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Szósty film pokazuje znajome otoczenie z poprzednich prac geolokalizacyjnych, a miejsce filmowania znajduje się w Starym Oskole.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Wyprowadzając się z miasta, następny film, o których mówi się, że pochodzi ze Starego Oskoła, może znajdować się na południe od miasta. Bezpośrednie otoczenie dostarcza niewielu wskazówek, ale patrząc również na widok z lusterka wstecznego, ogólny obszar można zawęzić i dokładnie znaleźć lokalizację.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

8 wideo ma dość sugestywny tytuł, mówiący o \”Buku doprowadzonym do demontażu\”. Wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ pojazdy znajdują się w Nienamowo, z dala od Ługańska i zmierzają na południe. 

Dziewiąty film jest powiązany i nakręcony w tym samym obszarze.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Następnie, jako numer 10, mamy wideo podobno od Alexeevki. Jakość wideo nie jest świetna, ale zapewnia przegląd otaczającego terenu, co było przydatne w meczach ze zdjęć satelitarnych. Ostatecznie poszukiwania prowadzą do następującej lokalizacji, dając bardzo prawdopodobne dopasowanie jako lokalizacji, na południe od Aleksiejewki, z pojazdami kierującymi się na wschód.

Powyżej, lokalizacja na Street View. Poniżej zrzut ekranu z filmu.

Ostatnie wideo z tego konwoju, numer 11, nie podało lokalizacji referencyjnej i było jednym z trudniejszych do zlokalizowania. Jednym z użytych narzędzi był SunCalc, ponieważ znany był prawdopodobny czas filmowanego filmu, więc cienie pojazdów dostarczyły wskazówek na temat orientacji na drodze. Następnie wyszukano pasujące kształty dróg z prawdopodobnej trasy konwoju w oparciu o ruchy konwojów czerwcowych, co dało dopasowanie do Olkhovatka. Ostatecznie Street View został użyty do potwierdzenia .

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Podsumowanie ruchów konwoju na mapie wygląda następująco:

Ostatni omawiany tutaj film jest bardzo interesujący, ponieważ pokazuje samotną jednostkę Buk TEL z zasłoniętymi oznaczeniami podróżującą samotnie. Film jest krótki i zawiera bardzo niewiele wskazówek na temat prawdopodobnej lokalizacji. Zgłoszona lokalizacja, \”пос. Южный\” lub \”pos. Yuzhnyy\”, jest sam niejednoznaczny, ponieważ jest to powszechna nazwa wsi w Rosji. Niezbędny kontekst został dostarczony przez przesyłających zgłoszoną lokalizację na rosyjskich portalach społecznościowych, umieszczając go w Kamensk-Shaktinsky. Dzięki tym dodatkowym informacjom można było znaleźć kościół wymieniający jego lokalizację jako \”пос. Южный г. Каменск-Шахтинский\”, po południowej stronie Kameńskiego-Shaktinsky\’ego, i przeszukiwanie otoczenia prowadzą do lokalizacji przedstawionej poniżej. Jednostka jechała na południe drogą E40/M21, która prowadzi do rosyjskiego miasta granicznego Donieck.

Powyżej zrzut ekranu z filmu. Poniżej lokalizacja na Street View.

Lokalizacja na mapie:

Podsumowując, oto tabela podsumowująca wszystkie lokalizacje.

#	Lokalizacja	Współrzędne
1	Fedoseevka	51.340488,37.7983139
2	Fedoseevka	51.3404795,37.7977605
3	Stary Oskoł	51.3324537,37.8736081
4	Stary Oskoł	51.3247281,37.8818285
5	Stary Oskoł	51.3164918,37.8912864
6	Stary Oskoł	51.3114993,37.8968766
7	Stary Oskoł	51.2874736,37.9203471
8	Neznamovo	51.2491165,37.9340878
9	Neznamovo	51.242226,37.9368639
10	Aleksiejewka	50.6090816,38.645594
11	Olkhovatka	50.6090816,38.645594
12	Kamieńsk Szachtyński	48.2985814,40.2435022

8 listopada 2014 r. Autorzy  Bellingcat Investigation Team

Raport analizuje dowody z otwartych źródeł, w szczególności z mediów społecznościowych, dotyczące wyrzutni rakiet BUK sfotografowanych we wschodniej Ukrainie 17 lipca i wynika  że wiele z nich związane jest z zestrzeleniem samolotu Malaysia Airlines Flight 17.Podczas gdy inne informacje z open source są dostępne na temat innych aspektów zestrzelenia MH17, zespół dochodzeniowy Bellingcat MH17 uważa, że to konkretne dochodzenie dostarcza bardzo mocnych i solidnych informacji na temat pochodzenia i ruchów zestawów rakietowych systemu BUK sfotografowanych w dniu 17 lipca. Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 uważa również, że na wiele nierozwiązanych pytań dotyczących zestrzelenia samolotu MH17 , musi odpowiedzieć oficjalne dochodzenie, a nasze dochodzenie było możliwe dzięki analizie wielu materiałów zrealizowanych w technice open source , pomijanych przez inne organizacje. Raport jest podzielony na trzy sekcje. Pierwszy bada dowody open source dotyczące przemieszczania się zestawów rakietowych systemu BUK we wschodniej Ukrainie w dniu 17 lipca, drugi przedstawia dowody, że Buk sfotografowany w dniu 17 lipca , pochodzi z Rosji i był częścią konwoju zmierzającego w kierunku granicy z Ukrainą pod koniec czerwca, a trzeci przygląda się aktywności pojazdów widzianych w tym samym konwoju po 17 lipca.

Zdaniem zespołu dochodzeniowo-śledczego Bellingcat , istnieją niezaprzeczalne dowody na to, że 17 lipca, separatyści na Ukrainie kontrolowali wyrzutnię rakiet BUK i przetransportowali ją na specjalnym zestawie z Doniecka do Snizhne . Wyrzutnia rakiet BUK została wyładowana w miejscowości Snizhne na około trzech godzin przed zestrzeleniem samolotu MH17, a później została sfilmowana bez jednej rakiety, przejeżdżając przez kontrolowany przez separatystów Ługańsk.

Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat uważa również, że ten sam system rakiet BUK był częścią konwoju Przeciwlotniczej Brygady Rakietowej z Kurska i w pobliżu granicy z Ukrainą w ramach ćwiczeń szkoleniowych między 22 czerwca i 25 lipca wraz z elementami konwoju oddzielającymi się od głównego konwoju w pewnym momencie w tym okresie, w tym wyrzutnią rakiet BUK namierzonych na Ukrainie w dniu 17 lipca. Istnieją mocne dowody wskazujące na to, że rosyjskie wojsko dostarczyło separatystom we wschodniej Ukrainie wyrzutnię rakiet BUK namierzonych i sfotografowanych we wschodniej Ukrainie w dniu 17 lipca.

Dostępna jest wersja PDF tego raportu – Pochodzenie dochodzenia w sprawie Separatystów Buk A Bellingcat.

Ługańsk

Ostatni film został opublikowany w internecie przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 18 lipca. W tym filmie wyrzutnia rakiet Buk powraca na niskopodwoziową ciężarówkę, ale teraz brakuje co najmniej jednego pocisku. Rosyjskie Ministerstwo Obrony oświadczyło na konferencji prasowej 21 lipca, że film został w rzeczywistości nakręcony na terytorium kontrolowanym przez rząd Ukrainy, stwierdzając, że „media rozpowszechniły film rzekomo pokazujący, że system Buk został przeniesiony z Ukrainy do Rosji. Jest to wyraźnie produkcja. Ten film został wykonany w mieście Krasnoarmeysk, o czym świadczy billboard widać w tle, reklamy salon samochodowy na 34 Dniepropietrowsk Street. Krasnoarmeysk jest kontrolowany przez ukraińskie wojsko od 11 maja.”

Jednak dochodzenia prowadzone przez Bellingcat wykazały, że ta wypowiedź rosyjskiego Ministerstwa Obrony jest nieprawdziwa i można było znaleźć dokładną lokalizację w separatystycznym obszarze Ługańsk, gdzie ten film został nakręcony. Chociaż nie jest możliwe, aby dostrzec dokładny czas ten film został nakręcony, istnieją trzy dowody, które dają wiarygodność ukraińskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych twierdzą, że film został nakręcony wczesnym rankiem 18 lipca:

• Film został nakręcony około 75 kilometrów na północ od Snizhne.
• W zestawie czterech pocisków, w które zwykle uzbrojony jest wyrzutnia rakiet Buk, brakuje co najmniej jednego pocisku. Dodatkowo, zdjęcie wyrzutni rakiet Buk w Torez pokazuje cztery pociski, a lokalni świadkowie zauważyli, że wyrzutnia rakiet Buk poruszająca się po Torezu miała cztery pociski.
• Siatka widoczna na zdjęciu z Toreza jest nieobecna w górnej części pocisków w Ługańsku.

Samochód ciężarowy z małą naczepą

W całej sekwencji filmów i zdjęć przedstawiających wyrzutnię rakiet BUK we wschodniej Ukrainie, jest jasne, że ta sama ciężarówka niskopodwoziowa jest używana, a pojazd został opisany jako wyjątkowy przez jego właściciela. Z dostępnych dowodów wynika, że separatyści używali tej samej niskiej ładowarki do przemieszczania pojazdów wojskowych przy okazji po 17 lipca.

W dniu 6 sierpnia 2014, sfotografowany został udostępniony w Internecie pokazano niskopodwoziowy samochód przewożący pojazd wojskowy przez miasto Makiivka, na wschód od Doniecka. Podczas gdy tablica z namalowanym numerem telefonu została usunięta, nadal jest to wyraźny mecz z tym samym pojazdem, z którego doszło 17 lipca.

Badając historyczne zdjęcia map satelitarnych miejsca wynajmu pojazdu, z którego zabrano samochód ciężarowy z niską ładowarką, możliwe jest zidentyfikowanie czerwonej ładowarki niskopodwoziowej z białą kabiną, z których tylko jedna jest zawsze obecna na miejscu. Porównując zdjęcia map satelitarnych z 24 lipca 2014 r. i 9 sierpnia 2014 r., oczywiste jest, że ciężarówka z małą ładowarką została przesunięta w tym okresie, co pasowałoby do jej użycia w innym miejscu 6 sierpnia.

W dniu 26 sierpnia 2014 r. w internecie opublikowano zdjęcie i film z identyczną ciężarówką niskopodwoziową. Film przedstawiał kobietę, która pojawiła się w poprzednich filmach filmowych dla separatystów i wydaje się, że ciężarówka z niską ładowarką była używana do transportu uszkodzonego pojazdu . Na podstawie dostępnych informacji wydaje się jasne dla zespołu dochodzeniowo-śledczego Bellingcat MH17, że separatyści przetransportowali system rakietowy Buk przez ich terytorium 17 lipca i wykorzystali tę samą ciężarówkę niskopodwoziową, która była używana do transportu systemu rakietowego Buk 17 lipca co najmniej dwa razy w sierpniu. System rakietowy Buk został wyładowany w Snizhne, a następnie przetransportowany tą samą ciężarówką niskopodwoziową do kontrolowanego przez separatystów Ługańska, obecnie brakuje co najmniej jednego pocisku.

Konwój czerwcowy i „Buk 3×2”

Pod koniec czerwca 2014 r. konwój opuścił 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa w pobliżu Kurska, i udał się do granicy ukraińskiej, oficjalnie w ramach ćwiczeń szkoleniowych. Korzystając z wielu różnych otwartych źródeł, zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat mógł zebrać dowody na ruchy konwoju, cel konwoju, jego powiązania z 53 Brygady, a dowody, które potwierdzają, że jeden z wyrzutni rakiet Buk w konwoju był ten sam wyrzutnia rakiet Buk nakręcony i sfotografowany na Ukrainie w lipcu 17, 2014, podróżując z Doniecka do Ługańska przez terytorium kontrolowane przez separatystów we wschodniej Ukrainie.

Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 zebrał 16 filmów zamieszczonych na portalach społecznościowych, w tym VKontakte, YouTube, Instagram i Odnoklassniki, które pokazują 53 Konwój brygady przemieszcza się z Kurska 23 czerwca do Millerovo 25 czerwca. Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 był również w stanie określić dokładną lokalizację, w której każdy film został nakręcony, a także, dopasowując pojazdy widoczne w różnych filmach, aby potwierdzić, że wszystkie te 16 filmów pokazuje ten sam konwój.

Można było również znaleźć lokalny raport informacyjny o ruchu konwoju, który zawierał zdjęcia pojazdów z tego samego konwoju. Według raportu miejscowi, którzy rozmawiali z żołnierzami w konwoju, zostali „wysłani na granicę z Ukrainą, aby „wzmocnić kontrolę graniczną”.

Możliwe było również połączenie konwoju z 53 Brygada korzystająca z postów w mediach społecznościowych członków 53^Rd Brygada. Na przykład, ten post przez członka Brygady, Wasilij Ilyin, w dniu 25 czerwca 2014 pokazuje ponumerowane jednostki BUK, jak również tablicę rejestracyjną jednego z transporterów używanych, który pasuje do pojazdów widocznych w konwoju wideo. Zdjęcia zamieszczone na usuniętym profilu członka brygady Iwana Krasnoproshina pokazują również pojazdy, które są częścią konwoju.

Zdjęcia zamieszczone na kontach w mediach społecznościowych 53 Członkowie brygady wystawiają certyfikaty wydane przez jednostkę, w których szczegółowo opisano ich awans po treningu, który odbył się między 22 czerwca i 25 lipca. Daty te są znaczące, ponieważ nie tylko konwój zmierzał w kierunku granicy 23 czerwca, ale niektóre pojazdy wróciły do bazy przed 19 lipca.

Najważniejszą cechą tego konwoju jest obecność tej samej wyrzutni rakiet Buk nakręconej 17 lipca 2014 podróżował przez terytorium separatystyczne i związane przez niektórych ze zestrzeleniem MH17. Bellingcat zespół dochodzeniowy odnosi się do tego Buk jako „Buk 3 × 2”, jak środkowy numer wydaje się być zużyte. Pojawia się w 8 z 16 filmów pokazujących konwój podróżujący między 23 czerwca i 25 czerwca, a zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat był w stanie dopasować cechy wyrzutni rakiet w konwoju do tych widzianych na wyrzutni rakiet nakręconych i sfotografowanych na Ukrainie 17 lipca. Zdaniem zespołu dochodzeniowo-śledczego Bellingcat MH17, z powodu tych meczów pojazd widziany w konwoju i przejeżdżający przez kontrolowane przez separatystów terytorium 17 lipca. jest tym samym pojazdem.

Zdjęcie z meczu paryskiego zrobione 17 lipca w Doniecku okazała się bardzo cenna w potwierdzaniu pochodzenia i tożsamości wyrzutni rakiet Buk. Istnieją dwa kluczowe elementy, które pasują do siebie, białe oznaczenia z boku pojazdu i uszkodzenie bocznej osłony nad torami .

Oznaczenia z boku Buk 3×2 składają się z następujących elementów:

• Oznaczenie jednostki, zazwyczaj 3 cyfry
• Oznaczenia związane z transportem, w tym przypadku okrąg z krzyżykiem w środku i oznaczeniem „H=2200”
• Biały znak widoczny na bocznej osłonie
• Kolejny biały znak po przeciwnej stronie pojazdu.

Podobnie jak w przypadku innych rosyjskich pojazdów znajdujących się na Ukrainie pod kontrolą separatystów, podjęto próby ukrycia numeru oznaczenia jednostki. Jednak nadal można dopasować oznaczenia, ponieważ oznaczenia te nie są stosowane do wyrzutni rakiet Buk w spójny sposób. Z tego powodu każdy Buk ma nieco inne pozycje dla numerów oznaczeń jednostki i nie mają tych samych dodatkowych oznaczeń, takich jak oznaczenia związane z transportem. Gdy mają dodatkowe oznaczenia, zazwyczaj nie znajdują się w dokładnie tej samej pozycji. Oprócz tego, na „Buk 3 × 2” (ze środkowym numerem zasłoniętym) mamy dodatkowy biały znak na bocznej spódnicy, który wydaje się nie służyć bezcelu i może być niczym więcej niż przypadkowym rozpryskiem farby. Warto również zauważyć, że niektóre z tych oznaczeń można rozpoznać na zdjęciu wykonanym w Snizhne.

W przypadku fotografii z Paris Match widoczna jest górna część wyblakłej liczby, chociaż znaczna część numeru oznaczenia jednostki i górna część „2” zostały zasłonięte. Poprzez wypaczenie obrazu Paris Match, możliwe jest spłaszczenie obrazu, co pozwoliło nam położyć zdjęcie Paris Match nad obrazami Buk 3 × 2 w rosyjskim konwoju:

Z tych obrazów wynika, że pozycje oznaczeń są zgodne. Ponadto zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 podjął próbę porównania tego samego typu z innymi wyrzutniami rakiet Buk zarówno z Ukrainy, jak i Rosji. Żadne inne porównanie dokonane przez zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 nie zbliżyło się do dopasowania wszystkich pasujących elementów między obrazami Buk 3 × 2 w Rosji i Paris Match Buk.

Oprócz porównania oznaczeń na pojazdach, zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat był również w stanie ustanowić drugą funkcję na wyrzutniach rakiet Buk, która różni się w zależności od jednostek: uszkodzenia bocznej osłony. Boczna osłona, która biegnie nad torami rakiet systemów BUK, jest podatna na uszkodzenia, a to tworzy unikalny wzór uszkodzeń, które nazywamy „odciskiem osłony bocznej”. Poniżej, BUK, który jest z pewnością taki sam na każdym zdjęciu pokazuje wysoką korelację w każdym profilu osłony bocznej.

Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat porównał odciski palców bocznej osłony wielu systemów rakietowych Buk na Ukrainie i w Rosji, aby znaleźć możliwe dopasowania do Buku widocznego na zdjęciu z Paris Match.

 Z tych rakiet systemu BUK, profil osłony bocznej z najwyższą korelacją jest Buk 3 × 2 namierzony podczas transportu w pobliżu miasta Starego Oskol w czerwcu. Wiele innych fotografii wyraźnie nie pasuje do Paris Match , w tym Buk 312 nakręcony na Ukrainie. Poniżej kolejne porównanie profili spódnicy bocznej między dwoma zdjęciami pokazuje podobieństwo, które można zobaczyć zarówno w izolowanych amplitudach, jak i na zdjęciach:

Jest jednak jedna rozbieżność: po prawej stronie porównania istnieje niewielka, ale znacząca różnica pod oznaczeniami związanymi z transportem, ale to w rzeczywistości dodatkowo potwierdza, że te dwa Buksy są jednym w tym samym. Ponieważ zdjęcie Paris Match zostało spłaszczone, wszelkie uszkodzenia bocznej spódnicy, które wywołują na zewnątrz, spowodowałyby zniekształcenia, które nie byłyby widoczne na żadnych zdjęciach wykonanych bezpośrednio z boku pojazdu, takich jak obrazy używane do porównywania odcisków palców spódnicy bocznej. Oznacza to, że w przypadku różnicy, ten rodzaj uszkodzenia bocznej spódnicy musiałby być widoczny, aby uwzględnić różnicę, a jeśli to uszkodzenie było widoczne, byłoby to kolejnym potwierdzeniem, że był to ten sam pojazd.

Obrażenia te są w rzeczywistości widoczne w dwóch filmach Buk 3×2 nakręconych w Rosji, jeden w Starym Oskolu (2:02), ukazujący obrażenia od tyłu, a drugi od Aleksiejewa (0:50) pokazujący te same obrażenia z przeciwnego kierunku. Uszkodzenia są w takiej samej pozycji, jak rozbieżność w odcisku palca Buk ze zdjęcia Paris Match, a dodatkowo potwierdza, że zdjęcie Buk w Paris Match jest tym samym pojazdem podróżującym przez Rosję w ramach konwoju 53 Brygady w kierunku granicy z Ukrainą pod koniec czerwca 2014 roku. W opinii zespołu dochodzeniowo-śledczego Bellingcat MH17 wyrzutnia rakiet Buk sfilmowała i sfotografowała podróż przez terytorium separatystyczne 17 lipca to ten sam pojazd, który obserwuje się w konwoju przejeżdżający przez Rosję w kierunku granicy z Ukrainą pod koniec czerwca 2014 roku.

Konwój lipcowy

Po zestrzeleniu MH17, filmy zostały przesłane do różnych stron internetowych pokazujących konwój wojskowy podróżujący przez Rosję. Konwój składał się z kilku pojazdów transportowych przewożących zadaszone jednostki, a także dwóch odkrytych systemów Buk. Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 był w stanie ustalić trasę, którą przeminął konwój, a konwój pochodził z 53^Rd Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa. W lipcowym konwoju co najmniej jeden pojazd w lipcowym konwoju był również w konwoju czerwcowym. Dodatkowo, co najmniej jeden ładowacz rakietowy Buk widziany w konwoju czerwcowym został zarejestrowany 20 lipca w pobliżu kontrolowanych przez separatystów obszarów granicy, setki kilometrów od miejsca, w którym został zarejestrowany w ramach czerwcowego konwoju.Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 był w stanie wyposażony 10 filmów zamieszczonych w dniach 19 i 20 lipca 2014 roku pokazujący konwój wojskowy składający się z wielu pojazdów, w tym zadaszonych pojazdów na transporterach. Można było połączyć pojazdy w tym konwoju z 53^Rd Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa z następującym zdjęciem zaczerpniętym z filmu Fedeseyevka z 20 lipca. Ten film pokazuje BT80 z numerem 993.

Ten sam pojazd pojawia się na zdjęciach na stronie VKontakte Sanyi Reznikov, która, według jego profilu, służyła w 53 Brygadzie od 2013 do 2014 roku.

BT80 w 53 Brygadzie Rakiet Przeciwlotniczych.

Inni członkowie tej Brygady opublikowali również zdjęcia tego samego pojazdu o identycznych oznaczeniach. Chociaż wiele pojazdów w lipcowym konwoju wydaje się mieć inne tablice rejestracyjne niż w konwoju czerwcowym (gdy jest to zauważalne), co najmniej jeden pojazd widziany w konwoju czerwcowym był również częścią lipcowego konwoju.

Na podstawie filmów zebranych przez zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17, możliwe było również śledzenie ruchów konwoju widzianych w dniach 19 i 20 lipca. Materiał filmowy nakręcony w Fedoseyevce 19 lipca wydaje się umieszczać konwój w najwcześniejszym miejscu na trasie, podróżując przez miasto Stary Oskol, następnie do Aleksiejewa na południowy wschód od Starego Oskol, a ostatni widok dalej na południowy wschód w mieście Olkhovatka 20 lipca.

Jeden film z 20 lipca był szczególnie interesujący dla zespołu dochodzeniowo-śledczego Bellingcat MH17. Ten film został opublikowany w Internecie z miasta Kamensk-Shakhtinsky, ponad 300 km od lokalizacji innych filmów zamieszczonych w dniu 20 lipca Ten film pokazuje Buk ładowarki rakietowej transportowane przez miasto. Ten sam pojazd był postrzegany jako część czerwcowego konwoju zmierzającego do granicy z Ukrainą w czerwcu.

Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 był w stanie ustalić dokładną lokalizację, w którym film został nakręcony, ustalając, że pojazd znajdował się na autostradzie M21, która biegnie na wschód od granicy z Ukrainą około 20 km. Pojazd zmierzał na południe, prawdopodobnie w kierunku rosyjskiego przygranicznego miasta Donieck (nie mylić z Donieckiem na Ukrainie). Donieck został wcześniej zidentyfikowany jako przejście graniczne dla jednostek z Rosji na terytoria kontrolowane przez separatystów na Ukrainie.

Zauważalne są dwie różnice w stosunku do czerwcowych nagrań Buku. Po pierwsze, pociski znajdują się w różnych pozycjach, a po drugie, pociski są pokryte siatką maskującą. Chociaż z pewnością nie jest w żaden sposób rozstrzygający, Bellingcat MH17 zespół dochodzeniowo-śledczy zauważa, że podczas dochodzenia, widzieli tylko siatki używane na jednym innym pojeździe: Buk nakręcony wewnątrz Ukrainy w dniu 17 lipca.

Na górze, zrzut ekranu z filmu z 20 lipca w Kamensk-Shakhtinsky. Na dole zdjęcie wyrzutni rakiet Buk widziane w Torez 17 lipca.

Na podstawie powyższych informacji zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17 stwierdza, że w pewnym momencie pod koniec czerwca pojazdy, które były częścią konwoju 23 czerwca z 53 Brygady Przeciwlotniczej, rozdzieliły się. Niektóre z tych pojazdów wróciły do 53 brygady przeciwlotniczej w Kursku i dołączyły do konwoju z bazy z 19 lipca, podczas gdy co najmniej jeden inny, ładowarka rakietowa Buk, wydaje się, że opuścił główny konwój i w kierunku granicy ukraińskiej, w pobliżu separatystycznego przejścia granicznego. Jak dotąd nie udało się ustalić, kiedy konwój 23 czerwca wrócił do 53 brygady przeciwlotniczej w Kursku, ani ile jednostek znajdowało się w konwoju. Jednak jasne jest, że co najmniej jedna wyrzutnia rakiet Buk (3×2) z konwoju z 23 czerwca znajdowała się na terytorium kontrolowanym przez separatystów 17 lipca, a 3 dni później został przesłany film pokazujący, że jednostka ładująca systemu Buk znajdowała się bardzo blisko granicy z Ukrainą. Biorąc pod uwagę ustalone ramy czasowe, logiczne trasy i dowody fotograficzne, możliwe jest, że ta wyrzutnia rakiet Buk była częścią tego samego konwoju 23 czerwca jako „Buk 3 × 2” i ją wspierała. Nie udało się jednak ustalić tego związku między tymi dwoma pojazdami.

Góra :mapa pokazująca trasę lipcowego konwoju ze Starego Oskoła do Olkhovatka. Każdy punkt oznacza potwierdzoną obserwację konwoju za pomocą filmów przesłanych w mediach społecznościowych. Dół: Wyrzutnia rakiet Buk w Kamensk-Shakhtinsky, na południe od Olkhovatka.

Zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat MH17

Timmi Allen

Andrew Haggard

Eliot Higgins

Veli-Pekka Kivimaki

Iggy Ostanin

Aric Toler

Ten raport został stworzony przy użyciu Slack.com

Dzięki Mapbox za pomoc w tworzeniu map użytych w tym badaniu.

14 listopada 2014 r. Autor Veli-Pekka Kivimäki

W piątek, 14 listopada, rosyjska telewizja państwowa prowadziła opowieść o rzekomych zagranicznych zdjęciach satelitarnych przedstawiających ostatnie chwile lotu MH17, z myśliwcem, który wystrzelił w samolocie. Podejrzenia pojawiły się natychmiast na Twitterze, a niespójności zostały wskazane, szybko prowadząc do wniosku, że obraz jest surową produkcją. Na początek obraz został opublikowany na rosyjskiej tablicy dyskusyjnej 15 października, twierdząc, że pochodzi z WikiLeaks. Jest to sprzeczne z pochodzeniem tych obrazów jako „George Bilt”, którego e-mail z dnia 9 listopada został zgłoszony jako źródło tych obrazów. Nakładanie obrazu ze znanymi punktami danych na temat toru lotu MH17 i gruzu daje następujące wyniki, pokazując samolot na zdjęciu poza zgłoszonym kursem.

Oczywiste jest, że zdjęcia map satelitarnych są tworzone na podstawie złożonego z różnych zdjęć map satelitarnych. Część zdjęć pochodzi z historycznych zdjęć Google Earth z dnia 28/08/2012 (współrzędne 47°57’12.22″N, 37°50’4.09″E)

Inne zdjęcia pochodzą z map Yandex

Następnie zwrócono uwagę, że odrzutowiec pokazany na zdjęciu zdecydowanie nie jest samolotem szturmowym Su-25 „Frogfoot”, jak wcześniej twierdziły rosyjskie media, że brały udział w zestrzeleniu MH17. Profil samolotu bardziej przypomina myśliwce, takie jak Su-27.

21 grudnia 2014 r. Autor Andrew Haggard

Wcześniej nieznane filmy potwierdziły, że konwój rosyjskiego sprzętu wojskowego był w Sudżach, Rosja w dniach około 11 lipca^, 2014. Co ciekawe, połączenie filmów sugeruje, że wojska rosyjskie namalowały co najmniej jeden znak identyfikacyjny Buk M2 TELAR.

Twierdzono, że ten film został nagrany w Sudżu 11 lipca.

https://youtube.com/watch?v=ZVToAQnFMfU%3Fversion%3D3%26rel%3D1%26fs%3D1%26autohide%3D2%26showsearch%3D0%26showinfo%3D1%26iv_load_policy%3D1%26wmode%3Dtransparent

Od lewej do prawej w kolażu porównawczym poniżej, pierwsze przechwytywanie ekranu pokazuje kamerzystę przejeżdżając obok brązowej lub czerwonawo-brązowej struktury. Na środku zrzut ekranu, kierowca właśnie przechodzi przez dworzec kolejowy. Niebieska strzałka wskazuje na dworzec kolejowy i podkreśla małą dekoracyjną cechę na dworcu kolejowym. Na trzecim zrzucie ekranu niebieskie strzałki podkreślają te same elementy dekoracyjne na dworcu kolejowym, co na drugim zdjęciu, a zielona strzałka podkreśla białą, wieżo podobną strukturę.

Na zdjęciach satelitarnych z Yandex widzimy dwa wysokie okrągłe budynki (brązowo-czerwonawo-brązową strukturę i białą wieżę podobną do struktury). Na zdjęciach satelitarnych kolor strzałek odpowiada kolorowi strzałek na ekranie. Niebieska strzałka na zdjęciach satelitarnych podkreśla lokalizację dworca kolejowego. Na tej podstawie możemy stwierdzić, że film został rzeczywiście wykonany w Sudżu.

Aby uzyskać dalsze potwierdzenie geolokalizacji wideo do Sudzha, możemy dokładniej analizować elementy dekoracyjne dworca kolejowego. W środku i po prawej stronie zrzuty ekranu powyżej, wydają się być dwa elementy architektoniczne wyższe niż pociąg w filmie. Porównując te cechy ładnie się ładnie ze zdjęciem dworca kolejowego Sudzha. W innym momencie filmu możemy również zobaczyć jeden z dwóch wyższych elementów i mniejszą, trójkątną funkcję wystającą nad pociągiem (patrz zdjęcie poniżej, po lewej). Te również wyrównać ze zdjęciem dworca kolejowego.

Zakładając, że data jest poprawna, film jest dowodem na to, że konwój rosyjskiego sprzętu wojskowego, w tym M2 Buk, był w Sudżu około 11 lipca. Między znakiem 1:03-minutowym a 1:20-minutowym znakiem wideo, na wyświetlaczu znajduje się wiele systemów Buk, w tym Buk M2 pokazany na poniższym zrzucie ekranu.

Początkowo nie można było znaleźć oryginalnego źródła powyższego filmu. Dodatkowe badania sugerują jednak, że oryginalne źródło mogło pochodzić z Instagrama, gdzie film został przesłany w dwóch częściach. Instagram datuje, że filmy zostały przesłane do jego serwisu 11 lipca i obie części zostały zlokalizowane w Станция Суджа, co tłumaczy się jako „Sudzha Station”.

Dodatkowe dowody wideo z Sudzha pojawiła się również od około 11 lipca. W jednym filmie widzimy lokalnych studentów zbierających się na dworcu kolejowym, aby obejrzeć konwój i wojska rosyjskie. Ten film stanowi potwierdzenie, że rosyjskie wojsko malował nad identyfikującymi numerami rosyjskich Buków.

Na poniższym zrzucie ekranu widzimy grupę młodzieży idącej za peronem za dworcem kolejowym. Film nie jest stały i wydaje się być uchwycony na telefonie komórkowym. Jak operator kamery idzie, huśtawki kamery i przechwytuje tę scenę sześciu rosyjskich żołnierzy obok Buk M2 TELAR z tym, co wydaje się być świeży płaszcz farby, gdzie buk identyfikacji numery zazwyczaj można znaleźć. Nie rozmawiając z żołnierzami siedzącymi wokół Buku, nie możemy być pewni, dlaczego numery zostały pomalowane.

 Dodatkowe zdjęcia zamieszczone na Instagramie ujawniają jaśniejsze perspektywy systemów Buk M2 w Sudżu i wskazują miejsce, w którym zazwyczaj znajdują się numery identyfikacyjne Buk TELAR, były malowane. Na poniższej fotografii widzimy TELAR systemu Buk M2 z tym, co wydaje się być taśmą kwadratową od obszaru, w którym normalnie zlokalizowane byłyby numery identyfikacyjne, tak jakby zapobiec rozprzestrzenianiu się farby poza obszar kwadratowy.

Inne zdjęcie przesłane przez to samo konto pokazuje Buk M2 TELAR i TEL. Podczas gdy praca farby jest oczywiste na TELAR, TEL (poniżej, po lewej) może być również malowane. Wydaje się, że przebarwienia nad obszarem, w którym liczby zazwyczaj można znaleźć. Należy zauważyć, że zarówno systemy TEL, jak i TELAR na poniższej fotografii są tymi samymi systemami, które pojawiają się na czwartej i piątej fotografii / zrzutach ekranu.

Możemy potwierdzić, że niektóre systemy Buk M2 miały swoje znaki identyfikacyjne pomalowane wewnątrz granic Rosji. To, co nie może być jednoznacznie określone, to powód, dla którego numery identyfikacyjne zostały pomalowane i skutecznie usunięte, ale obraz na rosyjskich wojskowych numerach identyfikacyjnych jives z raportami rosyjskich konwojów wojskowych wjeżdżających na terytorium Ukrainy z ukrytymi znakami identyfikacyjnymi. Brak innych informacji i szczegółów, należy zauważyć, że nie oznacza to, że systemy Buk na zdjęciu w tej analizie wszedł na terytorium Ukrainy. Ważne jest również, aby podkreślić fakt, że Buk TELAR zauważony w rebelianckich obszarach w dniu 17 lipca była odmiana M1 i nie ma solidnych dowodów na to, że system Buk M2 przekroczył granicę z Ukrainą.

.Bloger „militarizm” zlokalizował obraz Buk 312 do kontrolowanego przez rząd lotniska w Kramatorsku, w szczególności do współrzędnych 48.7045442, 37.6280022. Ta geolokalizacja jest prawdopodobnie poprawna. Zdjęcia mapy Google z 23 sierpnia pokazują liczbę helikopterów i dwa ciężkie pojazdy wojskowe wokół tych współrzędnych. Podczas gdy helikoptery na zdjęciach Google nie są obecne na zdjęciach, wiele innych funkcji, w tym podobnie kolorowa ścieżka (czerwone linie), linie oddzielające betonowe płytki (fioletowe i niebieskie linie), dwie szczególne struktury (żółte / zielone okręgi), dwa drzewa (czarny 1 i 2) i drzewo po lewej stronie kamery (pomarańczowa strzałka):

 Jak zauważył bloger Ukraine@War, to, co wydaje się być Buk z czterema białymi pociskami znajduje się w mniej więcej tym samym miejscu co Buk na zdjęciach VK. Nie można stwierdzić, czy dany pojazd na zdjęciach satelitarnych jest taki sam jak Buk 312, ale biorąc pod uwagę położenie pojazdu i cztery białe końcówki, prawdopodobnie jest to Buk pewnego rodzaju, jeśli nie sam 312.

Putin@War@DajeyPetros · Jan 4, 2015Replying to @DajeyPetros

.@AricToler Google Earth shows UA BUK 312 on Aug 20th map on Kramatorsk airfield. #notstolen

Putin@War@DajeyPetros

@AricToler GE July 26th image clearly shows 4 white tips of missiles of BUK (in slightly different position).

73:47 PM – Jan 4, 2015Twitter Ads info and privacy

Polulakh opublikował te dwa zdjęcia 17 sierpnia 2014 wraz z partią innych zdjęć z różnych innych miejsc. Dlatego trudno jest mieć pewność, kiedy te zdjęcia zostały wykonane bez dodatkowych metadanych lub wskaźników czasu. Jednak lotnisko Kramatorsk było mocno atakowane przez całą wiosnę 2014 (zwłaszcza w kwietniu i maju), a Polulakh opublikował poprzednią partię zdjęć 27 czerwca 2014, co czyni go najbardziej prawdopodobnym, że zdjęcie zostało zrobione w lipcu lub sierpniu. Dodatkowo, seria historycznych zdjęć bazy lotniczej w Kramatorsku pokazuje nam różnicę między bazą 12 lipca (powyżej) a 23 sierpnia (poniżej), co wskazuje na szybką mobilizację w tym miejscu. Z tego jest bardzo prawdopodobne, że zdjęcia zostały rzeczywiście wykonane pod koniec lipca lub na początku / połowy sierpnia.

Niektórzy twierdzili, że prorosyjscy separatyści zajęli ten konkretny Buk w czerwcu w Doniecku, po raporcie kanału Zvezda z 29 czerwca i komentarzu ukraińskiego urzędnika, że „niedziała” Buk został pozostawiony w tyle. Inni, w tym blog „militarizm”, o którym mowa na początku tego raportu, oskarżyli Ukrainę o używanie buku 312 do zestrzelenia MH17.

Ten ostatni scenariusz – obwinianie Ukrainy – jest bardzo mało prawdopodobne, aby był prawdziwy z wielu powodów, które są natychmiast oczywiste: 35 km zasięgu Buk podczas Kramatorsk znajduje się ponad 80 km od miejsca katastrofy, kąt, pod którym MH17 został uderzony przez fragmenty pocisku przeciwlotniczego wskazuje, że pocisk pochodzi z południowego wschodu, a nieprawdopodobne logistyki transportu kontrolowanego przez rząd systemu antylotniczego przez serce terytorium , strzelając, a następnie wydobywając go nawet bez szeptu w mediach społecznościowych.

Poprzedni scenariusz – separatyści zajęli ukraiński Buk 312 i wykorzystali go do zejścia MH17 – można teraz uznać za niezwykle mało prawdopodobny. Jak zostało udokumentowane we wcześniejszym raporcie Bellingcata „Pochodzenie separatystycznego Buka„,” odcisk palca uszkodzenia bocznej osłony” ukraińskiego Buka 312 ma niewielkie podobieństwo do buku transportowanego z Doniecka rankiem 17 lipca. Ponadto, z mocnym potwierdzeniem, że ukraiński Buk 312 został sfotografowany na przełomie lipca i sierpnia 2014 r. na kontrolowanym przez rząd lotnisku, możemy śmiało powiedzieć, że prorosyjscy separatyści nigdy nie zajęli, nie mówiąc już o użyciu, tego konkretnego systemu przeciwlotniczego.

Biorąc pod uwagę potwierdzenie obecności ukraińskiego Buk 312 w kontrolowanym przez rząd Kramatorsku latem 2014 roku i brak dowodów na to, że ten konkretny Buk był gdziekolwiek w pobliżu Snizhne 17 lipca, możemy śmiało powiedzieć, że 312 nie miał nic wspólnego ze zestrzeleniem MH17 i użyto innego Buka.

10 stycznia 2015 r. Autor Eliot Higgins

Podczas gdy dochodzenia w sprawie zestrzelenia MH17 nadal było wiele dyskusji na temat tego, kto był odpowiedzialny, a system broni używany do dół MH17. Teorie te można na ogół podzielić na dwie szerokie grupy, jedną, w której system rakietowy od powierzchni do powietrza Buk został użyty do zestrzelenia MH17, drugi, gdzie ukraiński odrzutowiec wojskowy, zwykle określony jako SU-25, zestrzelił MH17.Bellingcat zbadał wiele dowodów i roszczeń związanych z systemem rakietowym Buk jest używany, w szczególności śledzenia Buk kontrolowane przez separatystów w dniu 17 lipca i znalezienie tego samego Buk w Rosji pod koniec czerwca w naszym raporcie Pochodzenie separatystów Buk. W tym kawałku zbadamy roszczenia dotyczące wykorzystania myśliwca odrzutowego do zestrzelenia MH17, co ujawnia nie tylko ciągłe niespójności między różnymi roszczeniami rosyjskiego rządu i prezentowanymi w mediach, ale także przykładami jawnych kłamstw przedstawianych przez rosyjski rząd i media. Podobnie jak w przypadku każdego ważnego wydarzenia istnieje wiele alternatywnych teorii i roszczeń na różnych forach dyskusyjnych, portalach społecznościowych i blogach, ale dla celów tego utworu skupimy się na roszczeniach, które zostały złożone przez rząd rosyjski lub trafiły do głównego nurtu dyskursu. Pojawia się SU-25

W dniu 17 lipca było już widoczne konkurencyjne roszczenia o tym, jak MH17 został zestrzelony były dokonywane przez różne źródła. W przypadku tych źródeł, które twierdziły, że ukraińskie siły powietrzne są odpowiedzialne, złożono szereg różnych twierdzeń. Poinformowano, że Ługańska Republika Ludowa twierdziła, że ukraińska SU-25 zestrzeliła MH17 „po zestrzeleniu samolotu szturmowego przez bojówki Ługańskiej Republiki Ludowej”, a przywódca rebeliantów Andriej Purgin powiedział Russia 24 News, że MH17 mógł zostać zestrzelony po tym, jak został pomylony z rosyjskim samolotem szpiegowskim.

Dlaczego Buk udał się na południe w kierunku granic miasta Snizhne? I dlaczego Buk nie był już ciągnięty i zamiast jazdy o własnych siłach? Z różnych źródeł wynika, że od lipca do końca sierpnia toczyła się bitwa między prorosyjskimi separatystami a armią ukraińską na południe od Snizhne we wsiach Stepanivka, Marynivka, a w pobliżu wzgórza pomnikowego Savur-Mohila w Saurivce. Droga na południe od Snizhne (T0522) prowadzi bezpośrednio do tego obszaru, więc jest możliwe, że Buk przeznaczone do zapewnienia wsparcia przeciwlotniczego w okolicy. Może to rzucić nieco światła na drugie pytanie, ponieważ Buk musi zostać wyładowany z ciężarówki, aby wystrzelić swój pocisk.

Według naszej wiedzy, nie zrobiono żadnych innych zdjęć ani filmów z wyrzutni rakiet Buk M1 w tej dziedzinie, a tylko jeden inny film został opublikowany na YouTube w dniu 18 lipca 2014 r. wyrzutni rakiet y ciągniętej ponownie przez białą ciężarówkę Volvo w Ługańsku, tym razem wyraźnie brakuje jednego pocisku.

Lipiec 2014

Zaledwie trzy godziny po katastrofie MH17, zdjęcie zostało opublikowane na Twitterze, które ukazało się, aby pokazać kolejkę linową na horyzoncie między „Lutugina” i „Tsof” w obszarze Torez, który jest blisko Snizhne. Zdjęcie zostało opublikowane o godzinie 19:23 czasu lokalnego, trzy godziny po katastrofie lotu MH17.

Pojawiło się kilka twierdzeń, że obraz był fabrykacją Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU). Jest to mało prawdopodobne z następujących powodów: Zdjęcie zostało opublikowane zaledwie trzy godziny po katastrofie MH17, ogólna lokalizacja szlaku białego dymu znajduje się w tym samym obszarze, w którym Buk był widziany w kierunku, gdy ostatni raz widziany był w Snizhne, a pogoda pasuje do tego z 17 lipca, jak wykazano na kolejnych zdjęciach, które zostały wydane. Dodatkowo SBU podzieliła się tym zdjęciem dopiero dwa dni później, natomiast film z 18 lipca 2014 r. został wydany bardzo szybko przez samą SBU. Zdjęcie nie pojawiło się na żadnym oficjalnym ukraińskim kanale, zanim zostało opublikowane na Twitterze, a najwcześniejsze opublikowanie fotografii przez ukraińskiego urzędnika zostało opublikowane przez urzędnika Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Antona Gerashchenko na Facebooku o godzinie 19:45 (czasu lokalnego).

Holenderski serwis informacyjny RTL Nieuws przeprowadził wywiad z anonimowym fotografem szlaku białego dymu w grudniu 2014 roku. Wraz z wywiadem, RTL Nieuws nabył dodatkowe zdjęcia zrobione zaraz po oryginalnym zdjęciu w tym samym miejscu. Dwie organizacje badawcze, FOX-IT i NIDF,zweryfikowały autentyczność fotografii, podczas gdy dwie inne organizacje, NEO i TuDelft (Uniwersytet Techniczny w Delft), zbadały szlak białego dymu i geolokalizacji zdjęć. Anonimowy fotograf przekazał oryginalne zdjęcia, w tym kartę pamięci, która je trzymała, do oficjalnego holenderskiego dochodzenia w sprawie zestrzelenia MH17.

Biorąc pod uwagę wcześniejsze dowody geolokalizacji, nie ma wątpliwości, że fotografie, które twierdzą, że pokazują miejsce startu Buk z 17 lipca 2014 r., zostały zabrane z północnego Toreza i pokazują obszar wschodniego Toreza w pobliżu kopalni Lutugina w kierunku na południe od Snizhne.

Autentyczność fotografii

Było wiele twierdzeń, że zdjęcia z 17 lipca 2014 r. nie są prawdziwe, manipulowane lub zostały zrobione w innym terminie.

W ramach tego dochodzenia, Bellingcat skontaktował się z fotografem,który wziął zdjęcia szlak dymu, i pod warunkiem, że obrazy w formacie RAW obrazu . Aby chronić prywatność i bezpieczeństwo fotografa, postanowiliśmy nie publikować niczego na temat dokładnego typu pliku zdjęć lub innych metadanych, ponieważ ujawniłoby to rodzaj aparatu używanego przez fotografa. Publikujemy, że drugie opublikowane zdjęcie zostało zrobione najpierw o 16:25:41 EEST, a pierwsze opublikowane zdjęcie zostało zrobione 7 sekund później o 16:25:48 EEST. Według fotografa pierwsze zdjęcie zostało zrobione około 30 sekund po wybuchu. Ponieważ wiemy, że lot MH17 został trafiony około 16:20 EEST, sygnatura czasowa kamery wynosiła około 4 minut do 4 minut i 30 sekund przed czasem rzeczywistym. Metadane (lub dane Exif) oryginalnych plików pokazują, że wszystkie właściwości daty i godziny, takie jak data aparatu, data zdigitalizowana, data modyfikacji i data pliku, pokazują datę 17 lipca 2014 r. i godziny 16:25:41 i 16:25:48.

Obrazy w formacie RAW mogą być edytowane w oprogramowaniu do edycji zdjęć i zapisywane w innym formacie, takim jak BMP, JPG, PNG, TIFF itp., ale zawsze spowoduje to inną datę pliku, a mianowicie datę i godzinę zapisania pliku po edycji. Oprogramowanie do edycji zdjęć nie jest w stanie zapisać plików w formacie RAW, ponieważ nie jest to „pozytywny” format obrazu. Ponadto, ponieważ zdjęcia mogą być edytowane tylko przez oprogramowanie do edycji zdjęć, zmiany w obrazach zawsze będą skutkować zmodyfikowanymi metadanymi.

Chociaż oprogramowanie zdolne do zapisywania obrazów w formacie RAW istnieje, zwykle jest to oprogramowanie samego aparatu i nie może edytować obrazów, ponieważ obrazy w formacie RAW najpierw muszą być konwertowane na edytowalny format obrazu (np. Ponadto po zapisaniu pliku w formacie RAW zmodyfikowana data metadanych zostanie zmieniona.

Na podstawie metadanych plików RAW, które otrzymaliśmy, możemy być całkowicie pewni, że pliki te są oryginalnymi plikami i że zdjęcia zostały zrobione 17 lipca 2014 o 16:25:41 EEST i 16:25:48 EEST, zgodnie z datą i godziną ustaloną w aparacie. Chociaż możliwe jest ustawienie samej kamery na inną datę i godzinę, kiedy weźmiemy pod uwagę, że pierwsze zdjęcie zostało opublikowane dwie godziny po katastrofie, jedynym scenariuszem, w którym to, co widzimy na zdjęciach, nie jest wystrzelenie rakiety Buk, która była widziana nad wschodnim Torezem 17 lipca 2014 r., jest to, że fotograf zrobił zdjęcie wystrzelenia rakiety w poprzedniej dacie , a jego data i godzina kamery została przypadkowo ustawiona na 17 lipca 2014 o 16:25 EEST. Prawdopodobieństwo, że tak się stanie, jest oczywiście bliskie zeru.

Innym ciekawym szczegółem odnotowanym przez zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat jest to, że w oparciu o ruch dymu między zdjęciami, dym poruszał się w kierunku wschodnim, co odpowiada doniesieniom o kierunku wiatru tego dnia. Warunki pogodowe na zdjęciach są również zgodne z warunkami pogodowymi tego dnia, z chmurami widocznymi na niezoomiowanym zdjęciu. Bardziej szczegółową analizę fotografii można znaleźć tutaj.

Pełnowymiarowe, nieskompresowane kopie oryginalnych plików RAW można znaleźć tutaj.

Możliwa lokalizacja startu

Po geolokacji zdjęć dymu można było ustalić, skąd pochodzi dym. Wczesne próby przez osobę, która tweeted oryginalne zdjęcie i Ukraine@War blog wskazał na pola na południe od Snizhne, gdzie Buk nakręcony pozycji z Snizhne miałby łatwy dostęp. Poniższy obraz został stworzony na podstawie własnej geolokalizacji Bellingcat i analizy fotografii i ściśle pasuje do pracy wykonanej wcześniej na Ukraine@War:

W dniu 20 lipca 2014 r. społeczna agencja informacyjna Storyful udostępniła zdjęcia map satelitarnych wykonane tego samego dnia, które pokazywały obszary na południe od Snizhne, w tym drogę, którą rakieta Wyrzutnia Rakiet Buk została nakręcona w kierunku południowym trzy dni wcześniej i pola na końcu tej drogi. Ślady w tych dziedzinach zostały odnotowane przez wiele osób, w tym Ukraine@War i Roland Oliphant, reporter z Daily Telegraph, który odwiedził obszar.

Oliphant odkrył jedno pole, na którym spłonął narożnik na szerokim obszarze. Zrobił kilka zdjęć, które zostały następnie wykorzystane przez Ukraine@War blogu do geolokalizacji dokładnej lokalizacji pola. Ta geolokalizacja została zweryfikowana i potwierdzona przez zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat i pokazuje pole na południe od miejsca, w którym ślady były widoczne na zdjęciach z map satelitarnych z 20 lipca 2014.

Na poniższej mapie częściowo spalony i zaorany obszar pola został podświetlony na żółto i jest zgodny z tym, gdzie szary dym był widoczny na zdjęciach szlaku dymu, oznaczony brązowymi liniami:

Nagrania audio

Krótko po zestrzeleniu samolotu Malaysian Airlines Flight 17 (MH17) 17 lipca, klip audio został udostępniony na portalach społecznościowych, twierdząc, że jest nagranie cywilów w pobliżu miasta Snizhne dyskusji katastrofy na audio czat aplikacji Zello. Zello jest popularnym serwisem na obszarach separatystycznych,a to konkretne nagranie ma na celu uchwycenie, co byłoby kluczową dyskusją na temat wydarzeń 17 lipca^.

Osoby w filmie opisują zarówno „w górę” uruchomienie rakiety i katastrofy MH17. Chociaż trudno jest niezależnie zweryfikować autentyczność dźwięku, można porównać to, co jest opisane w audio z innymi dowodami dotyczącymi zestrzelenia MH17, w tym lokalizacją startu pocisku.

Wiele razy w całym nagraniu słychać ludzi, odnosząc się do lokalizacji, w której się znajdują lub miejsca, w którym mogą zobaczyć, jak coś się dzieje. Dwie osoby mówią o KhimMash (Химмаш w języku rosyjskim), zakładzie przemysłowym na północ od Snizhne, prawdopodobnie dlatego, że widzieli dym unoszący się z północy Snizhne. Inne lokalizacje, takie jak „kopalnia 8” („Шахта No8”) na zachodzie Snizhne i „Cheryomushky” („Черемушки”) obok zakładu KhimMash, są również wymienione, ale jedna osoba opisuje pocisk latający nad nią, gdy była w ogrodzie. Mówi, że pocisk pochodził z kierunku Saurivka, małej wioski na południe od Snizhne w pobliżu Stepanivka, gdzie znajduje się pomnik Savur-Mohyla. Kobieta twierdzi, że głośny hałas z uruchomienia spowodował, że szukała schronienia w piwnicy swojego domu z matką. Wydaje się to wskazywać, że pocisk został wystrzelony stosunkowo blisko jej domu.

Kobieta opisuje się jako w „Oktyabr” („Октябрь”), które można znaleźć na południe od Snizhne na rosyjskiej stronie Yandex Maps:

Z pewną niepewnością, ona idzie do opisania kierunku uważa, że pocisk został wystrzelony z, a mianowicie, Saurivka, który jest na południowy-wschód od jej lokalizacji.

18 lipca Służba Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) opublikowała kolejne nagranie audio mające na celu określenie miejsca wystrzelenia pocisku. W tej rozmowie najpierw słyszymy separatystów mówiących o systemie rakietowym ziemia-powietrze Buk M1, a później, gdy Buk jest w Doniecku. Następnie słyszymy, że Buk został rozładowany gdzieś i jazdy o własnych siłach i że Buk musi być dostarczony do obszaru w pobliżu o nazwie „Pervomaiskoe”.

Poszukiwania tej lokalizacji przyniosły „Pervomaiske” w pobliżu Doniecka, „Pervomaisk” w pobliżu Ługańsk, „Pervomaisk” w pobliżu Mykolaiv, „Pervomaskyi” w pobliżu Charkowa, „Pervomaiske” w pobliżu Dniepropietrowsk, „Pervomaiskyi” na południowy wschód od Snizhne, a inna wioska na północ od Snizhne nazwie „Pervomaiske”.

Poniższy obraz ekspozycyjny przedstawia lokalizacje wymienione w nagraniach audio w odniesieniu do podejrzanego miejsca startu odwiedzanego przez Rolanda Olipanta:

Zdjęcia z map satelitarnych wywiadu USA

W dniu 22 lipca, 2014, urzędnicy wywiadu USA opublikowali czarno-biały obraz mapy satelitarnej pokazujący, co twierdzili, że jest ścieżką pocisku Buk, który zburzył MH17.

Chociaż mapa oznacza Snizhne jako miejsce startu pocisku, dokładna lokalizacja miejsca nie była od razu jasna ze względu na jakość obrazu.

Chociaż jakość odtajnionego obrazu mapy satelitarnej jest stosunkowo niska, można jednak znaleźć przybliżone miejsce startu wskazane na mapie. Niektóre duże obiekty geograficzne są widoczne na obrazie mapy satelitarnej, a badając zdjęcia map satelitarnych Google Earth, można znaleźć te same funkcje.

Na przykład, istnieje zakrzywione jezioro i dwa obszary lasu na północny wschód od lokalizacji określone jako miejsce startu:

Na południowym zachodzie znajduje się seria małych jezior biegnących z północy na południe, które idealnie pasują do tego, co jest widoczne na obu zestawach zdjęć map satelitarnych:

Przybliżając się bliżej, możemy wyróżnić inne funkcje, w tym dziwnie ukształtowane pole na południe od miejsca startu:

Dziwnie ukształtowane pole jest na południe od wsi Chervonyi Zhovten, która znajduje się na północ od pomnika Savur-Mohila w Saurivka i nieco na zachód od Stepanivka. Ze względu na szerokość linii i rozdzielczość zdjęć map satelitarnych USA nie jest możliwe, aby znaleźć dokładną lokalizację linii pochodzi z, ale wydaje się, że byłoby bardzo blisko obszaru, gdzie linie poniżej przecinają, na południe od Snizhne:

Na podstawie powyższych informacji, wydaje się jasne, istnieje wiele dowodów wskazujących na jedną konkretną lokalizację na południe od Snizhne. Zdjęcia opublikowane w internecie dwie godziny po zestrzeleniu MH17 bezpośrednio do obszaru, który jest wyraźnie widoczny na zdjęciach map satelitarnych, pokazując pole, które było niespalone 16 lipca 2014 r., ale wyraźnie spalone zaledwie kilka dni po tej dacie. 17 lipca 2014 r. wyrzutnia rakiet Buk została nakręcona zaledwie kilka kilometrów na północ od tego miejsca, kierując się na południe w kierunku wskazanego przez nas miejsca. Wywiad USA wskazuje również na to samo pole, a nagrania audio, choć trudne do uwierzytelnienia, również wskazują na mniej więcej ten sam obszar.

Wzięte oddzielnie, te dowody nie są szczególnie przekonujące. W połączeniu jednak stanowią one silne poparcie dla twierdzenia, że pocisk, który zburzony MH17 pochodzi z potencjalnego miejsca startu, które zidentyfikowaliśmy.

30 marca 2015 r. Autor Aric Toler

Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy badający przyczynę zestrzelenia MH17 opublikował 17 lipca film wzywający świadków we wschodniej Ukrainie do przedstawienia informacji dotyczących transportu systemu przeciwlotniczego Buk przez wschodnią Ukrainę. (w dniu katastrofy MH17) i 18, 2014. W filmie Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy podsumowuje drogę Buku z Doniecka, przez Zuhres i Torez do Snizhne, do Ługańsk, a z powrotem do Rosji ze zdjęciami i filmami z Buku wraz z przechwyconymi połączeniami telefonicznymi między separatystami. Większość tych informacji jest od dawna znana, jak można znaleźć w listopadowym raporcie Bellingcat na temat systemu Buk, który prawdopodobnie zestrzelił MH17. Jednak ten film dostarcza nam również nowych informacji, które dodatkowo obciążają Rosję i separatystów, z którymi współpracowała w postaci przechwyconych rozmów telefonicznych umieszczonych po zestrzeleniu MH17. W tych trzech wcześniej niepublikowanych rozmów telefonicznych separatyści omawiają ciężarówkę volvo niskopodwoziową ciągnącą Buk ze Snizhne na terytorium Rosji wkrótce po zestrzeleniu MH17.Wraz z nowo opublikowanymi rozmowami telefonicznymi, wspólny zespół dochodzeniowo-śledczy wideo potwierdza wcześniejsze fakty istotne dla ustalenia przyczyny i winy tragedii MH17. Film, wraz z opisem na stronie internetowej JIT, potwierdzić następujące fakty, które zostały również uwzględnione w raporcie Bellingcat listopada:

• System przeciwlotniczy Buk został przetransportowany w niskopodwoziowej ładowarce Volvo z numerem telefonu na wyraźnym żółtym tle z Doniecka rankiem 17 lipca i przez Ługańsk wczesnym rankiem 18 lipca
• Ten sam Buk był widziany rano i wczesnym popołudniem 17 lipca w miastach Zuhres, Torez i Snizhne.
• Buk jechał na południe od Snizhne w godzinach popołudniowych 17 lipca bez pomocy volvo nisko podwoziowego.

Nowe informacje, które w dużej mierze spekulowano przed tym filmem, dotyczą lokalizacji Buk przed sfotografowany w Doniecku i po zestrzeleniu MH17.

Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy ustalił, że Buk został prawdopodobnie przetransportowany ze Sjevernyi na Ukrainie w obwodzie ługańskim, przez Ługańsk i do Doniecka. Tranzyt ten odbył się w nocy między 16 a 17 lipca, choć dokładna trasa nie jest jasna, ponieważ film pokazuje kilka możliwych alternatywnych tras w pobliżu Ługańsk. Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy nie spekuluje, gdzie znajdował się Buk przed dotarciem do Sjevernyi; jednak miasto znajduje się mniej niż kilometr od granicy z Rosją, co rodzi oczywiste pytania.

Istnieją trzy dodatkowe wezwania, o których mówił Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy, z których wszystkie miały miejsce po zestrzeleniu MH17. Pierwszy miał miejsce o godzinie 21:32, około 5 godzin po katastrofie MH17, między dwoma separatystami. Wezwanie to dotyczy tego, jak jeden z członków załogi towarzyszących Buk został pozostawiony w punkcie kontrolnym na wschód od Snizhne. Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy prosi o wszelkie dodatkowe informacje dotyczące lokalizacji tego punktu kontrolnego i stacji benzynowej, wraz z tożsamością tego członka załogi. Istnieje kilka błędów w języku angielskim i małych części rozmów telefonicznych, które nie są zawarte w transkrypcji, które również nie są zawarte w poniższej transkrypcji. Dodatkowo, Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy zredagował nazwiska w rozmowie telefonicznej, zamiast tego oznaczył je jako (…), a transkrypcja wybiórczo oznaczała expletives używane w rozmowach telefonicznych. Żaden z expletives, wykluczone części rozmów, lub drobne błędy zmienić podstawową treść rozmów telefonicznych z oryginalnego rosyjskiego.

O: Tak, (…)!

B: Cześć, dowódco. Czy już odszedłeś, tak?

A: Ja? Tak. Wyjechałem do mojego zadania, ty – dla Ciebie.

B: Mam to. W tym samym regionie, czy nie?

Odp.: Nie. Nie jestem w tym regionie. Idę w drugą stronę.

B:… [niesłyszalny] myśliwiec zgubił się tam z tego jednego … [niesłyszalny] wyrzutnia. On (expletive) stracił załogę (expletive)!

A: Co(sic)wyrzutnia?

B: Z Buk.

A: Z Buk?

B: Tak.

A: A gdzie on jest, (expletive)?

B: Tutaj stoi w punkcie kontrolnym.

A: Weź go i przynieść tutaj, (expletive). Będę czekał na niego w Snizhne w pobliżu stacji benzynowej.

B: W porządku.

Pozostałe dwa przechwycone połączenia miały miejsce około 8:00 i 8:20 rano w dniu 18 lipca, rano po zestrzeleniu MH17 i kilka godzin po Buk i Volvo low-loader ciężarówki zostały sfilmowane w Ługańsku udał się na wschód.

Pierwsze połączenie, na które naszedlisz około 8 rano 18 lipca 2014 r.:

B: Dzień dobry (…)!

O: Dzień dobry, (…) Wczoraj był (expletive) bałagan, nie mam nic do powiedzenia.

B: O co chodzi?

A: Gdzie, jest, whatsit (expletive) err … Dlaczego twój towarzysz (…) Zwraca. Niezrozumiałe takie ruchy. Nie wiem, co się wczoraj działo, powiedz mi!

B: Przywieźli samochód [uwaga: Za każdym razem, gdy samochód lub pojazd jest określony w tych transkrypcji, oryginalne słowo używane jest машина / mashina, które mogą odnosić się do każdego pojazdu, ciężarówki lub maszyny. To słowo prawdopodobnie odnosi się do ciężarówki Volvo lub Buk] do skrzyżowania, zostawił go tam, chłopcy poszli na siebie.

O: Cóż.

B: Samochód jechał we właściwym kierunku i z powodzeniem dotarł.

B: Były dziwne połączenia przychodzące, które zaczęły się nagle, od 10 osób.

A: Kim jest (sic) 10 osób?

B: Błąd. Były różne połączenia przychodzące dostał go przez telefon od ludzi, którzy rozpoczęli (sic), aby przedstawić się … Err… Jeden, a potem drugi, potem trzeci, potem czwarty… powiedział mi, że wkurzył się… później, (…) zaczął dzwonić.

A: I odwrócił się (sic) jego telefon. (Expletive) bałagan.. Err… i w ogóle nie wiemy, gdzie jest samochód.

B: Samochód jest w Rosji.

A: (Expletive) gówno … Err… wczoraj [powiedział] (expletive), że nie wiedzieliśmy.

Dwadzieścia minut później, drugie połączenie jest umieszczane między tymi samymi dwiema osobami w poprzednim połączeniu (A i B).

B: Tak, (…)!

A: (…), powinieneś wziąć (…), i przyjść na moje miejsce, nie ma … samochód, nikt go nie widział (expletive). Ten, który poszedł go spotkać… wrócił bez samochodu, wiesz, co mam na myśli. Gdzie? Których? W jaki sposób go przywiózł? (Expletive) katastrofy, wiesz …

B: A co z Bibliotekar [uwaga: „Bibliotekarz„]? To jest ta grupa ludzi, która go przewożona.

O: Cóż.

B: Na lowboy [uwaga: Volvo low-loader truck]. Właśnie nawiązałem z nimi (sic)kontakt, wszyscy są w Rosji, przyniosą nowy pojazd [uwaga: To samo słowo – машина – używane jak w poprzednim tłumaczeniu na „samochód”] z Rosji.

O: Aha. Ale to… Err… czy dał go Bibliotekar?

B: Na pewno!

O: Cóż, mam to.

Istnieje kilka faktów, które należy wyodrębnić z tych wezwań, w tym następujące, które nie zostały uwzględnione w listopadowym sprawozdaniu Bellingcat i tylko częściowo spekulowano na temat innych dochodzeń open source:

• Pierwszy znany punkt początkowy Buk 17 lipca nie był w Doniecku, ale w mieście mniej niż kilometr od granicy z Rosją. Wcześniej wielu twierdziło, że ten Buk został przejęty z opuszczonej ukraińskiej bazy w Doniecku. Te nowe informacje wskazują, że albo Buk po prostu pochodził z Rosji, albo separatyści przetransportowali schwytanego (ukraińskiego) Buka z Doniecka do miasta przy granicy z Rosją (lub dalej do Rosji), a następnie wrócili do Doniecka.
• Buk znajdował się w punkcie kontrolnym na wschód od Snizhne wieczorem 17 lipca, przed podróżą do Ługańsk. Aby uzyskać mapę pokazującą punkty kontrolne aktywne 17 lipca na wschód od Snizhne, kliknij tutaj, aby uzyskać plik KMZ stworzony przez współpracownika Bellingcat Timmi Allen (użyj Google Earth, aby otworzyć plik).
• Buk miał załogę, choć nie jest wyraźnie powiedziane, skąd pochodzi załoga (Rosja czy Ukraina).
• Ciężarówka Volvo i Buk zostały przewiezione do Rosji po przejściu przez Ługańsk wczesnym rankiem 18 lipca.
• Wiele osób zorganizowało transport Buk i wiele innych wiedziało o sytuacji, w tym: separatyści, którzy odebrali osobę w punkcie kontrolnym 17 lipca, załoga przewożąca Buk w dniach 17-18 lipca, dziesięć osób, które zadzwoniły do osoby, która ją przetransportowała 18 lipca, oraz osoby, które zabrały Buk w Rosji od drugiej załogi 18 lipca.
• Załoga „Bibliotekar” przetransportowała Buk do Rosji.
  • Udział Bibliotekar był wcześniej znany z wcześniejszego połączenia przechwyconego i wydanego przez SBU (Ukraińskie Służby Bezpieczeństwa), jak widać na tym angielskim stenogramie rozmowy.
  • Od 17 lipca wezwanie, umieszczone rano 17 lipca, człowiek o imieniu Khmuryi mówi separatystom (o nazwie „Buryatik”), aby zadzwonić bibliotekar więcej informacji na buk, który znajdował się w pobliżu motelu w Doniecku.
  • Khmuryi jest podobno nazwą używaną przez Siergieja Pietrowskiego, separatystycznego oficera, który był w tym czasie w Doniecku.
  • Tożsamość „Bibliotekar” nie jest znana.
• Samochód ciężarowy Volvo został zabrany do Rosji 18 lipca, ale później był używany przez separatystów 6 i 23 sierpnia (drugie źródło). Tak więc, możemy stwierdzić, że o ile identyczny samochód ciężarowy Volvo został odebrany, машина (przetłumaczone zarówno jako „samochód” i „pojazd” przez Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy) Buk ciągnięty przez Volvo.

Ten nowy film jest najsilniejszym wskazaniem jeszcze od Wspólnego Zespołu Dochodzeniowo-Śledczego, że Buk sfotografowany i nakręcony we wschodniej Ukrainie w dniach 17 i 18 lipca jest sprawcą tragedii. Chociaż Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy nie wykluczył wyraźnie innych scenariuszy, mówi, że wezwali świadków we wschodniej Ukrainie do uzyskania więcej informacji, ujawniając jednocześnie konkretne zdjęcia, filmy i przechwycone rozmowy telefoniczne, które wskazują na tych samych winowajców.

13 maja 2015 r. Autor Daniel Romein

Teraz w języku rosyjskim.Nowy raport Bellingcat, Trasy, Miejsca docelowe i zaangażowanie 2 i 147 Batalionów Samochodowych w czerwcu i lipcu 2014 Buk Konwoje, przedstawia szczegółowe dowody zaangażowania 2 i 147 batalionów samochodowych w transporcie sprzętu wojskowego przez Rosję, w tym wyrzutni rakiet Buk nakręcony i sfotografowany na Ukrainie w dniu 17 lipca, związane ze zestrzeleniem lotu MH17. Jak wykazał wcześniejszy raport Bellingcat, Origin of the Separatists’ Buk,Buk, który był związany ze zestrzeleniem MH17 17 lipca, był widziany w konwoju podróżującym z rosyjskiej 53 Brygady w pobliżu Kursk do Millerowa, w pobliżu granicy z Ukrainą, między 23 czerwca a 25 czerwca. W tym nowym raporcie zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat doszedł do kilku wniosków:

• 2 Batalion Samochodowy 69 Brygady Logistyki Jednostki Specjalnej (Jednostka 11385), z siedzibą w Nowosmolinach (niedaleko Mulino), brał udział w transporcie sprzętu wojskowego do kilku obszarów wzdłuż granicy ukraino-rosyjskiej.
• 2 Batalion Samochodowy 69 Brygady Logistyki Jednostki, w szczególności Podjednostka 2 (11385-2) znajdująca się w Kalininetach, brał udział w transporcie systemów Buk do kilku obszarów wzdłuż granicy ukrainsko-rosyjskiej, w tym konwojów Buk z czerwca i lipca 2014 roku.
• 147 Batalion Samochodowy (Jednostka 83466), znajdujący się w Moskwie, brał udział w transporcie wyrzutni rakiet Buk 232 (w konwoju 23-25 czerwca) do Millerovo w pobliżu granicy z Ukrainą i transportowaniu innych pojazdów wojskowych do obszaru przygranicznego w pobliżu Doniecka w Rosji.
• 2 Batalion Samochodowy (Jednostka 11385) i/lub 147 Batalion Samochodowy (Jednostka 83466) były/brały udział w transporcie Buku związanego ze zestrzeleniem MH17, Buk 3×2 (w konwoju 23-25 czerwca).
• Dmitry Z, kierowca ciężarówki 6902 HH 50, który ciągnął Buk 232 w konwoju 23-25 czerwca, nie transportował Buk 3× 2 do granicy (transportował inne pojazdy do strefy przygranicznej podczas ostatniej jazdy z ciężarówką tuż przed końcem swojej służby). Jednak może on ewentualnie wiedzieć, kto zrobił, biorąc pod uwagę, że kierowca był za nim w konwoju z Buk 3 × 2. I patrząc na połączenia kierowców na VK, wydaje się, że kierowcy konwojów Buk mogą się znać.
• Istnieje cztery możliwe kierowców, którzy mogli by przetransportować Buk 3 × 2 do Millerovo w konwoju 23-25czerwca (i prawdopodobnie później do Doniecka, w pobliżu granicy z Ukrainą, również): 1)Vladimir P, stojący obok przyczepy XP 4679 50 w dniu 26 lipca 2014r. (patrz sekcja 2) 2) Kierowca, który opublikował zdjęcie ciężarówki 4267 AH 50 w dniu 16 października 2014 r. w swoim albumie (patrz sekcja 4) 3) Kierowca, który 28 lipca 2013 r. zamieścił zdjęcie ciężarówki 4267 AH 50 na swojej płycie (patrz sekcja 4)4) Kierowca, który 12 grudnia 2013 r. zamieścił zdjęcie ciężarówki 4267 AH 50 na ścianie profilu Dmitry Z VK (patrz sekcja 5)
• Konwój Buk w dniach 23-25 czerwca udał się do wojskowej bazy lotniczej Millerovo, a stamtąd wyrzutnie rakiet Buk zostały przeniesione do kilku różnych miejsc wzdłuż granicy. Buk 3×2 został przetransportowany autostradą M4 do Doniecka w Rosji, a następnie przekroczył granicę przez pole na południe od Severniy w nocy z 16 na 17 lipca. Po zestrzeleniu MH17 ta sama wyrzutnia rakiet Buk ponownie przekroczyła granicę w tym samym miejscu wczesnym rankiem 18 lipca 2014 roku.
• Konwój Buk w dniach 19-21 lipca udał się do obozu wojskowego na południowy zachód od Kameńsk-Szachtinsky, a stamtąd wyrzutnie rakiet Buk zostały przeniesione do kilku różnych miejsc wzdłuż granicy.

Niezredagowana wersja tego sprawozdania, wraz z dodatkowymi informacjami, została przedłożona i otrzymana przez dochodzenie w sprawie zestrzelenia lotu MH17.

29 maja 2015 r. Autor  Eliot Higgins

Tłumaczenia: Русский21 lipca 2014 roku, zaledwie kilka dni po zestrzeleniu lotu MH17 we wschodniej Ukrainie, rosyjskie Ministerstwo Obrony zorganizowało długą konferencję prasową, w której szczegółowo opisano, co ich zdaniem jest dowodem na to, kto jest odpowiedzialny za zestrzelenie lotu MH17.

https://youtube.com/watch?v=4bNPInuSqfs%3Fversion%3D3%26rel%3D1%26fs%3D1%26autohide%3D2%26showsearch%3D0%26showinfo%3D1%26iv_load_policy%3D1%26wmode%3Dtransparent.

Roszczenia obejmowały dowody lotu MH17 znacząco zmieniające jego kurs, dane radarowe, które pokazały samolot w pobliżu lotu MH17, zdjęcia satelitarne ukraińskiej wyrzutni rakiet Buk w okolicy 17 lipca oraz film z wyrzutni rakiet Buk udostępniony przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, które według rosyjskiego Ministerstwa Obrony przedstawiały fałszywe informacje o jego lokalizacji.

W szczególności przedmiotem gorącej debaty było jedno twierdzenie. Film pokazujący wyrzutnię rakiet Buk został udostępniony w internecie przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 18 lipca, podobno nakręcony rankiem 18 lipca.

To twierdził, aby pokazać wyrzutnię rakiet związanych ze zestrzelenie lotu MH17 w kierunku granicy z Rosją. Było jasne, że wyrzutnia rakiet Buk była transportowana przez tę samą ciężarówkę i niskopodwoziową (opisaną jako posiadająca kabinę unikalną w okolicy przez jej właściciela ) widzianąna zdjęciach i filmach z 17 lipca, ukazującą wyrzutnię rakiet Buk transportową przez terytorium separatystyczne.

Rosyjskie Ministerstwo Obrony nie zgodziło się jednak z tym stanowiskiem. Twierdzili, że film został nagrany gdzie indziej, pokazując lokalizację na terytorium rządowym.

„Na przykład w mediach krążył film, na którym rzekomo widać, jak system Buk jest przenoszony z Ukrainy do Rosji. Jest to wyraźnie produkcja. Ten film został wykonany w mieście Krasnoarmeisk, o czym świadczy billboard widać w tle, reklamy salon samochodowy na 34 Dniepropietrowsk Street. Krasnoarmeysk jest kontrolowany przez ukraińskie wojsko od 11 maja”

Rosyjskie Ministerstwo Obrony pokazało następujący obraz przedstawiający to, co twierdzili, że billboard powiedział.

Tak więc z jednej strony ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych twierdzi, że film pokazuje Buk w kierunku Rosji, podczas gdy rosyjskie Ministerstwo Obrony twierdzi, że film został nakręcony na terytorium kontrolowanym przez rząd Ukrainy, co jest szczególnie istotne, ponieważ ciężarówka i niskopodwoziowa jest wyraźnie taka sama, jak ta sama widziana podróżując przez separatystów posiadanych terytorium 17 lipca.

Niestety dla rosyjskiego Ministerstwa Obrony coś, co byłoby w pewnym momencie bardzo trudne do udowodnienia, jest teraz, dzięki internetowi, tylko kwestia szukania we właściwych miejscach. 22 lipca na Twitterze udostępniono następujące zdjęcia, które podają, że pokazują dokładną lokalizację, w jakiej film został nakręcony w kontrolowanym przez separatystów Ługańsku, w pobliżu granicy z Rosją.

ЄВРОМАЙДАН@euromaidan

Чуть подробнее по координатам съемки уезжающего российского Бука в Луганске.
48.545760°, 39.264622°#MH17

364:41 PM – Jul 22, 2014 Twitter Ads info and privacy

Korzystając z różnych zasobów online, można potwierdzić, że jest to prawidłowa lokalizacja. Strona internetowa z kanałami dla kamer drogowych w Ługańsku zawierała kamerę skierowaną bezpośrednio w miejsce, przez które przejechał Buk. Kamery drogowe w Ługańsku zostały zamknięte na tydzień przed 17 lipca, ale obrazy podglądu z kamer były nadal dostępne. Należy zauważyć, ponieważ Bellingcat opublikował swoje oryginalne prace na Ługańsk Buk wideo strona kamery ruchu został zamknięty z nieznanych powodów, ale został zarchiwizowane w dniu 17 lipca, gdzie obraz podglądu jest nadal widoczny.

Kamera ruchu jest mieszczą się po prawej stronie lokalizacji kamery w wideo Buk, który był skierowany w górnej części drzew w lewym dolnym rogu obrazu w kierunku billboardów i skrzyżowania. Wyraźnie widoczny jest billboard z tą samą reklamą samochodu i zieloną granicą widoczną na filmie Buk.

Billboardy nie są wyjątkowe, ale można również zbadać okolicę za pomocą innych zasobów. Podczas gdy Google Street View jest dobrze znaną usługą do odkrywania zdjęć na poziomie gruntu miast i miasteczek, Yandex Maps oferuje również podobną usługę, która, w przeciwieństwie do Google Street View, obejmuje Ługańsk, w tym obszar widoczny w filmie Buk. Zdjęcia z tego obszaru mają kilka lat, a billboardy są ostatnimi dodatkami do tego obszaru, więc nie są widoczne na zdjęciach z mapy Yandex.

Brak billboardów w okolicy jest widoczny na historycznych zdjęciach satelitarnych obszaru z 2011 roku widocznych w Google Earth, z najwcześniejszymi dostępnymi zdjęciami Google Earth z marca 2014 roku.

Wiek zdjęć z Map Yandex jest również widoczny, gdy patrzy na pobliski kościół, tylko częściowo zbudowany na zdjęciach Yandex Maps, ale wyraźnie widoczny na obrazie z kamery drogowej.

Szczególnie interesujący jest zestaw budynków ze srebrnymi i czerwonymi dachami w pobliżu kościoła, widoczny na obrazie z kamery drogowej po prawej stronie kościoła. W filmie Buk można dowiedzieć się czerwone i srebrne dachy, a także czerwony i srebrny komin, idealnie pasujący do tych budynków.

Oprócz tych meczów Ługańsk odwiedził witrynę i zrobił różne zdjęcia, które następnie zostały udostępnione na Livejournal, w tym wyraźne zdjęcie billboardów w okolicy i lokalnego kościoła.

Fotograf zrobił również zdjęcie czerwonych i srebrnych zadaszonych budynków w pobliżu, ponownie potwierdzając, że jest to to samo miejsce pokazane na filmie. Pokazuje również, że pomimo zdjęć z widoku ulicy, które mają co najmniej 3 lata, dachy i kominy są teraz nadal w tym samym kolorze, co na zdjęciach z widoku ulicy i wideo Buk.

Te obrazy pozwoliły na dopasowanie mniejszych szczegółów w filmie, takich jak szczegóły na słupach lamp i kształt krawężnika.

Możliwe jest również zidentyfikowanie drugiego billboardu widocznego w filmie Buk, mocno zasłoniętego i widocznego tylko na krótko na początku filmu Buk. Ten sam billboard jest również widoczny na obrazie z kamery drogowej.

Inny obraz obszaru jest dostępny na Panoramio, opisane jako podjęte w dniu 12 października 2013 r., i pokazano pozycję bliżej pozycji w filmie Buk.

Możliwe jest dopasowanie obiektów w filmie Buk do obiektów na zdjęciu Panoramio, a także ustalenie położenia kamery wideo Buk znajduje się po prawej i poniżej pozycji kamery fotograficznej Panoramio. Na poniższym obrazie podświetlona jest pozycja trzech obiektów, prawa strona billboardu (czerwony), słup (zielony) i komin (żółty).

Jak widać, aby dopasować pozycję w filmie Buk, pozycja kamery na zdjęciu musiałaby przesunąć się w prawo po prawej stronie billboardu, aby wyrównać się z słupem, w wyniku czego komin pojawi się po prawej stronie billboardu i słupa. Oznaczałoby to również drzewo zaznaczone na zielono na poniższym obrazie, które pojawiłoby się dalej po lewej stronie w filmie Buk, zasłaniając więcej budynku zaznaczonego na różowo.

Możliwe jest również, aby biegun widoczny w filmie Buk w dokładnie odpowiedniej pozycji na zdjęciu Panoramio.

A w pobliżu bieguna złącza kablowe widoczne na wideo Buk.

Yandex Maps street view zdjęcia mogą być wykorzystane ponownie, aby pokazać nam położenie kamery wideo Buk od skrzyżowania, gdzie Buk został nakręcony. To zdjęcie pokazuje apartamenty z widokiem na drzewa widoczne w filmie Ługańsk Buk, co dodatkowo potwierdza, że jest to właściwa lokalizacja.

Teraz jest jasne, że film został nakręcony w Ługańsku, a na podstawie położenia budynków i struktur w filmie jest jasne, że kamera jest mieszcząca się na zachód od drogi, skierowana na wschód. W pierwszych chwilach filmu po prawej stronie ujęcia widoczna jest ramka okna, co oznacza, że kamera znajduje się wewnątrz budynków mieszkalnych z widokiem na drzewa, które częściowo zasłaniają widok na drogę w filmie. Poniższa mapa pokazuje przybliżoną pozycję kamery i Buk w filmie.

Rosyjskie Ministerstwo Obrony twierdziło, że „Ten film został wykonany w mieście Krasnoarmeisk, o czym świadczy billboard, który widzisz w tle, reklamując salon samochodowy przy ulicy Dniepropietrowsk 34.”, ale jest to wyraźnie nieprawdziwe, zdjęcia wykonane z billboardu wyraźnie pokazują, że mówi coś zupełnie innego niż to, co twierdzi rosyjskie Ministerstwo Obrony.

Wydaje się, że był to frustrujący dowód dla kogoś, kiedy Correctiv odwiedził witrynę kilka miesięcy później billboard poniósł bardzo specyficzny kawałek wandalizmu.

Tę samą lokalizację odwiedziła również 60 Minutes Australia, która ponownie potwierdziła, że lokalizacja jest poprawna.

Raport 60 Minutes Australia, który odwiedził stronę Ługańsk został zaatakowany przez Roberta Parry’ego (najbardziej znanego ze swojej relacji na temat sprawy Iran-Contra), który twierdził, że 60 Minutes Australia próbowała oszukać swoich widzów i że byli „zaangażowani w umyślne oszustwo„. Jednak jest jasne, dokładna analiza 60 Minut Australia odwiedził właściwą lokalizację, i że Robert Parry jest w błędzie w swojej ocenie.

Chociaż większość billboardów została usunięta, nadal można zrobić części reklam, które były na nich 17 lipca. Jednym z przykładów jest billboard, który został częściowo zasłonięty w filmie i sfotografowany przez ługańsk

W odpowiedzi na początkowe oskarżenia Parry’ego 60 Minutes Australia pokazała nagranie z bieguna widocznego w filmie Buk, który został również sfotografowany przez Ługańsk lokalnych, że również wyraźnie pasuje.

Kable w wideo Buk są również widoczne w filmie z 60 Minutes Australia, z czarnymi złączami (zapakowanymi na czerwono) i kablem podłączonym do charakterystycznego słupa (zapakowanego w kolorze zielonym) widocznym w obu zestawach materiału.

W materiale filmowym nakręconym w miarę zbliżania się do lokalizacji widoczny jest charakterystyczny budynek, który jest również widoczny na zdjęciach z widoku ulicy obszaru.

Ten budynek znajduje się obok czerwonych i srebrnych budynków zadaszonych i czerwonego komina widocznego na filmie Buk.

Chwilę później po tym, jak widoczny jest szary zadaszony budynek, widoczny jest również pobliski kościół.

60 Minutes również nakręcony kościół w innych ujęciach, wyraźnie pokazując, że jest to prawidłowe miejsce.

Jak widać, pomimo oskarżeń Roberta Parry’ego, że 60 Minutes Australia była „zaangażowana w umyślne oszustwo„, 60 Minutes Australia w rzeczywistości odwiedziła dokładnie to samo miejsce pokazane w filmie Ługańsk Buk, potwierdzając dalsze potwierdzenie, że rosyjskie Ministerstwo Obrony skłamało na temat filmu na ich konferencji prasowej 21 lipca.

Ale to tylko jedno z kłamstw i fabryk przedstawionych przez rosyjskie Ministerstwo Obrony na konferencji prasowej 21 lipca. Przedstawione dane radarowe, rzekomo pokazujące samolot w pobliżu MH17 pojawiające się na radarze chwile po zestrzeleniu prawie na pewno pokazał zamiast gruzu MH17, jak rozpadł się nad Ukrainą. Twierdzenie, że MH17 został przekierowany z toru lotu, okazało się całkowicie nieprawdziwe, na podstawie danych opublikowanych przez Holenderską Radę Bezpieczeństwa dochodzenie w sprawie zestrzelenia lotu MH17.

Z tego wynika, że reakcja rosyjskiego rządu na zestrzelenie lotu MH17 polegała na stworzeniu serii nieprawd i fabrykacji oraz przedstawieniu ich światu, w tym rodzinom zabitych 17 lipca. Oprócz powyższych przykładów Bellingcat wkrótce wyda szczegółowy raport wyraźnie wykazujący więcej dowodów przedstawionych na konferencji prasowej 21 lipca został sfabrykowany.

Oczywiste jest również, że dochodzenie open source i mediów społecznościowych może odegrać ważną rolę w obaleniu kłamstw i propagandy oraz umożliwia każdemu znalezienie prawdy, nawet jeśli potężne rządy próbują j

31 maja 2015 r. Autorzy  Bellingcat Investigation Team.

W tym nowym raporcie Bellingcat analizuje zdjęcia satelitarne opublikowane przez rosyjskie Ministerstwo Obrony w ramach konferencji prasowej 21 lipca 2014 w sprawie zestrzelenia lotu MH17.Rosyjskie Ministerstwo Obrony stwierdziło na konferencji prasowej, że zdjęcia satelitarne pokazują działania obrony powietrznej Ukrainy w dniu, w którym lot MH17 został zestrzelony. W szczególności, położenie dwóch ukraińskich wyrzutni rakietowych Buk na południe od wsi Zaroschinskoe okazały się być w zasięgu ognia MH17. Dochodzenie Bellingcat wykazało, że– Zdjęcia satelitarne przedstawione przez rosyjskie Ministerstwo Obrony, twierdzące, że pokazano ukraińskiego Buksa związane ze zestrzeleniem MH17 w dniach 14 i 17 lipca, są w rzeczywistości starszymi obrazami z czerwca 2014 roku.– Rozbieżności widoczne na rosyjskich zdjęciach map satelitarnych MoD, które pokazują, że są nieprawidłowo datowane, są widoczne na publicznie dostępnych zdjęciach w Google Earth.– Analiza poziomu błędów obrazów również ujawnić obrazy zostały edytowane.– Obejmuje to wyrzutnię rakiet Buk, która została usunięta, aby okazało się, że wyrzutnia rakiet Buk była aktywna 17 lipca, oraz zdjęcia, na których dodano wyrzutnie rakiet Buk, aby można było się wydawać, że znajdowały się w zasięgu ataku lotu MH17.

W tym nowym raporcie wszystkie cztery główne twierdzenia zgłoszone na konferencji prasowej rosyjskiego Ministerstwa Obrony okazały się fałszywe:

– Tor lotu nie został zmieniony w sposób, na który twierdzi rosyjskie ministerstwo obrony. Dane ze wstępnego raportu Holenderskiej Rady Bezpieczeństwa i innych źródeł pokazują, że lot MH17 nie dokonał większych zmian kursu, takich jak opisany na konferencji prasowej rosyjskiego Ministerstwa Obrony.

– Rosyjskie Ministerstwo Obrony twierdziło, że film z wyrzutni rakiet Buk przedstawiony przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych został nakręcony w ukraińskim mieście kontroli rządowej Krasnoarmeisk. Okazało się to nieprawdą, a analiza filmu pokazującego film został nakręcony w kontrolowanym przez separatystów mieście Ługańsk.

– Zdjęcia radarowe zostały opisane jako pokazujące samolot w pobliżu lotu MH17 po zestrzelenie. Eksperci przesłuchiwani przez różne organizacje medialne stwierdzili, że jest to prawie na pewno gruz z lotu MH17, który rozpadł się nad wschodnią Ukrainą.

– Zdjęcia satelitarne pokazują aktywność ukraińskiego Buku około 17 lipca. Jak pokazuje ten raport, twierdzenia te są nieprawdziwe i były oparte na sfabrykowanych zdjęciach satelitarnych.

Twierdzenia te, reprezentujące większość informacji publicznie przedstawionych przez rząd rosyjski od czasu zestrzelenia lotu MH17, są wyraźną próbą rządu rosyjskiego, aby oszukać opinię publiczną, społeczność globalną i rodziny ofiar lotu MH17, zaledwie kilka dni po zestrzeleniu lotu MH17.

3 czerwca 2015 r. Autor  Eliot Higgins2 czerwca 2015 roku rosyjski producent broni Almaz-Antey przedstawił dowody, które według niej wykazały konkretny rodzaj pocisku użytego do zestrzelenia lotu MH17 na Ukrainie 17 lipca.

„Gdyby użyto systemu rakietowego ziemia-powietrze [do uderzenia w samolot], mógł to być tylko pocisk 9M38M1 systemu BUK-M1.”

Dodali oni, że

„Produkcja rakiet BUK-M1 została przerwana w 1999 roku, w tym samym czasie Rosja przekazała wszystkie takie pociski, które pozostawiono klientom międzynarodowym.”

Oczywistym implikacją było to, że pocisk Buk użyty do zestrzelenia MH17 nie mógł pochodzić z Rosji. Najbardziej oczywistą różnicą wizualną między rakietą 9M38M1 a nowszym 9M317 jest długość płetw, z 9M38M1 mają dłuższe płetwy, jak widać poniżej.

@noclador @RobPulseNews @Guderian_Xaba @GorseFires jest to dobre zdjęcie, aby pokazać dif między 9M38-M1&9M317 buk pic.twitter.com/edsoukLvoD

— mark brown (@mark24823687) 2 czerwca 2015 r.

Pomimo tych dłuższych płetw widocznych na rakietach Buk załadowanych na wyrzutnie podczas parady Dnia Zwycięstwa w Rosji w Chicie (wyraźnie widoczne w tym filmie)głowa Almaz-Antey, Yan Novikov twierdził, że „tylko nowsze systemy BUK-M2 z pociskami 9M317 biorą udział w nowoczesnych paradach”, dodając, że „nawet niewprawne oko może odróżnić te dwa od siebie”. Pomimo tego twierdzenia, internauci natknęli się na liczne zdjęcia pocisków 9M38M1 w służbie wojskowej.

Rob S@RobPulseNews

#Putin visiting the 102nd Russian military base in Armenia, Dec 2013.
Behind him is BUK 9M38-M1#MH17 v @_hedder

389:38 PM – Jun 2, 2015Twitter Ads info and privacy

Szczególnie interesujące było jedno zdjęcie odkryte przez zespół dochodzeniowo-śledczy Bellingcat. Zdjęcia Reutersa wykonane na drodze w pobliżu Kamieńska-Szachtyńskiego z 16 sierpnia 2014 roku pokazują rosyjskie pojazdy wojskowe kierujące się w kierunku miasta, w pobliżu granicy z Ukrainą. Ciężarówki na zdjęciach niosą ze sobą kilka skrzyń rakietowych, a ich oznaczenia wyraźnie wskazują ich prawdopodobną zawartość.

Jak widać, skrzynie te są oznaczone 9M38M1, ale jeszcze ciekawsze jest to, kto wydaje się transportować pociski. Tablice rejestracyjne widoczne koniec z 50, ten sam region, że 53 Brygada pochodzi z, którzy zostali sfilmowani pod koniec czerwca 2014 r. transport wyrzutni rakiet Buk, że zburzył MH17 do tego samego regionu w pobliżu granicy ukraińskiej (pełny raport tutaj). W rzeczywistości wydaje się, że mogą to być niektóre z tych samych pojazdów nakręconych w konwoju z czerwca 2014 roku. Żuraw widoczny na jednej ze zdjęć wydaje się dzielić tę samą tablicę rejestracyjną, począwszy od 0502, jak dźwig nakręcony w konwoju 53 Brygady czerwca.

Inna ciężarówka widoczna na tym filmie wydaje się mieć taką samą tablicę rejestracyjną jak jedna z ciężarówek transportujących pociski na zdjęciach Reutersa.

Zdjęcia udostępnione przez członków 53 Brygady pokazują również, że w ostatnich latach brygada użyła pocisków 9M38M1, na przykład ten obraz z 2012 roku.

I ten obraz z 2015 roku

Możliwe jest również zidentyfikowanie 9M38M1 załadowanych na pojazdy, które były częścią konwoju 23-25 czerwca 53 Brygady, który transportował wyrzutnię rakiet Buk zestrzeloną lotem MH17 w pobliżu granicy z Ukrainą. Ten film pokazuje pojazdy w konwoju, w tym ładowarki rakietowe, gdzie widoczne sądługie płetwy związane z pociskami 9M38M1.

Z tego wynika, że nie tylko rodzaj pocisków Almaz-Antey twierdził, że zostały wykorzystane do zestrzelenia lotu MH17 używane przez rosyjskie wojsko, ale są one również wykorzystywane przez brygadę, która dostarczyła wyrzutnię rakiet Buk, która zestrzeliła lot MH17, i zostały przetransportowane w tym samym konwoju, który wziął wyrzutnię rakiet Buk, która zestrzeliła lot MH17 do granicy.

Po wydaniu przez USA „Ukrywania się w prostym wzroku: wojna Putina na Ukrainie” Raport opracowany przez Radę Atlantycką z pomocą Bellingcat, specjalny komunikat prasowy na Forum Światowym Rady Atlantyckiej w Polsce, będzie zawierał kolejny wymiar raportu, w tym nowe fakty na temat MH17, które mogą zmienić dynamikę zaprzeczenia Rosji o jej roli w incydencie. Jak pokazała wczorajsza konferencja prasowa, w Moskwie byliśmy już świadkami znaczącej zmiany narracji, która próbuje jeszcze bardziej zniekształcić prawdę.

4 czerwca 2015 r. Autor  Nathan PatinWcześniej w tym tygodniu rosyjski producent broni Almaz-Antey przedstawił swoją analizę zestrzelenia MH17, próbując udowodnić swój „brak udziału w tragedii MH17. „ Firma doszła do wniosku, że podczas gdy MH17 został zburzony przez pocisk 9M38M1 wystrzelony przez Buk M1, ten konkretny typ pocisku nie był używany przez siły rosyjskie od 1999 roku. Bellingcat od tego czasu pokazał, że pomimo twierdzeń rosyjskiej firmy, że jest inaczej, pocisk 9M38M1 jest nadal używany przez Rosję, co widać na zdjęciach w marcu tego roku.Rosyjscy producenci broni i rosyjski MoD nie mają jednak monopolu na kłamstwa i wątpliwe twierdzenia. 4 czerwca Interfax zacytował Ihora Smeshko, doradcę ukraińskiego prezydenta i byłego szefa SBU, mówiąc:„O ile mi wiadomo, Ukraina sprzedała Gruzji swój ostatni Buk”. Przypuszczalnie nie odnosił się do systemu rakietowego Buk M1, ale raczej do pocisku 9M38M1 w odpowiedzi na zarzuty, że mógł zostać skradziony z ukraińskiego magazynu wojskowego zajętego przez rebeliantów. Według Rejestru Uzbrojenia Konwencjonalnego ONZ, Gruzja otrzymała 48 rakiet Buk z Ukrainy w 2007 roku, wraz z Buk M1. Niestety dla pana Smeshko, wiele filmów i zdjęć ukraińskich Buków zostały przesłane do mediów społecznościowych od 2007 roku, z których więcej niż kilka można zobaczyć uzbrojony w pociski 9M38M1. 9M38M1 można łatwo odróżnić od innych pocisków Buk :

@noclador @RobPulseNews @Guderian_Xaba @GorseFires jest to dobre zdjęcie, aby pokazać dif między 9M38-M1&9M317 buk pic.twitter.com/edsoukLvoD

— mark brown (@mark24823687) 2 czerwca 2015 r.

Telefon wideo przesłane 05 marca 2014, pokazuje konwój Buków i innych ukraińskich pojazdów wojskowych zaparkowanych wzdłuż drogi. Cztery Buks (ponumerowane 321, 312, 331 i 332, odpowiednio) można zobaczyć z 9M38M1 pocisków.

Film przesłany w dniu 8 maja 2014 pokazuje ukraiński Buk numer 121 jest ciągnięty przez przyczepę. Pomimo tytułu filmu, zlokalizowaliśmy ten film nie w Kramatorsku, ale w pobliskim mieście Krasnoarmiisk.

16 lipca 2014 roku, dzień przed zestrzeleniem MH17, ukraińska armia opublikowała film reklamujący swoje „operacje antyterrorystyczne” we wschodniej Ukrainie. W połowie filmu, Buk można zobaczyć uzbrojony w pociski wyświetlające długie, telltale płetwy 9M38M1.

Zdjęcie ukraińskiego Buk 312 zostało przesłane do VK przez ukraińskiego żołnierza 17 sierpnia 2014 roku. Ponownie, pociski 9M38M1 są wyraźnie widoczne.

12 czerwca 2015 r. Autor Eliot Higgins

W raporcie Bellingcat z 31 maja 2015 r., Analiza kryminalistyczna obrazów satelitarnych opublikowana przez rosyjskie Ministerstwo Obrony, dochodzenie Bellingcat uwypukliło szereg rozbieżności między zdjęciami satelitarnymi prezentowanymi przez rosyjskie Ministerstwo Obrony a zdjęciami satelitarnymi Google Earth z 2 lipca 2014 r. i 21 lipca 2014 r. Dzięki darowiznom czytelników Bellingcat można było teraz kupić zdjęcia satelitarne z Digital Globe z dnia 17 lipca 2014 r. i zebrane o godzinie 11:08 czasu lokalnego jednej z witryn pokazanych na zdjęciach rosyjskiego Ministerstwa Obrony.

17 lipca 2014 r. zdjęcia Digital Globe w porównaniu z obrazami MoD z dnia 17 lipca 2014 r.; zwróć uwagę na brakujące Buk w mod zdjęć:

Jest to pierwszy znany zakup 17 Lipca 2014 zdjęcia map satelitarnych z tej lokalizacji, a porównanie między obrazami Digital Globe i zdjęciami rosyjskie Ministerstwo Obrony pokazuje, że istnieją wyraźne rozbieżności między zdjęciami. Oprócz tych rozbieżności istnieją również wyraźne podobieństwa między rosyjskim Ministerstwem Obrony a historycznymi zdjęciami satelitarnymi Google Earth z maja i czerwca 2014 r., które nie są obecne w lipcowych obrazach Google Earth i Digital Globe. To wyraźnie pokazuje, że zdjęcia przedstawione przez rosyjskie Ministerstwo Obrony pochodzą sprzed lipca 2014 r., potwierdzając, że na konferencji prasowej 21 lipca 2014 r. w sprawie zestrzelenia lotu MH17 przyniosły one fałszywe zdjęcia satelitarne.

Pełny raport można przeczytać tutaj ,i jest również dostępny w języku rosyjskim i niemieckim.

Poniżej znajdują się interaktywne porównania między rosyjskim Ministerstwem Obrony zdjęć i Digital Globe 17 Lipca 2014 zdjęć.

17 lipca 2014 r. zdjęcia Digital Globe w porównaniu z obrazami MoD z dnia 14 lipca 2014 r.; zwróć uwagę na zmiany terenu, roślinności i pojazdów:

17 lipca 2014 r. zdjęcia Digital Globe w porównaniu z obrazami MoD z dnia 17 lipca 2014 r.; zwróć uwagę na zmiany w terenie:

17 lipca 2014 r. zdjęcia Digital Globe w porównaniu z obrazami MoD z dnia 14 lipca 2014 r.; zwrócić uwagę na zmiany wegetacji:

17 lipca 2014 r. zdjęcia Digital Globe w porównaniu z obrazami MoD z dnia 14 lipca 2014 r.; zanotuj zmiany w polu:

Śledzenie pojazdu, który przewoził MH17 Buk

30 czerwca 2015 r. Autor  Nathan Patin

Dzięki hojnym darowizny naszych zwolenników w zeszłym miesiącu, Bellingcat był w stanie zakupić 25 kilometrów kwadratowych zdjęć satelitarnych z Digital Globe. Nasz najnowszy raport wykorzystał te zdjęcia, aby ostatecznie wykazać, że rosyjskie Ministerstwo Obrony (MoD) fałszywie datowane zdjęcia satelitarne, które przedstawił społeczności międzynarodowej w dniach po tragedii MH17 w zeszłym roku, aby zamieszać Ukrainę. Teraz użyjemy tego samego zdjęcia Digital Globe, aby pokazać, że niskopodwoziowy, który ciągnął Buk związany ze zestrzeleniem MH17, był w rzeczywistości nieobecny na jego stoczni samochodowej, gdy został sfotografowany przez Paris Match rano 17 lipca 2014.W dniu 25 lipca 2014 r., osiem dni po zestrzeleniu MH17 przez system rakietowy Buk nad wschodnią Ukrainą, francuski tygodnik Paris Match opublikował zdjęcie czerwono-białego niskopodwoziowego transportującego Buk przez kontrolowane przez separatystów miasto Donieck.Późniejsza geolokalizacja potwierdziła, że niskopodwoziowy ciągnący Buk kierował się na wschód autostradą H21. Z ustaleń Storyful wynika, że zdjęcie zostało wykonane „około godziny 11 rano 17 lipca”; cienie rzucane przez pojazd są zgodne z tą porą dnia. Paris Match potwierdził również, że jest to najlepsza dostępna wersja obrazu.

Korzystając z numeru telefonu po stronie niskopodatkowego, Paris Match skontaktował się z właścicielem firmy wynajmującej pojazdy, który twierdził, że niskopodwóz został skradziony przez separatystów, którzy zajmowali jego magazyny od 8 lipca i że pojazd był wyjątkowy w regionie. Numer telefonu został również użyty do wyśledzenia dokładnej lokalizacji firmy,która znajduje się w Doniecku.

Historyczne zdjęcia Google Earth pokazują, że niskopodwórka jest widoczna na podwórku pojazdu zwróconym na północ 2 lipca 2014 r., podczas gdy 21 lipca 2014 r. wyraźnie się poruszała i można ją zobaczyć na wschód.

2 lipca 2014 r.

Nowe zdjęcia Digital Globe Bellingcat kupił pokazuje, że o godzinie 11:08 (czasu lokalnego) w dniu 17 lipca 2014 r., low-loader nie był obecny w stoczni pojazdu, jak można by się spodziewać, gdyby Paris Match sfotografował low-loader pozycji z Doniecka na H21 około 11 rano. Oto nowe zdjęcia w porównaniu z najbardziej bliższymi zdjęciami Google Earth dostępnymi (zrobione 2 lipca):

17 lipca 2014 r. (zdjęcia DG) vs. 2 lipca 2014 r.

Naczepa niskopodłogowa była nieobecna w stoczni pojazdu w tym czasie jest zgodne z osią czasu wydarzeń w godzinach przed zestrzeleniem MH17, co udokumentowano w różnych postach w mediach społecznościowych, które zostały zweryfikowane przez Bellingcat i innych.

Po zauważony pozycji na wschód na autostradzie H21 przez fotografów Paris Match około 11 rano,low-loader został następnie nakręcony około 36 kilometrów dalej na wschód na H21 w mieście Zuhres, podobno o 11:40.

Niskopodłogowa naczepa została następnie sfotografowana około 25 kilometrów na wschód od Zuhres w Torez, około godziny 12:30, tym razem z siatką maskującą nad Bukiem.

Podczas gdy zdjęcie i film zamieszczony na YouTube pokazał Buk jazdy o własnych siłach w mieście Snizhne około 13:30., low-loader po raz kolejny widział ciągnięcie Buk przez separatystów kontrolowanych Ługańsk, podobno rano 18 lipca, w filmie zamieszczonym przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Rzeczywiście, Buk widać brakuje jednego z jego 9M38M1 pocisków.

Przypomnijmy, że Buk transportowany przez niskopodwoziową był widziany na wschód na H21 z Doniecka około godziny 11 w dniu 17 lipca 2014 roku, na kilka godzin przed zestrzeleniem MH17. Następnie został nakręcony na H21 na wschód od Doniecka w mieście Zuhres około 11:40. Tego samego dnia o godzinie 12:30 widać było, jak niskopodwoziowy ciągnął Buk przez Torez. Następnego ranka buk, minus jeden pocisk, był widziany ciągnięty przez niskopodwoziową przez Ługańsk.

Dzięki tym obserwacjom można przypuszczać najbardziej prawdopodobną trasę obyczajową przez niskopodwładnik. Część tej trasy można zobaczyć w pełnej wersji zdjęć podglądu Digital Globe, z których zakupiono część crowdfunded.

Ten pełny obraz Doniecka z Digital Globe – który po zakupie zdjęć, wiemy, że została podjęta o 11:08 – rozciąga się około jednej trzeciej drogi do miasta Zuhres. Na podstawie czasu donieckiego obrazu satelitarnego i czasu, kiedy Buk był widziany w Zuhres (11:40), oceniliśmy, że istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, że Buk i niskopodwoziowa będzie widoczna na zdjęciach satelitarnych. Aby się tego dowiedzieć, sfinansowaliśmy zakup kolejnego fragmentu zdjęć Digital Globe, tym razem pokazującej trasę przedstawioną powyżej. Niestety, niski ładowarka nie można było zobaczyć na tym obrazie. (W związku z tym nie będziemy ubiegać się o finansowanie dodatkowych 1500 usd wymaganych do opublikowania obrazu). Istnieją dwa prawdopodobne powody, dla których może to być. Po pierwsze, podczas gdy zdjęcia są w zasadzie wyraźne dla dużych odcinków trasy, nie ma nieznacznych odcinków drogi, które są zasłonięte przez zachmurzenie lub linię drzewa. Po drugie, założenie, że Buk będzie widoczny, opierało się na szeregu nieznanych czynników, które mogły mieć wpływ na czas podróży osoby o niskiej ładowarce, w tym na prędkości niskopodatkowej ładowarki, na ociężałości ruchu i na tym, czy dokonano jakichkolwiek postojów.

W dniu 30 marca 2015 r. Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy badający przyczynę zestrzelenia MH17 opublikował film wzywający świadków we wschodniej Ukrainie do przedstawienia informacji dotyczących transportu systemu przeciwlotniczego Buk przez wschodnią Ukrainę. Wideo JIT również trzy wcześniej niepublikowanych przechwyconych rozmów telefonicznych, w których separatyści dyskutować Volvo low-loader ciężarówki ciągnąc Buk z Snizhne na terytorium Rosji wkrótce po zestrzeleniu MH17. Dwa z tych połączeń odbywają się między 8:00 a 8:30 w dniu 18 lipca 2014 r., rano po zestrzeleniu MH17 i kilka godzin po tym, jak buk i volvo z niską ładowarką zostały sfilmowane w Ługańsku na wschód. Osoby w tych dwóch połączeń można usłyszeć omawiając, między innymi,miejsce pobytu low-loader (lub „lowboy”), który najwyraźniej został przewieziony do Rosji.

Podczas gdy niskopodwoziówka została przewieziona do Rosji 18 lipca, wkrótce potem wrócił na wschodnią Ukrainę i mógł być postrzegany jako wykorzystywany przez separatystów do transportu sprzętu wojskowego. Na zdjęciu udostępnionym 6 sierpnia 2014 r. widać, jak niskopodwoziowy samochód bojowy przenosi pojazd bojowy piechoty BMP ulicami Makiivki,na wschód od Doniecka.

W tym samym miesiącu, 26 sierpnia 2014 r., w internecie opublikowano zdjęcie i film przedstawiający identyczną niskopodwoziówkę. Film przedstawiał kobietę, która pojawiła się w poprzednich filmach nakręconych przez separatystów i wydaje się, że niskopodwoziowa była używana do transportu uszkodzonego pojazdu.

Po raz kolejny historyczne zdjęcia satelitarne Google Earth pokazują niskopodaczajnik na podwórku 9 sierpnia, podczas gdy 3 września wyraźnie się przeniósł.

9 sierpnia 2014 r. do 3 września 2014 r.

17 października 2015 r. Autor  Aric Toler

Jednym z najbardziej kontrowersyjnych i ważnych punktów dochodzenia w sprawie zestrzelenia MH17 jest miejsce startu rakiety Buk, która spowodowała tragedię z 17 lipca 2014 roku. Nowo wydany raport śledczy Holenderskiej Rady Bezpieczeństwa (DSB) odrzuca wszystkie alternatywne scenariusze inne niż wystrzelenie rakiet Buk, w tym możliwości ostrzału armaty powietrze-powietrze i pocisku powietrze-powietrze. Tak więc pozostały i potwierdzony scenariusz — zestrzelony przez pocisk Buk z głowicą 9N314M – staje się jedynym celem międzynarodowego dochodzenia. Podczas gdy DSB nie przypisać winy (jak to jest wyraźnie zabronione od tego), to nie dostarczył istotnych wskazówek, kto był w posiadaniu systemu Buk, który zburzył MH17.W tym artykule przeanalizowane zostaną dostępne informacje ze sprawozdania DSB oraz uwagi szefa dochodzenia DSB. Informacje te zostaną porównane z miejscami startowymi zaproponowanymi przez Almaz-Antey, Christophera Millera i Rolanda Oliptana (wcześniej odkryte przez Ukraine@War i @Wowihay, później potwierdzone przez Bellingcat i inne badania), Correct!v, rosyjskie Ministerstwo Obrony i pisarz Meduza Siergiej Parkhomenko. Dodatkowo, ten artykuł będzie analizować przyczyny różnych sprzecznych miejsc rozpoczęcia proponowanych przez Almaz-Antey w DSB i własnych dwóch konferencji prasowych.

Symulacje toru lotu

DSB przeprowadziła dokładne dochodzenie w sprawie możliwych tras lotu z rakiety Buk, biorąc pod uwagę symulacje przeprowadzone przez Holenderskie Narodowe Laboratorium Aerospace (NLR), Kijowski Instytut Badawczy Wiedzy Kryminalistyczneji rosyjskiego producenta rakiet Buk Almaz-Antey. Dodatkowe badania holenderskiej Organizacji Stosowanych Badań Naukowych (TNO) zostały wykorzystane w różnych modelach detonacji głowic, chociaż organizacja ta nie przeprowadziła własnej symulacji toru lotu. Każda z trzech organizacji przeprowadzających symulacje toru lotu używała różnych zestawów danych, jak widać poniżej, które zakładały, że głowica 9N314M eksplodowała powyżej i po lewej stronie nosa samolotu. Jak opisano w dalszej części tego artykułu, symulacja toru lotu Almaz-Antey wykorzystała zestaw danych dostarczonych przez TNO.

Dane symulacyjne dostarczone przez NLR są zdecydowanie najszersze i obejmują powierzchnię 320 kilometrów kwadratowych. W rozmowie z dziennikarzami Tjibbe Joustra, szef dochodzenia DSB, potwierdził, że obszar, z którym Buk został zwolniony, był kontrolowany przez separatystów 17 lipca 2014 roku.

Symulacja przeprowadzona przez Kijowski Instytut Badawczy z danymi NLR jest znacznie węższa, z powierzchnią zaledwie 4 kilometrów kwadratowych:

Symulacja Almaz-Antey nie jest tak prosta jak symulacja z NLR i Kijowskiego Instytutu Badawczego. W rosyjskiej symulacji wykorzystano zestaw danych dostarczonych przez TNO:

Jednak, jak zauważono w raporcie DSB, obliczenia z Almaz-Antey są zgodne z Kijowskim Instytutem Badawczym i symulacjami toru lotu NLR. Rosyjski producent Buk przeprowadził oddzielne symulacje dla pocisku 9M38, a drugi dla pocisku 9M38M1.

Czerwony kontur z ponumerowanymi narożnikami powinien zostać zignorowany, ponieważ oznacza przestarzałe obliczenia z NLR. Almaz-Antey symulowane trasy lotu dla 9M38 i 9M38M1 pocisków są oznaczone czerwonym i niebieskim kontem (odpowiednio).

DSB było jasne, mówiąc, że żadne inne pozycje, biorąc pod uwagę wzór uszkodzenia na MH17, jest możliwe do uruchomienia rakiety Buk. W związku z tym wszystkie miejsca startu poza połączonymi obszarami z trzech symulowanych tras lotu są niemożliwe.

Trzy symulowane trasy lotu , w tym dwa z Almaz-Antey z różnych typów pocisków, są kompatybilne, z wyjątkiem małego fragmentu w północno-zachodniej części symulacji pocisków Almaz-Antey 9M38. Jednakże, jak zostaną wyszczególnione w poniższej sekcji, istnieją poważne zastrzeżenia z symulacją toru lotu Almaz-Antey, jak zbadano w dodatkach raportu i dwóch samoprzeniknionych konferencjach prasowych Almaz-Antey.

Rozbieżne odkrycia Almaza-Anteya

Przeglądając mapę miejsca startu dostarczoną przez DSB, łatwo jest początkowo myśleć, że Almaz-Antey jest w prawie pełnej zgodzie z ukraińskimi i holenderskimi naukowcami i inżynierami. Jednak, jak almaz-Antey dwóch (samoprzeczystych) konferencji prasowych i dodatek Y raportu ilustrują, producent rakiet Buk ma dość rozbieżne pomysły dotyczące modelu uszkodzenia samolotu i punkt detonacji pocisków, a tym samym lokalizacji miejsca startu.

Różne lokalizacje testowe głowicy są wymienione w dodatku Y, z najbardziej udanych i niezawodnych lokalizacji dostarczonych przez holenderskich naukowców i zdecydowanie najmniej dokładne położenie dostarczone przez Almaz-Antey:

Jak widać w tabeli, azymut i elewacja pocisku w obliczeniach Almaz-Antey są drastycznie różne niż dokładne modele. Różnica w azymut (-27 stopni w porównaniu do -72) wynika z różnych lokalizacji przychodzących, z Zaroshchenske w porównaniu do południowej części Snizhne. Almaz-Antey obliczona wysokość 22 stopni jest z tego samego powodu. Zgodnie z trajektorii rakiety dostarczone przez Almaz-Antey, 9M38M1 pocisk wystrzelony 16 km od MH17 uderzy w cel na wysokości 22 stopni, takie same jak obliczenia, że Almaz-Antey dostarczone do DSB. Miejsce startu w pobliżu Zaroshchenske zaproponowane przez Almaz-Antey znajduje się około 16 km od punktu uderzenia MH17 i nieco dalej niż 72 stopnie od obliczonego azymutu.

Silnik rakietowy 9M38 zatrzymuje się po 15 sekundach, podczas gdy 9M38M1 trwa 20 sekund, zmieniając wysokość pocisku w punkcie uderzenia. Ze wstępnych ustaleń Almaz-Antey stwierdził, że 9M38M1 był używany z głowicą 9N314M, w związku z czym obliczenia przedstawione DSB zostały wykonane przy założeniu, że użyto pocisku 9M38M1. Na pierwszej konferencji prasowej Almaz-Antey zszedł z drogi, aby potwierdzić, że wszystkie jego dane testowe wskazywały na pocisk 9M38M1 z głowicą 9N314M:

Dlatego możemy podsumować różne miejsca startu Almaz-Antey po interpretacji danych punktu detonacji w dodatku Y. Przyjrzyjmy się po raz drugi symulacjom toru lotu Almaz-Antey podczas korzystania z danych punktu detonacji TNO (z bardziej wiarygodnymi obliczeniami azymutu i wysokości). Północno-zachodnia, czerwona strefa jest dla pocisku 9M38 i jest mało prawdopodobna ze względu na bliskość silnie zaludnionych obszarów. Południowo-wschodnia niebieska strefa, która ściśle pasuje do miejsca proponowanego przez Ukrainę, Bellingcat i inne, jest obliczana dla pocisku 9M38M1. Obszar rakietowy 9M38 wynosił około 20 kilometrów kwadratowych, podczas gdy obszar 9M38M1 wynosił 63 kilometry kwadratowe.

Reasumuje, dane dotyczące punktów detonacji dostarczone przez Almaz-Antey były szalenie odbiegać od wielu holenderskich zestawów danych punktów detonacji, nawet przy użyciu właściwego typu pocisku 9M38M1. Jednakże, gdy przedstawiono zestaw danych punktu detonacji i typ pocisku, które zostały potwierdzone przez liczne eksperymenty, ustalenia Almaz-Antey zgadzają się z ustaleniami Bellingcat i innych analityków.

Porównania między wszystkimi proponowanymi witrynami uruchamiania

Osadzona mapa Google poniżej porównuje wszystkie dostępne dane dostarczone przez Almaz-Antey i DSB na temat zakresu potencjalnych witryn startowych. Cztery proponowane miejsca startu zostały zestawione z tymi obszarami. Kliknij mapę, aby wyświetlić legendę, aby odróżnić różne obszary i znaczniki. Dziękujemy współpracownikowi Bellingcat Klement Anders za zebranie danych obszarowych na poniższej mapie.

https://www.google.com/maps/d/u/0/embed?mid=zTZzTSNQv70A.kA-0vjNKOzYA

Oczywiście miejsca startowe Miller/Oliphant i Parkhomenko idealnie pasują do stref obliczonych przez wszystkie strony przy użyciu najbardziej wiarygodnych danych dotyczących punktu detonacji. Zaroshchenske witryny nie są, w przeciwieństwie do najbardziej ekstremalnych zakres szerokiego obszaru obliczonego przez NRL. Dodatkowo, strona startowa proponowana przez Correct!v nie mieści się w żadnych obliczeniach od Holendrów, Ukraińców czy Rosjan.

4 marca 2016 r. Autor Bellingcat Investigation Team

Tłumaczenia: РусскийO godzinie 10:40 rano 17 lipca 2014 r. do internetu dotarła jedna z pierwszych wzmianki o wyrzutni rakiet bukowej w Doniecku. Stało się to w formie postu na „Donieck to Ukraina!” Społeczność VKontakte (VK), ostrzeżenie przed przybyciem Buka z Makeevki i obecnością trzech pojazdów cywilnych:

„Złe wieści.

Około 9 rano, wozidła jechał wzdłuż autostrady Makeevka z Makeevka w kierunku Doniecka. Na peronie był BukM1-M2? Ten AAMS udał się do skrzyżowania z Shakhtostroiteley Boulevard. Systemowi towarzyszył konwój składający się z 1 szarego SUV-a Rav4, zakamuflowanego UAZ i ciemnoniebieskiego hyundaia z przyciemnianymi szybami. Od 9:15, pojazd znajdował się na skrzyżowaniu Shakhtostroiteley i Ilycha. Bojownicy wysiadł z ich samochodów, blokując 2 z lewej strony pasów ruchu. Oczywiście czekali na wskazówki logistyczne.”

Ta wiadomość została wydrukowana na dwóch ukraińskich serwisach informacyjnychi udostępniona w tweetach. Informacje te zostały później potwierdzone za pośrednictwem raportów na temat lokalnych kanałów grupy komunikacji głosowej platformy Zello.

17 lipca

Dwa samochody opisane w tej wiadomości były później widoczne w Doniecku i Torez, zaledwie kilka metrów od Buk 3 × 2, wyrzutni rakiet Buk-M1, który jest powszechnie uważa się, że zburzył MH17. RAV4 SUV jest prawdopodobnie ten sam zaparkowany obok Buk w Doniecku godzin przed zestrzelenie MH17. Ten RAV4 pasuje do opisu europejskiej wersji 2010 Toyota RAV4, z nie-zapasowy spojler dachowy i tylnej opony zapasowej. RAV4 jest tu widziany na zdjęciu udostępnionym przez tabloid Paris Match:

Jeep UAZ-469 był widziany z Buk w Torez tuż po południu, prawdopodobnie kilka godzin po opuszczeniu Doniecka. Zdjęcie zostało przesłane na VKontakte w dniu tragedii:

BBC rozmawiał z naocznym świadkiem (albo Snizhne lub Torez) z dnia tragedii, który powiedział, że „oficer w wojskowych jeep eskortowanie BUK mówił z akcentem Moskali.” Ten jeep jest prawdopodobnie ten sam, co widać na zdjęciu w Torez.

Hyundai van jest trudniejsze do przypięcia, ponieważ nie ma wiele samochodów dostawczych Hyundai używane przez separatystów w konwojach. Możliwe, że samochód dostawczy „Hyundai” był w rzeczywistości Volkswagenem, który często jest wykrywany w konwojach z donieckimi separatystami, ale nie ma informacji na temat tego pojazdu, aby dokonać jakichkolwiek wiarygodnych ustaleń. Ciemny van został zauważony z Buk w pobliżu Zuhres tuż przed południem, ale nie jest możliwe, aby dokonać wyraźnego ustalenia, czy jest to ten sam pojazd opisany we wcześniejszej wiadomości.

Konwój z 15 lipca

Ten post w społeczności Donieckiej jest dość godny uwagi sam w sobie jako szczegółowy raport świadków Buk we wschodniej Ukrainie. Jednak identyfikacja UAZ i RAV4 są jeszcze ważniejsze, biorąc pod uwagę, że 2010 Toyota RAV4 i UAZ-469 zostały sfilmowane dwa dni przed tragedią MH17 w konwoju separatystycznym udał się z Ługańsk do Doniecka. Istnieje kilka doniesień prasowych, filmów i zdjęć tego konwoju, co pozwala nam udokumentować ruchy konwoju i dostrzec wiele szczegółów RAV4 SUV i Jeep UAZ.

https://www.google.com/maps/d/u/0/embed?mid=zTZzTSNQv70A.kEBilOe_Evio

Większość doniesień o konwoju pochodzi z jego ruchu z Enakievo, przez Makeevka i do Doniecka po południu 15 lipca 2014 roku. Konwój ten składał się z następujących pojazdów, które miały różne rosyjskie i noworosyjskie flagi w różnych punktach:

Czołg T-64 (35):

T-64 tank (36):

T-64 tank (37):

T-64 tank (38):

Trzy nienumerowane, nieoznakowane 2S1 Gvozdikas:

Scania P-series truck (prawdopodobnie Scania P360 LA4X2HNA), z Naklejka Scania griffin / naklejki po obu stronach kabiny:

BTR-80 (265):

Ciemnoniebieski Volkswagen z niebieską syreną światła i tablicą rejestracyjną АН 2338 ВК:

 

Ciemnozielony UAZ-469 z białymi znakami na drzwiach kierowcy i pasażera, tablicą rejestracyjną „АН 2226 ЕС” i niebieską syreną. Możliwe, że ta tablica rejestracyjna jest podrobiona:

Gray 2010 Toyota RAV4 (europejska edycja liftingu, zmodyfikowany tylny spojler, tylna opona zapasowa, chromowane klamki drzwi, bagażnik dachowy):

Dalsze badania RAV4 i UAZ-469

Istnieje kilka cech tych dwóch samochodów – RAV4 i UAZ-469 – które wskazują, że były to te same pojazdy, które widzieli dwa dni później z Buk 3 × 2. RAV4 jest rzadkością ze zmodyfikowanym tylnym spojlerem i tylną oponą zapasową, które są widoczne na zdjęciu Paris Match.

 Porównaj ten tylny spojler z niezmodyfikowanym spojlerem w tym samym pojeździe:

UAZ-469 ma biały kwadrat zarówno na drzwiach kierowcy, jak i pasażera. Ten biały znak jest wyraźnie widoczny na zdjęciu Toreza.

Trasa

Trasa przebyta przez konwój 14/15 lipca z Rosji do Doniecka może nie wydawać się niezwykła, ale potwierdza różne szczegóły związane z transportem Buk 3×2 do i z Ukrainy. Ukraiński serwis informacyjny Informator dostarcza dodatkowych raportów dotyczących tego konwoju. Według jego doniesień konwój przybył do Ługańsku 15 lipca o godzinie 7:50, w tym „kilka czołgów”, BTR i duża ciężarówka. Konwój był widziany w Yubileyny o 8:05 i Alchevsk później rano, przed przybyciem do Enakievo przed południem.

Ta sama strona internetowa poinformowała, że konwój wojskowy był widziany w Krasnodonie o godzinie 12:18 tego samego ranka po przekroczeniu granicy rosyjskiej poprzedniej nocy, ale nie jest jasne, które (jeśli w ogóle) pojazdy w ewentualnym konwoju Enakievo były w tej grupie

Trasa, którą konwój przeszedł przez granicę, przez Krasnodon, Ługańsk, Makeevka, a wreszcie do Doniecka jest bardzo podobna do trasy, którą Buk 3 × 2 mógł podjąć w dniu 16/17 lipca do Doniecka, zgodnie z filmem Wspólnego Zespołu Dochodzeniowo-Śledczego, w którym wzywają świadków. Główną różnicą jest wejście do Doniecka, które nie używa Makeevki na mapie JIT. Jak widać w poście VK na początku tego artykułu, Buk dotarł przez Makeevka i przez rondo Motel we wschodnim Doniecku. Ta lokalizacja odzwierciedla również zdjęcie Paris Match zrobione w pobliżu ronda Motel, gdzie Buk poszedłby po powrocie ze skrzyżowania Ilicha & Shakhtostroiteley przed wyruszeniem na wschód do Torez i Snizhne. Tak więc, JIT wydaje się, że błędnie trasy między Yenakievo i Donieck, choć w filmie, narrator wspomina, że dokładna trasa między miastami jest niejasna, i prosi o raporty świadków do bardziej pełnego obrazu. Jest całkiem prawdopodobne, że siły rosyjsko-separatystyczne nie przepłynąły północnego wejścia z powodu ukraińskiej kontroli nad niektórymi terytoriami w pobliżu lotniska w Doniecku, w przeciwieństwie do silniejszej kontroli separatystycznej na terytorium między Jenieczewem a Makeevką. Zapoznaj się z naszą mapą konwoju, aby lepiej zobaczyć sytuację.

Dodatkowo, sądząc po informacjach w artykułach Informator, ten konwój 15 lipca prawie na pewno wziął Nechuya-Levyts’koho Street w Ługańsku- tej samej ulicy, że Buk 3 × 2 został nakręcony przejście we wczesnych godzinach 18 lipca, po zestrzeleniu MH17. Od dawna nie było jasne, które drogi były pod kontrolą separatystów i Ukrainy 17 lipca w pobliżu Ługańsk, ponieważ bitwa w pobliżu lotniska w Ługańsku szalała w połowie lipca. Trasa tego konwoju potwierdza, że ta droga przez Ługańsk i trasa z miasta przez zachód, wraz z resztą trasy do Doniecka, była mocno pod kontrolą separatystów w połowie lipca 2014 roku.

Post VK dotyczące RAV4, Hyundai i UAZ był jednym z pierwszych raportów świadków online Buk w Doniecku w godzinach porannych tragedii MH17. Dalsze badania pojazdów wymienionych w tym poście wskazują, że pojazdy pasujące do tych samych opisów zostały sfotografowane w pobliżu Buk tego samego dnia. Co więcej, dwa pojazdy, które bardzo przypominają pojazdy sfotografowane w pobliżu Buku i wymienione we wczesnych godzinach porannych post VK zostały opisane, sfotografowane i sfilmowane w konwoju separatystycznym zmierzającym do Doniecka na dwa dni przed zestrzeleniem MH17. Jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości, związek ten stanowi kolejny dowód na to, że filmy i zdjęcia Buku w dniu 17 lipca 2014 r. są prawdziwe i że wyrzutnia rakiet Buk widziana we wschodniej Ukrainie znajdowała się pod kontrolą Rosji/separatystów.

3 maja 2016 roku na YouTube został przesłany nowy film z konwoju Buk z 17 lipca 2014 roku, który został odkryty 11 maja przez użytkowników Twittera @amishjihadi i @loondale. W filmie, istnieje kilka szczegółów, które wydają się wskazywać, że jest to ten sam Buk TELAR, który został nagrany w kierunku podejrzewanego miejsca startu rakiety Buk, kojarząc go w ten sposób ze zestrzeleniem MH17.

https://youtube.com/watch?v=AvwH0T2WCN0%3Fversion%3D3%26rel%3D1%26fs%3D1%26autohide%3D2%26showsearch%3D0%26showinfo%3D1%26iv_load_policy%3D1%26wmode%3Dtransparent

W tej chwili nie wiadomo, jakie jest pochodzenie tego filmu i dlaczego został przesłany dopiero teraz, ale film wydaje się być materiałem z kamery samochodowej, który na podstawie widocznego znaku wodnego został przycięty programem do edycji wideo o nazwie CropiPic.

Na filmie o 0:47 widać tę samą białą ciężarówkę z wcześniejszych filmów transportowych Buk. Ciężarówka ma Buk TELAR załadowany na plecach, i wydaje się, że cztery pociski zamontowane, z siatki kamuflażu obejmujące je.

O godzinie 0:48 widać bok urządzenia, który pokazuje te same białe znaki, które były widoczne na poprzednich zdjęciach z bliska TELAR.

Ciekawym szczegółem, który zapewnia dalszą ważność linku do poprzednich filmów, są pojazdy eskortowe, które można zobaczyć przed i po ciężarówce. Bellingcat wcześniej informował o pojazdach, a my możemy kierować mecze: przed ciężarówką znajduje się Toyota RAV4, a po niej podążaJą UAZ-469AZ i VW Transporter.

Opis w filmie twierdzi, że lokalizacja jest Makiivka, na wschód od Doniecka. Istnieją szczegóły widoczne w filmie, które sprawiają, że geolokalizacja tego filmu jest możliwa. Najczystszymi punktami orientacyjnymi są stacja benzynowa widoczna od 0:50 i rondo pod koniec filmu. Znaki łańcucha Równoległego (Паралель) są wyraźnie widoczne. W Makiivka, za pośrednictwem Map Google możemy znaleźć jedną lokalizację, która znajduje się w pobliżu ronda, dając dobry punkt odniesienia dla dalszej walidacji.

Bardziej szczegółowe geolokacje zostały uzupełnione przez innych badaczy open source, w tym Antona Pavlushko i @DajeyPetros (znanego również jako Putin@War/Ukraine@War). Geolokacje ujawniają, że konwój kieruje się na wschód w południowej Makiivce.

Dodatkowo, jak stwierdził Anton Pavlushko z InformNapalm,rondo i billboard widoczne na końcu wideo pasuje do ronda na zachód od Parku Kapitalnaya.

Czas filmu może być potwierdzony również w połowie lipca 2014 roku. Jak zauważył użytkownik Twittera @WowihaY, ceny paliw w meczu wideo, że strona zarchiwizowana w dniu 18 lipca 2014 na stronie internetowej stacji paliw w filmie.

Widoczne cienie wskazują, że film został nagrany późnym rankiem, co jest zgodne z przewidywanym okresem transportu. Dokładny czas filmu nie został jeszcze określony.

Znaczenie tego obserwacji jest to, że zapewnia dalsze wgląd w rzeczywistą trasę przebytą przez konwój Buk. Most kolejowy na drodze H21 przy 48.033594 37.950988 sprawia, że bezpośrednia trasa przez Makiivka jest trudna ze względu na wysokość transportu Buk, więc wydaje się, że konwój nieco odwrócił się od głównej drogi w Makiivce, aby obejść ten problem na trasie południowej przez ulicę Avtotransportna. Jest to ta sama trasa, którą 15 lipca przemieźny został ciężki konwój transportowy, w którym obecne były te same pojazdy eskortowe.

Podsumowując, nowy film zawiera ciekawe nowe szczegóły na temat składu i trasy konwoju Buk z 17 lipca 2014 roku. Dalsze badania i walidacja obserwacji i jego konsekwencji są uzasadnione.

 РусскийDzisiaj, Google Earth zaktualizował swoje historyczne zdjęcia satelitarne, aby uwzględnić Donieck i Makiivka o 11:08 (czasu lokalnego) w dniu 17 lipca 2014, w dniu zestrzelenia lotu MH17. Bellingcat wcześniej zakupione części tego obrazu, z Digital Globe katalog ID 105041001104D000, aby pokazać, że rosyjskie Ministerstwo Obrony miał doktorat jego dowodów MH17, i szukać Buk na autostradzie H21 między Donieckiem i Torez. Niestety, nie kupiliśmy odcinka obrazu, który pokazywał Buk i ciężarówkę Volvo, która go przewoziła, ponieważ konwój odbył objazd w kierunku południowym przez Makiivkę przed ponownym wejściem na H21. Dzięki nowej aktualizacji zdjęć mamy teraz potwierdzenie autentyczności najnowszego filmu z kamery samochodowej pokazującego Buk i jego konwój w Makiivce.Część tego zdjęcia satelitarnego została wcześniej opublikowana przez amerykańską prywatną firmę wywiadowczą Stratfor, która skupiła się na buk i ciężarówce Volvo

Zaktualizowane zdjęcia Google Earth zapewnia tę część obrazu satelitarnego, wraz z innymi częściami, które pozwalają nam dodatkowo potwierdzić autentyczność wideo Makiivka dash-cam. Buk znajduje się na 48.020433, 37.990787 na obrazie, na południe i wschód od myjni samochodowej i sklepu z oponami. Ta lokalizacja jest w tym samym miejscu, że samochód skręcił w lewo na początku Makiivka dash-cam wideo. Za konwojem znajduje się jeep UAZ-469, volkswagen van i biały SUV. Wszystkie trzy z tych pojazdów można zobaczyć na zdjęciu satelitarnym, choć jeep i van są trudniejsze do wykrycia. Biały SUV, pozostając nieco za konwojem, jest najłatwiejszy do zidentyfikowania. Na zdjęciu, UAZ-469 i VW van są albo wyprzedzania Volvo i Buk, lub blokowanie lewego pasa w ruchu, zgodnie z zachowaniem tych dwóch pojazdów w konwoju nakręcony dwa dni przed MH17 downing wzdłuż tej samej drogi.

Trudno dostrzec szczegóły dotyczące Volvo i Buk, ale cień rzucany przez Buk jest dopasowanie do Makiivka kamery wideo, zwłaszcza w porównaniu do znacznie mniejszych UAZ-469

Po przejechaniu obok Buk i jego konwoju, kierowca kamery samochodowej Makiivka mija stację benzynową, na której zaparkowanych jest kilka samochodów. Samochody te są widoczne na zdjęciu satelitarnym i łatwo rozpoznawalne przez ich ukośny kąt parkowania.

Dzięki zaktualizowanym zdjęciom satelitarnym jest jeszcze więcej potwierdzenia, że siły separatystyczne przetransportowało Buk z Doniecka do Snizhne we wschodniej Ukrainie w dniu zestrzelenia lotu MH17.

21 lipca 2014 roku rosyjskie ministerstwo obrony przedstawiło dowody dotyczące zestrzelenia lotu MH17 17 lipca 2014 roku. Bellingcat wcześniej zbadał twierdzenia na tej konferencji prasowej bardzo szczegółowo, pokazując, jak wszystkie główne twierdzenia na konferencji prasowej były fałszywe, od roszczeń dotyczących zdjęć satelitarnych do roszczeń o ruch wyrzutni rakietowych Buk.

Dzisiaj rosyjskie ministerstwo obrony przygotowało nowe dane radarowe, rzekomo wcześniej niesłuszne, które pokazały sytuację nad Ukrainą 17 lipca 2014 roku. W tej prezentacji MH17 został zidentyfikowany i śledzony od 13:04:

21 lipca 2014 roku rosyjskie ministerstwo obrony przygotowało następującą grafikę, twierdząc, co następuje: „Oprócz tego rosyjski system kontroli powietrznej wykrył samoloty Ukraińskich Sił Powietrznych, przeznaczonego na Su-25, przemieszczającego się w górę w kierunku malezyjskiego Boeinga-777. Odległość między samolotami wynosiła 3-5 kilometrów.”

Twierdzili również, że wkrótce po tym, jak MH17 zaczął rozbijać obiekt, pojawił się na radarze, który zidentyfikowali jako samolot w pobliżu MH17.

Na dzisiejszej konferencji prasowej historia całkowicie się zmieniła. Rosyjskie ministerstwo obrony nie mówiło już o SU-25, ale teraz w rzeczywistości nie było żadnego innego samolotu ani żadnego innego obiektu w pobliżu MH17. Teraz mamy rosyjskie ministerstwo obrony się potwierdzając wcześniejsze prace Bellingcat, które wykazały, że przedstawił fałszywe dowody na ich 21 lipca 2014 MH17 konferencji prasowej.

Oprócz tego, podczas dzisiejszej konferencji prasowej dane radarowe pokazały tor lotu MH17 w czasie, zanim został zestrzelony:

Ten tor lotu wyraźnie zaprzecza twierdzeniom rosyjskiego ministerstwa obrony z 21 lipca 2014 r., zdemaskowanym przez Bellingcat i innych, że MH17 dokonał znaczącej zmiany kursu na krótko przed zestrzeleniem:

Teraz jest jasne, że 21 lipca 2014 r., zaledwie kilka dni po tym, jak na Ukrainie zginęło 298 osób, rosyjskie ministerstwo obrony przedstawiło światu serię wyraźnie sfabrykowanych dowodów i twierdzeń, a nawet dowody rosyjskiego ministerstwa obrony dowodzą, że tak właśnie jest.

W dniu 18 lipca 2014 r. Służba Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) opublikowała kilka podsłuchiwanych rozmów telefonicznych w związku ze zestrzeleniem samolotu Malaysian Airlines 17 (MH17) z 17 lipca. Większość z tych rozmów, nagranych w dniu zestrzelenia, toczy się między oficerem zidentyfikowanym jako „Khmuryi” („Ponury” lub „Grumpy”) a innymi separatystycznymi oficerami lub żołnierzami samozwańczej Donieckiej Republiki Ludowej. SBU określiła „Khmuryi” jako „Siergieja Nikołaja Pietrowskiego”, rosyjskiego oficera GRU, ale minęło trochę czasu, zanim zostało to szczegółowo omówione przez zachodnie lub rosyjskojęzyczne media.

W dniu 1 kwietnia 2015 r. holenderskie organizacje informacyjne NRC, NOS i De Telegraaf napisały na Khmuryi po tym, jak Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy (JIT) opublikował film, który zawierał podsłuchiwane rozmowy telefoniczne, ale słyszalny cenzurowanie tożsamości stron w wezwaniu. Jednak 18 września 2014 r. rosyjskojęzyczna strona medialna PolitRussia opublikowała artykuł i film o „Khmuryi”, oficerze DNR Siergieju Pietrowskim, przedstawiającym fotografię i wywiad wideo. Publikacja ta jest oparta na filmie z dnia 27 czerwca 2014 r. przedstawiającym wywiad z członkiem tak zwanej Milicji Ludowej Donbasu ze znakiem wywoławczym „Khmuryi”. Jednak ten film nie zawiera pełnego nazwiska dowódcy. Jak pokazuje ten artykuł, mężczyzna przesłuchiwany, który podobno walczył w Sławianku i jest z Moskwy, prawie na pewno nie jest tym samym „Khmuryi” z przechwyconej rozmowy telefonicznej. Kolejny film, zatytułowany „Siergiej Nikołajewicz Pietrowski (znak wywoławczy Khmuryi, Zły żołnierz)” i przesłany 2 października 2014 r., pokazuje wiadomość wideo zamaskowanego mężczyzny, który według tytułu filmu to Siergiej Pietrowski. Jednak film został wcześniej przesłany w dniu 12 czerwca 2014r. , zatytułowany „Specnaz Strelkov”, a ten człowiek wydaje się być inną osobą niż brodaty człowiek w filmie 27 Czerwca 2014, ponieważ jego głos jest inny.

30 listopada 2014 r. na rosyjskim portalu informacyjnym Politikus opublikowano wywiad z generałem Siergiejem Piotrkowskim, w którym wyjaśnił, że był wówczas szefem Głównej Dyrekcji Wywiadowczej (GRU) Donieckiej Republiki Ludowej i że jego kariera wojskowa rozpoczęła się w armii radzieckiej w 1984 roku, kiedy brał udział w wojnie w Afganistanie. W latach 90., brał udział w wojnach w Osetii Północnej i Czeczenii, gdzie spotkał Igora „Strelkova” Girkina, który w 2014 r. był ministrem obrony Donieckiej Republiki Ludowej. W innym wywiadzie, opublikowanym 25 grudnia 2014 r. na ultranacjonalistycznej rosyjskiej stronie informacyjnej Zavtra, opisuje siebie jako generała majora Siergieja Pietrowskiego, urodzonego w 1962 roku w obwodzie donieckim. Nie jest jasne, czy uzyskał stopień generała majora w Federacji Rosyjskiej, czy samozwańczej republiki separatystycznej. Opisał również ponad 30 lat służby w armii radzieckiej i rosyjskiej. Wcześniejszy wywiad z „Khmuryi”, wówczas pułkownikiem, został opublikowany w 2003 roku na rosyjskim serwisie informacyjnym Izvestia, jak wspomniano w publikacji z 2016 roku na blogu o nazwie Globalized. Ten blog, ale także inny blog w dniu 28 listopada 2014 r.,opisuje, że osoba, która nazywa się „Plokhoy Soldat” („Zły żołnierz”), z awatarem z napisem „Khmuryi”, często zamieszczona na forum strony Internetowej Antikvariat, stronie internetowej o historii, reliktach wojskowych i innych tematach, a także gdzie Igor „Strelkov” Girkin również regularnie publikował wiadomości o wojnie na Ukrainie. Na tym forum napisał 19 lipca 2014 r., że jest pułkownikiem Siergiejem Nikołajewiczem Pietrowskim, wiceministrem obrony Donieckiej Republiki Ludowej do rozpoznania gwardii.

To właśnie dzięki kontu e-mail Igora Girkina, który został zhakowany w maju 2014 roku, wyszła na jaw prawdziwa tożsamość Siergieja Pietrowskiego, który nie jest jego prawdziwym imieniem. Opublikowano kilka e-maili z konta e-mail Girkina , wśród nich e-mail wysłany 28 kwietnia 2014 r. od Siergieja Dubińskiego z adresem e-mail karahan1962@mail.ru, pisząc: „Igor, to jest Zubr [żubr europejski], cześć, czy nadal mnie pamiętasz?”. Ta nazwa i adres e-mail prowadzą do profilu w mediach społecznościowych, który wyjaśnia, że Dubinsky urodził się 9 sierpnia 1962 roku i mieszkał w Doniecku na Ukrainie. Warto wspomnieć, że ten rok urodzenia (1962) różni się od twierdzenia SBU, że urodził się w 1964 roku. Adres e-mail prowadzi również do forum na stronie internetowej o 181^St Zmotoryzowany Pułk Piechoty, który należał do 108^Th Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej, która była zaangażowana w wojnę afgańską w latach 1979-1989. Na forum, po liście nazwisk żołnierzy i latach, w których służyli, gość przedstawia się 18 lipca 2010 roku jako „Karakhan” i Siergiej Dubinsky, służący w latach 1985-1987, obecnie mieszkający w Doniecku na Ukrainie. W 2011 roku zarejestrował się jako użytkownik” Karakhan„, Sergey Dubinsky, urodzony 9 sierpnia 1962 roku, i przesłał swoje zdjęcie w mundurze wojskowym, ukazujące stopień pułkownika. Jeden z jego kolegów weteranów wkrótce po przesłał kilka zdjęć z nim, jak również, a w 2016 roku inny weteran przesłał większą wersję zdjęcia Siergieja Dubińskiego w mundurze i opisał go jako „Pietrowskiego, Dvorkovskiy, Khmuryi, Zubr [żubr europejski], Bizon i nasz Karakhan” oraz jako „Khmuryi w DNR (Doniecku Republika Ludowa)” w usuniętych postach na forum. Film na forum i wideo na YouTube pokazuje to samo zdjęcie Siergieja Dubińskiego w mundurze wojskowym.

Zdjęcie Siergieja Dubińskiego w mundurze wydaje się być edytowane (na przykład fragment medalu Orderza zasługi dla Ojczyznyna jego krawat wydaje się brakować), choć liczba medali pasuje do pułkownika i kariery wojskowej od 1984 roku. Jednak większość medali na mundurze pochodzi z czasów sowieckich, takich jak OrderCzerwonej Gwiazdy,Order za Służbę w Polsce w Siłach Zbrojnych ZSRR, medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”,wszystkie trzy medale „Za Nienaganną Służbę” i medal jubileuszowy ’70 lat Sił Zbrojnych ZSRR‚. Medale „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” zostały przyznane tylko osobom, które służyły w Siłach Zbrojnych Związku Radzieckiego przez 25 lat lub dłużej, a medale „Za nienaganną służbę” zostały przyznane osobom, które służyły 10, 15 i 20 lat w Siłach Zbrojnych Związku Radzieckiego, więc z kariery wojskowej, która rozpoczęła się w 1984 roku, to niemożliwe dla niego, aby mieć te medale, jak Związek Radziecki przestał istnieć w 1991 roku. Dwa medale w prawym dolnym rogu to medale dla weteranów wojny afgańskiej:odznaka dlażołnierzy-internacjonalistów i medal „Od Wdzięcznych Afgańczyków„. Tylko dwa medale „Order of Courage” w lewo mogły zostać przyznane podczas jego służby w armii rosyjskiej. Medal w górę prawo wydaje się być jubileuszowy medal „50 lat zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945„, medal, który został przyznany w 1993 roku, według innego źródła,tylko dla weteranów 2^Nd I byłych nieletnich jeńców obozów koncentracyjnych. Ponieważ Dubinsky urodził się w 1962 roku, nie mógł należeć do tych dwóch kategorii.

Artykuły o Donieckiej Republice Ludowej opublikowały jego zdjęcie w dniach 10 sierpnia 2015r. , 14 września 2015 r. i 12 listopada 2015r., ale dopiero 19 listopada 2016 r. link do MH17 został opublikowany na stronie internetowej o Doniecku. Dane i zdjęcia Siergieja Dubińskiego zostały opublikowane na stronie internetowej „Mirotvorets” („Peacemaker”), organizacji, która gromadzi dane osobowe w dużej mierze z otwartych źródeł na temat Rosjan, separatystów i domniemanych współpracowników związanych z wojną w Donbasie. W dniu 7 lutego 2017 r. kolektyw badawczy Open Source InformNapalm opublikował dodatkowe informacje na temat Siergieja Dubińskiego i dokładnej lokalizacji jego obecnej rezydencji: ulitsa Molodozhnaya 4B, Bolshoy Log, Obwód Rostowski w Rosji.

Bellingcat znalazł inny profil w mediach społecznościowych Siergieja Nikołjewicza Dubińskiego, z informacjami wskazującymi, że ten użytkownik urodził się 9 sierpnia 1962 roku i mieszka w Doniecku na Ukrainie oraz w Rostowie nad Donem w Rosji. Według zdjęć z tego profilu, Dubinsky i jego rodzina mieszkali w Rosji w 2010 roku, ale najwyraźniej mieszkali na Ukrainie latem 2011 roku. Według otwartej bazy danych policji drogowej Rostowa nad Donem, Siergiej Nikołajewicz Dubinsky, urodzony 9 sierpnia 1962 r., mieszkał w Stepnoy w nieokreślonym domu ulicznym nr 1, mieszkanie 117, i miał trzy różne samochody zarejestrowane na jego nazwisko w latach 1998-2004. Stepnoy w obwodzie rostowskim to wioska wojskowa, w której 22^Nd Brygada Specnaz (dosłownie przetłumaczone jako 22 Brygada Celowa), lub jednostka wojskowa 11659 znajduje się, jednostka wojskowa, która jest częścią „GRU„, Głównej Dyrekcji Wywiadowczej.

Fotografie z jego albumu dowodzą, że był w Doniecku na Ukrainie jesienią i w grudniu 2014 roku. Na jesieni 2014 zdjęcie Dubinsky jest widoczny obok rosyjskiego aktora Michaiła Porechenkov, który odwiedził Donieck w dniu 30 października 2014. Na zdjęciu z grudnia 2014 roku widać rosyjskiego aktora Iwana Ochlobystina, który został wykluczony z Ukrainy ze względu na poparcie dla prorosyjskich separatystów, oraz jego żona Oksana Arbuzova. Odwiedził donbas pod koniec listopada 2014 r. i Donieck 30 listopada 2014r., gdzie wydaje się, że spotkał Igora „Strelkova” Girkina i twierdzi, że otrzymał zegarek na Boże Narodzenie od „Chmuryi”, generała majora Siergieja Nikołjewicza Pietrowskiego.

Zdjęcie z grudnia 2014 r. przedstawia Siergieja Dubińskiego w rosyjskim mundurze wojskowym z rangą generała majora, dość porównywalnego z, na przykład, mundurem z 2015 r. rzecznika ministerstwa obrony Rosji generała majora Igora Konashenkowa. Dubinsky wydaje się nosić łatkę barku albo „Specnaz GRU”, sił specjalnych rosyjskiej Dyrekcji Wywiadu Głównego, lub rosyjskich sił lądowych, choć podobno zrezygnował z rosyjskich sił zbrojnych w kwietniu 2014 roku.

Wydaje się, że Dubinsky opuścił Donieck na początku 2015 roku, a nawet odmówiono mu wstępu do Donieckiej Republiki Ludowej z powodu wydobywania pieniędzy od biznesmenów. Dekret Federacji Rosyjskiej z dnia 17 kwietnia 2015 r. (który został zarchiwizowany) miał na celu odebranie pieniędzy Siergiejowi Dubińskiemu i opisał, w jaki sposób otrzymał emeryturę za swoją służbę w kilku jednostkach wojskowych. Pierwszą jednostką o nazwie jest jednostka wojskowa 61019, jednostka, która została najprawdopodobniej rozwiązana już jakiś czas temu, ponieważ nie ma na niej żadnych informacji w internecie. Drugą wymienioną jednostką jest wyżej wymieniona jednostka wojskowa 11659 lub 22^Nd Brygada Specnaz, a trzecią wymienioną jednostką jest jednostka wojskowa 51019, lub 116-ta Jednostka Specjalnego Przeznaczenia Radio, znajduje się w Stepnoy.

Zdjęcia przesłane latem 2016 roku pokazują nowy dom Dubińskiego, który został zlokalizowany w tym samym miejscu artykułu InformNapalm: ulitsa Molodozhnaya w Bolszoj Log, obwód rostowski w Rosji. Tylko numer domu nie jest jasny, ponieważ mapy Google i Yandex nie określają numerów domów dla wszystkich domów na tej ulicy, ale prawdopodobnie numer domu to 4a, a nie 4b. Widok na zdjęciu odpowiada widokowi za domem w Google Streetview. Inne zdjęcie pokazuje Dubinsky w kanadyjskim produkowanym pojazdu, Can-Am Commander XT, wart prawie 15.000 dolarów przy zakupie nowego.

Bellingcat doszedł do wniosku, że człowiek, którego telefon został wykorzystany przez Ukraińską Służbę Bezpieczeństwa w dniu 17 lipca 2014 r., zakładając, że SBU prawidłowo zidentyfikował jego głos i/lub wiedział, że przechwycony numer telefonu należał do niego i w ten sposób był zaangażowany w transport wyrzutni rakiet Buk, który zburzył MH17 tego samego dnia, nazywa się Siergiej NikołajEwicz Dubinsky, nazywany „Khmuryi”. Dubinsky jest rosyjskim weteranem wojennym i był pułkownikiem w lipcu 2014 r., walczył w wojnie sowiecko-afgańskiej, a później w Czeczenii, a później służył w 22^Nd Brygada Setsnaz, jednostka połączona z „GRU”, Główną Dyrekcją Wywiadowczą. Ten człowiek nie wydaje się być tą samą osobą co brodaty mężczyzna, który prawdopodobnie przypadkowo użył również znaku wywoławczego „Khmuryi” w wywiadzie z czerwca 2014 r.; Dubinsky napisał na forum Antikvariat 2 lipca 2014 roku, że był mylony z kimś innym „ze Sławyanku”. Dubinsky może być jednak tą samą osobą co zamaskowany mężczyzna w filmie z października 2014 r. zatytułowanym „Siergiej Nikołajewicz Pietrowski (znak wywoławczy Khmuryi, Zły Żołnierz)”, wcześniej przesłanym 12 czerwca 2014 r. jako „Specnaz Strelkov”. Dubinsky napisał w tym samym poście z dnia 2 lipca 2014 r. na forum Antikvariat, że nie jest człowiekiem widzianym w mediach, z jednym wyjątkiem, tak jak przeczytał w tekście filmu z 12 czerwca 2014 roku.

Siergiej Dubinsky otrzymał wyższą rangę generała majora w Donieckiej Republice Ludowej wsierpniu 2014 r., krótko po zestrzeleniu MH17, a następnie przeniósł się do Federacji Rosyjskiej po wydaleniu z Doniecka za domniemane przestępstwa finansowe. Obecnie Dubinsky żyje dość luksusowym życiem dla rosyjskich standardów, w spokojnej wiosce, spędzając czas z rodziną i ciesząc się przejażdżkami drogim pojazdem rekreacyjnym.

Po opublikowaniu „Identifying Khmuryi, major general linked to the Downing of MH17„, pojawiły się dodatkowe informacje, które dodatkowo potwierdzają tożsamość Khmuryi jako Siergieja Nikołajewicza Dubińskiego, urodzonego 9 sierpnia 1962 roku. Najjaśniejszym potwierdzeniem naszego śledztwa był dzięki uprzejmości rosyjskiego aktora Iwana Ochlobystina, który został sfotografowany z Dubinsky’m na swoim profilu w Odnoklassnikach. W 16 lutego 2017 op-ed z RT (archiwum),Okhlobystin potwierdza, że Siergiej Dubinsky jest rzeczywiście separatystycznej postaci, która poszła pod nazwą Khmuryi i Pietrowski podczas służby pod Igor „Strelkov” Girkin w Sloviansk i Donieck.

„Siergiej Dubinsky, z wezwaniem Khmuryi – szanowany rosyjski żołnierz, który honorowo poświęcił całe swoje życie, aby służyć Ojczyźnie, nawet gdy jego Ojczyzna powierzyła mu bezsensowne i szkodliwe zadania w okresie nieporządku społecznego w połowie lat 90. Przeszedł już na emeryturę, ale po raz kolejny został uderzony pechem: w jego ojczystej Ukrainie doszło do zamachu stanu, a jako żołnierz nie mógł nic zrobić poza wstawadaniem w obronie Konstytucji i łączył się z milicją w Sloviansku pod banderą Strelkowa”.

Po opublikowaniu naszego artykułu, wielu czytelników skomentowało, jak Dubinsky pisał przez jakiś czas na tablicy w Glav.su, gdzie zamieścił pod nazwą użytkownika „Нехороший” (Bad) w odniesieniu do nazwy użytkownika „Bad Soldier”, że użył na forum Antikvariat. Wielu wieloletnich użytkowników na tablicy ogłoszeń, w tym niektórzy separatyści, potwierdziło tożsamość Dubinsky/”Bad” w swoim czasie zamieszczanym na tablicy ogłoszeń. On również różne posty, które odpowiadają szczegóły biograficzne Dubinsky, takich jak off-hand odniesienia o jego urodziny, które odpowiada urodzinom Dubinsky’ego.

• 2 sierpnia 2015roku Dubinsky potwierdził, że nagrania z jego głosem wydanym przez Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) 18 lipca 2014 roku były autentyczne.
• Próbując potwierdzić tożsamość Dubinsky’ego, użytkownik pyta go, jakim samochodem często jeździł, gdy był w Sloviansk w czerwcu 2014 roku. W dniu 12 lipca 2015, Dubinsky odpowiedział, że był to czarny Peugeot 3008. Ten sam typ samochodu został nakręcony eskortując Buk 332 przez Makiivka w dniu 17 lipca 2014, choć nie oznacza to, że Dubinsky był w samochodzie w tym czasie, ale nie był używany przez ludzi służb wywiadowczych DNR.
• 13 lipca 2015roku Dubinsky powiedział, że wcześniej był widziany tylko w jednym filmie z maja/czerwca 2014 roku, nakręconym w Kramatorsku.

Dodatkowe informacje dotyczące Siergieja „Khmuryi” Dubinsky pojawiły się również od czasu publikacji naszego artykułu. 18 lutego 2017 roku InformNapalm opublikował artykuł, w którym pokazano, że Dubinsky wziął udział w kongresie „Unii Wolontariuszy Donbasu”, który odbył się 4 listopada 2016 roku w Moskwie. Sam Dubinsky w odpowiedzi na nasz artykuł skomentował rosyjski serwis BBC. Dubinsky nie obalił swojej tożsamości jako Khmuryi, a zamiast tego twierdząc, że ukraiński Buk był odpowiedzialny za zestrzelenie MH17, choć lokalizacja dostarczona przez rosyjskie Ministerstwo Obrony dla tego rzekomego ukraińskiego zestrzelenia Buka została dokładnie zdemaskowana.

Z tożsamości Siergiej Dubinsky jako „Khmuryi” potwierdzone ponad wszelką wątpliwość, zarówno w jego dodatkowych stanowisk odkrytych i potwierdzenie od jego przyjaciela Iwana Okhlobystin, możemy teraz dostarczyć dodatkową analizę roli Dubinsky w transporcie Buk 332 w dniu 17 lipca 2014 r. przez wschodnią Ukrainę. Jak wynika z tej analizy, Dubinsky był kluczową, a może nawet kluczową postacią w organizacji transportu Buk 332 z Doniecka na pole na południe od Snizhne w dniu tragedii. Ponadto ta dodatkowa analiza potwierdza autentyczność przechwyconych rozmów telefonicznych z udziałem Dubinsky’ego opublikowanych przez SBU w dniu 18 lipca 2014 r. Niektóre szczegóły tych połączeń były wcześniej przedmiotem sporu lub niejasne, takie jak odniesienia do powalonych odrzutowców i Gvozdikas w rozmowie między Dubinsky i „Botsman”, ale bliższe spojrzenie ujawnia, że nawet drobne szczegóły w połączeniach mogą być weryfikowane za pomocą materiałów open source.

Poniższe sekcje będą stanowić zarówno podsumowanie, jak i szczegółową analizę pięciu zaproszeń z udziałem Siergieja „Khmuryi” Dubinsky’ego opublikowanych zarówno przez SBU, jak i JIT, wraz z dodatkowym komentarzem do niektórych dodatkowych szczegółów podanych w nieco rozszerzonej wersji zaproszenia opublikowanego przez JIT.

Dubinsky w przechwyconych połączeniach opublikowanych przez SBU

Przechwycone rozmowy telefoniczne opublikowane przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) ujawniają liczne szczegóły na temat roli Dubinsky’ego wokół transportu rosyjskiego Buk 332 w lipcu 17, 2014. Dzień po zestrzeleniu SBU zidentyfikowała Khmuryiego (Dubinsky’ jako „Siergieja Nikołajewicza Pietrowskiego, urodzonego w 1964 roku, oficera rosyjskiego GRU, zastępcy wywiadu Igora „Streloka” Girkina, który był w Doniecku w momencie przechwycenia”. Teraz wiemy, że niektóre z tych szczegółów są prawdziwe, a niektóre są nieco off-a mianowicie, rok urodzenia (1962, nie 1964) i jego nazwisko (Siergiej Nikołajewicz Dubinsky, nie Pietrowski, który był jego pseudonim w DNR). Ponadto w jednej przekazanej wersji konwersacji SBU zduplikowane informacje z poprzedniego wywołania (zobacz podsumowanie piątego wywołania). SBU podaje numer przechwyconego telefonu: +38 063 121 3401. Dwa oryginalne filmy opublikowane przez SBU są dostępne tutaj (ukraiński) i tutaj (angielski). Dubinsky mówi w następujących momentach w filmie: 1:33 – 3:52, 4:15 – 5:22.

Podsumowanie pierwszego połączenia (9:08):

W pierwszej rozmowie Dubinsky rozmawia z „Buryatik”, separatystycznym żołnierzem, który nigdy nie został zidentyfikowany z pewnością. Buryatik pyta Dubinsky’ego (Khmuryi), gdzie załadować Buk-M1 (który nazywa się „pięknem”, „Buk”, „B” i „M” w różnych punktach), który został zabrany przez Buryatik z niezidentyfikowanego miejsca do Doniecka. Po zapytaniu, gdzie rozładować i ukryć Buk z ciężarówki, na której został odholowany, Buryatik potwierdza Dubinsky’emu, że Buk przyszedł z załogą. Dubinsky mówi Buryatik, że nie ma potrzeby, aby rozładować i ukryć go, ale zamiast tego powiedział, że musi iść „tam” teraz.

Analiza

• Czas tego połączenia (9:08am) jest w angielskiej wersji wideo SBU, wraz z wideo JIT z 30 marca 2015.
• Nie jest jasne, czy ta „załoga” (экипаж) przyszła z Bukiem z Rosji, była grupą separatystycznych żołnierzy, czy była mieszanką tych dwóch.
• Celem Buk wymienionych przez Dubinsky jest prawdopodobnie pole na południe od Snizhne, lub inne miejsce przeznaczone do zapewnienia ochrony powietrza pokrycie obszaru. Jest to dość logiczne w tym czasie, jak ukraińskie odrzutowce prowadzone naloty w okolicy Snizhne w tym czasie. Najbardziej znanym tego przykładem był nalot uderzający w budynek mieszkalny w Snizhne 15 lipca, zabijając 12 cywilów. Zdjęcia satelitarne dodatkowo dokumentują obecność myśliwca szturmowego Su-25 w tym rejonie 16 lipca 2014 r. (patrz współrzędne 47.951409, 38.828687).
• Film opublikowany 30 marca 2015 roku przez holenderski wspólny zespół dochodzeniowo-śledczy ujawnia kilka dodatkowych sekund od tego połączenia, jak opisano na końcu tego artykułu.

Podsumowanie drugiego połączenia (9:22):

W drugiej rozmowie telefonicznej, która rozpoczyna się o 2:12 w osadzonym wideo powyżej, Dubinsky ponownie rozmawia z Buryatik. Pyta, czy przywiózł jednego czy dwóch Buków. Buryatik wyjaśnia, że doszło do pomieszania z transferem, ponieważ nie mieli lub nie byli skłonni dać / wypożyczenie drugiego pojazdu do transferu innego Buku. „Oni” wyładowali Buk z ciężarówki, którą przewieźli, a Buk przekroczył granicę na własną rękę, a następnie został przetransportowany ciężarówką. Dubinsky następnie mówi Buryatik, że Buk będzie do miejsca przeznaczenia z czołgami z Batalionu Wostok.

Analiza

• Czas połączenia (9:22) jest podany w angielskiej wersji wideo SBU.
• Dubinsky spodziewał się drugiego pojazdu z dostawą, choć nie jest jasne, co to byłoby. Można śmiało założyć, że Dubinsky pomógł koordynować transfer i wykorzystanie Buk, ponieważ miał pewne wcześniejsze pojęcie o tym, co zostanie dostarczone, a Buryatik wiedział, że zadzwoni do niego, gdzie Buk zostanie przeniesiony lub ukryty.
• Nie jest do końca jasne, jaka sytuacja miała miejsce, gdy Buryatik opisał „mix-up, który mieli” (у них там пошла непонятка). Możliwe, że spodziewał się, że inny pojazd transportowy zostanie użyty do podjęcia innego Buku, lub że „oni” sami przeprowadzą część transportu.
• Tożsamość „oni” jest niejasna, odnosząc się do tych w Rosji, którzy doprowadzili Buk do granicy. Buryatik nigdy nie podaje wielu szczegółów identyfikujących, ale wiemy, że mieli kontakt z separatystami, mogli oni składać się z członków załogi (patrz analiza poprzedniej rozmowy) i przetransportowali Buk do granicy.
• Dokładne przejście graniczne, gdzie Buk przekroczył granicę o własnych siłach („она своим ходом (…) перешла через полоску”), lub gdzie pojazd transportowy był zaparkowany po ukraińskiej stronie granicy, nie jest jasne. Spośród potencjalnych kandydatów najbardziej prawdopodobnym wydaje się nielegalne przejście graniczne między Severnyi, Ukrainą i Donieckiem w Rosji na 48.352967, 39.942758. Więcej informacji można znaleźć na stronie 47 raportu Bellingcat „Tracking the Trailers” oraz stron 11-13 raportu Bellingcat „Russia’s Path(s) to War„.
• W wywiadzie dla nieistniejącego już separatystycznego punktu informacyjnego icorpus (ale zapisanego na blogu El Murid), Dubinsky wspomniał, jak pozwolono mu zabrać 3-4 czołgi z batalionu Wostok w dniu zestrzelenia MH17: „… kiedy jechałem do Stepanivki, tuż przed katastrofą Boeinga, [dowódca batalionu Wostoku] Chodakowski zadzwonił do mnie z jakiegoś powodu zamiast Igora Iwanowicza [Girkin, „Strelkov”] i powiedział mi: „Jeśli trzeba, możesz wziąć 3-4 moje czołgi.” I wziąłem je, bo musiałem.„
• Transport Buku czołgami wOstok nie odbył się dokładnie tak, jak wyjaśniono. Arnold Greidanus i Ukraine@War (również tutaj)przeprowadzili obszerną analizę konwoju Wostok, który podróżował mniej więcej tą samą trasą co Buk, ale w różnym czasie. Poniżej można zobaczyć dwa filmy z konwoju w Wostok:

Podsumowanie trzeciego połączenia (9:23):

Dubinsky rozmawia z inną osobą, „Sanych”, w trzecim wywołaniu, począwszy od 2:43 w poprzednim osadzonym filmie. SBU opisuje go jako bojownika DNR i zastępcę Khmuryi (Dubinsky). W rozmowie, Dubinsky mówi Sanych, że „mój Buk-M” pójdzie z „twoich facetów”, a Buk jest teraz na pojeździe transportowym. Pyta Sanycha o to, gdzie go zabrać, aby umieścić go w konwoju wojskowym. Sanych mówi, aby zabrać go do ronda Motel.

Analiza

• Czas połączenia (9:23) jest podany w angielskiej wersji wideo SBU.
• Buk 332 został zaparkowany na rondzie Motel przez jakiś czas (jak nakręcony przez kierowcę w tym filmie), zanim w lewo na wschód przez Makiivka (nakręcony tutaj),Zuhres (nakręcony tutaj),Torez (sfotografowany tutaj), a wreszcie Snizhne (nakręcony tutaj).
• Interesujące jest to, że Dubinsky określił Buka jako „mój Buk”, ponownie wskazując, że był kluczową postacią zaangażowaną w nabywanie i transport broni z Rosji.
• Kluczową częścią tych przechwyconych połączeń jest to, w jaki sposób możemy zobaczyć, którzy separatyści znali różne instrukcje. Tutaj Dubinsky nie wie, gdzie Buk 332 powinien zostać zabrany, aby wysłać go w konwoju, ale zna ostateczny cel i że będzie z lub w pobliżu czołgów Wostok.

Podsumowanie czwartego połączenia (9:54):

Dubinsky rozmawia z nową, niezidentyfikowaną osobą, która jest opisana tylko jako „terrorysta DNR”. Dubinsky mówi tej osobie, aby zadzwoniła do mężczyzny o imieniu „Bibliotekar” (Bibliotekar), a na rondzie Motelu znajdzie „wiesz co”. Niezidentyfikowana osoba potwierdza, że wie, co to jest „wiesz co”. Dubinsky następnie nakazuje mu wziąć „tylko tych, którzy wrócili, jak wiele trzeba do eskorty, i zostawić resztę tutaj.” Następnie każe mu udać się do miejsca w pobliżu Pervomayskoe i sprawdzić mapę wskazówek dojazdu do tego obszaru. Gdy niezidentyfikowany żołnierz dotrze do obszaru w pobliżu Pervomayskoe, Dubinsky każe mu założyć i rozładować pozostałe osoby, które ma ze sobą. Jego zadaniem jest być w rezerwie i pilnować Buk-M, który osoba przewozi. Zamyka połączenie, mówiąc, że człowiek o imieniu Gyurza (Żmija) również będzie w tym miejscu.

Analiza

• Czas połączenia (9:54am) jest podany w angielskiej wersji wideo SBU.
• Na pytanie o tożsamość Bibliotekara nigdy nie udzielono odpowiedzi z satysfakcją. Wielu badało to pytanie, ale nikt nie odpowiedział, kim jest na pewno. Niektórzy domyślali się, że jest on rosyjskim żołnierzem, być może z jednej ze służb wywiadowczych, choć bez żadnej konkretnej osoby na uwadze. Inni wskazywali na Fiodora Berezina, który kiedyś służył jako radziecki oficer obrony powietrznej, został nazwany przez New Yorkera „rosyjskim Tomem Clancym” ze względu na książki science fiction i wojskowe, których był autorem, i służył jako wiceminister obrony w DNR w 2014 roku. To powiedziawiu, nie jest jasne, czy Berezin był w Doniecku w tym czasie, i może być w Ługańsku, na własne posty LiveJournal. Jednak błędem byłoby założenie, że „Bibliotekarz” musi być znakiem wywoławczym dla osoby literackiej lub książkowej, na przykład „Bibliotekar” jest rodzajem potwora w popularnej ukraińskiej grze wideo / rosyjskiej serii książek „Metro 2033”, z której arsen „Motorola” Pawłowa wziął swój symbol. Rozwiązanie kwestii tożsamości Bibliotekara rozwiązałoby również niektóre z głównych kwestii związanych ze zestrzeleniem MH17.
• Nie jest jasne, co dokładnie odnosi się do Dubinsky, kiedy mówi tylko „tych, którzy wrócili”, ale jest możliwe, że odnosi się do bojowników w szeregach Girkina, który wrócił ze Sloviansk około dwa tygodnie przed zestrzeleniem MH17. Ci ludzie prawdopodobnie mieliby więcej doświadczenia bojowego niż ci, którzy byli tylko w Doniecku i pobliskich miastach.
• Ludzie opisani przez Dubinsky’ego są prawdopodobnie tymi, którzy podążali za Buk 332 w eskortie z Doniecka do Snizhne, choć nie wszystkie z tych pojazdów były jeszcze w konwoju do czasu dotarciu do Snizhne. Na przykład, w wideo Makiivka od około 11:00, pojazdy towarzyskie to czarny Peugeot 3008, UAZ-469 jeep, szary 2010 Toyota RAV4 ze zmodyfikowanym spoiler, i ciemnoniebieski Minivan Volkswagen. W filmie Snizhne, nakręcony zaledwie kilka godzin przed downing, tylko jeden pojazd jest nadal eskortowanie Buk.
• Obok siebie znajdują się dwie wioski „Pervomayskoe”, które znajdują się tuż przy drodze od miejsca, w którym Buk 332 wystrzelił pocisk, który zburzył MH17. Jedna wioska, najbliżej miejsca startu, to „Pervomaysky”, podczas gdy inna wioska tylko jedno pole na północy to „Pervomayske”. Nie jest jasne, o którym dubińskim mówił, ale między Pervomaysky’m a miejscem startu znajdował się separatystyczny punkt kontrolny, co prawdopodobnie wskazywało, że była to wioska, którą miał na myśli.
• Tożsamość Gyurzy nie jest do końca jasna, ponieważ jest to wspólny znak wywoławczy dla żołnierzy. Był prawdopodobnie zastępcą Dubinsky’ego w służbie wywiadowczej DNR. „Nowaja Gazieta” donosiła w 2015 roku, że Gyurza był byłym francuskim legionistą zagranicznym, ale twierdzenie to nie zostało niezależnie potwierdzone.

Podsumowanie piątego połączenia:

Piąte i ostatnie połączenie, od późnego popołudnia lub wieczora 17 lipca 2014 r., odbywa się między Dubinskym a „Botsmanem”, wskazanym przez SBU jako oficer rosyjskiej GRU. Dubinsky mówi Botsmanowi, że „jesteśmy w pobliżu Marinovki” i sprawy nie idą zbyt dobrze. Mówi, że rzeczy nie są tak wielkie, ponieważ są one pod ciągłym grad ognia, i że niedawno zestrzelił ukraińskiego Su-25 jet. Wspomina, że jego siły otrzymały Buk-M tego ranka i że teraz będzie łatwiej. Dubinsky mówi dalej, że Ukraińcy próbują uciec z Zelenopolye, ale aby przebić muszą przejść przez Dubinsky i jego siły. Wspomina również, że „wczoraj” (16 lipca) zestrzelili dwa Su-25, a dziś kolejne. Pod koniec rozmowy Dubinsky mówi, że „za kilka godzin” uda się do Doniecka, a trzech Gvozdika czeka na niego w Doniecku. Następnie zabierze Gvozdikas z powrotem do „tutaj” (Marinovka).

Analiza

• Czas rozmowy jest podany jako 9:08am i Dubinsky jest opisany jako w Doniecku, z których oba są wyraźnie fałszywe. SBU prawie na pewno skopiował górną część pierwszego zaproszenia do tworzenia ramki wprowadzającej dla tego zaproszenia, zmieniając tylko „Buryatik” dla „Botsmana”. Dubinsky opisuje swoją obecną lokalizację jako Marinovka w tym zaproszeniu, a połączenie zostało przeprowadzone po poranku i zestrzelenie z Buk. Dokładny czas połączenia nie jest jasny, ale prawdopodobnie późnym popołudniem lub bardzo wczesnym wieczorem wkrótce po zestrzeleniu MH17, ale zanim stało się powszechnie znane, że samolot pasażerski został faktycznie zestrzelony.

• Tożsamość Botsmana nigdy nie została ustalona, ale Dubinsky opisuje serię mężczyzn, którzy używali znaku wywoławczego w poście z 13 września 2015 roku na Glav.su. Wspomina botsmana, który był zastępcą Bezlera, innego, który był zastępcą dowódcy 3 Brygady z Horlivki, a trzecim w batalionie „Wikingów” DNR. Z tych trzech, pierwszy jest najbardziej prawdopodobnym kandydatem na osobę na wezwanie.
• Rzeczywiście na dużą skalę bitwa w pobliżu Marinovka na krótko przed zestrzelenie MH17. 16 lipca, dzień przed zestrzeleniem, pojawił się film pokazujący Igora „Strelkova” Girkina i Aleksandra Borodaiego na polu na północny zachód od Stepanivki, mówiącego o walkach w pobliżu Marinovki. Strela-10 przeciwlotniczy system rakietowy jest widoczny w filmie. Siły separatystyczne wkroczyły do Marinovki w dniu 17 lipca i podobno zdobyły co najmniej część wioski 16 lipca.

• Zestrzelone i uszkodzone dysze opisane Dubinsky’emu można częściowo zidentyfikować. Wspomina o zestrzeleniu dwóch „Sushkas” (odrzutowce Su-25) dzień przed wezwaniem. 16 lipca około godziny 13.00,dwa Su-25 zostały trafione, ale tylko jeden został zburzony. Raporty ze źródeł separatystycznych tego dnia wskazują, że Su-25 bombardowały w pobliżu Savur-Mohyla– zaledwie kilka kilometrów od ewentualnego miejsca startu MH17, Marinovki, i miejsca, w którym Strelkov przeprowadził wywiad z przeciwlotniczym systemem rakietowym w tle. Dubinsky pomylił się co do trzeciej „Sushki”, która została zestrzelona w dniu rozmowy, ponieważ nie był to myśliwiec, o którym myślał. Jedynym samolotem, który został zastrzelony lub zestrzelony tego dnia był Malaysian Airlines Flight 17.
• Jesteśmy w stanie zidentyfikować trzy Gvozdikas, że Dubinsky wspomina: trzy nienumerowane i nieoznakowane 2S1 Gvozdikas, który podróżował z Ługańsk do Doniecka w lipcu 15, 2014. Konwój towarzyszący tym trzem Gvozdikasowi został nakręcony i sfotografowany wiele razy, jak opisano w tym dochodzeniu Bellingcat. Te trzy Gvozdikas były postrzegane w dniu 15 lipca w centrum Doniecka około 7:00pm. Trzy z tych samych pojazdów w tym konwoju 15 lipca-UAZ-469, 2010 Toyota RAV4, i ciemnoniebieski Minivan Volkswagen-były w konwoju 17 lipca, które towarzyszyły Buk 332 przez wschodnią Ukrainę. Dubinsky prawdopodobnie opuścił Marinovkę wieczorem 17 lipca – wkrótce po zestrzeleniu MH17, sądząc po jego komentarzu na temat zestrzelenia nowej „Sushki” – i zabrał trzech Gvozdikasów z Doniecka do Marinovki tej nocy. Relacje świadków wskazują, że trzech Gvozdikas przeniósł się na wschód od Doniecka późnym wieczorem 17 lipca i wczesnym rankiem 18 lipca:

@YevhenS , около15 минут назад по центру Макеевки в сторону Харцызска проехало 3 САУ „Гвоздика” #стоптеррор

— unhappy_teacher_ (@art_tr_) 17 lipca 2014 r.

„Około 15 minut temu trzy Gvozdikasy przeszły przez centrum Makiivki w kierunku Chartsyzki. #stopterror” (Zarchiwizowane)

Około 45 minut później, pozornie ten sam konwój przesunął się przez Zuhres, kierując się na wschód tą samą trasą, którą przebył konwój MH17.

MASH@m_a_s_h_ua

@NikolasFather в Шахтерск движется колонна тяжелой техники, что в ней, в темноте не разглядеть00:21 – 18 Jul 2014Twitter Ads information and privacySee MASH’s other Tweets

„Konwój ciężkiego sprzętu zmierza w kierunku Szachtarska, ale trudno powiedzieć, co w nim jest z ciemności.”

MASH@m_a_s_h_ua

#Шахтерс в вашу сторону едет колонна тяжеллой техники, только что проехала Зугрес00:16 – 18 Jul 2014Twitter Ads information and privacySee MASH’s other Tweets

„#Shakhtersk konwój ciężkiego sprzętu jest na czele, to po prostu przeszedł przez Zuhres”

Dubinsky w dodatkowych połączeń opublikowanych przez JIT

Kierowany przez Holendrów Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy również opublikował przechwycone rozmowy telefoniczne, ale niektóre informacje zostały ocenzurowane (nazwiska) i dodano inne informacje. W pierwszym wywołaniu opisane tutaj od 9:08am-w którym Dubinsky mówi buryatik o rozładunku Buk-jest dodatkowy segment na końcu.

Buryatik mówi Dubinsky’emu, że „potrzebują trochę czasu, aby przyjrzeć się [Bukowi]”. Po tym, możemy usłyszeć rozmowę w tle. Dubinsky wydaje się otrzymywać informacje w tle tutaj dotyczące przeznaczenia Buk, i mówi: „poczekaj chwilę, Bibliotekar.” Nie jest to do końca jasne, ale wydaje się, że Bibliotekar mógł być w tym samym pomieszczeniu co Dubinsky podczas tego połączenia o 9:08 rano 17 lipca. Biorąc pod uwagę, jak Dubinsky wspomniał Bibliotekar w rozmowie z Sanychem wkrótce po tym, logiczne jest stwierdzenie, że otrzymał informację o tym, gdzie ciągnąć Buk z Bibliotekar.

JIT opublikował dodatkowe rozmowy telefoniczne między separatystami, które miały miejsce rano po zestrzeleniu, ale tożsamość osób w wezwaniu nie została formalnie ustalona.

Następstwa

Po zestrzeleniu MH17, siły rosyjsko-separatystyczne zakodowały się, aby odzyskać czarne skrzynki z MH17. W końcu je znaleźli i 2 lipca 2014 roku przekazali je na konferencji prasowej malezyjskim urzędnikom.

W przechwyconym wezwaniu z 18 lipca 2014 r. i wydanym przez SBU 21 lipca, szef batalionu wOsztok, Aleksandr Chodakowski, rozmawia z separatystycznym żołnierzem o pobraniu kluczowych przedmiotów z miejsca katastrofy MH17.

Podczas gdy wciąż szuka czarnych skrzynek (Chodakowski później wspomina, nie wiedząc, jak wyglądają), wspomina, że Khmuryi (Dubinsky) ma „kluczowy element”, który może być czarną skrzynką.

Nie jest jasne, co to był ten element, ale jasne jest, że Siergiej Dubinsky był kluczowym organizatorem w wysiłkach, aby znaleźć materiały związane z MH17 w miejscu katastrofy, z naciskiem, że ludzie z „Moskwy” chcą je zabezpieczyć, i że te przedmioty „nie wchodzą w czyjeś ręce.”

W dniu 13 maja 2015 r. Bellingcat opublikował raport na temat zaangażowania rosyjskiego Batalion Samochodowy 69 Brygady Logistyki (jednostka wojskowa 11385) i 147 Batalion Samochodowy wsparcia materialnego (jednostka wojskowa 83466) w transporcie pojazdów jednostkowych Buk 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa w konwoju, który 23 czerwca 2014 r. opuściła ulicę Marszałka Żukowa koło Kurska i dotarła do Millerowa 25 czerwca 2014 r. Konwój ten przetransportował wyrzutnię rakiet Buk o oznaczeniu jednostki 332, wcześniej znaną jako „Buk 3 ×2„. Bellingcat opublikował wiele raportów twierdzących, że ta wyrzutnia rakiet Buk zburzyła Malaysian Airlines Flight 17 (MH17) w dniu 17 lipca 2014.

Zdjęcia zamieszczone na rosyjskojęzycznej sieci społecznościowej Vkontakte (VK) przez żołnierzy-kierowców 2 i 147 Bataliony samochodowe pokazują ciężarówki i przyczepy z tymi samymi tablicami rejestracyjnymi co pojazdy, które brały udział w konwoju nakręconym i sfotografowanym między 23 a 25 czerwca 2014 r. Te zdjęcia pokazują również transport innych rodzajów sprzętu wojskowego do granicy rosyjsko-ukraińskiej, w tym, na przykład, w pobliżu Mityakinskaya w obwodzie rostowskim. Jeden żołnierz-kierowca o imieniu Dmitry Z. przesłał zdjęcie swojej ciężarówki i wyrzutni rakiet Buk 232 z 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa w dniu 24 czerwca 2014 r. Geolokalizacja tego zdjęcia pokazuje, że została podjęta w pobliżu Varvarovka na R185, drogi, że 23-25 czerwca 2014 buk konwój miał podjąć. Dodatkowe zdjęcia przesłane przez Dmitrija Z. pokazują innych możliwych kierowców konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r., jednym z nich prawdopodobnie był kierowca, który przetransportował Buk 332 z Marshala Żukowa do Millerovo.

Ostatnia część tego sprawozdania opisuje trasę i cel konwoju Buk w dniach 23–25 czerwca 2014 r., który przewoził pojazdy jednostkowe Buk Batalionu 53 Przeciwlotniczej Brygady Rakietowej, a także trasa i cel konwoju Buk w dniach 19-21 lipca 2014 r., który przewoził pojazdy jednostkowe Buk z 1 Batalion 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa. Pierwszy konwój został ostatnio nakręcony podczas wjazdu do Millerovo i prawdopodobnie był w drodze do tymczasowej bazy wojskowej w Millerowie, podczas gdy Buk 332 został później przetransportowany na granicę rosyjsko-ukraińską w pobliżu Doniecka w Rosji, a stamtąd na Ukrainę. Drugi konwój prawdopodobnie udał się dalej do obozu wojskowego na południowy zachód od trasy Kameńsk-Szachtinsky.

To nowe sprawozdanie koncentruje się na kierowcach ciężarówek konwoju Buk z czerwca i lipca 2014 r., a w szczególności na ciężarówkach, które przewoziły Buk 332. Samochód ciężarowy ma tablicę rejestracyjną „4267 AH 50”, a przyczepa ma tablicę rejestracyjną „XP 4679 50”. W sprawozdaniu opisano również dodatkowych potencjalnych kierowców ciężarówek, którzy mogli przewieźć Buk 332 z Millerowa do granicy rosyjsko-ukraińskiej. Bellingcat odkrył, że ciężarówki tej samej jednostki wojskowej (11385) i dodatkowa grupa kierowców były obecne w Millerovo około połowy lipca 2014 roku. We wrześniu 2014 r. kilka ciężarówek z jednostki 11385 znajdowało się w Millerowie, ponownie w towarzystwie innej grupy kierowców, chociaż niektórzy z nich również brali udział w poprzednich grupach kierowców. Oprócz tego odkrycia, również wcześniej nieodkryte filmy są szczegółowo tej samej ciężarówki i przyczepy, które transportowane Buk 332, nakręcony pod koniec lipca 2014 r., transport zbiornika, który był później widziany w obwodzie ługańskim na Ukrainie.

Wnioski

• 69 Brygada Logistyki (jednostka 11385) brała udział w transporcie pojazdów jednostkowych Buk do kilku obszarów wzdłuż granicy ukraino-rosyjskiej w dniach 23-25 czerwca i 19-21 lipca 2014 roku. Żołniercy-kierowcy 1 Batalion samochodowy tej jednostki (podjednostka 11385-2), znajdująca się w Kalininetach, był kierowcą ciężarówek w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 roku. W dniach 19-21 lipca 2014 r. w konwoju Buk uczestniczyła inna grupa żołnierzy-kierowców z tej samej podjednostki.
• Żołnierz-kierowca Dmitry Z. przetransportował wyrzutnię rakiet Buk 232 w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 roku. Sześciu innych żołnierzy-kierowców, widocznych na zdjęciach Dmitrija Z., zostało zidentyfikowanych, a także prawie na pewno brało udział w transporcie pojazdów jednostkowych Buk w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 roku.
• Kilka zdjęć grupowych zidentyfikowało dodatkowych żołnierzy-kierowców, którzy mogli być zaangażowani w transport pojazdów jednostkowych Buk w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r.
• W konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r., który przewoził Buk 332, nie można wywnioskować definitywnie kierowcy ciężarówki „4267 AH 50”. Kilku żołnierzy-kierowców przesłało zdjęcia, na których widoczna jest ciężarówka „4267 AH 50”, wśród nich jeden żołnierz-kierowca, który prawie na pewno był kierowcą w konwoju Buk 23-25 czerwca 2014.
• Nie można wysuwać żadnych wniosków co do tego, która ciężarówka przewoziła Buk 332 na granicę rosyjsko-ukraińską, najprawdopodobniej w nocy z 16 na 17 lipca 2014 r., ani o to, który kierowca był zaangażowany. Prawie wszyscy żołnierze-kierowcy, którzy brali udział w konwoju Buk w czerwcu 2014 r., oficjalnie zakończyli służbę wojskową pod koniec czerwca lub na początku lipca 2014 r., chociaż profile społecznościowe kilku żołnierzy-kierowców nie wyjaśniają, kiedy wrócili do domu po służbie wojskowej.
• W lipcu 2014 r. w obozie wojskowym we wschodnim Millerowie przebywała inna grupa żołnierzy-kierowców z jednostki 11385-2. Ta grupa kierowców, w przeciwieństwie do grupy kierowców konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r., brała udział w transporcie sprzętu wojskowego z Woroneża do Mityaskanskaya w dniu 19 czerwca 2014 r., przed ich przybyciem do Millerovo. Możliwe, że niektórzy z tych kierowców brali udział w konwoju Buk w dniach 19-21 lipca 2014 r., ponieważ kilku żołnierzy-kierowców tej grupy było kierowcami ciężarówek w konwoju Buk w lipcu 2014 r.
• Dwaj inni żołnierze-kierowcy jednostki 11385, którzy przybyli na lub tuż przed 11 lipca 2014 r. w tym samym obozie wojskowym we wschodnim Millerowie, przesłali zdjęcia między 12 a 20 lipca 2014 r. ciężarówek z jednostki 11385-2 zaparkowanych na południowym obszarze obozu wojskowego we wschodnim Millerowie. Dwie z tych ciężarówek znajdowały się w konwoju Buk w dniach 19-21 lipca 2014 roku. W dniach 23-25 czerwca 2014 r. w konwoju Buk znajdowały się dwie inne ciężarówki, w tym ciężarówka „4267 AH 50”, ciężarówka przewożąca Buk 332. Zdjęcie przesłane w dniu 20 lipca 2014 r. innej ciężarówki, która znajdowała się w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r. z licencją „3388 AY 50”, pokazuje zatartą wyrzutnię rakiet Buk, prawdopodobnie z 2 Batalion 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa.
• Żołnierze-kierowcy jednostki 11385, którzy byli w obozie wojskowym w lipcu 2014 r., prawdopodobnie znają tożsamość kierowcy ciężarówki, która przewoziła Buk 332 na granicę Ukrainy i Rosji, jako jedna z ciężarówek jednostki 11385, która była zaparkowana w obozie wojskowym we wschodnim Millerowie, była prawdopodobnie wykorzystywana do tego transportu.
• Filmy z konwoju wojskowego, który transportował czołgi w kierunku Rostowa nad Donem w dniu 28 lipca 2014 r., pokazują kilka ciężarówek i przyczep, które znajdowały się w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r. i/lub 19-21 lipca 2014 r. Ciężarówka „4267 AH 50”, ciężarówka, która przewoziła Buk 332 w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r., zaciąga w konwoju z dnia 28 lipca 2014 r. przyczepę z licencją „XP 4679 50”, podobnie jak w konwoju Buk w dniach 23-25 czerwca 2014 r. W przypadku, gdy inne ciężarówki, widoczne w konwoju z 28 lipca 2014 r., ciągnęły te same przyczepy, co w konwojach Buk w dniach 23-25 czerwca i 19-21 lipca 2014 r., odkryto już kilka tablic rejestracyjnych ciężarówek, które znajdowały się w konwojach Buk w czerwcu i lipcu 2014 r., które wcześniej były nieznane.
• Zdjęcia na profilu żołnierza-kierowcy jasno wynika, że był on kierowcą ciężarówki „4267 AH 50” w konwoju transportowym wojskowym z 28 lipca 2014 roku.
• We wrześniu 2014 r. ciężarówki z jednostki 11385 były ponownie obecne w tym samym miejscu w południowej części obozu wojskowego we wschodnim Millerovo, wśród tych pojazdów jest ponownie ciężarówka „4267 AH 50”.
• W październiku i listopadzie 2014 r. kilka ciężarówek z jednostki 11385, które znajdowały się w konwojach Buk w czerwcu i lipcu 2014 r., zostało sfotografowanych w bazie wojskowej 2^Nd Batalion Samochodowy (podjednostka 11385-3) 69 Brygady Logistyki Jednostkowej. Wśród tych pojazdów jest ponownie ciężarówka „4267 AH 50”.

Nazwiska żołnierzy-kierowców w raporcie zostały zmienione na pseudonimy w celu ochrony ich tożsamości, a wszystkie twarze żołnierzy-kierowców na zdjęciach zostały zamazane z tego samego powodu. Nazwisko Dmitrija Z. nie uległo zmianie, ponieważ został już opisany w naszym raporcie z 2015 r. o zaangażowaniu 69 Oddzielna Brygada Logistyczna w transporcie sprzętu wojskowego na granicę rosyjsko-ukraińską oraz konwoje Buk z czerwca i lipca 2014 roku.

Od 17 lipca 2014 zestrzelenie Malaysian Airlines Flight 17 (MH17), Bellingcat opublikował wiele artykułów dotyczących przeciwlotniczej wyrzutni rakiet, które zestrzelił samolot pasażerski-Buk 332, z Rosji 53 Brygady Rakiet przeciwlotniczych. Ta wyrzutnia rakiet Buk (TELAR) została wcześniej nazwana „Buk 3 × 2” ze względu na zasłoniętą środkową cyfrę, ale po raporcie z 3 maja 2016r. ustaliliśmy, że środkowa cyfra była pierwotnie „3”, dzięki czemu tożsamość tego Buka była jasna. W sprawozdaniu tym zidentyfikowano wiele szczegółów, które pozwoliły nam zidentyfikować Buk 332, wykorzystując materiały już w 2009 roku i opierając się w dużej mierze na zdjęciach i filmach przedstawiających Buk 332 w konwoju z czerwca 2014 r., który podróżował z pobliżu bazy wyrzutni rakiet w Kursku do Millerovo, w pobliżu granicy rosyjsko-ukraińskiej. Szczegóły te obejmują kształt bocznej spódnicy, puste koło między szprychami po prawej stronie, wgniecenie w lewym panelu przednim, układ i połączenia kabli elektrycznych, czcionkę i szerszy odstęp od cyfr oznaczenia jednostki, plamy oleju i sadzy oraz białe ślady transportowe na obu bocznych listwach. Biały znak grawitacyjny (wyglądający jak krzyżyk) i znak transportowy po lewej stronie pojazdu nie były unikalne dla tego pojazdu w konwoju, ale były wyraźnie widoczne na Buk 332 zarówno w konwoju czerwca 2014 w Rosji, jak i w lipcu 17 i 18 zdjęć i filmów podczas pobytu we wschodniej Ukrainie. Jednak podczas gdy zdjęcia Buk 332 zamieszczono na profilach w mediach społecznościowych żołnierzy 53^Rd Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa pokazała biały znak grawitacyjny, nie pokazywała białych znaków transportowych z boku pojazdu i bocznych listew.

Po wskazówka od użytkownika Twitter @Sl0zhny, Bellingcat był w stanie znaleźć „brakujące ogniwo” zdjęcie, które pokazuje te białe oznaczenia transportu na Buk 332 przed konwoju czerwca 2014. Zdjęcie zrobione przez rosyjskiego mechanika, prawdopodobnie wiosną 2013 roku, pokazuje Buk 332 z tymi samymi białymi oznaczeniami transportowymi, które znajdowały się na Buku, podczas gdy na Ukrainie krótko przed i po zestrzeleniu MH17. To zdjęcie jest ostatnim odkrytym obrazem Buk 332, przedstawiającym jego niezasłonięte oznaczenia jednostki i oznaczenia transportowe, przed konwojem z czerwca 2014 r., kiedy namalowano środkową cyfrę oznaczenia jednostki.

Białe cyfry, znak grawitacyjny i znaki transportowe na tym zdjęciu znajdują się w tym samym miejscu, co na zdjęciach i filmach Buk 332, gdy był w Rosji w czerwcu 2014 r. i na Ukrainie w lipcu 2014 r.

Ta wyrzutnia rakiet Buk została zidentyfikowana jako Buk 332 z 53 Przeciwlotnicza Brygada Rakietowa (jednostka wojskowa 32406) ze względu na te wspólne cechy. Zdjęcie mechanika zostało zrobione na podwórzu pojazdów tej brygady, jak możemy ustalić za pomocą innej fotografii z tego samego obszaru, przesłanej przez kadetów w sierpniu 2014 roku. To zdjęcie pokazuje ten sam różowy kolor krug pojemnik rakietowy, widoczne na mechanika Buk 332 zdjęcie. Fotografia jest zlokalizowana na podwórku pojazdu 53 Brygady przy ulicy Marszałka Żukova, w pobliżu Kurska w Rosji, co jest poprawne po odniesieniu funkcji na zdjęciu z obrazów satelitarnych.

Początkowo odkryty album fotograficzny mechanika został przesłany w lutym 2015 roku, ale nie podaje nazwy mechanika ani informacji o tym, kiedy i gdzie zostały zrobione zdjęcia. Dziennikarka RBC Inna Sidorkova mogła skontaktować się z osobą, która była zaangażowana w fotografię. Ta osoba potwierdziła, że mechanik był na tym zdjęciu z Buk 332, i że przypomnieli, że mechanik był w Kursku w 2013 roku. Na pytanie dziennikarza RBC, czy mogło to być w 2014 roku, odpowiedzieli, że „to możliwe”. Oprócz fotografii Buk 332, album pokazuje zdjęcia transloadera S-300 9A85, spółki celowej (ewentualnie 9S52 Polyana-D4) i innej wyrzutni rakiet Buk-M1.

Bellingcat zdołał zidentyfikować mechanika i zlokalizował kilka swoich profili w mediach społecznościowych. Jeden z tych profili w mediach społecznościowych pokazuje zdjęcie Buk 332, a inny profil w mediach społecznościowych pokazuje dwa zdjęcia, które również są widoczne w jego albumie z 2015 roku. 31 marca 2013 r. zdjęcia, z których jedna przedstawiająca kolejną wyrzutnię rakiet Buk, a druga jako spółki celowe, zostały przesłane. Na trzecim zdjęciu widać wyrzutnię rakiet S-300 9A83, przesłaną 20 czerwca 2013 roku. Inne fotografie przed 31 marca 2013 r. lub po 20 czerwca 2013 r. nie pokazują jego pracy jako mechanika sprzętu wojskowego.

Te fotografie, w tym obraz Buk 332, zostały najprawdopodobniej wykonane mniej więcej w tym samym czasie wiosną i wczesnym latem 2013 roku. Z tych zdjęć wszystkich jest w tym samym albumie 2015, niezasłonięty numer oznaczenia jednostki, a informacje otrzymane przez dziennikarza RBC Inna Sidorkova, jest oczywiste, że zdjęcie zostało prawie na pewno zrobione w 2013 roku, ale istnieje możliwość, że została podjęta wiosną 2014.

Ukraiński Buk Footage z 16 lipca 2014 Geolocated – Bellingcat

16 lipca 2014 roku sieć telewizyjna ukraińskiego Ministerstwa Obrony wyemitowała program o sytuacji militarnej na Ukrainie z podpisem \”Funkcjonariusze ukraińskich sił zbrojnych patrolują obszar strefy ATO\”. W części tego filmu pokazano dwie wyrzutnie rakiet Buk, radar zaspy śnieżnej Buk i radar ST-68U Tin Shield.

Góra: wyrzutnia rakiet Buk (przed ciężarówką) i radar zaspy śnieżnej Buk (po prawej stronie częściowo widoczny) Na dole: wyrzutnia rakiet Buk (po lewej) i radar ST-68 Tin Shield (po prawej)

Inny film,wyemitowany przez tę samą sieć telewizyjną i przesłany 5 lipca 2014 r., również pokazuje bazę wojskową, w tym wyrzutnię rakiet Buk o numerze 332 i ładowarkę rakietową Buk o numerze 323. Żaden z filmów nie określa lokalizacji, ale porównanie tych filmów jasno pokazuje, że znajdują się one w tej samej bazie.

Jeepy UAZ w bazie, sfilmowane 5 lipca 2014 roku

Ładowarka rakietowa Buk (w środku) i wyrzutnia rakiet Buk (po prawej)

Porównanie dwóch zrzutów ekranu z bazy jasno pokazuje, że filmy są filmowane w tej samej bazie wojskowej

Niepewność co do lokalizacji filmu z 16 lipca 2014 r., pokazującego operacyjnego Buka w materiale opublikowanym dzień przed zestrzeli MH17, doprowadziła do szerokiego zakresu oskarżeń i teorii spiskowych. Różne rosyjskie serwisy informacyjne, w tym finansowana przez Kreml RT i finansowana przez Ministerstwo Obrony TELEWIZJA Zwiezda,zwróciły szczególną uwagę na ten segment telewizyjny i obecność ukraińskiego systemu Buk. Holenderski dziennikarz Rudy Bouma z \”Nieuwsuur\” skontaktował się z ukraińskim wojskiem w sprawie lokalizacji materiału, później tweetując, że ukraińskie wojsko poinformowało, że Buks stacjonują w Kramatorsku. Prawdopodobnie odnosiły się one do lotniska w Kramatorsku,gdzie przez całe lato 2014 roku rozmieszczono liczne wyrzutnie rakiet Buk i jednostki radarowe.

Jednak wideo nie zostało nakręcone w Kramatorsku, ale zamiast tego w ukraińskiej bazie wojskowej \”Luna\” w pobliżu wsi Dowhenke, położonejw obwodzie charkowskim na południe od Izyum.

Geolokalizacja

Najnowsze zdjęcie satelitarne wioski pochodzi z maja 2014 r., Co utrudnia geolokalizację Buk w filmie z 16 lipca. Zdjęcia satelitarne Yandex lokalizacji pokazują początki obozu wojskowego. Dostępnych jest jednak wiele filmów z obozu, w tym koncert dla żołnierzy i przejazd do i przez obóz. Niektóre punkty orientacyjne w filmach z 5 i 16 lipca są widoczne na zdjęciach satelitarnych, ale bardziej rozstrzygające dopasowania znajdują się w tych filmach na poziomie gruntu.

Trzy filmy nakręcone w czerwcu 2014 roku z występów koncertowych w obozie wojskowym \”Luna\” w Dovhenke ujawniają ten sam krajobraz, który widać w filmie z 16 lipca 2014 roku:

Dalsze porównania między dwoma lipcowymi filmami przedstawiającymi Buks i czerwcowymi filmami pokazującymi koncerty ujawniają dodatkowe dopasowania w krajobrazie i strukturach.

Porównanie filmów z 5 i 16 lipca 2014 r. (na górze) oraz filmów z występów muzycznych z 22 i 25 czerwca 2014 r. (na dole)

Badanie krajobrazów w tych filmach pozwala nam dokładnie określić lokalizacje, w których nakręcono filmy z 5 i 16 lipca. Oba te filmy, które przedstawiają ukraińskie wyrzutnie rakiet Buk, zostały nakręcone na zachód od obozu ATO:

Pomarańczowy: wideo z 16 lipca, ujęcie wyrzutni rakiet Buk z polem w tle Zielony: wideo z 16 lipca, pierwsze ujęcie wyrzutni rakiet Buk w obozie Niebieski: wideo z 5 lipca, pierwsze ujęcie jeepami

Kramatorsk

Dalsze dochodzenie pokazuje, że sprzęt wojskowy został przetransportowany z lotniska w Kramatorsku do bazy ATO w pobliżu wsi Dovhenke,gdzie nakręcono filmy z 5 i 16 lipca. Jednak wkrótce po nakręceniu filmów znaczna część sprzętu – w tym jednostki Buk – została zwrócona na lotnisko w Kramatorsku. Nie cały sprzęt zwrócony do Kramatorska pochodził z obozu Dovhenke, ale niektóre jednostki Buk tak.

Góra: 12 lipca, lotnisko
Kramatorsk Dół: 23 lipca, lotnisko Kramatorsk

Jednostki radarowe i wyrzutnie rakiet Buk na lotnisku w Kramatorsku 23 lipca 2014 r.

Zdjęcia lotniska w Kramatorsku z 17 sierpnia 2014 r. pokazują wyrzutnię rakiet Buk o numerze 312 i radar zaspy śnieżnej Buk, jak wcześniej opisano w artykule Bellingcat. Wyrzutnia rakiet Buk 312, a także wszystkie inne pojazdy jednostki³ Batalionu Buk, zostały przetransportowane w marcu 2014 roku z bazy 156 pułku rakiet przeciwlotniczych pod Ługańskem. Kilka artykułów prasowych i filmów udokumentowało ten transport. Zdjęcie lotniska w Kramatorsku, zrobione 28 lipca 2014 r. lub wcześniej zgodnie z opisem zdjęcia, zostało przesłane na blog, który pokazuje kilka zdjęć ukraińskich Buków i innego sprzętu wojskowego. To zdjęcie pokazuje ten sam system radarowy, który został rozmieszczony w filmie z 16 lipca; jednak zdjęcie i wideo zostały nakręcone w różnych miejscach.

Porównanie wideo z 16 lipca ze zdjęciem tego samego systemu radarowego na lotnisku w Kramatorsku, 28 lipca 2014 r.

Podobne oznaczenia na radarze. Kolory wyglądają inaczej ze względu na oświetlenie.

Konkluzja

Materiał filmowy z filmów z 5 i 16 lipca 2014 r. został nakręcony w tym samym miejscu: ukraiński obóz wojskowy na południe od Dovhenke, w pobliżu Izyum, około 130 kilometrów na północny zachód od miejsca katastrofy MH17, a nawet dalej od wszelkich możliwych miejsc startu, według Holenderskiej Rady Bezpieczeństwa i Almaz-Antey. Niektóre – jeśli nie wszystkie – wyrzutnie rakiet Buk i jednostki radarowe w tym materiale wideo wróciły na lotnisko w Kramatorsku w połowie lipca. Nie ma powodu, aby sądzić, że te wyrzutnie rakiet Buk są w jakikolwiek sposób związane ze zestrzeleniem MH17.

20 grudnia 2017 r. Autor Aric Toler

Dzisiaj, 20 grudnia, Komisja Wywiadu i Bezpieczeństwa Brytyjskiego Parlamentu opublikowała swoje 122-stronicowe sprawozdanie roczne.Sprawozdanie to obejmuje szeroki zakres tematów, w tym bezpieczeństwo cybernetyczne, status stosunków międzynarodowych Zjednoczonego Królestwa, zagrożenie ze strony zagranicznych bojowników itd. Jednak jeden niemal niepotwierdzony szczegół rosyjskich celów i działań przeciwko Wielkiej Brytanii i sprzymierzonych interesów sekcji stanowi kluczowy fakt w wartościach bezwzględnych: rosyjskie wojsko ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za zestrzelenie Malaysian Airlines Flight 17 (MH17).Na stronie 52 raportu, omawiając rosyjskie działania dezinformacyjne, brytyjskie tajne służby wywiadowcze (SIS) źródła opisane, jak „wiemy ponad wszelką wątpliwość, że rosyjskie wojsko dostarczone, a następnie odzyskane wyrzutni rakiet” po „zestrzelenie MH-17.”Zachodnie rządy i prowadzone przez Holendrów śledztwo w sprawie tragedii, Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy (JIT), niechętnie nazywają rosyjskie wojsko stroną odpowiedzialną za dostarczenie broni do zabójstwa do zestrzelenia, a jeszcze bardziej niechętnie nazywają rosyjskie wojsko aktorami, którzy dokonali zestrzelenia. Chociaż ten ostatni problem jest zrozumiały, ponieważ nadal nie ma bezpośrednich dowodów na umieszczenie konkretnych aktywnych rosyjskich żołnierzy z Buk w momencie zestrzelenia, nie ma powodu, aby unikać nazywania rosyjskiego wojska jako winnego w dostarczaniu i pobieraniu wyrzutni rakiet Buk

Powszechnie uznaje się przez oficjalne organy, że Buk, który zestrzelił MH17 pochodzi z Rosji i został tam zwrócony po zestrzeleniu, ale język opisujący te wydarzenia został celowo zaciemniony, aby uniknąć bezpośredniego oskarżenia w rosyjskim wojsku. Na przykład w oświadczeniu prasowym Departamentu Stanu USA w trzecią rocznicę tragedii wspomniano, że Buk został przywieziony „z Rosji” i zwolniony przez „siły dowodzone przez Rosję”, ale uniknął bezpośrednich oskarżeń rosyjskich wojskowych.

Powściągliwość w bezpośrednim nazywaniu rosyjskiego wojska jest wyraźnie widoczna na konferencji prasowej JIT z 28 września 2016 r., na której śledczy zrobili wszystko, co w ich mocy, aby uniknąć bezpośredniego nazywania podmiotów, które ułatwiły przeniesienie Buk 332 przez granicę ukraińską. Na przykład w jednym z odcinków konferencji prasowejBuk jest opisywany jako przejście z Federacji Rosyjskiej na Ukrainę, z mapą rozliczeń pokazującą przejście graniczne w pobliżu Doniecka (Rosja).

Później JIT pokazał szereg przechwyconych rozmów telefonicznych od rana po upadku. Niektórzy ludzie w tych rozmowach są niezidentyfikowane, ale przynajmniej jeden jest rosyjski Siergiej Dubinsky, który pracował jako szef wywiadu Igor „Strelkov” Girkin w tzw Donieckiej Republiki Ludowej (DNR). W rozmowach Dubinsky i inni opisują, jak Buk został przetransportowany z powrotem do Rosji i pozostawiony z niektórymi „facetami” (парни).

Postępając zgodnie z oświadczeniem w raporcie brytyjskiego wywiadu, możemy potwierdzić, że ci „faceci”, którzy odzyskali Buk po przekroczeniu granicy, byli rzeczywiście rosyjskimi żołnierzami.

Poprzednie badania Bellingcat

Od końca 2014r. Bellingcat opublikował serię szczegółowych raportów przedstawiających dokładnie, która rosyjska jednostka wojskowa (53 Brygada Przeciwlotnicza, z siedzibą w Kursku w Rosji) dostarczyła Buk 332, wyrzutnię rakiet Buk-M1, która zestrzeliła samolot pasażerski, wraz z potencjalnymi podejrzanymi i świadkami z tej jednostki wojskowej, którzy albo uczestniczyli w transferze / użyciu wyrzutni rakiet, albo mają bezpośrednią wiedzę na ten temat. Dodatkowo opublikowaliśmy raporty na temat rosyjskich żołnierzy-kierowców, którzy brali udział w transporcie ewentualnej broni morderstwa MH17 przez Rosję w kierunku granicy z Ukrainą, wraz z dwoma konkretnymi rosyjskimi podejrzanymi – z których jeden jest pułkownikiem generalnym rosyjskich sił zbrojnych – którzy byli kluczowymi podmiotami w nabywaniu i przekazywaniu Buk 332.

8 grudnia 2017 r.

Przez Bellingcat Investigation Team

Русская версия этого расследования опубликована изданием The Insider.Wraz z The Insider, McClatchy DC Bureau był partnerem śledczym. Przeczytaj ich artykuł tutaj.We wspólnym dochodzeniu prowadzonym przez The Insider i Bellingcat wykorzystano badania open source, dziennikarstwo śledcze i analizę głosu kryminalistycznego w celu ustalenia tożsamości „Delfina”, kluczowej postaci poszukiwanej przez Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy (JIT), prowadzonego przez Holendrów śledztwa w sprawie zestrzelenia lotu Malaysian Airlines 17 (MH17). Dochodzenie zidentyfikowało, z dużą pewnością, Delfina jako pułkownika generalnego Nikołaja Fiorowicza Tkaczewa, obecnie pełniącego funkcję Głównego Inspektora Centralnego Okręgu Wojskowego Federacji Rosyjskiej.

W dniu 28 września 2016 r. kierowany przez Holendrów Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy (JIT), śledztwo w sprawie zestrzelenia samolotu Malaysian Airlines Flight 17 (MH17), opublikował apel do świadków dotyczących dwóch kluczowych osób w zestrzeleniu samolotu: „Delfin” i „Orion”, z imieniem i patroniką (odpowiednio) Nikołaja Fiojowicza i Andrieja Iwanowicza. W swoim wezwaniu do świadków, JIT opublikował również szereg przechwyconych rozmów telefonicznych między tymi dwiema osobami, gdzie zwracają się do siebie przez ich imiona i patronymic (zapis rozmów można znaleźć w języku angielskim i rosyjskim).

Istnieje wiele szczegółów dotyczących Delfin i Orion, które są niejasne, w tym ich dokładną rolę w zestrzeleniu MH17, ale fakt, że JIT specjalnie zwrócił się o informacje na ich temat oznacza, jak są one kluczowe osoby zainteresowane w śledztwie w sprawie tragedii. Teraz, ponad rok po wezwaniu świadków przez JIT, długotrwałe dochodzenie, które łączy badania open source, dziennikarstwo śledcze i dwie niezależne analizy kryminalistyczne, ustaliło tożsamość Delfina: pułkownik generalny Nikołaj Fiojowicz Tkaczew, obecnie pełniący funkcję Głównego Inspektora Centralnego Okręgu Wojskowego Federacji Rosyjskiej.

Insider rozmawiał z pułkownikiem generałem Tkaczewem bezpośrednio przed publikacją tego raportu. Zaprzeczył, że był na Ukrainie w 2014 roku, a nawet podróżował poza Gokaterynburg od 2012 roku.

Analiza głosu kryminalistycznego

Po stwierdzeniu, że pułkownik generał Tkachev był zdecydowanie najbardziej prawdopodobnym kandydatem na Delfina (zobacz kolejne sekcje tego dochodzenia, aby uzyskać szczegółowy podział tego ustalenia), Bellingcat i The Insider poszukiwali próbek głosu Tkaczewa wśród materiałów open source. Jedyną publicznie dostępną próbką głosową była krótka wypowiedź podczas ceremonii w 2017 roku w Szkole Wojskowej Syaterinburg Suvorov, dostępna za pośrednictwem dwóch filmów.

Jednak znacznie dłuższa próbka głosu Tkaczewa była potrzebna, aby odsyłać go od głosu Delfina w wezwaniu JIT do świadków. W celu uzyskania tego dźwięku, Insider przeprowadził dwie rozmowy telefoniczne z pułkownikiem generałem Tkachev pod przykrywką pisania historii na Jekaterynburg Suvorov Szkoły Wojskowej, gdzie Tkachev służy jako przewodniczący nowo utworzonej Rady Powierniczej dla szkoły (archiwum). Poniżej możesz posłuchać trzech ścieżek dźwiękowych, które zostały przycięte, aby wyizolować tylko głos Tkacheva/ Delfina: wezwanie JIT do świadków i dwa połączenia między Tkachevem a The Insider.

Bellingcat i The Insider skontaktowali się z dwiema organizacjami w celu przeprowadzenia analizy głosu kryminalistycznego: National Center for Media Forensics na Uniwersytecie Kolorado w Denver (UC Denver) i Centrum Kryminalistycznym Litwy (FSCL). Obie organizacje działały i wyciągały wnioski niezależnie od siebie.

Analiza UC Denver

National Center for Media Forensics na Uniwersytecie Kolorado w Denver przeprowadziło porównanie prelegentów kryminalistycznych na podstawie analizy LR (standardu branżowego). W teście wykorzystali pakiet oprogramowania BATVOX firmy AGNITIO/NUANCE. W analizie porównano charakterystykę głosu i fonme dwóch zestawów próbek: próbka A obejmowała pięć segmentów konwersacji opublikowanych przez JIT we wrześniu 2016 r., a próbka B obejmowała dwie rozmowy przeprowadzone przez The Insider w trakcie wywiadów z pułkownikiem generałem Tkaczewem w październiku i listopadzie 2017 r.

Porównanie głośników wygenerowało współczynnik prawdopodobieństwa (LR) 428.

Wniosek z University of Colorado Denver prelegenta porównanie testu podsumowano w następujący sposób:

„Jest 428 [razy] bardziej prawdopodobne, że głośnik Delfin jest taki sam jak głośnik w ‚call_13-11-46_OUT_8912256****.aac’ [uwaga: nazwa pliku pierwszego połączenia między Insider i Nikołaj Tkaczew. Ostatnie cyfry zostały ocenzurowane, ponieważ są to numery telefonów płk generała Tkaczewa], niż mówca Delfin jest jakimkolwiek innym mówcą. Analiza potwierdza hipotezę, że mówca Delfin jest taki sam jak mówca w „call_13-11-46_OUT_8912256****.aac”.

Wartość 428 jest odniesieniem do wskaźnika prawdopodobieństwa dopasowania dwóch głosów, zapewniając to, co Europejska Sieć Instytutów Kryminalistycznych nazwałaby „umiarkowanie silnym poparciem” dla hipotezy, że Delfin i Tkachev są tą samą osobą stojącą za połączeniami.

W kategoriach rzeczywistych oznacza to, że jest 428 razy bardziej prawdopodobne, że głos z próbki A (Delfin) pasuje do głosu z próbki B (Tkachev), niż to, że pasuje do dowolnej losowo wybranej osoby z wszechświata odniesienia. W tym przypadku populacja referencyjna jest zdefiniowana jako „rosyjsko-męskich mówców” i opiera się na reprezentatywnej grupie 42 różnych mówców (w stosunku do minimalnej zalecanej próbki 30 różnych mówców na grupę).

Przed przeprowadzeniem porównania, system UC-Denver został skalibrowany przy użyciu próbek ze 100 różnych rosyjskich mówców nagranych w normalnym stylu konwersacyjnym w różnych warunkach jakości i hałasu, wszystkie z współczynnikiem sygnału do szumu (SNR) większym niż 15 dB i między 30 sekundami a 2 minutami mowy netto. Podczas takiej kalibracji uzyskano dwa środki: po pierwsze, LR inter-variability (tj. stosunek prawdopodobieństwa, że dwa losowe głosy w tej grupie referencyjnej 100 należą do tego samego mówcy), a po drugie, LR wewnątrzwrozwojowa (tj. obliczony stosunek prawdopodobieństwa, że wszystkie dwa głosy w rzeczywistości należą do tego samego głośnika, są takie same). Inter-zmienność wynik LR był 78, podczas gdy wewnątrz zmienności wynik LR był 181.

To na tle tego ostatniego wyniku LR (181), mówi dr Catalin Grigoras, dyrektor w National Center for Media Forensics, że wynik 428 powinny być oceniane.

Dla porównania, segmenty głosowe z próbki B (Tkachev) zostały również przetestowane na wszystkich męskich głośnikach we wszystkich innych przechwyconych rozmowach telefonicznych opublikowanych przez Ukraińską Służbę Bezpieczeństwa (SBU) w latach 2014-2016. W tych badaniach referencyjnych głos Tkaczewa nie uzyskał LR wyższego niż 1 (tj. bez znaczenia statystycznego) z żadną próbką z wyjątkiem próbki Delfina. Jako test odniesienia, co ostateczne negatywne wyniki byłyby w analizie UC-Denver z BATVOX, test został przeprowadzony porównując głos Tkacheva i głos wywiadu Insidera, produkując LR 0,2043.

Dr Grigoras stwierdził, że LR z testu BATVOX musi być oceniana w korelacji z innymi dowodami zebranymi w sprawie, co może jeszcze bardziej zwiększyć jego znaczenie. Na podstawie LR 428, dr Grigoras przykładem tego z koncepcją, że gdyby było 428 potencjalnych losowo podniósł podejrzanych, podobny mecz odbędzie się tylko raz. Jeśli jednak populacja podejrzanego jest dalej ograniczona, powiedzmy tylko rosyjskim mężczyznom w wieku powyżej 50 lat, posiadającym wysoką rangę wojskową i posiadającym imię i patronimiczne „Nikołaj Fiojowicz”, skuteczna ogólna LR oceniana przez śledczych powinna gwałtownie wzrosnąć.

Dr Grigoras dodał, że zawsze zaleca się skorelowanie jednego dowodu (w tym przypadku wyników automatycznego rozpoznawania głośników) z inną analizą kryminalistyczną (np. fonetyką, odciskami palców, DNA itp.) lub dowodami (np. składami głosowymi, świadkami, GPS itp.).

Zapis analizy UC Denver dostarczone przez National Center for Media Forensics można uzyskać tutaj. Pełny raport kryminalistyczny zostanie wysłany do jit pod przewodnictwem Holendrów.

Analiza FSCL

Litewskie Centrum Kryminalistyczne przeprowadziło analizę każdego połączenia indywidualnie, aby dopasować je do dwóch rozmów przeprowadzonych przez The Insider. Analiza została przeprowadzona przez, jak opisano przez FSCL:

„Kierownik [dr Bernardas Šalna] z fonoskopowego wydziału badań kryminalistycznych, z fachową kwalifikacją w zakresie „mowy, głosu i dźwięku oraz ich narzędzi rejestrujących dochodzenia karnego”, a także 25 lat doświadczenia w badaniu kryminalistycznym; oraz Žavinta Pikutienė i Elena Šalnaitė – starsi eksperci departamentu z wyższym wykształceniem z fizyki, wiedzą fachową w zakresie „mowy, głosu i dźwięku oraz ich narzędzi rejestrujących” z odpowiednio 23 i 20-letnim doświadczeniem.”

Zespół „porównał mowę i głos osobliwości osób X [uwaga: Delfin w przechwyconych rozmowach telefonicznych] i Y [uwaga: płk generał Tkachev w jego dwóch rozmowach z The Insider].” Głos Delfina został uznany za bardzo prawdopodobny mecz w drugim i czwartym meczu oraz prawdopodobny mecz w pierwszym i piątym meczu. W trzecim dziele między Orionem a niezidentyfikowanym rozmówcą analitycy FSCL ustalili, że jest wysoce prawdopodobne, że Tkaczew nie był niezidentyfikowanym rozmówcą, o którym wiadomo, że nie jest Delfinem.

W przypadku pierwszego połączenia, od początku wezwania świadków wideo do 0:48, FSCL określiła następujące kwestie:

Jest prawdopodobne, że w nagraniu MH17 – Wezwanie świadków (v2).aac od 0s do 48s, uczestnik nagranej rozmowy telefonicznej (w transkrypcji Аудиофайл [audiofile] 1 oznaczone jako C) jest tą samą osobą Y, których przykłady głosu i mowy zostały podane w nagraniach call_11-25-36_OUT_8912256****.aac [uwaga: pierwsze połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider] i call_13-11-46_OUT_8912256****.aac [uwaga: drugie połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider].

Poniższa grafika została uwzględniona w raporcie FSCL, aby zademonstrować spektrum amplitudy w głosach Delfina (niebieskiego) w pierwszym wywołaniu i Tkaczewie (zielony).

W przypadku drugiego połączenia, w zaproszeniu do świadków wideo od 0:48 do 2:04, FSCL określiła, co następuje:

Jest wysoce prawdopodobne, że w nagraniu MH17 – Call for witnesses (v2).aac między 48s i 2min 4s, uczestnik nagranej rozmowy telefonicznej (w transkrypcji Аудиофайл [audiofile] 2 oznaczone jako B) jest tą samą osobą Y, których przykłady głosu i mowy zostały podane w nagraniach call_11-25-36_OUT_8912256****.aac [uwaga: pierwsze połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider] i call_13-11-46_OUT_8912256****.aac [uwaga: drugie połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider].

Poniższa grafika została uwzględniona w raporcie FSCL, aby zademonstrować spektrum amplitudy w głosach Delfina (niebieskiego) w drugim wywołaniu i Tkaczewie (zielony).

W przypadku trzeciego połączenia, w zaproszeniu do świadków wideo od 2:04 do 3:06, FSCL określiła, co następuje:

Jest wysoce prawdopodobne, że w nagraniu MH17 – Call for witnesses (v2).aac między 2min 4s i 3 min 6s uczestnikiem nagranej rozmowy telefonicznej (w transkrypcji Аудиофайл [audiofile] 3 oznaczone jako A) nie jest osoba Y, których przykłady głosu i mowy zostały podane w nagraniach call_11-25-36_OUT_8912256****.aac [uwaga: pierwsze połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider] i call_13-11-46_OUT_8912256****.aac [uwaga: drugie połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider].

Poniższa grafika została uwzględniona w raporcie FSCL, aby zademonstrować spektrum amplitudy w głosach niezidentyfikowanego rozmówcy Oriona (niebieskiego) w drugim wywołaniu i Tkachev (zielony).

W przypadku czwartego połączenia, w zaproszeniu do wideo świadków od 3:06 do 3:46, FSCL określiła, co następuje:

Jest wysoce prawdopodobne, że w nagraniu MH17 – Call for witnesses (v2).aac między 3min 6s i 3 min 46s i w nagraniu sygnału-2017-11-23-133239.wav uczestnikiem nagranej rozmowy telefonicznej (w stenogramie Аудиофайл [audiofile] 4 oznaczone jako B) jest ta sama osoba Y, których przykłady głosu i mowy zostały podane w nagraniach call_11-25-36_OUT_8912256****.aac [uwaga: pierwsze połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider] i call_13-11-46_OUT_8912256****.aac [uwaga: drugie połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider].

Poniższa grafika została uwzględniona w raporcie FSCL, aby zademonstrować spektrum amplitudy w głosach Delfina (niebieskiego) w czwartym wywołaniu i Tkaczewie (zielony).

W piątym zaproszeniu, w zaproszeniu do świadków wideo od 3:46 do 5:57, FSCL określiła, co następuje:

Jest prawdopodobne, że w nagraniu MH17 – Call for witnesses (v2).aac między 3min 46s i 5min 5,57s, uczestnikiem nagranej rozmowy telefonicznej (w transkrypcji Аудиофайл [audiofile] 5 oznaczone jako B) jest ta sama osoba Y, których przykłady głosu i mowy zostały podane w nagraniach call_11-25-36_OUT_8912256****.aac [uwaga: pierwsze połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider] i call_13-11-46_OUT_8912256****.aac [uwaga: drugie połączenie przeprowadzone między Tkachev i Insider].

Poniższa grafika została uwzględniona w raporcie FSCL, aby zademonstrować spektrum amplitudy w głosach Delfina (niebieskiego) w piątym wywołaniu i Tkaczewie (zielony).

Pełny raport FSCL ma zostać opublikowany w przyszłym tygodniu. Pełny raport kryminalistyczny zostanie wysłany do jit pod przewodnictwem Holendrów.

Jednak w pierwszym z pięciu przechwyconych połączeń opublikowanych przez JIT dochodzi do nietypowego nieporozumienia: rozmówca Delfina misaddresses go jako „Fedor Nikolaevich”, odwrócenie jego imię i patronimiczne. Pozornie instynktownie i tersely, Delfin poprawia go, sugerując, że jest prawdopodobne, jego prawdziwe imię i patronymic. Dodatkowo, w każdym z połączeń z Delfinem, istnieje spójny kontekst Delfin jest przełożonym dowódcy, jak każdy rozmówca odnosi się do Delfin w uprzejmy rosyjskiej liczby mnogiej(vy),podczas gdy Delfin odnosi się do nich w pojedynczej(ty) formie. Poniżej, rosyjski zapis (dostarczone przez JIT) pokazuje tę wymianę między Delfin i Orion, wraz z tłumaczeniem na język angielski [uwaga: Tłumaczenie JIT na angielski brakuje pewnych kluczowych niuansów, takich jak błędne tłumaczenie Fedor Nikloaevich – Nikolai Fedorovich mix-up].

C (Nikołaj Fisorowicz, Delfin): Witam?

B (Andriej Iwanowicz, Orion): Tak, dzień dobry!

C: Andriej Iwaniec?

B:Witam, Fedor Nikołajewicz!

C:To Nikołaj Fiojowicz. Pozdrowienia [using ty].

B: Nikołaj Fiojowicz, tak… dobrze cię usłyszeć [vy].

C:No, tak? Jak tam są? Czy[ty] jesteś gotowy na spotkanie [niesłyszalne]?

B:A ty[vy], przygotowujesz się do tego, by tu przyjechać?

Podczas innych rozmów z Delfinem, jego prześciwienie jego rozmówców można usłyszeć w jego tonie i sposobie mówienia, wraz z markerami gramatycznymi. Co więcej, wiemy, że nie znał on geograficznych okoliczności obecnych bitew. W pewnym momencie rozmowy Orion musi poprawić założenie geograficzne, które Delfin zrobił w związku z lotniskiem (prawdopodobnie na lotnisku w Ługańsku, które w połowie lipca 2014 roku było ciężkie).

C (Andriej Iwanowicz, Orion):Tak, Nikołaj Fisorowicz.

B (Nikołaj Fiojowicz, Delfin):Tak więc konwój został potwierdzony. Skąd może pochodzić konwój?

C:Nie wiem, skąd to się ma. Może z zachodu?

B:Tak jakoś z zachodu. Z zachodu. Pieprzony kilometr i pół od lotniska.

C: Z lotniska?

B:Tak.

C:To nie może być półtora kilometra od lotniska, ponieważ jest tam wioska, są tam pozycje. Prawdopodobnie… Nie wiem. Spróbujemy czegoś teraz. Niestety, do tej pory nie mieliśmy sygnału. Cześć.

B: Aha. Tak, tak tak.

Rola Delfina na Ukrainie: separatystyczne źródła cyfrowe

Osobnym kanałem gromadzenia informacji o zaangażowaniu Delfina w wojnę w Donbasie było wiele źródeł prorosyjskich/separatystycznych, zwłaszcza bloger „Pułkownik Cassad” lub Borys Rozhin, oraz wywiad z Igorem „Strelkovem” Girkinem, opublikowany w latach 2014-2015. Źródła te wskazują, że Delfin był wysokim rangą rosyjskim dowódcą, który stacjonował, przynajmniej w niepełnym wymiarze godzin, w Krasnodonie przez krótki okres w lecie 2014 roku. Delfin został opisany jako zadanie reorganizacji i konsolidacji zdecentralizowanych jednostek wojskowych w samozwańczej Ługańskiej Republice Ludowej (LNR).

Miasto Krasnodon jest godne uwagi w kontekście MH17 ze względu na fakt, że Buk, który zstrzelił samolot pasażerski podobno przekroczył granicę rosyjską w pobliżu Krasnodonu zarówno w drodze do i z Ukrainy, dzięki czemu logistyczna i organizacyjna rola w Krasnodonie potencjalnie kluczowa w zaopatrzeniu i transporcie broni.

W wywiadzie z 5 listopada 2014 r.(archiwum)między niesławnym separatystycznym dowódcą Igorem „Strelkovem” Girkinem a kontrowersyjnym szwedzko-rosyjskim komentatorem Israelem Shamirem, Girkin opisuje spotkanie z Delfinem i szczegółowo opisuje jego pochodzenie i obowiązki. Pod koniec wywiadu Rozhin/Cassad dodał kolejne notatki na temat Delfina i jego kolegi „Elbrusa”.

Wywiad: Ale nie było przywódcy wojskowego znany pod szyldem „Delfin”.

Girkin: Spotkałem go w Krasnodonie na miesiąc przed moim wyjazdem. On, oczywiście, jest dobrym specjalistą wojskowym, ale wszystkie jego doświadczenie wojskowe jest w dowodzeniu regularnych żołnierzy, gdzie nie ma dyscypliny, bezwarunkowe poddanie. I tu jest wojna partyzancka, rozproszone jednostki. Zrobił wszystko, co mógł, ale nie był w stanie przejąć pełnej kontroli. Był w stanie koordynować tylko między oddzielnymi jednostkami.

[od pułkownik Cassad] P.S. Mogę wyjaśnić, że „Delfin” i „Elbrus” były zaangażowane w koordynację jednostek separatystycznych w LNR, a częściowo w DNR [samozwańczej Donieckiej Republice Ludowej]. Jeden był w Krasnodonie, drugi w Ługańsku. Ta koordynująca kwatera główna zaczęładziałać otwarcie po wizycie Bezlera w Moskwie . O ile mi wiadomo, „Delfin” sam przyszedł z rangą kombrig później „na wakacjach”.

Sam Girkin „przeszedł na emeryturę” z DNR 14 sierpnia 2014 roku i wkrótce potem wyjechał z Ukrainy do Rosji,co oznacza, że Girkin spotkał Delfina w połowie lipca, w czasie, gdy MH17 został zburzony.

Insider skontaktował się z Igorem Girkinem, aby uzyskać więcej informacji na temat sytuacji w Krasnodonie latem 2014 roku, a w szczególności delfina i jego roli we wschodniej Ukrainie latem 2014 roku.

Zapytany o sytuację w Krasnodonie, Girkin potwierdził, że w mieście znajduje się baza, która powstała na początku lipca. Baza ta składała się z „starszych, emerytowanych „sztabów generalnych” doświadczonych generałów,w tym Delfina, który zdaniem Girkina był prawdopodobnie niezależny od dyrektyw Władysława Surkowa, wysłannika Rosji do porozumień mińskich, który jest powszechnie uważany za głównego nadzorcę Kremla tak zwanych „republik” wschodniej Ukrainy. Zapytany o Delfina, Girkin powiedział, że wierzy, iż jest„pewnego rodzaju generałem”,który nie jest już zaangażowany w konflikt we wschodniej Ukrainie.

W poście na blogu z 3 stycznia 2015 r.(archiwum)pułkownik Cassad opisał chaotyczną sytuację w LNR latem 2014 r., opisując Delfina jako postać wysłaną przez Moskwę w celu uporządkowania sytuacji w Ługańsku.

„Strzelaniny i morderstwa w LNR są całkowicie logicznym odzwierciedleniem bardziej anarchicznego charakteru lokalnej republiki (w porównaniu z DNR), gdzie latem w Ługańsku było ponad dwadzieścia różnych formacji wojskowych, które nikomu nie były podporządkowane. Ani Bolotow [uwaga: nieżyjący już przywódca LNR od maja do sierpnia 2014 r.]ani ci, którzy zostali wysłani z Moskwy (był to w rzeczywistości powód niepowodzenia „Elbrus” i „Delfina”) byli w stanie sobie z tym poradzić. „

W blogu z 24 maja 2015 r.(archiwum)pułkownik Cassad opisał Delfina jako „urlopowicza-kuratora”, który przybył z Rosji i którego zadaniem było „wyposienie się, z amorficznych jednostek separatystycznych, mniej lub bardziej funkcjonującej struktury armii” w LNR [samozwańczej Ługańskiej Republiki Ludowej]. W wpisie na blogu z 14 września 2015 r.(archiwum)pułkownik Cassad wspomina, że Delfin i Elbrus nie skoordynowali różnych jednostek wojskowych LNR przez Krasnodon.

„Oczywiście po drodze były porażki. Próba koordynacji działań separatystycznych bojówek przez Krasnodon nie powiodła się, gdy Delfin i Elbrus nie mogli poradzić sobie z ogromną aglomeracją ragtagowych bojówek”.

Należy pamiętać, że urlopowicz jest terminem używanym dla rosyjskich „ochotników” w Donbasie, często aktywnych rosyjskich żołnierzy; kurator to termin dla rosyjskich wojskowych i wywiadowczych zaangażowanych w kształtowanie i udzielanie wskazówek samozwańczym separatystycznym republikom we wschodniej Ukrainie. W rozmowie z The Insider o Delfin, Rozhin podał więcej szczegółów na temat funkcji tych „urlopowiczów”:

„Ci wysokiej rangi „wczasowicze”, czyli oficerowie, którzy byli oficjalnie na wakacjach, przybyli w celu poprawy organizacji [separatystów]. Delfin” i „Elbrus” były wśród nich. „Delfin”, o ile pamiętam, był w randze generała i był zaangażowany w operacyjne zarządzanie jednostkami separatystycznymi z Krasnodonu. W tym czasie okazało się tam źle ze względu na fakt, że armia była w tym czasie jeszcze nie w pełnej formie.

Kiedy próbowali rozbić jednostki na jedno ugrupowanie, wysunęli się przeciwko sprzeciwowi samych dowódców. Na podstawie tego doświadczenia, które nie było najlepsze, wyciągnięto wnioski, a kiedy separatyści zostali zreorganizowani do poziomu brygady, rozpoczęli bardzo poważny dobór struktur kadrowych. Najrozsądniejsze były głowy brygad sztabowych i stopniowo ustawiano pionową [strukturę przywódczą]. Zajęło to rok, a kolejny rok.

Ale to wszystko było już po „Delfin”, który aktywnie prowadził w okresie sierpnia-września, kiedy „Północny wiatr” aktywnie wieje [uwaga: „Północny wiatr” odnosi się do okresu masowej rosyjskiej interwencji wojskowej w wojnie w Donbasie]. Gdzieś w okolicach października-listopada, „Tambov” już pojawił się – ten sam generał, który prowadził okrążenie Debaltseve. Jeśli chcesz, możesz teraz znaleźć tę osobę. Obecnie kieruje Armią Połączonych Zbrojeń w Rosji”.

Tutaj Rozhin mówi o generału broni Siergieju Kuzowlewie, urodzonym w obwodzie tamboskim, co daje początek jego tytułowej tablicy wywoławczej. Na początku 2014 roku został odznaczony rangą generała dywizji. Pod koniec sierpnia 2015 r. ukraińska SBU [służba bezpieczeństwa państwowego] oświadczyła, że Kuzoww kierował 1 Korpusem Armii Rosyjskiej w konflikcie zbrojnym na wschodzie Ukrainy od jesieni 2014 r. do zimy 2015 r. W marcu 2017 roku został mianowany dowódcą nowo utworzonej 8 Armii Połączonych Broni Południowej. Fakt, że generał-porucznik Kuzowlew został publicznie nazwany dowódcą sił zbrojnych we wschodniej Ukrainie, a następnie nadal wzrastał w szeregach rosyjskich sił zbrojnych, odegrał kluczową rolę w poszukiwaniu tożsamości Delfina przez porucznika, ponieważ sugerował, że było to nie tylko rozsądne, ale prawdopodobnie, że wysoki rangą generał rosyjskich sił zbrojnych miałby bezpośrednią rolę w zarządzaniu tak zwanym DNR i LNR latem 2014 roku.

Najbardziej prawdopodobny kandydat wyłania się

W połączeniu z odniesieniami do Delfina z materiałów pułkownika Cassada i Igora „Strelkova” Girkina, udało nam się wyciągnąć dalsze wnioski na temat tego, kim był Delfin: dość wysokiego rangą rosyjskiego dowódcy wojskowego i prawdopodobnie generała, a więc prawdopodobnie w wieku ponad 40-50 lat. Co więcej, służył przez krótki czas z co najmniej okazjonalną fizyczną obecnością w Krasnodonie, ale nie powiódł się ze względu na jego doświadczenie, które nie było zgodne z tym zadaniem. Chociaż Girkin wyraźnie szanował wiedzę i doświadczenie Delfina, brakowało mu go w konkretnych okolicznościach Donbasu.

Nasza robocza hipoteza w poszukiwaniu Delfina doprowadziła nas do wielu prawdopodobnych szczegółów, które zawęziłyby wyszukiwanie:

• Rosyjski oficer z imieniem i patronimymic Nikołaj Fiodowicz, który może być aktywny, na emeryturze, lub w rezerwie.
• Najprawdopodobniej posiada stopień generała ze względu na starszeństwo wyrażone mu w rozmowach telefonicznych i od Igora Girkina, który w przeciwnym razie jest ogólnie uwłaczający innym dowódcom wojskowym. Z odniesieniem, że Delfin był „kombrig” (dowódca brygady), odzwierciedlając specyficzne wspomnienie Cassad delfina jako generała. Istnieje wielu rosyjskich generałów (w tym podpułkowczy i pułkownik generałów), którzy służyli bardzo podobne do Delfina w Donbasie, w tym pułkownik generał Istrakov i generał porucznik Kuzowlew.
• Dowódca z dużym doświadczeniem wojskowym wysokiego szczebla, który mógł wydawać się mieć zastosowanie do Donbasu, ale nie odpowiadał okolicznościom dezorganizacji jednostek ługańskiej latem 2014 roku.
• Człowiek, który wyraźnie miał zaufanie do wysokiego rosyjskiego dowództwa wojskowego i/lub politycznego, nadającego się do otrzymania roli takiej wojskowej misji restrukturyzacyjnej w notorycznie zdezorganizowanym samozwańczej Ługańskiej Republice Ludowej.

Wśród informacji open source dostępnych w internecie, jest tylko jeden żywy generał armii rosyjskiej z imieniem Nikołaj i patronimem Fedorowicz: pułkownik generalny Nikołaj Fiojowicz Tkaczew.

Oś czasu Tkacheva: 1980-2010

Oficjalna biografia Tkaczewa i jego rosyjska strona Wikipedii (której prawdziwość potwierdził w wywiadzie dla The Insider, z małymi poprawkami) opisuje długą karierę wojskową rozpoczynającą się w 1980 roku. W okresie sowieckim Tkaczew awansował na stanowiska dowodzące w NRD, zachodniej Ukrainie i na Dalekim Wschodzie. W 1992 roku służył jako dowódca dywizji piechoty w okręgu leningradzkim.

Według swojej oficjalnej biografii Tkaczew brał udział zarówno w pierwszej (1994-1996), jak i drugiej (1999-2000) wojnach czeczeńskich. Ograniczona dostępna publicznie łączy Tkaczewa z 131 Brygadą Strzelców Silnikowych– rosyjską jednostką, która zainicjowała sylwestrowy atak na Grozny, podczas którego straciła 215 członków, w tym 24 oficerów. Zdjęcie z 1998 roku na temat wpisu rosyjskiej Wikipedii do 131 Brygady pokazuje Tkaczewa wraz z innymi dowódcami na 80^Th rocznicę powstania brygady w Maikop.

Publiczne rejestry korporacyjne pokazują, że gen. Tkachev wymienia się na „dyrektora generalnego” jednostki wojskowej 20650 założonej 15 września 1995 r. i zlikwidowanej 8 września 2014 r. Jednostka 20650, z siedzibą w Krasnodarze, była rzeczywiście częścią 131 Brygady, jak widać z ewidencji ofiar. Podczas gdy jednostki wojskowe w Rosji są rzadko włączone, jednostka wojskowa 20650 była stroną sporu prawnego dotyczącego użytkowania gruntów, w którym zakwestionowano jej prawo do użytkowania wieczystego gruntów, i jest prawdopodobne, że została ona włączona w celu ułatwienia sytuacji prawnej Ministerstwa Obrony.

W 2000 roku Tkaczew pełnił funkcję zastępcy dowódcy sił zbrojnych okręgu uralskiego, a w 2005 roku został zastępcą dowódcy i szefem Sztabu Wojskowego Syberyjskiej Jednostki Wojskowej. W latach 2006-2008 był naczelnym dowódcą Regionalnego Centrum Dowodzenia Bronią Wostok (Wschód),eksperymentalnej ponadregionalnej struktury dowodzenia, która została przerwana po 2008 roku.

Podczas swojej kadencji w Wostok, Tkachev wziął udział w wyborach do lokalnego parlamentu w 2007 roku w Republice Buriacji, na bilecie rządzącej Zjednoczonej Partii.

Tkachev 2010-2013

Służba prasowa Kremla ogłosiła w 2010 r.(archiwum),że pułkownik nikołaj Fiojowicz Tkaczew został oficjalnie odwołany ze służby wojskowej, wraz z dekretem No1532 (archiwum)podpisanym przez ówczesnego prezydenta Dmitrija Miedwiediewa 10 grudnia 2010 r. Jednak Tkaczew naprawdę nie przeszedł na emeryturę, ponieważ nadal wypełniał obowiązki wojskowe gdzie indziej. W 2011 roku pułkownik generał Tkachev został szefem rosyjskiego doradcy wojskowego w Syrii do czasu rozwiązania aparatu doradczego w 2012 roku. Rosyjska strona Wikipedii na temat rosyjskich doradców wojskowych w Syrii wymienia służbę Tkaczewa od 2010 roku, ale Tkaczew wyjaśnił w rozmowie z The Insider, że faktycznie służył od marca 2011 do sierpnia 2012 roku, w konsekwencji potwierdzając również swoją rolę w Syrii.

Znany rosyjski bloger wojskowy el-murid (Anatolij Nesmeyan) napisał na Tkaczewie w 2015 r. w poście (archiwum),mówiąc, że „ostatnim przywódcą [rosyjskiego wojskowego aparatu doradczego w Syrii] był pułkownik generał Tkaczew”. W 7 Sierpnia 2012 wideo z grupy anty-Assada „Damaszku obszar dowództwa wojskowego”, zdjęcie pojawia się na 1:19 pułkownika generała Tkaczewa obok rosyjskiego generała majora Władimira Kużejewa i zamordowany syryjski minister obrony Dawoud Rajha. W filmie rebelianci anty-Assad twierdzą, że zabili generała majora Kużewa, pokazując jego kartę identyfikacyjną, ale z Kużejewem udzielając wywiadu krótko po jego „śmierci”, stało się jasne, że twierdzenie to było fałszywe. Podobnie jak Tkaczew, Kużejew został zwolniony ze służby wojskowej w 2010 roku przed pracą w Syrii.

Służba pułkownika Tkaczewa w Syrii zakończyła się wkrótce po zabójstwie syryjskiego ministra obrony w sierpniu 2012 roku. W rozmowie z The Insider Tkachev powiedział, że został głównym inspektorem Centralnego Okręgu Wojskowego po powrocie do Rosji z Syrii w 2012 roku. Przez cały 2013 r. nie ma informacji o otwartym źródle.

Tkachev: 2014

Nie ma żadnych wystąpień medialnych ani oficjalnych oświadczeń dotyczących Tkaczewa z jego powrotu z Syrii do 9 maja 2014 roku, kiedy to był widoczny w dwóch filmach przedstawiających paradę z okazji Dnia Zwycięstwa w Jekaterynburgu.

Następnie, nie ma obserwacji Tkaczewa w Rosji do 23 sierpnia 2014 (archiwum),gdzie pułkownik generał został sfotografowany na spotkaniu dla Atamana Towarzystwa Goszczynowego Orenburga. W opisie spotkania Tkaczew jest nazwany „Głównym Inspektorem Wojskowym Centralnego Okręgu Wojskowego”. Oznacza to, że po raz pierwszy Tkaczew został publicznie wymieniony w tej roli, choć objął to stanowisko w 2012 roku po powrocie z Syrii.

Tkajew uczestniczył w kolejnym spotkaniu z Kozackim Stowarzyszeniem Gospochnowym w dniu 20 września 2014 r.(archiwum),gdzie był w bardziej formalnym mundurze wojskowym. W dniu 18 grudnia 2014 r. złożył dodatkową wizytę w organizacji (archiwum) na przyjęcie kadetów.

Tkaczew nie wystąpi publicznie od Dnia Zwycięstwa w 2014 r. aż do jego ponownego pojawienia się w sierpniu i wrześniu 2014 r., gdzie był dość często notowywany na spotkaniach w Centralnym Okręgu Wojskowym. Podczas tej przerwy Tkaczew, używając znaku wywoławczego Delfin, próbował zorganizować i dowodzić formacjami wojskowymi w LNR, pracując co najmniej w niepełnym wymiarze godzin w Krasnodonie.

Tkachev: 2015-2017

Od 2015 do dnia dzisiejszego Tkachev często pojawiał się w regionalnych mediach. Na przykład w dniu 21 czerwca 2015 r.(archiwum)pojawił się na ceremonii ukończenia szkoły wojskowej Jekaterynburg Suvorov, a następnie wygłosił przemówienie w tej samej szkole w dniu 6 maja 2016 r.(archiwum). W dniu 24 listopada 2016 r. (archiwum), opublikowano raport przedstawiający Tkaczewa w regularnym mundurze wojskowym oraz jego nazwisko i stopień generała pułkownika. W dniu 25 czerwca 2017 r. (archiwum), Tkachev odbył przemówienie dla absolwentów Szkoły Wojskowej Wykaterynburg Suvorov, z opisem i serią zdjęć z wydarzeń opublikowanych na stronie internetowej rosyjskiego Ministerstwa Obrony. W trakcie śledztwa nie znaleziono żadnych publicznych nagrań jego wystąpień.

Oczywiście, pułkownik generał Nikołaj Tkaczew jest nadal aktywny w swojej służbie dla Rosji i jej wojska, i od tego czasu służył jako dowódca i organizator sił separatystycznych „LNR” latem 2014 roku.

Uwagi końcowe

Pułkownik generał Nikołaj Fiorowicz Tkaczew, „Delfin”, jest starszym oficerem rosyjskim, który był związany ze zestrzeleniem MH17. W przeciwieństwie do Siergieja Dubińskiego i Igora Girkina, Tkaczew był i nadal jest aktywnym funkcjonarem w rosyjskim wojsku poprzez swoją stałą rolę głównego inspektora Centralnego Okręgu Wojskowego. Jego dokładna rola i znaczenie dla sprawy MH17 nie została jak dotąd upubliczniona przez JIT.

Dostępne informacje open source sugerują, że osoba stojąca za pseudonimem „Delfin” jest byłym lub obecnym oficerem armii rosyjskiej wyższej rangi, prawdopodobnie generałem. Ponadto jego słowa wskazują, że nazywa się Nikołaj Fiojowicz. Tylko pułkownik generalny Nikołaj Fiorowicz Tkaczew pasował do tych cech; Jednak przed przeprowadzeniem analizy kryminalistycznej audio nie było bezpośrednich dowodów wskazujących na bezpośredni związek Tkaczewa z LNR i wojną w Donbasie. Próbka głosu zebrana przez The Insider została przeanalizowana w celu ustalenia związku między Delfinem a Tkaczewem. Jak wynika z wielu doniesień, jego współpraca z Ługańską Republiką Ludową miała miejsce w okresie, gdy MH17 został zburzony.

Według jego własnych słów w niedawnej rozmowie telefonicznej z Insiderem, Tkachev służył rosyjskim siłom zbrojnym w dniu 17 lipca 2014 r. jako Główny Inspektor Centralnego Okręgu Wojskowego Rosji i kontynuował te obowiązki natychmiast po zestrzeleniu i jego trwałym powrocie do Rosji.

17 lipca 2019 r.

Przez Bellingcat Investigation Team

Wyniki przedstawione przez JIT w dużej mierze potwierdziły niektóre z naszych głównych ustaleń: agencja wywiadu wojskowego DNR – GRU DNR – kierowana przez Dubinsky’ego była głównie odpowiedzialna za zakup wyrzutni rakiet Buk na terytorium separatystycznym, który był używany do zestrzelenia MH17; GRU DNR był również odpowiedzialny za ochronę Buk w miejscu startu na południe od Snizhne w czasie, gdy atak rakietowy miał miejsce; kluczową rolę w tych działaniach odegrał Charczenko. Ponadto prezentacja JIT i oficjalny dokument oskarżenia przygotowany przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) ujawniają również nowe szczegóły dotyczące wydarzeń, które doprowadziły do zabójstwa 298 cywilów i nastąpiły po nim. Ponadto niektóre osoby, które zidentyfikowaliśmy w sprawie przechwytów, wydały odpowiedzi na odmowę, które również zostaną tutaj omówione.

Leonid „Krot” Kharchenko i strzelanie z MH17

W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Leonida „Krota” Kharchenko jako dowódcę batalionu rozpoznawczego GRU DNR, który można usłyszeć podczas dwóch przechwyconych rozmów z innymi członkami GRU DNR z 17 lipca 2014 r.: jeden nagrany o godzinie 13:09, w którym słychać, jak dowódca plutonu Oleg „Zmey” Sharpov do miejsca startu, i inny nagrany o 21:32, w którym instruuje dowódcę kompanii Eduarda „Riazana” Gilazowa, aby sprowadził członka załogi Buk, który stracił załogę do Snizhne. Drugie nagranie zostało powtórzone podczas prezentacji JIT z potwierdzeniem, że rzeczywiście był Kharchenko. Dokumenty JIT potwierdziły również nasze podejrzenie, że Kharchenko jest osobą, którą SBU początkowo nazwała „terrorystą DNR” na przechwyconym nagraniu z godziny 9:54 tego samego dnia. W tej rozmowie, jest on poinstruowany przez Dubinsky eskortować you-know-what – czyli wyrzutnię rakiet Buk – z Doniecka do ewentualnego miejsca startu na południe od Snizhne, i nadal pilnować go po jego przybyciu.

W aktach oskarżenia JIT odnosi się również do niepublikowanego nagrania z 17 lipca 2014 r. o godzinie 16:48, 28 minut po zestrzeleniu MH17, w którym Kharchenko informuje swojego przełożonego Dubińskiego, że „są na miejscu i już zestrzelili jedną Sushkę”. Sugeruje to, że jednostka Charczenko była jeszcze z Buk i jego operatorów podczas śmiertelnego startu, i że początkowo wierzył, że zestrzelili ukraiński suchoj („Sushka”) samolot wojskowy, a nie samolot pasażerski.

Nie wiadomo, czy Kharchenko jest nadal aktywny w ruchu separatystycznym, ale JIT ogłosił, że zakłada, że nadal przebywa we wschodniej Ukrainie. Niedawno przedstawiciel SBU Igor Guskow również obalił pogłoski o śmierci Charczenki i stwierdził, że mają informacje, które wskazują na coś przeciwnego. Guskow podał również nowe szczegóły kryminalnej przeszłości Charchenko, stwierdzając, że Charczenko został już zatrzymany na Sowieckiej Ukrainie w grudniu 1987 roku w wieku 15 lat za udział w zbiorowym gwałcie. 24 maja 1991 został skazany na pięć lat pozbawienia wolności. W naszym raporcie zebraliśmy już kilka źródeł, twierdząc, że Charczenko był zaangażowany w zorganizowaną przestępczość i nie miał wcześniejszego doświadczenia wojskowego. Nawet jego były dowódca Pulatov określił go jako „huckster” w poście na forum z 28 września 2015 roku. Ponieważ JIT podobnie opisał Charczenko jako kogoś, kto nie miał doświadczenia wojskowego,teraz wydaje się jeszcze bardziej prawdopodobne, że został zwerbowany przez Dubinsky’ego w jego rodzinnym mieście Kostyantynivka na wczesnym etapie konfliktu z powodu powiązań w przestępczym półświatku.

Nie zaobserwowano żadnych publicznych reakcji ze strony Charczenko po oskarżeniach.

Siergiej „Khmury” Dubinsky, główny koordynator transportu Buk na terytorium separatystycznym

Zapis niepublikowanych przechwyconych rozmów między Charczenko i jego dowódcą Siergiejem „Khmury” Dubinskym sugeruje również, że sam Dubinsky nie był w pobliżu wyrzutni rakiet w momencie startu. Odpowiada to przechwyconej rozmowie między Dubinsky i Siergiej „Botsman” Povalyaev nagrany jakiś czas po zestrzeleniu, w którym Dubinsky stwierdza, że są w Marynivka – wioska linii frontu 10 kilometrów na południowy wschód od miejsca rozpoczęcia – i że właśnie uderzył „Sushka”. Dokładny czas tej rozmowy nie został udostępniony opinii publicznej, ale ponieważ Dubinsky nadal wydawał się niepoinformowany o zestrzeleniu samolotu pasażerskiego, rozmowa najprawdopodobniej odbyła się krótko po tym, jak został poinformowany przez Kharchenko o 16:48, że Buk został użyty do zestrzelenia Sushki.

Natychmiast po ogłoszeniu aktów oskarżenia Siergiej Dubinsky odparł zarzuty postawione mu w rozmowie z korespondentem The Guardian Andrew Rothem, stwierdzając: „Nie wierzę w obiektywizm tego dochodzenia”. Nie potwierdził ani nie zaprzeczył, że to jego głos został usłyszany podczas przechwyconych rozmów, odpowiadając: „Niech powiedzą, co będą”. Jednak „Nowaja Gazieta” opublikowała kryminalistyczne porównanie głosów „Khmury’ego” i Siergieja Dubinky’ego, które pokazało pozytywny mecz. Co więcej, w poście na forum z 2 sierpnia 2015 dubinsky przyznał, że co najmniej jedno z nagrań było autentyczne, a w jedynym znanym filmie „Khmury” głos brzmi bardzo podobnie do głosu Dubińskiego. Chociaż Dubinsky ma na sobie maskę narciarską w tym nagraniu, wcześniej przyznał, że to on. Jest to również widoczne podczas porównywania zmarszczek / blizny widoczne w pobliżu lewej brwi:

Dubinsky rozmawiał również z korespondentem BBC Russian Service Ilyą Barabanovem. W swojej obronie twierdził, że kiedy doszło do zestrzelenia, nie był w żadnym z obszarów na wschód od Doniecka – regionu, który obejmuje miejsce startu na południe od Snizhne, a także wsi Marynivka – i zasugerował, że ukraińskie dane telekomunikacyjne udowodnią mu rację. Wydaje się to jednak odparciem faktu, który nie został zgłoszony przez JIT ani akt oskarżenia SBU. W oryginalnych przesłanych przez SBU stwierdzono jedynie, że Dubinsky był w Doniecku, gdy został poinformowany o 9:08, że Buk i jego załoga przybyli tam. Możliwe, że Dubinsky pozostał w swojej kwaterze głównej w Doniecku po tym, jak nakazał swoim podwładnym eskortować Buk z Doniecka do ostatecznego miejsca startu na południe od Snizhne. Gdyby był jeszcze tam, gdy doszło do downingu, oznaczałoby to, że wkrótce po zestrzeleniu Dubinsky’ego chwalił się tylko tym, że powiedział „Botsmanowi”, że stacjonuje w pierwszej linii wioski Marynivka. JIT niewątpliwie ma odpowiedź na to pytanie, ponieważ uzyskał wszystkie istotne dane telekomunikacyjne z Ukrainy, a wcześniej już ustalił, które telefoniczne wieże komórkowe odbierały sygnały podczas rozmów telefonicznych.

Niemniej jednak, nawet w przypadku Dubinsky był daleko od miejsca rozpoczęcia, gdy doszło do strzelaniny, to w żaden sposób nie zwalnia go z udziału w zestrzeleniu MH17. Przechwycone rozmowy wskazują, że sam poprosił o przyjęcie wyrzutni rakiet Buk i polecił swoim ludziom rozmieścić ją na południe od Snizhne w dniu zestrzelenia. Jako siły organizacyjne stojące za skryty plan zestrzelenia ukraińskich samolotów wojskowych za pomocą dużych wysokości ziemia-powietrze wyrzutni rakiet w obszarze, gdzie cywilne samoloty, które nadal regularnie latają, Dubinsky również wspólne obowiązkiem, aby upewnić się, że cywile nie będą kierowane.

Innym argumentem używanym przez Dubinsky’ego w jego próbie odparcia oskarżeń w akcie oskarżenia JIT było to, że w roli szefa GRU-DNR, czyli w roli wywiadu, nie mógł mieć mandatu do nabywania broni z Rosji. Ponownie, wydaje się to odwrócić od rzeczywistych zarzutów w akcie oskarżenia, które angażują się w jego odpowiedzialność w zabezpieczeniu transportu śmiertelnej broni i ukrywaniu dowodów po przestępstwie.

Oleg „Gyurza” Pulatov i zabezpieczenie miejsca startu

Kolejne nieopublikowane nagranie, o którym mowa w aktach oskarżenia, dotyczy wiadomości z 17 lipca 2014 r. o godzinie 9:55, w której Dubinsky nakazuje Olega „Gyurzy” Pulatowa, aby otrzymał Buk od Charczenko, udać się na teren w pobliżu Pervomayskyy (na południe od Snizhne) i strzegł tam wyrzutni rakiet wraz z Chrzanenko i innymi członkami jednostki wojskowej. Odpowiada to znanemu przechwyceniu między Dubinsky’m a Charczenko nagranemu minutę wcześniej, w którym Dubinsky mówi Kharchenko, że „Gyurza” dołączy do niego również po tym, jak sprowadził Buk na południe od Snizhne.

Ustaliliśmy, że Pulatov był w tym czasie dowódcą 2 Departamentu GRU DNR, który składał się z jednostek rozpoznawczych i sił specjalnych (w tym batalionu rozpoznawczego dowodzonego przez Charczenko). Pulatov wcześniej zaprzeczył, że GRU DNR był zaangażowany w zestrzelenie samolotu, choć przyznał w poście na forum z 25 kwietnia 2017, że był ogólnie stacjonował na południe od Snizhne w tym czasie i że mieli Strela-10 średniego zasięgu wyrzutni rakiet ziemia-powietrze. W tym samym poście twierdził również, że udał się w kierunku miejsca katastrofy w pobliżu Hrabove krótko po katastrofie MH17.

W aktach oskarżenia JIT wspomniano teraz, że Pulatov został już nakazany przez Dubinsky’ego w dniu 6 lipca 2014 r. do przeprowadzenia rekonesansu na linii frontu w pobliżu wsi Dmytrivka na południe od Snizhne, ponieważ otrzymali zlecenie zerwania korytarza do Federacji Rosyjskiej. Przejęcie tego obszaru przygranicznego stało się ich najważniejszym celem strategicznym – oprócz stworzenia drugiej linii zaopatrzenia dla separatystów, stworzyłoby to również kieszeń z tysiącami ukraińskich sił, które stacjonowały wówczas na wschodzie wzdłuż granicy z Rosją.

Ofensywa w celu zajęcia tego obszaru przygranicznego rozpoczęła się dziesięć dni później, 16 lipca, od zajęcia wioski Marynivka przez separatystów. W ataku brały udział również jednostki GRU DNR. W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Pulatowa w filmie z 16 lipca, w którym jest on widziany wraz z samozwańczym ministrem obrony DNR, Igorem Girkinem i samozwańczym premierem DNR Aleksandrem Borodai. W filmie, Girkin daje aktualizację o schwytaniu Marynivka, a także można zobaczyć zamawiania Pulatov wyjąć baterię zaprawy. Film został nagrany w polu na południe od Snizhne, który został zaledwie 10 kilometrów usunięte z ostatecznego miejsca startu, a także pokazuje, że mieli Strela-10 wyrzutni rakiet z nimi.

Wkrótce po ogłoszeniu aktów oskarżenia Pulatov wydał również oświadczenie o odmowie udziału separatystów w zestrzeleniu MH17. Zrobił to w wiadomości do JIT z tyrady nazywając je haniebne i sellouts do interesów USA. Była to odpowiedź na bezpośredni komunikat VK z JIT informujący Pulatov krótko przed konferencją prasową ogłaszając zarzuty wobec czterech podejrzanych, że miał być oskarżony. Pulatov opublikował zrzut ekranu z tej wymiany na anonimowym profilu Odnoklassniki o nazwie „Svyatoy Stalin” (Święty Stalin), który wcześniej zidentyfikowaliśmy jako należące do niego. Zrzut ekranu pokazuje, że miał karty przeglądarki otwarte dla naszej strony internetowej (i Novaya Gazeta), kiedy wysłał im wiadomość:

Igor Girkin i rzekome zaangażowanie Kremla

Decyzja JIT o oskarżaniu Igora Girkina (vel Igora Strelkowa) o udział w zestrzeleniu MH17 była przewidywalna, ponieważ był wówczas Minsterem Obrony DNR. W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Girkina w jednym z przechwytów z 18 lipca 2014 r., które wskazywały, że brał udział w usunięciu Buka i jego załogi z powrotem do Rosji. Chociaż wcześniej wyjaśniliśmy, że Girkin musiał mieć wiedzę na temat przybycia wyrzutni rakiet Buk w dniu 17 lipca 2014 r., ponieważ był przywódcą wojskowym DNR i bliskim sojusznikiem jego podwładnego Dubinsky’ego, nie widzieliśmy jeszcze żadnych dowodów na to, że osobiście uczestniczył w organizowaniu rzeczywistej dostawy lub rozmieszczenia. Jednak JIT przedstawił więcej dowodów, które sugerują, girkin był zaangażowany zarówno w zamówień i rozmieszczenia wyrzutni rakiet Buk i że koordynował to z wyższymi urzędnikami rosyjskimi.

JIT po raz pierwszy powtórzył dwa przechwycone nagrania Girkina: jedną rozmowę z Siergiejem Aksjanowem, w czasie, gdy zainstalowany przez Rosję premier niedawno anektowanego Krymu; a drugi z asystentem Aksyonova, Michaiłem, obaj z dnia 8 czerwca 2014 r. W nich Girkin można usłyszeć z prośbą o rozległą pomoc rosyjską w postaci czołgów, antyartyrii i systemów obrony powietrznej z wyszkolonych załóg w celu utrzymania się podczas bitwy pod Slovyansk – pierwsza poważna konfrontacja między separatystami wspieranymi przez Rosję i ukraińskich sił zbrojnych w regionie Donbasu.

Girkin można łatwo rozpoznać na nagraniu, a to samo dotyczy Aksyonov, który ma bardzo charakterystyczny sposób mówienia. Tożsamość asystenta Aksjanowa nie została ujawniona, ale najprawdopodobniej dotyczyła to Michaiła Szeremeta, byłego szefa prorosyjskiej milicji „samoobrony” Krymu i bliskiego sojusznika Aksyonova. W tym czasie był pierwszym wiceprzewodniczącym Rady Ministrów Republiki Krymu. Nagrania Szeremeta ujawniają, że jego głos brzmi bardzo podobnie do Michaiła, który słyszymy w przechwyconej rozmowie z Girkinem.

W odpowiedzi na swojej stronie VK, Girkin po raz kolejny zaprzeczył, że separatyści mieli coś wspólnego ze zestrzeleniem MH17 i dodał, że nie odpowie na żadne pytania związane ze sprawą. Wydaje się, że jest to takie samo stanowisko jak Dubinsky, który napisał 24 lipca 2015 roku, że nie odpowiada na pytania związane ze zestrzeleniem samolotu. Ponieważ obaj mężczyźni nie mają problemu z omówieniem wszystkich innych przygód wojskowych latem 2014 roku, ich milczenie na MH17 mogło być częścią skoordynowanej strategii. Niemniej jednak Girkin skomentował nagranie z Aksyonovem: ani nie potwierdził, ani nie zaprzeczył, że nagranie jest prawdziwe, ale zaznaczył, że prośba o pomoc wojskową nie dowodzi, że rzeczywiście otrzymał taką broń od Rosji.

Jednak 23 czerwca 2014 r., około dwóch tygodni po rozmowie między Aksyonovem a Girkinem, konwój wojskowy opuścił 53 Brygadę Rakiet przeciwlotniczą Rosyjskich Sił Zbrojnych i przeniósł się w kierunku granicy z Ukrainą, jak ujawniliśmy już w listopadzie 2014 roku. W aktach oskarżenia należy zauważyć, że „ćwiczenia wojskowe” odbywało się zgodnie z rozkazami już podpisanymi w dniach 19 i 21 czerwca 2014 r. Konwój, choć ogłoszony jako ćwiczenie wojskowe, zawierał sześć wyrzutni rakietowych Buk, z których jedna była Buk 332 (wcześniej znana jako Buk 3×2) – broń, która przekroczyła granicę z Ukrainą w nocy 17 lipca 2014 roku i została użyta do zestrzelenia MH17 tego samego dnia. Przechwycone rozmowy wykazały, że załoga Buk również pochodziła z Rosji, tak jak prosił o to Girkin.

JIT stwierdził, że Girkin zwrócił się o wsparcie wojskowe przy kilku okazjach w rozmowach telefonicznych z ludźmi z siedzibą w Rosji w czerwcu i lipcu 2014 roku. To samo dotyczy Aleksandra Borodai, wówczas samozwańczego premiera DNR i bliskiego współpracownika Girkina, który również regularnie odwiedzał Moskwę w tym okresie. JIT wskazał również na konferencję prasową z dnia 10 lipca 2014 r. zorganizowanej przez Girkina i Borodaiego, na której zapytano go, kogo spotkał podczas niedawnej podróży do Moskwy, i odpowiedział:

„Byłem tam na konsultacjach politycznych, które moim zdaniem zakończyły się dość sukcesem. W odniesieniu do ludzi, których spotkałem, na pewno tego nie ujawnię. Ten sekret, jeśli będzie, należy do obszaru wywiadu wojskowego. Uważam jednak, że konsultacje te są bardzo udane i bardzo liczę na pomoc Federacji Rosyjskiej w najbliższej możliwej przyszłości.”

Ponadto, nowa przechwycona rozmowa upubliczniona przez JIT ujawnia, że dzień po jego konferencji prasowej Borodai zadzwonił z WładykiemEm Surkowem, doradcą prezydenta Rosji Władimira Putina i przedstawicielem Rosji do porozumień o zawieszeniu broni w Mińsku. W tej przechwyconej rozmowie wydaje się jasne, że obaj dyskutowali o przyszłej pomocy wojskowej dla separatystów, która była wystarczająco duża, aby „odwrócić losy”. Te ostatnie można interpretować jako odniesienie do niedawnej utraty przez separatystów dużej ilości terytorium podczas bitwy pod Slovyansk, która zakończyła się zaledwie tydzień wcześniej. Pełna transkrypcja jest następująca:

Surkov: Witam.
Borodai: Tak, Władysław Yurevich, śmiało.
Surkov: Witam.
Borodai: Witam, cześć, cześć? Dalej.
Surkov: Och, cześć, to ja.
Borodai: Tak, znałem cię.
Surkov:Więc, miałem rozmowę z kolegami z powrotem do domu, dobrze, wiesz, ci, którzy są odpowiedzialni za całą historię wojskową.
Borodai: Uh-huh?
Surkov: I powiedzieli: „Tak, jesteśmy na bieżąco na wszystko nie martw się, jesteśmy świadomi”, ale kroki, które odwrócą losy … Mówiłem już wiele o tym z powrotem: „… rozumiemy, przygotowujemy się…” Ale szczerze mówiąc, Sasha, nie mogę ręczyć, że te odpowiedzi można polegać. Bo chociaż znam je wszystkie bardzo dobrze, nie ma… ufać im, czy coś przygotowują.
Borodai: Tak, całkowicie to rozumiem. Udało nam się utrzymać już przez tydzień – to trudne, ale możemy wytrzymać trochę więcej.
Surkov:Cóż, tak Sasha, to o tym, co będziesz musiał spróbować zrobić.

Dowody na udział Surkowa w koordynowaniu rosyjskiej pomocy wojskowej dla separatystów nie są zaskakujące (choć fakt, że JIT uzyskał przechwycenie połączeń z tak wysokim rangą rosyjskim urzędnikiem, jest nowy). W wywiadzie z dnia 16 czerwca 2014 r. Borodai stwierdził już: „Znam i szanuję od dawna asystenta prezydenta, Władysława Surkowa, który zawsze udziela Donieckiej Republice Ludowej poważnego wsparcia. Bez przesady Surkow jest naszym człowiekiem na Kremlu”.

Dalsze dowody na koordynacjną rolę Surkowa dotyczącą zaangażowania Rosji w wojnę w Donbasie zawarte są w tak zwanych „wyciekach Surkowa” – więcej niż gigabajt e-maili i innych dokumentów z biura Surkowa, które zostały uzyskane przez ukraińską grupę hakerów Cyberhunta w październiku 2016roku. Na przykład jeden e-mail wysłany do Surkowa i innych w dniu 14 czerwca 2014 r. przez Denisa Pushilina, byłego przewodniczącego Ludowego Związku Radzieckiego DNR, zawiera listę ofiar od 26 maja do 6 czerwca 2014 r., która zawiera nazwiska rosyjskich spadochroniarzy z miasta Pskov. 76 dywizja powietrznodesantowa z siedzibą w Pskowie została odznaczona orderem Suworowa przez Putina za nieokreślone zadania w sierpniu 2014 r. (nie jest to zaskakujące, ponieważ wcześniej udowodniliśmy, że tysiące rosyjskich żołnierzy uczestniczyło w operacjach bojowych we wschodniej Ukrainie w 2014 i 2015 r. i otrzymało medale za swoje działania). Inne ujawnione materiały, opublikowane przez InformNapalm,również szczegółowo opisują, w jaki sposób Surkow koordynował sprawy z głównymi przywódcami separatystycznymi, pokazując zdjęcia z surkowskiego spotkania z dziesiątkami (byłych) przywódców separatystycznych, w tym Borodai i Siergieja Dubińskiego, podczas konferencji w Moskwie, która odbyła się 4 listopada 2016 roku.

W aktach oskarżenia stwierdzono, że w dniu 14 lipca 2014 r., kilka dni po rozmowie między Borodai i Surkowem, odbyło się spotkanie w mieście Krasnodon (obecnie Sorokine), obwód ługański, w pobliżu granicy z Rosją, z udziałem Girkina i innych separatystycznych dowódców DNR i LNR, w sprawie ich nadejścia pod dowództwem nowo utworzonej kwatery głównej w Krasnodonie. Podczas spotkania zawarto porozumienia w sprawie koordynacji operacji wojskowych przez milicje DNR i LNR, a także scentralizowanego dostarczania im sprzętu wojskowego z Federacji Rosyjskiej, który miał być organizowany przez nowo utworzoną kwaterę główną Krasnodon pod dowództwem osoby ze znakiem wywoławczym „Delfin” i jego zastępców, którzy używali znaków wywoławczych „Dunai” a.k.a. „Orion” i „Elbrus”.

Jeśli JIT ma bardziej obiektywne dowody na to, że spotkanie to miało miejsce, to doda do i tak już istotnych dowodów na to, że do lata 2014 r. większość rzekomo niezależnego ruchu separatystycznego znajdowała się pod bezpośrednim dowództwem rosyjskich sił zbrojnych i rosyjskich służb wywiadowczych. Po JIT opublikował wezwanie do świadka w sprawie tożsamości „Delfin” i „Orion”, zidentyfikowaliśmy Delfin z wysokim stopniem pewności jako (na emeryturze) rosyjski pułkownik-generał Nikołaj Tkaczew i „Orion” jako aktywny rosyjski oficer GRU Oleg Iwaniecnikow. Kiedy Girkin został zapytany o Delfina w wywiadzie z 5 listopada 2014 r. z kontrowersyjnym szwedzko-rosyjskim komentatorem Israelem Shamirem, odpowiedział:

„Spotkałem go w Krasnodonie na miesiąc przed moim wyjazdem. On, oczywiście, jest dobrym specjalistą wojskowym, ale wszystkie jego doświadczenie wojskowe jest w dowodzeniu regularnych żołnierzy, gdzie nie ma dyscypliny, bezwarunkowe poddanie. I tu jest wojna partyzancka, rozproszone jednostki. Zrobił wszystko, co mógł, ale nie był w stanie przejąć pełnej kontroli. Był w stanie koordynować tylko między oddzielnymi jednostkami.”

Girkin odszedł z Donbasu po rezygnacji z funkcji ministra obrony DNR, czyli dokładnie miesiąc po spotkaniu, które odbyło się zgodnie z aktem oskarżenia. Pasuje również do opisu, który przyszedł z wywiadem najsłynniejszego proseparatystystystyjnego blogera „Pułkownika Cassada”, który potwierdził również rolę Delfina i utworzenie centrum dowodzenia w Krasnodonie:

„Mogę wyjaśnić, że ‚Delfin’ i ‚Elbrus’ byli zaangażowani w koordynację jednostek separatystycznych w LNR, a częściowo w DNR. Jeden był w Krasnodonie, drugi w Ługańsku. Ta koordynująca kwatera główna rozpoczęła otwartą pracę po wizycie Bezlera [dowódcy separatystów Igora Bezlera] w Moskwie. O ile mi wiadomo, „Delfin” sam przyszedł z rangą Kombrig „na wakacjach”.

W aktach oskarżenia stwierdzono, że spotkanie w Krasnodonie doprowadziło do przybycia konwoju wojskowego z Rosji w dniu 15 lipca 2014 r., który został nakręcony przez wiele osób jadących z Ługańskiego do Doniecka. Konwój ten był eskortowany przez trzy pojazdy – szary SUV Rav4, zakamuflowany UAZ i ciemnoniebieski volkswagen van – które również zostały sfilmowane i sfotografowane dwa dni później eskortując konwój Buk przez terytorium kontrolowane przez DNR. Naoczni świadkowie po raz pierwszy zauważyli konwój 15 lipca o godzinie 00:18, gdy przejeżdżał przez Krasnodon z kierunku Rosji. Jest to godne uwagi, ponieważ Buk był również uważany za transportowany przez granicę pod osłoną ciemności w nocy z 17 lipca 2014 r. (zostało to zgłoszone przez SBU dzień po zestrzeleniu, ale powtarza się również w oskarżeniach).

W aktach oskarżenia stwierdzono również, że o godzinie 11:24 w dniu 17 lipca, gdy Buk był transportowany z Doniecka do Snizhne, Dubinsky miał telefon z innym członkiem DNR, w którym wspomniał, że on i osoba ze znakiem wywoławczym Pervyy („Pierwszy”) – których SBU i JIT zidentyfikowali jako Girkin – „rozmawiali z Moskwą i osiągnęli najwyższy poziom” dzień wcześniej. Choć nie podano, o co chodzi w tej rozmowie, mogło to dotyczyć przybycia Buku, co dodałoby do istniejących dowodów na to, że zarówno Girkin, jak i Dubinsky byli zaangażowani w żądanie tego systemu uzbrojenia z Rosji. W przechwyconej rozmowie z 16:09 w dniu 16 lipca, Dubinsky można również usłyszeć mówiąc „Sanych” – zidentyfikowane przez nas jako Aleksandr Semynov, zastępca dowódcy Brygady Wostok, który niedawno odpowiedział, rzucając wątpliwości co do autentyczności przechwytuje telefon – że ma nadzieję otrzymać buk wyrzutni rakiet w godzinach porannych, aby chronić swoje siły na linii frontu na południe od Snizhne.

Usunięcie wyrzutni rakiet Buk z powrotem do Rosji

Akty oskarżenia ujawniają również nowe szczegóły dotyczące usunięcia wyrzutni rakiet Buk z miejsca startu z powrotem do Federacji Rosyjskiej. W dokumentach SBU stwierdzono, że o godzinie 20:30 w dniu zestrzelenia MH17, Girkin nakazał swojemu podwładnemu Dubinsky’emu eskortowanie Buk wraz z dwoma pojazdami opancerzonymi BTR do granicy administracyjnej obwodu ługańskiego w celu późniejszej ewakuacji do Rosji (rozkaz ten został wydany niedługo po zachodzie słońca, z usunięciem Buka najprawdopodobniej planowanego do zrealizowania pod osłoną ciemności). Godzinę później (o 21:32) odbyła się wcześniejsza rozmowa między Charczenko i Gilazowem, w której Gilazov otrzymał rozkaz eskortowania jednego z operatorów Buk, który stracił kolegów, z nieokreślonego punktu kontrolnego do Snizhne. Akty oskarżenia wspominają o innej rozmowie z 22:35, w której Dubinsky nakazuje swojemu podwładnemu Charczenko transport buku do granicy obwodu ługańskiego i przekazanie go ludziom, którzy mają tam przyjechać, aby go odebrać. Natychmiast potem Kharchenko polecił niezidentyfikowanemu podwładnemu („Osoba 9” w oskarżeniach) wykonanie tego zadania.

Chociaż nie określono, gdzie miał nastąpić ten transfer, najprawdopodobniej dotyczyło to podróży ze Sniżnej (obwód doniecki) do Krasnyi Ługów ( obwód ługański) – miasta, które znajdowało się wówczas pod kontrolą tak zwanej Kozackiej Gwardii Narodowej (kierowanej przez Nikołaja Kozitsyna). Zgodnie z przebudową JIT Buk wrócił do Snizhne o własnych siłach, choć JIT nie sprecyzował jasno, w jakim czasie miało to miejsce. W Snizhne został przeładowany na niskopodwoziowy Volvo i przetransportowany na wschód do obwodu ługańskiego. Po przybyciu do Krasnyi Luch został przetransportowany przez Debaltseve i Ługańsk autostradą do granicy z Rosją, gdzie dotarł rano 18 lipca 2014 roku.

W Ługańsku Buk został nakręcony we wczesnych godzinach porannych trzema zamiast czterech pocisków podczas transportu na wierzchołek ładowarki, co pokazuje, że ludzie eskortujący wyrzutnię rakiet nie ukrywali usunięcia przed publicznym okiem.

Gdzie Buk stał przed transportem ze Snizhne do obwodu ługańskiego jest nieznany, ale w naszej ostatniej publikacji dotyczącej aresztowania przez ukraińskich agentów bezpieczeństwa Vladimir Tsemakh, separatystyczny dowódca obrony powietrznej ze Snizhne, dyskutowaliśmy, jaka rola Tsemakh mogła być w tym okresie. W przypadkowym wyznaniu Tsemakh powiedział wywiadowi przed kamerą: „Wyciągnąłem tego młodego faceta i ukryłem to [Buk]. Pokażę ci nawet, gdzie podniósł się, i gdzie wziąłem go / go„, co sugeruje, że był zaangażowany w ukrywanie wyrzutni rakiet Buk i co najmniej jeden z jego członków załogi po zestrzeleniu.

Przechwycone rozmowy między Dubinsky, Kharchenko i Girkin od następnego ranka ujawniają dalsze szczegóły na temat gorączkowego usunięcia Buk do Rosji. O 7:41 lub 8:01 (podane godziny są sprzeczne) w dniu 18 lipca, Dubinsky jest informowany przez telefon przez Charczenko, że Buk przybył do Rosji, ku uciesze Dubinsky, który nie miał pojęcia, gdzie pojazd był od poprzedniej nocy. Oskarżenia ujawniają, że wkrótce potem Dubinsky zadzwonił do Girkina i powiedział mu, że bojownik ze znakiem wywoławczym „Bibliotekar” (który był również zaangażowany w przybywający transport Buk) z powodzeniem przywiózł Buk do Federacji Rosyjskiej.

W aktach oskarżenia stwierdza się również, że „Delfin” i „Orion” osobiście nadzorował całą ewakuację Buk i wydał instrukcje przez telefon do osób zaangażowanych w jego transport. Sugeruje to, że JIT uzyskał więcej dowodów na temat bezpośredniego zaangażowania rosyjskiego państwa w całą operację.

Oskarżenia JIT i SBU potwierdzają tożsamość i rolę kluczowych bojowników, jak wcześniej wskazano przez Bellingcat, w zakupach wyrzutni rakiet Buk z Rosji, jej transport do miejsca startu i jego repatriacji do Rosji po zbrodni.

Jednocześnie nowe dokumenty, a w szczególności dokumenty obciążające SBU, dostarczają dalszych informacji na temat sekwencji zdarzeń i podejmowania decyzji, które doprowadziły do tragedii w dniu 17 lipca 2014 r.

Dodatkowe dowody przedstawione podczas konferencji prasowej JIT rzucają również nowe światło na proces decyzyjny, który doprowadził do tego, że państwo rosyjskie udostępniło broń do użytku we wschodniej Ukrainie. Co istotne, JIT ujawniło dowody po raz pierwszy, że rosyjscy urzędnicy wysokiego szczebla, tacy jak doradca prezydenta Rosji Władysław Surkow i „premier Krymu” Siergiej Aksyonow, odegrali rolę w zakupie rosyjskiej broni dla bojowników w okresie poprzedzającym zbrodnię. Takie dowody stawiają pytanie, czy lista oskarżonych zostanie poszerzona o urzędników państwowych w oparciu o zasady odpowiedzialności karnej „łańcucha dowodzenia”. JIT pozostawił otwartą możliwość, stwierdzając, że lista osób, którym obecnie postawiono zarzuty, nie jest wyczerpująca, a inni potencjalni podejrzani nie zostali ujawnieni ze względu na tajemnicę toczącego się dochodzenia.

W szczególności obecne akty oskarżenia nie odnoszą się do odpowiedzialności karnej za rzeczywiste działanie wyrzutni rakiet Buk. Biorąc pod uwagę, że ta wyrafinowana broń została zakupiona z 53 Brygady Przeciwlotniczej armii rosyjskiej, a wstępne dowody wskazują, że została ona dostarczona wraz z zespołem z tej samej brygady, jest mało prawdopodobne, aby JIT nie odniósł się do odpowiedzialności karnej załogi Buk w przyszłych oskarżeniach. Pominięcie rosyjskich oficerów wojskowych lub żołnierzy w początkowych aktach oskarżenia może wskazywać albo na brak rozstrzygających dowodów na tożsamość rzeczywistego zespołu operacyjnego, albo do czasu zakwalifikowania się do kwalifikacji prawnej czynu zabronionego. W szczególności, jeżeli przestępstwo zostanie ocenione jako miało miejsce w czasie konfliktu zbrojnego, którego stroną było państwo rosyjskie, odpowiedzialność karna nie może spoczywać na podmiotach gospodarczych, ale na najwyższym stanowisku w łańcuchu dowództwa wojskowego, który zezwalał i/lub instruował korzystanie z Buku. Ponowne wezwanie świadków, które JIT opublikował na zakończenie konferencji prasowej, sugeruje, że właśnie wojskowy łańcuch dowodzenia będzie się koncentrował w pozostałych miesiącach przed rozpoczęciem postępowania sądowego w marcu 2020 r.

W ubiegłym tygodniu w internecie pojawiły się doniesienia, że Ukraińska Służba Bezpieczeństwa (SBU) aresztowała obywatela Ukrainy Władimira Borysowicza Tsemakh (ur. 4 lipca 1961 r.) w związku ze zestrzeleniem samolotu Malaysian Airlines 17 (MH17) w 2014 r. Tsemakh był wcześniej znany jako dowódca jednostki obrony powietrznej w Snizhne, mieście położonym najbliżej miejsca startu rakiet Buk. Tsemakh nie był wcześniej publicznie powiązany z wydarzeniami związanymi ze zestrzeleniem MH17, a także nie został wymieniony w naszym niedawnym raporcie na temat separatystów związanych ze zestrzeleniem MH17. Jednak nowo odkryte nagrania ujawniły, że był co najmniej ważnym naocznym świadkiem tych wydarzeń.

Uprowadzenie i aresztowanie

Władimir Tsemakh został podobno uprowadzony 27 czerwca 2019 r. w swoim rodzinnym mieście Snizhne przez ukraińskich agentów, którzy powalili go do nieprzytomności i przemycili z terytorium separatystycznego przy użyciu fałszywych dokumentów i ukrywając go jako starego sparaliżowanego mężczyznę na wózku inwalidzkim. Nowaja Gazeta donosiła, że jego aresztowanie było łatwe, ponieważ w chwili zatrzymania i uprowadzenia był pod wpływem alkoholu (jego żona również publicznie stwierdziła, że Tsemakh ma problem z alkoholem).

Dwa dni później sąd w Kijowie ustępuje miejsca w sprawie karnej przeciwko Tsemakh, dokument zarzuty stwierdzające, że był podejrzany o popełnienie przestępstwa na podstawie części 1 artykułu 258-3 kodeksu karnego Ukrainy – utworzenie grupy terrorystycznej lub organizacji terrorystycznej – standardowy zarzut wniesiony przeciwko separatystom przez władze ukraińskie. Potwierdził to również zarówno jego prawnik, jak i córka. Jednak, ponieważ Tsemakh był podobno, i samowo, szefem jednostki obrony powietrznej w Snizhne latem 2014 roku, i biorąc pod uwagę fakt, że ukraińskie siły specjalne były skłonne zaryzykować przeprowadzenie odważysiępułwy nalot za liniami wroga, głównym powodem aresztowania było zrozumiałe i szybko związane przez wielu obserwatorów z MH17.

2 lipca Jewgieł Tinyansky, urzędnik samozwańczej DNR (Donieckiej Republiki Ludowej), opublikował więcej informacji na temat aresztowania, w tym pierwsze zdjęcie Tsemakha (wysłane do żony przez jego ukraińskiego prawnika), które wykazało, że miał zabandażowaną ranę na czole. Tinyansky dostarczył również kopię wojskowej karty identyfikacyjnej Tsemakh z początku 2015 roku, która stwierdza, że Tsemakh był szefem obrony powietrznej w jednostce wojskowej 08801, znanej również jako 1 Brygada Slovyansk, w randze Podpułkownika (podpułkownik) od 23 października 2014 roku. Dodał, że przed tą datą Tsemakh nie był w żadnej jednostce obrony powietrznej, a jedynie dowódcą garnizonu małej jednostki wojskowej w Snizhne, co sugeruje, że Ukraina pomyliła się, zakładając, że mogą go połączyć z MH17. Córka Tsemakh była również cytowana jako zaprzeczająca, że jej ojciec pełnił funkcję obrony powietrznej przed październikiem 2014 roku, twierdząc, że był żołnierzem szeregowym, który obsadził punkt kontrolny w czasie zestrzelenia MH17.

Jednak niezależnie od tego konkretnego dokumentu, istnieje wiele dowodów open-source, że Tsemakh był w roli dowódcy jednostki obrony powietrznej w czasie zestrzelenia MH17, a na pewno przed 23 października 2014. Na przykład profil Tsemakh’s Odnoklassniki ujawnia, że służył w jednostce obrony powietrznej co najmniej już 24 sierpnia 2014 r., ponieważ można go zobaczyć, jak obsadził zamontowane na pojeździe działo przeciwlotnicze ZU-23 na zdjęciach przesłanych w tym dniu. Ponadto, jedno ze zdjęć pokazuje akronimy słów „Przeciwlotnicze siły rakietowe, Snizhne” napisane na boku jednego z pojazdów:

Ponadto w dniu 5 lipca 2019 r., krótko po aresztowaniu Tsemakha, Igor Girkin (vel Igor Strelkov), były minister obrony DNR, odrzucił argument obrony urzędnika DNR. W odpowiedzi na aresztowanie Tsemakh na swoim profilu VK, Girkin stwierdził, że „Borysych” (zgłoszony znak wywoławczy Tsemakh, w okresie lipiec-sierpień 2014 r. był szefem obrony powietrznej w Snizhne, wyjaśniając, że został powołany na to stanowisko przez wojskowego komendanta Śniżnego – w tym czasie był to albo „Prapor” (Jewgienij Skripnik) albo jego zastępca „Kep” (Siergiej Wełowikowski). Girkin dodał również, że wcześniej Tsemakh służył jako wybitny dowódca mobilnych jednostek ZU-23 w Siemionówce – wiosce pod Kramatorskiem, która służyła jako baza podczas bitwy pod Slovyansk.

W swoim poście Strelkov po raz kolejny zaprzeczył, że którykolwiek z separatystów, w tym Tsemakh, był zaangażowany w zestrzelenie MH17, używając starannie sformułowanego oświadczenia, w którym powiedział, że „Borysych” nie miał pod jego kontrolą sprzętu wojskowego, który mógłby zestrzelić MH17. Girkin już wcześniej wielokrotnie powtarzał, że separatyści nie zestrzelili MH17, ale wyraźnie powstrzymał się od obwiniania strony ukraińskiej za zestrzelenie, co doprowadziło do spekulacji, że pośrednio nawiązuje do odpowiedzialności armii rosyjskiej.

Późniejsza pozycja Tsemacha jako dowódcy obrony powietrznej 1 Brygady Slovyansk również pasuje do narracji Girkina, ponieważ brygada ta składała się z jednostek bezpośrednio dowodzonych przez Strelkova od czasu bitwy pod Slovyansk. Po tym, jak 5 lipca 2014 r. separatyści wycofali się ze Słoweńsk, jednostki te zostały wysłane do Doniecka i do osad frontowych Mospyne, Iłowajsk, Szachtarsk, Torez i Snizhne. Ostatecznie zostali zreorganizowani w Pierwszej Brygadzie Slovyansk po tym, jak 14 sierpnia 2014 strelkov zrezygnował z funkcji ministra obrony DNR.

5 lipca 2019 r. ukraiński serwis informacyjny Babel poinformował, że rozmawiał z ukraińskimi urzędnikami wywiadu, którzy stwierdzili, że Tsemakh był rzekomo zaangażowany w przekazywanie dostaw wojskowych z Rosji i że był odpowiedzialny za obronę powietrzną swojego batalionu. Babel opisał Tsemakh jako szefa batalionu obrony powietrznej od 26 czerwca 2014 roku. Dodali, że ukraińscy urzędnicy sprawdzali teraz, czy był on również zaangażowany w uszkodzenie ukraińskich wojskowych samolotów Su-25 w lipcu 2014 r. (ukraińskie siły powietrzne straciły kilka Su-25 w rejonie na południe od Snizhne w tym miesiącu).

Przed zestrzeleniem MH17 separatyści nie byli znani z posiadania jakiejkolwiek broni przeciwlotniczej na dużych wysokościach. Girkin napisał później, że jego broń obrony powietrznej latem 2014 roku składała się tylko z pięciu manpadów 9K38 Igla; około tuzina zu-23 twin-barreled autocannons; jeszcze kilka karabinów maszynowych NSV; i ledwo funkcjonalną wyrzutnię rakiet przeciwlotniczych Strela-10 na niskich wysokościach. Ten ostatni został rozmieszczony na południe od Snizhe w dniu 16 lipca 2014 r., jak widać podczas wywiadu wideo z Girkin (w naszym ostatnim raporcie, ujawniliśmy, że Oleg „Gyurza” Pulatov, jeden z podejrzanych związanych ze zestrzeleniem MH17, również pojawia się w tym materiale).

Kilka starych fotografii w albumie Tsemakh na jego służbie w radzieckich siłach zbrojnych pokazują ZSU-23-4 „Shilka” samobieżne systemy przeciwlotnicze. Systemy widoczne na zdjęciach są prawdopodobnie wariant ZSU-23-4M2 , który został dostosowany do noktowizora i bez radaru do wojny sowiecko-afgańskiej. Tsemakh jest widoczny na sobie hełm stojący przed takim systemem na kilku zdjęciach, co sugeruje, że był operatorem, a nawet dowódcą jednego z tych systemów obrony powietrznej podczas wojny sowiecko-afgańskiej. Jedno zdjęcie z jego serwisu pokazuje również Strela-10, choć nie ma wyraźnych przesłanek, że on również obsługiwał ten system.

Nowo nagrane nagrania wideo

Dodatkowe dowody open-source na rolę Tsemakh w obronie przeciwlotniczej separatystycznej jednostki pochodzi z nowo odkrytych materiałów. W dniu 6 lipca 2019 r. użytkownicy Twittera odkryli i opublikowali linki do dokumentu z 2015 r. (usuniętego 9 lub 10 lipca 2019 r., zarchiwizowanego playlisty tutaj), zawierającego serię wywiadów przed kamerą z Tsemakh i innymi separatystami. 14-częściowy dokument zatytułowany „Brat przeciw bracie” został opublikowany na YouTube 19 czerwca 2015 r. przez regionalne biuro partii Rodina, prokremlowskiej nacjonalistycznej quasi-opozycyjnej partii, która wyprodukowała film w ramach tak zwanej „humanitarno-kulturalnej wizyty w Donbasie”.

W szóstej części (usuniętej 9 lub 10 lipca 2019 r., kopia filmu tutaj, zarchiwizowany link do filmu tutaj) z serii, nagranej na początku 2015 r., Tsemakh mówi o nadzorowaniu operacji wojskowych na południe od Snizhne latem 2014 roku. Podczas wywiadu jest określany jako dowódca przeciwlotniczy, o czym wspomina się również w ręcznie napisanych notatkach z wojskowego pamiętnika Tsemakha, które są pokazane podczas filmu dokumentalnego. Najwcześniejszy wpis pokazany jest od 31 lipca 2014 r., gdzie już opisuje użycie ZU-23 armaty przeciwlotnicze:

Przypadkowe wyznanie wideo

Więcej niż tylko dowody na jego rolę w obronie powietrznej w Snizhne w czasie zestrzelenia MH17, materiał z Tsemakh zawiera to, co wydaje się być potępiające przyznanie się do jego osobistego zaangażowania w ukrywanie wyrzutni rakiet Buk w następstwie jego wykorzystania w dniu 17 lipca 2014 roku. Trzeci odcinek filmu dokumentalnego (usunięty 9 lub 10 lipca 2019 r., zarchiwizowany tutaj na naszym kanale YouTube) został nakręcony głównie w pobliżu miejscowości Nikishino, gdzie Tsemakh walczył zimą 2015 roku podczas bitwy pod Debaltseve. Podróżując do Nikishino z południa, zatrzymują się na przejściu w pobliżu Petropavlivka, wioski górniczej zaledwie 1 km na północ od punktu, w którym MH17 został trafiony przez rakietę Buk, i gdzie część szczątków samolotu spadła. Tsemakh następnie mówi o zestrzeleniu cywilnego samolotu:

Tsemakh: Więc, oto gdzie Boeing spadł, począwszy od Petropavlivka aż do Hrabove … to było dość duże [gruz] rozprzestrzeniania się, jak 10 kilometrów … To jest ten, Boeing, który upadł…

Krótko po tym, а pytanie przez ankietera jest wyraźnie edytowane. Z kontekstu wynika, że zapytał, czy Tsemakh wolałby nie mówić o obecności wyrzutni rakiet Buk wśród separatystów tego dnia. Następnie rozmowa przebiega z oczywistym przyznaniem przez Tsemakh, że pocisk Buk został wystrzelony z terytorium Rosji i separatystów i że miał rolę w ukryciu wyrzutni rakiet Buk po zestrzelenie MH17:

Tsemakh: Nie, dlaczego nie? Powiem ci… Zniszczył sushka [tj. suchoj jet] – dobrze, to, później, wiesz… [Tsemakh gesty do kamery, jakby spodziewał się, że ta część zostanie wycięta później] – itzniszczone Sushka, tak, a inne Sushka zestrzelił Boeinga. Wiem o tym. Wyciągnąłem tego młodego faceta i ukryłem ten *bleep* [Buk]. Pokażę ci nawet, gdzie podniósł się, i gdzie wziąłem go / go [Tsemakh przechodzi do śmiechu]

Wywiad: Dzięki, Ilyich, dziękuję.

Tsemakh: Nie, poważnie, nie masz pojęcia, co się tu dzieje.

Podczas gdy obiekt, który Tsemakh twierdzi, że ukrywał się, jest wykrwawiona przez producentów filmowych, jego ruch ust wyraźnie wskazuje, że słowo zawiera literę „u” („у” w cyrylicy (w języku rosyjskim wymawianą „oo”).

Od czasu odkrycia tego filmu, niektórzy rosyjscy blogerzy i media twierdzą, że Tsemakh nie wypowiada słowa „Buk” w segmencie bleeped-out, ale zamiast jednego sylaby słowo „khuy” (хуй), rosyjski dla penisa lub dickhead. W tej interpretacji, jest on rzekomo odnosi się do „dickhead”, który był „przeciąganie” [„прятал этот хуй„]. Jednak to wyjaśnienie jest niezgodne z czasem segmentu mowy, z gramatyką rosyjską i z kontekstem narracji Tsemakh. Gdyby Tsemakh rzeczywiście wypowiedział „Ukryłem tego dickheada”, w języku rosyjskim musiałby użyć bierniku do animowania obiektów [„прятал этого хуя„], które wymagałyby 5 sylab, aby zmieścić się w sekcji bleeped-out wywiadu („.. э-то-го ху-я…”). Gdyby wypowiedział „Ukryłem Buk”, tylko 3 sylaby („… э-тот Бук”) musiałby zmieścić się pod bleep. Gdyby Tsemakh miał powiedzieć trzysylabową wypowiedź tego zwrotu, byłoby to „прятал этот хуй”— „Ukryłem tego penisa” (przedmiot), a nie pięciosylabowy „Ukryłem to dickhead” (osoba), co choć technicznie możliwe jest oczywiście nielogiczne dla okoliczności opisanych w wywiadzie.

Eksperyment z użyciem zaawansowanego silnika TTS (Text-to-speech) Yandexa pokazuje, że tylko thе druga hipoteza („этот Бук„) jest możliwa, ponieważ wypowiedź 5-sylaba nie mieściłaby się pod sygnałem dźwiękowym. Aby przeprowadzić eksperyment, zastosowaliśmy rytm mowy Tsemakh do silnika głosowego TTS Yandex (wybierając symulowany głos „Ermilov”). Uruchomiliśmy dwa scenariusze: w pierwszym z nich zsynchronizowaliśmy wygenerowane komputerowo wyrażenie z napisem „Ukryłem to dickhead” („Я прятал этого хуя”) aby napochnąć się wraz z początkiem nieszełkowanego dźwięku „I” („Я”) w oryginalnym nagraniu. W drugim scenariuszu nałożyliśmy frazę „Ukryłem, że Buk”, ponownie synchronizując początek frazy z niezredagowanym dźwiękiem.

Jak widać na poniższym wykresie, tylko w scenariuszu „Buk” nie było namacalnej desynchronizacji między oryginałem a symulowaną mową.

Ponadto kontekst oświadczenia nie miałby większego sensu, gdyby mówił o „ukrywaniu dickheada”, ponieważ odniesienie to zostałoby odłączone zarówno od poprzedniego zdania („uderzyło w Sushkę”), jak i z kolejnym („Pokażę, gdzie się zniosł”). Wszystkie scenariusze wokół scenariusza „dick” lub „dickhead” nie mają większego sensu, rozważając sytuację gramatyczną i fonetyczną; jednak ten odcinek wywiadu ma doskonały sens, zakładając, że powiedział: „Ukryłem Buk”.

Pomimo swojej pozycji dowódcy obrony powietrznej, Tsemakh najprawdopodobniej nie brał udziału w faktycznym zestrzeleniu MH17. Nic nie wskazuje na to, że kiedykolwiek został przeszkolony do obsługi systemu przeciwlotniczego Buk, a zarejestrowane przechwycenia telefonów wskazują, że załoga Buk pochodziła z Rosji. W naszym niedawnym sprawozdaniu wykazaliśmy również, że to oficerowie GRU DNR byli zaangażowani w zakup wyrzutni rakiet po stronie separatystów, choć nic nie wskazuje na to, że Tsemakh sam był członkiem tej jednostki.

Niemniej jednak, linia „Wyciągnąłem tego młodego faceta i ukryłem to [Buk]. Pokażę ci nawet, gdzie podniósł się, i gdzie wziąłem go / go w spowiedzi Tsemakh sugeruje, że był zaangażowany w ukrywanie wyrzutni rakiet Buk i co najmniej jeden z jego członków załogi po zestrzeleniu. Nie ma prawie żadnych szczegółów na temat ruchu Buk w następstwie. Według rekonstrukcji przez oficjalny holenderski kierowany Joint Investigation Team (JIT), Buk został odesłany do Snizhne autonomicznie po zestrzeleniu, choć nie sprecyzował jasno, w jakim czasie. Jeden nagrany telefon przechwycić od 9:32pm między gru dnr członków Leonid „Krot” Kharchenko i Eduard „Riazan” Gilazov ujawnia, że usunięcie Buk i jego załogi nie poszło zgodnie z planem, jak jeden z operatorów Buk stracił kolegów i musiał być eskortowany do Śnienna z nieokreślonym punkcie kontrolnym. Niektórzy sugerują, że był to „młody facet”, o którym Tsemakh mówił w swojej spowiedzi, ale nie wiadomo, czy to prawda.

Nie wszystko, co Tsemakh stwierdził w swoim wyznaniu, jest prawdą, ponieważ wspomina również teorię spiskową, że Buk zestrzelił ukraiński samolot wojskowy Suchoj, podczas gdy w tym samym czasie inny ukraiński Suchoj zestrzelił MH17. Teoria ta nie jest nowa, ponieważ była również omawiana przez członków batalionu Oplot, którzy sfilmowali ich przybycie na miejsce katastrofy w pobliżu Hrabove wkrótce po zestrzeleniu MH17. Pełny zapis tego materiału ujawnia, że nawet po tym, jak mężczyźni zdali sobie sprawę, że cywilny samolot rozbił się, nadal byli przekonani, że ich strona również zestrzeliła ukraiński odrzutowiec Suchoj i jako taka kontynuowała poszukiwania pilotów. Słychać, jak jeden z dowódców mówi: „Mówią, że Suchoj [myśliwiec] zestrzelił cywilny samolot, a nasz zestrzelił myśliwiec [odrzutowiec]”. Później inny bojownik na miejscu katastrofy mówi: „myśliwiec zestrzelił ten, a nasi ludzie zestrzelili myśliwiec [odrzutowiec]. Postanowili zrobić to w ten sposób, aby wyglądać tak, jakbyśmy zestrzelili [cywilny] samolot”. Ta narracja, jednak nie są poparte żadnymi dowodami (żadna ze stron konfliktu nie przedstawiła żadnych dowodów na zestrzelenie ukraińskiego samolotu, a także nie zaprzeczają ustaleniam DSB, JIT i rosyjskiego państwowego Almaz Antey, którzy zgadzają się, że broń, która zestrzeliła malezyjski samolot, była rakietą Buk, a nie rakietą powietrze-powietrze.

Pokrycie się utworów

Dlaczego tylko słowo „Buk” został bleeped się w dokumencie nie jest znana. Być może redaktor został poproszony o usunięcie części wywiadu, w którym Buk został wymieniony, i zdecydował się opuścić resztę rozmowy, nie zdając sobie sprawy, że może jeszcze zamieszać separatystów. W każdym razie, teraz, gdy fragment został odkryty i Tsemakh aresztowany, ludzie zaangażowani w dokument wydaje się niezadowolony z tego.

W pewnym momencie regionalne biuro partii Rodina wyłączyło stronę internetową, na której gościło linki do filmu dokumentalnego. Kamerzysta, który nakręcił film dokumentalny, Alexander Vinchenko, niedawno usunął przesłanie tego segmentu dokumentu z własnego konta youtube, podczas gdy on nadal utrzymuje w internecie części dokumentalne, które nie zawierają wywiadów z Tsemakh. Zwróciliśmy się do Vinchenko za pośrednictwem swojego konta VK, aby zapytać, dlaczego usunął film i jakie słowo (s) zostały wykrwawione i dlaczego, ale nie odpowiedział na nasze pytania przez presstime. Nowaja Gazeta poinformowała, że zwróciła się do rozmówcy Wiaczesława Kotsenko (kozackiego i regionalnego lidera partii Rodina) z pytaniem, czy pamięta, co zawiera zredagowany segment wywiadu. Po wysłuchaniu pytania, Pan Kotsenko niepełnosprawnych publiczny dostęp do swojego konta w mediach społecznościowych. (Aktualizacja: od 9 lub 10 lipca 2019 r. dokument został również usunięty z YouTube).

Znaczenie aresztowania w sprawie MH17

Niezależnie od jego faktycznej roli w dniu 17 lipca 2014 r., aresztowanie Tsemakh może mieć znaczący wpływ na dochodzenie w sprawie JIT i toczące się postępowanie sądowe. Jeśli jego 2015 twierdzi, że pomógł ukryć wyrzutnię rakiet Buk i część jego załogi w dniu 17 lipca 2014 r. okaże się prawdą, to uczyniłoby go kluczowym świadkiem JIT, a być może oskarżonym podejrzanym w sprawie zarzutów współudziału i przeszkód. Nawet gdyby wyolbrzymiał swoją rolę w dniu zestrzelenia, na stanowisku lokalnego dowódcy jednostki przeciwlotniczej byłby dobrze poinformowany, aby uczynić go cennym świadkiem w prokuraturze.

Fakt, że jest on obecnie oskarżony na Ukrainie z przyczyn niezwiązanych z MH17 może być oznaką strategii władz ukraińskich i ewentualnie JIT, aby zaoferować mu ofertę z oskarżeniem i zrzucić oskarżenia Ukrainy, jeśli stanie się dobrowolnym świadkiem w sprawie JIT. Takie rozwiązanie zapewniłoby jego fizyczną obecność w sądzie w Niderlandach, co nie mogłoby zostać zapewnione, gdyby został oskarżony w sprawie MH17 z powodu ograniczeń konstytucyjnych (przepis w konstytucji Ukrainy zakazuje ekstradycji obywateli do obcych narodów).

Zeznania Tsemakh w sądzie wzmocniłyby zasadność postępowania sądowego, ponieważ jak dotąd nie wiadomo, czy zatrzymano inną osobę zainteresowaną bezpośrednio w operacjach wojskowych DNR w czasie i miejscu zestrzelenia. Osoba z jego wcześniejszą rolą będzie w stanie rzucić światło nie tylko na konkretne wydarzenie w dniu upadku, ale także na łańcuch dowodzenia, który będzie kluczową linią zapytania dla holenderskich sądów.

Jednocześnie wartość jego ewentualnych zeznań zostanie zaatakowana przez stronę rosyjską, zwłaszcza biorąc pod uwagę okoliczności jego aresztowania. Rosyjscy i komentatorzy DNR już rozpowszechniają narrację, że Tsemakh może być „odurzony” w indukowanych spowiedziach. Kluczową kwestią, która zadecyduje o jego znaczeniu dla sądu, jest zatem to, czy będzie on w stanie poprzeć swoje zeznania obiektywnymi dowodami. Chociaż może być z dala od domu bez fizycznego dostępu do swoich archiwów dokumentów, prawdopodobnie nadal posiada swoje poświadczenia online.

Gdy holenderscy prokuratorzy w hadze odczytali sprawę przeciwko czterem osobom – obywatelowi Ukrainy Leonidowi Charczenko i obywatelom Rosji Olegowi Pulatowowi, Siergiejowi Dubińskiemu i Igorowi Girkinowi – oskarżonym o współudział w zestrzeleniu samolotu pasażerskiego Malaysia Airlines Flight 17 (MH17), pojawiły się nowe szczegóły dotyczące ilości dowodów zebranych przeciwko nim, w tym zeznań świadków, które nigdy wcześniej nie zostały ujawnione.

Prokuratorzy wyjaśnili, dlaczego niektóre osoby wcześniej związane ze sprawą nie są ścigane, ale jednocześnie ogłosili, że śledztwo prowadzone przez kierowany przez Holendrów Wspólnego Zespołu Dochodzeniowo-Śledczego (JIT) nadal trwa – i nadal mają nadzieję zidentyfikować operatorów wyrzutni rakiet Buk i urzędników w łańcuchu dowodzenia Federacją Rosyjską, którzy wysłali broń do morderstwa na Ukrainę.

Holenderski sąd posiąda czterech oskarżonych – wszystkich byłych dowódców tak zwanej DNR (skrót od „Donieckiej Republiki Ludowej”; nierozpoznanego terytorium separatystycznego utworzonego podczas rosyjskiej interwencji na Ukrainie w 2014 r. – jako sprawców; współsprawców, lub współpodkrotnców w celowym zestrzeleniu samolotu i zabójstwie/zabójstwie 298 pasażerów i załogi.

Żaden z oskarżonych nie stawił się jednak w sądzie, co skutecznie sprawia, że sprawa sądowa jest procesem zaocznie.

Większość oskarżonych odmawia uznania sądu za prawomocny, a tylko jeden z oskarżonych, Oleg Pulatov, zatrudnił prawników do jego obrony. Nadal nie jest jasne, jaką strategię obrony wprowadzą.

Zamiast tego możemy polegać na publicznych oświadczeniach oskarżonych, które wahają się od całkowitego zaprzeczenia i oskarżeń, że dowody zostały naruszone, do subtelnych wskazówek, że uważają, że wina leży po stronie rosyjskiej, a nie separatystom. Artykuł ten analizuje zarówno stare, jak i nowe oświadczenia złożone przez oskarżonych w kontekście dowodów na to, że byli oni zaangażowani w operację, która doprowadziła do zestrzelenia MH17.

Leonid Kharchenko, człowiek, który eskortował Buk do miejsca startu

W poprzednich raportach Bellingcat , wyjaśniliśmy, jak zidentyfikowaliśmy obywatela Ukrainy Leonida Kharchenko na wielu przechwytuje telefon, które zostały opublikowane przez służbę bezpieczeństwa Ukrainy, SBU – i jak ustaliliśmy, że Kharchenko, który użył wojskowego znaku wywoławczego „Krot” („Mole”), był dowódcą batalionu rozpoznawczego w tzw „GRU DNR”.

Grupa ta działała jako agencja wywiadu wojskowego utworzona przez donieckiego separatystów, którzy odegrali kluczową rolę w transporcie i pilnowaniu wyrzutni rakiet Buk, która została wykorzystana do zestrzelenia MH17.

W grudniu 2019 r. Kharchenko po raz pierwszy pojawił się publicznie od czasu oskarżenia, kiedy pojawił się w wywiadzie wideo przeprowadzonym przez prorosyjską stronę propagandową, w którym stwierdził, że„w ciągu pięciu lat wojny nigdy nie widziałem takiej instalacji [Buk] na terytorium DNR”. 

Kharchenko potwierdził również, że rozpoznał swój własny głos w sprawie przechwytów, ale dodał, że używa ukraińskiego operatora komórkowego do tych połączeń i że nagrania mogły być łatwo edytowane przez ukraińską SBU, stwierdzając:„mogli edytować każde zdanie z mojej wypowiedzi, [i] nawet [niech mi się powiedzą], że zabiłem własną matkę„.

Istnieje jednak mnóstwo dowodów na to, że wyrzutnia rakiet Buk została przetransportowana przez tak zwany DNR w dniu 17 lipca 2014 r. i zestrzeliła MH17 – dowody te istnieją w postaci filmów, zdjęć, wpisów na żywo w mediach społecznościowych i wypowiedzi naocznych świadków.

Ponadto prokuratorzy stwierdzili, że eksperci z Niderlandzkiego Instytutu Kryminalistycznego przeprowadzili szeroko zakrojoną analizę kryminalistyczną niektórych zdjęć i filmów, do których uzyskali oryginały, i doszli do wniosku, że są to w rzeczywistości prawdziwe nagrania i nie zostały wtrącene. Nie znaleźli również żadnych dowodów, które sugerują, że przechwycone nagrania zostały naruszone.

W wielu przypadkach, śledczy z JIT byli w stanie potwierdzić małe szczegóły z przechwyconych rozmów, porównując je z innymi źródłami, takimi jak potwierdzony czas poszczególnych bitew i manewrów wojskowych omawianych podczas wspomnianych rozmów. To tak zwane holistyczne podejście, w którym wiele źródeł jest porównywanych ze sobą i kontekstowych w celu weryfikacji dowodów i rekonstrukcji łańcucha zdarzeń, jest również strategią, którą Bellingcat wdrożył przez lata w celu weryfikacji informacji z otwartych źródeł.

Dowody przeciwko Kharchenko można również zweryfikować za pomocą tej metody: pierwsza przechwycona rozmowa z Charczenko (która została już przesłana na kanał YouTube SBU mniej niż 24 godziny po zestrzeleniu samolotu) odbyła się 17 lipca o godzinie 9:54. W tej rozmowie, Kharchenko jest poinstruowany przez swojego przełożonego, Siergieja Dubińskiego (znany również jako „Khmury” i „Petrovich”), aby podnieść Buk za „Motel” rondo w Doniecku; eskortować go do ewentualnego startu w pobliżu wsi Pervomayskiy (na południe od Snizhne); wychowywać innych członków swojej jednostki; i kontynuować ochronę Buk.

Jeden film z Buk z sygnaturą czasową 10:23 pokazuje wyrzutnię rakiet zaparkowaną za tym wspomnianym rondem, a kolejny film z Buku, a także zdjęcia satelitarne wykonane o godzinie 11:08 pokazują konwój krótko po starcie z ronda jadącego w kierunku Śniżyna. Dwie godziny później, Kharchenko można usłyszeć w innym przechwycić instruując jednego z jego podwładnych, aby dołączyć do niego w miejscu rozpoczęcia (dokładnie tak, jak Dubinsky kazał mu zrobić), a według danych telekomunikacyjnych zebranych przez JIT, jego telefon komórkowy podłączony do wieży komórkowej, która była najbliżej miejsca rozpoczęcia podczas rozmowy.

Kolejna przechwycona rozmowa jest być może najważniejszym dowodem przeciwko Charczenko. Chodzi o nagranie, na którym informuje Dubinsky’ego, że „są na miejscu i już zestrzelili jedną Sushkę [czyli ukraiński samolot szturmowy]„. Ta rozmowa podobno odbyła się o 16:48 – około 28 minut po zestrzeleniu MH17, ale zanim zdali sobie sprawę, że samolot pasażerski został sprowadzony. Nagranie to zostało wspomniane w aktach oskarżenia z czerwca 2019r., ale nie zostało jeszcze przedstawione opinii publicznej.

Dodatkowe dowody przeciwko Charczenko wprowadzone przez sąd pochodzą również od jednego ze świadków, zwanego świadkiem S21 w sprawie, który był członkiem batalionu rozpoznawczego Charczenki. Ta nazwa kodowa została wydana, ponieważ wszyscy świadkowie sprawy zdecydowali się pozostać anonimowi dla opinii publicznej, co holenderski sąd uznał za konieczny ze względu na „ustalony, niepokojący wzorzec aktywnego zaangażowania ze strony rosyjskich służb bezpieczeństwa, w szczególności GRU i FSB, w morderstwa w innych krajach”,przytaczając w ten sposób również kilka przypadków, które zostały dokładnie zbadane przez Bellingcat: zatrucie Siergieja i Julii Skripal w Zjednoczonym Królestwie; zabójstwo Zelimkhana Khangoshviliego w Berlinie; i zatrucie Emiliana Gebreva w Bułgarii. Sąd podsumował zeznania świadka „S21” w następujący sposób:

„Świadek S21 stwierdza, podsumowując, że latem 2014 roku należały one do separatystycznej jednostki, która działała w okolicach Doniecka. Zgłosili się do oskarżonego Charczenko. Do zadań S21 w tym punktów kontrolnych, patrolowania i pilnowania miejsc i zasobów. W dniu, w którym lot MH17 został zestrzelony, S21 został rozmieszczony wraz z innymi wieczorem do transportu Buk TELAR ze Snizhne. Przenieśli TELAR do innych w pobliżu Debaltseve.”

Zeznanie to pasuje również do treści przechwyconych telefonów, jak wcześniej zidentyfikowaliśmy Charczenko na nagraniach telefonicznych z 17 i 18 lipca 2014 r., które wskazywały, że on i jego jednostka rzeczywiście byli zaangażowani w usunięcie Buk i jego załogi z obszaru Snizhne. Wydaje się, że kiedy JIT przedstawił swoje ustalenia we wrześniu 2016 r., odnieśli się również do zeznań S21, kiedy stwierdzili, że są one częściowo w stanie ustalić trasę, na której Buk został zwrócony rosji „poprzez analizę danychtelekomunikacyjnych i na podstawie oświadczenia separatystkę, który był zaangażowany w usunięcie Buk„.

Dokument wezwania z prokuratury ujawnia, jakie zarzuty postawili czterej oskarżeni, a zarzuty, które najprawdopodobniej doprowadzą do skazania Charczenko: „… transport i/lub eskortowanie (lub wypuszczanie innego transportu i/lub eskorty), które BUK TELAR i/lub załoga tego pojazdu (na część trajektorii) do miejsca wypalania”,oraz „… pilnowanie i/lub ukrywanie (lub pozwalanie innemu strażnikowi i/lub ukrywać się), że BUK TELAR„.

Dwóch podwładnych Charczenki, których wcześniej zidentyfikowaliśmy na dwóch opublikowanych przechwyceniach telefonicznych, nie zostało oskarżonych. Dotyczy to dowódcy plutonu Olega „Zmeya” Sharpova, który został poinstruowany przez Charczenko, aby spotkał się na miejscu startu przed śmiertelnym startem, oraz dowódcy kompanii Eduarda „Riazana” Gilazowa, który po zestrzeleniu poinformował Kharchenko, że członek załogi Buk stracił kolegów. Jednak zarówno Sharpov, jak i Gilazov zostali później podobno zabici. Prokurator stwierdziłrównież: „kilkadziesiąt osób odegrało rolę w transporcie i pilnowaniu Buk-TELAR. Kilka z nich nie można było zidentyfikować w dochodzeniu lub od tego czasu zmarły„, co prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego nie zostały oskarżone.

Aktualne miejsce pobytu Charczenko nie jest znane, ale najprawdopodobniej nadal mieszka w DNR, ponieważ prokuratura wysyła linki do stron internetowych z informacjami dotyczącymi postępowania karnego do zakładanych kont WhatsApp, e-mail i mediów społecznościowych należących do Charczenko i jego córki. Wiadomości te były następnie dostępne za pomocą urządzeń z adresami IP z Doniecka.

Oleg Pulatov, dowódca sił specjalnych wysłany na miejsce startu

Oleg Pulatov, obywatel Rosji i były spadochroniarz rosyjskich sił zbrojnych, jest jedynym oskarżonym, który zatrudnił prawników do obrony w sądzie. Holenderscy prawnicy Boudewijn van Eijck i Sabine ten Doesschate, a także rosyjska prawniczka Elena Kutina tworzą jego zespół obronny. Ponieważ nie wprowadzili jeszcze obrony, a ponieważ Pulatov odmawia udziału w postępowaniu sądowym osobiście, nasze jedyne przypuszczenie, co do jego obrony będzie można wyprowadzić z wiadomości, które opublikował na forach publicznych.

Bellingcat wcześniej opublikowane dowody potwierdzające, że Pulatov został delegowania pod nazwą użytkownika „Khalif” na Antikvariat.ru i Glav.su forach, które są popularne wśród innych byłych rosyjskich separatystycznych dowódców (w tym Girkin i Dubinsky). W dniu 5 lutego 2020 r. Pulatov potwierdził autentyczność swojego konta w Glav.su, publikując zdjęcie wizytówek swoich prawników. Zamieścił również plik z aktu oskarżenia i dwa zrzuty ekranu z czatu, który odbył z przedstawicielem JIT za pośrednictwem swojego konta VK. Pulatov już wcześniej opublikował zrzut ekranu pokazujący część tego czatu na swoim anonimowym profilu Odnoklassniki (OK) o nazwie „Święty Stalin” („Святой Сталин”) po tym, jak Bellingcat ujawnił, że również należał do niego. W tym czacie VK oskarża JIT o składanie„fałszywych zeznań”i mówi, że nie będzie już na nie reagował, chyba że poprawią swoje błędy i wydadzą publiczne przeprosiny. Twierdzi również, że zamiast tego powinni mu podziękować za rzekome zorganizowanie ochrony miejsca katastrofy MH17.

W poście na forum Antikvariat z dnia 25 kwietnia 2017r. Pulatow twierdził również, że przybył na miejsce katastrofy krótko po zestrzeleniu, a następnie nakazał przybyłej policji zabezpieczenie miejsca tragedii, jednocześnie zabezpieczając jedno z czarnych skrzynek. W tym poście na forum dodał również:

„[…] w tym momencie byliśmy na ogół w obszarze Stepanivka [na południe od Snizhne] i [tylko] miał Strela-10 … nie widzieliśmy żadnych śladów rakietowych z Snizhne… zwiadowcy obserwujący wrogie samoloty zgłosili dwa cele powietrzne na dużych wysokościach… później zgłosili, że jeden samolot zaatakował drugi i zestrzelił go… ustaliliśmy dokładne miejsce katastrofy w podróży…”

Argument Pulatowa, że MH17 został zestrzelony przez inny samolot, jest taki, z czym nawet Federacja Rosyjska się nie zgadza, po rezygnacji ze stanowiska sprzed lat i zamiast tego twierdząc, że tylko ukraiński Buk mógł być odpowiedzialny za zestrzelenie. Wątpliwe jest również, aby jednostki stacjonujące w Stepanivce, wiosce położonej około sześciu kilometrów na południowy wschód od miejsca startu, nie zauważyły wystrzelenia rakiety Buk. W rzeczywistości jeden z separatystycznych dowódców Brygady Wostok, Oleg „Som” Sotnikov, stwierdził w holenderskiej telewizji, że niektórzy z jego ludzi stacjonujących w Savur-Mohyla (w pobliżu Stepanivka) byli świadkami wystrzelenia pocisku w pobliżu Snizhne w czasie, gdy MH17 został zestrzelony.

Pulatov wcześniej również wskazał na „Święty Stalin” OK konto, że był obecny na linii frontu na południe od Snizhne podczas ofensywy Stepanivka-Marynivka identyfikując się w wiadomości z 16 Lipca 2014, w którym jest postrzegany otrzymania rozkazów od swojego dowódcy, Girkin. Ten film, który został geolokalnie około 3,3 km na południe od miejsca startu rakiet Buk, pokazuje również, że ci ludzie rzeczywiście strela-10 niskiej wysokości przeciwlotniczego systemu rakietowego z nimi w momencie nagrywania. Warto zauważyć, że Pulatov dumnie dodał ramkę siebie w tym filmie jako jego nowe zdjęcie profilowe zaledwie jeden dzień po zestrzeleniu MH17. Ogólnie rzecz biorąc, Pulatov nie używał tego profilu OK do komentarzy na temat MH17, ale 19 listopada 2014 r. zrobił „polubowny” obraz Boeinga z tekstem:

„Żelazna logika: Jeśli Boeing został zburzony przez milicję – stanowi to atak terrorystyczny; jeśli Boeing został zburzony przez Rosję – to straszna zbrodnia; jeśli Boeing został zestrzelony przez Ukrainę – to irytujący błąd; jeśli Boeing został zestrzelony przez USA – sam Boeing jest winny.”

Inne posty Pulatova na Glav.su, wykonane, ponieważ dowiedział się o akcie oskarżenia przeciwko niemu, ujawniają, że nadal się broni, szerzyjąc długo obalone teorie spiskowe. W jednym ze swoich ostatnich wpisów Pulatov wyjaśnia, że nie udziela żadnych uwag mediom, podczas gdy sprawa trwa, ale jednocześnie udostępnił linki dla opinii publicznej do rosyjskich i angielskich wersji serii YouTube „MH17 Inquiry”, która wykorzystuje źle skonstruowane argumenty twierdzące, że znane filmy z transportu Buk są rzeczywiście skomplikowane fałszerstwa, i że MH17 został faktycznie zestrzelony przez ukraiński myśliwiec. W innym przypadku, po tym, jak został zapytany o „celowe fałszowanie obecnych w materiałach Wspólnego Zespołu Dochodzeniowo-Śledczego”, Pulatov postanowił walczyć zarówno z JIT, jak i Bellingcat:

„[…] skupmy się na kwestii wiedzy specjalistycznej [w celu zrozumienia] charakteru oszustwa… Problem z JIT jest to, że podejmują bezmyślne dochodzenie Bellingcat prawdy … Największym problemem nie jest nawet to, że dotyczy dochodzenia na zamówienie, które opiera się na spekulacji … [ale raczej, że] w JIT i Bellingcat nie ma (nawet) jednej osoby z radzieckiej edukacji wojskowej! … Specjalista powiedziałby im o „oczywistym błędzie, który poddaje w wątpliwość całą wersję dochodzenia”.

Nie jest pewne, co bellingcat dochodzenia Pulatov odnosi się tutaj, ale zrzut ekranu zamieszczone przez Pulatov z jego rozmowy z przedstawicielem JIT pokazuje, że w tym samym dniu, co oficjalny akt oskarżenia przeciwko niemu (19 Czerwca 2019) czytał raport Bellingcat „Birdie leci w kierunku Ciebie: Identyfikacja separatystów związanych ze zestrzeleniem MH17″ wydany tego samego dnia.

Raport ten wyjaśnia, w jaki sposób udało nam się potwierdzić tożsamość Pulatova i omówić jego ewentualne zaangażowanie w ochronę Buku w miejscu startu. Potwierdziliśmy te informacje, badając działania pulatowe w internecie, rekonstrukcja łańcucha dowodzenia tak zwanego GRU DNR, i analizując tylko publicznie wydany telefon przechwycić związane z Pulatov, w którym Kharchenko mówi się, że „Gyurza” (wojskowy znak wywoławczy Pulatowa) dołączy do niego w ewentualnym miejscu startu w pobliżu Pervomaisky (co poddaje w wątpliwość jego twierdzenie, że stacjonował w obszarze Stepanivka, gdy MH17 został zburzony).

Co ważniejsze, później stało się jasne, że JIT zebrał znacznie więcej obciążających dowodów przeciwko Pulatovowi niż jest to dostępne z otwartych źródeł. Na przykład oficjalny dokument oskarżenia wspomina o niepublikowanym przechwyciciu telefonu, w którym Dubinsky rozdaje instrukcje Pulatovowi. Na początku procesu prokurator wspomniał również o istnieniu „przechwyconych rozmów telefonicznych”,w których uczestniczyłPulatov, co sugeruje, że mają więcej nagrań. Ponadto, kiedy omawiali weryfikację materiałów wizualnych, prokuratorzy stwierdzili, że„ustalenia innych stron, takich jak kolektyw badawczy Bellingcat, były zawsze dokładnie weryfikowane za pomocą naszych własnych procesów dochodzeniowych”.

Można się tylko domyślać, co Pulatov oznacza z „oczywistym błędem, który poddaje w wątpliwość całą wersję dochodzenia„, choćfakt, że wspomina o potrzebie radzieckiej edukacji wojskowej, może sugerować, że myślał o łańcuchu dowodzenia w rosyjskich siłach zbrojnych (których struktura jest w dużej mierze odziedziczona po radzieckich siłach zbrojnych). Niedawno Pulatov opublikował również zdjęcie na łańcuchu dowodzenia rosyjską obroną powietrzną w czasie działań wojennych, informacje, że może być skłonny powołać się na argument, że załoga Buk technicznie nie mogła być jego podwładnymi.

Członkowie załogi są rzeczywiście podejrzani o to, że w składzie byli rosyjscy oficerowie i żołnierze rosyjskich sił zbrojnych (szczególnie podejrzani są członkowie 2 dywizji 53 Brygady Przeciwlotniczej z Kursk). W raporcie Bellingcat „Potencjalni podejrzani i świadkowie z 53 Brygady Przeciwlotniczej” (2015) zebraliśmy dużą ilość informacji na temat dowódców Buk z 2 dywizji i wyjaśniliśmy, że decyzja o wystrzeleniu pocisku zwykle należy do oficera z oddziałem porucznika (str. 63).

Jednak ze względu na niekonwencjonalny charakter konfliktu w Donbasie i tajnych operacji wojskowych Rosji we wschodniej Ukrainie, wydaje się, że zasady dotyczące łańcucha dowodzenia zostały już złamane w dniu zestrzelenia – wyrzutnia rakiet Buk normalnie działa tylko wtedy, gdy w pobliżu znajdują się inne pojazdy systemu Buk (w tym, co najważniejsze, radar pozyskiwania celów Snow Drift, który pozwoliłby na łatwiejszą identyfikację samolotów) , ale nigdy nie były one postrzegane na Ukrainie, ponieważ uważa się, że pozostała część 53 Brygady pozostała w Rosji. Trudno zatem powiedzieć, czy Pulatov lub jego koledzy z tak zwanej GRU DNR mogli wydawać bezpośrednie rozkazy rosyjskiej załodze Buk zestrzelić samolot.

Niezależnie od tego, kto wydał polecenie zestrzelenia MH17, prokuratorzy argumentowali, że oskarżeni powinni nadal być pociągni do odpowiedzialności za przestępstwo tylko dlatego, że zażądali i zorganizowali jego wdrożenie tego systemu w pobliżu linii frontu.

Załoga Buk TELAR nacisnęła przycisk, ale zgodnie z aktem oskarżenia to Girkin, Dubinsky, Pulatov i Charczenko kierowali zatrudnieniem tej broni, aby służyć własnym interesom. Dowodzili innymi; skierowali Buk do miejsca startu; rozmawiali podczas przechwyconych komunikatów o potrzebie, aby Buk służył ich sprawie i czy „ich” Buk wykonał swoje zadanie; z zachwytem zauważyli, że samolot został zestrzelony; kierują innych w dostawie systemu do miejsca startu i organizują usunięcie Buk TELAR do Federacji Rosyjskiej. Jeśli chodzi o dowody i odpowiedzialność, jak na razie żaden inny podejrzany w śledztwie nie jest w takiej samej sytuacji jak Girkin, Dubinsky, Pulatov i Charczenko.

Nowe szczegóły dotyczące współpracy między DNR a załogą Buku znajdują się w dokumencie wezwania od prokuratury, w którym ujawniono, że czterej oskarżeni są również oskarżeni o dostarczenie załodze Buk numeru telefonu komórkowego i ukraińskiej karty SIM w celu ułatwienia komunikacji. Szczegóły te pasują do dowodów już ustalonych, że załoga Buk składała się ze świeżych przybyszów z Rosji i że istniał wyraźny zamiar, aby DNR koordynowała z nimi obronę powietrzną. Innymi słowy, choć DNR określiła się jako organizacja niezależna od rosyjskich sił zbrojnych, mieli one oczywiście wspólne zadanie i dyrektywę.

Nowe dowody na to, że separatyści byli obecni na miejscu startu, pochodzą również od świadka M58, opisanego przez prokuratorów jako rosyjskiego ochotniczego separatystę, który stacjonował ze swoją jednostką na „na skrzyżowaniu na południe od Snizhne, w pobliżu Buku” wmomencie wystrzelenia pocisku (skrzyżowanie to prawdopodobnie dotyczy punktu kontrolnego obok miejsca startu, który opisaliśmy również w naszym raporcie na stronie 47). Świadek zeznał, że zarówno rosyjski personel wojskowy, jak i separatyści byli obecni na miejscu startu.

Dokładna rola, jaką Pulatov odegrał w zestrzeleniu MH17, nie została wyraźnie wyszczególniona w informacjach publicznych, ale oskarżenia z czerwca 2019 r. zawierają opis niepublikowanego przechwycenia telefonu między Pulatowem a Dubinsky’m, w którym Dubinsky nakazuje mu „otrzymać” Buk od Charczenko i pilnować wyrzutni rakiet w miejscu ewentualnego startu w pobliżu Pervomayskiy.

Nadal istnieje pewne zamieszanie co do tego, jaki był wówczas tytuł Pulatowa: prokuratorzy opisali go jako zastępcę szefa tzw. ale według naszego dochodzenia (strony 58, 61, 72) Pulatov był szefem 2 dywizji (sił specjalnych) w ramach GRU DNR, w skład którego wchodził batalion rozpoznawczy Charchenko (w poście na forum z 28 września 2015 r., sam Pulatow również zastrzegł, że nie jest zastępcą, ale szefem 2 dywizji). W obu przypadkach Pulatov zajmowałby jednak wyższe stanowisko niż Charczenko, co oznacza, że był prawdopodobnie najwyższym rangą separatystą z wyrzutnią rakiet w miejscu startu.

W drugim dniu postępowania holenderscy prokuratorzy zapytali pulatowa, czy Pulatow, który obecnie mieszka w Rosji, jest gotów złożyć zeznania przed sądem, ale jego prawnicy wyjaśnili, że potrzeba więcej czasu na podjęcie takiej decyzji. Jeśli twierdzi, że jego prawo do milczenia przed sądem, okaże się, czy Pulatov przestanie również zamieszczać komentarze na temat sprawy na forach publicznych, a jeśli jego prawnicy są gotowi bronić teorii spiskowych, że Pulatov utrzymuje powołując.

Siergiej Dubinsky, główny koordynator rozmieszczenia Buk

W naszych poprzednich sprawozdaniach zidentyfikowaliśmy obywatela Rosji i (byłego) oficera GRU w rosyjskich siłach zbrojnych Siergieja Dubińskiego jako głównego koordynatora transportu Buk na terytorium kontrolowanym przez DNR. Dubinsky jest również osobą, która początkowo wnioskowała o rozmieszczenie tego systemu przeciwlotniczego w celu wsparcia wojsk wspieranych przez Rosję wzdłuż linii frontu na południe od Snizhne. Jako szef tak zwanego GRU DNR, zarówno Pulatov, jak i Charczenko byli podwładnymi Dubinsky’ego.

Podczas procesu prokuratorzy ogłosili, że od września i października 2014 r. uzyskali więcej przechwyconych rozmów telefonicznych z Dubinsky’m, podczas których negocjował wymianę więźniów ze stroną ukraińską. W jednej z tych rozmów z dnia 27 września 2014 r. jest on pytany o jego udział w zestrzeleniu MH17 (przechwycone rozmowy z 17 lipca zostały już opublikowane w internecie, ale tożsamość Dubinsky’ego nie była jeszcze publicznie znana), na co Dubinsky odpowiedział w następujący sposób:

„Kiedy szło szło szło [Buk], dostałem ją. Mam na myśli ten, który został przeniesiony przez obszar Rzeczypospolitej. Tak. To naprawdę funkcje mój głos. Ale to nie znaczy, że ktoś strzelał w dół.”

Jak 17 lipca nagrania funkcji go koordynacji transportu wyrzutni rakiet przez terytorium tzw DNR, Dubinsky wydaje się przyznać tutaj, że to jego głos na nagraniach telefonicznych i że rzeczywiście był Buk na terenie tzw DNR. Prokuratorzy stwierdzili również, że osoba, która rozmawiała z Dubińskim na tych nagraniach potwierdziła, że brał udział w tych rozmowach.

Nie byłby to pierwszy raz, kiedy Dubinsky przyznał, że jego głos można usłyszeć podczas przechwyconych rozmów z lipca 2014 roku. Podobnie jak Pulatov, Dubinsky czasami komentował zestrzelenie MH17 na publicznych forach internetowych; na przykład w poście z dnia 2 sierpnia 2015 r. przyznał, że nagranie z rana 17 lipca 2014 r., w którym został poinformowany o przybyciu wyrzutni rakiet Buk i jej załogi do Doniecka, jest autentyczne.

Jedną z osób, która brała udział w wymianie więźniów po stronie ukraińskiej był Siergiej Tiunow, były przyjaciel i towarzysz broni Dubińskiego. Po tym, jak już wtedy rozpoznał głos Dubinsky’ego na opublikowanych przechwytach (zanim jego tożsamość była znana światu), przypomniał sobie, jak skonfrontował się z Dubinsky’m w sprawie zestrzelenia MH17, który następnie odpowiedział: „Niesądzisz, że zrobiłem to [ja], prawda? Dranie z Moskwy to zrobili! ”

Jeśli jednak Dubinsky rzeczywiście chce tylko obwiniać stronę rosyjską za zestrzelenie MH17, prokuratorzy nadal pociągają go do odpowiedzialności za planowanie operacji. W wezwaniu stwierdza się, że czterem oskarżonym postawiono również zarzuty:

„… żądanie i/lub zamówienie (lub pozwolenie na inny wniosek i/lub zamówienie) dostarczenia (rosyjskiego) systemu obrony powietrznej (z załogą) [i] ogłoszenie (lub pozwolenie innemu ogłosić) potrzeby obrony powietrznej w walce zbrojnej tak zwanej Donieckiej Republiki Ludowej (wokół Stepanivki i Marynivki [na południe od Snizhne]) dowódcy(-om) i/lub załogi tego BUK TELAR.”

W jednej z przechwyconych rozmów z dnia przed zestrzeleniem, Dubinsky wyraża chęć otrzymania Buk następnego ranka, aby wspierać swoje wojska walczące na linii frontu na południe od Snizhne. Ponadto, w nagraniu z rana 17 lipca, Dubinsky nakazuje Kharchenko zabrać Buk do wioski Pervomayskiy, która znajduje się tuż obok pola uprawnego, gdzie wystrzelenie pocisku miałoby się odbyć jeszcze tego samego dnia.

W zeszłym roku Dubinsky ponownie skomentował przechwytuje telefon podczas wywiadu z Yana Yerlashova, były pracownik rosyjskiego państwowego wylotu RT, który stworzył krótki dokument o sprawie MH17, że próbuje podważyć oficjalne dochodzenie przez JIT. Tym razem Dubinsky przyznał, że to jego głos w telefonie przechwytuje, ale twierdził, że nagrania zostały edytowane przez SBU. Nie rozwinął rzekomej edycji innej niż stwierdzenie, że przechwycona rozmowa między nim a „Botsmanem” (którego zidentyfikowaliśmy jako obywatela Rosji Siergieja Povaljewa) miała rzekomo miejsce na dzień przed zestrzeleniem MH17. Jednak w naszych poprzednich publikacjach już wskazano, że niektóre szczegóły w wezwaniu wskazują, że rozmowa odbyła się wkrótce po zestrzeleniu MH17:

• Dubinsky mówi:„Wczoraj dwa Sushkas zostały zestrzelone, dziś drugi„, co jest zgodne znastępującymi faktami: 1) 1) 15 lipca ukraińskie siły powietrzne nie straciły żadnego samolotu; 2) 16 lipca jeden ukraiński samolot szturmowy Su-25 został trafiony, a drugi został zestrzelony nad linię frontu na południe od Snizhne; 3) po zestrzelenie z 16 lipca ukraińskie siły powietrzne nie straciły już samolotów do dnia 23 lipca 2014 r.; i 4) po zestrzeleniu MH17, Dubinsky został poinformowany przez telefon przez Charchenko, że odrzutowiec Suchoj został zestrzelony (tj.
• Dubinsky mówi:„Pójdę do Doniecka za dwie godziny, bo jest tam dla mnie kolejna dostawa – trzy Gvozdikas. Przyniosę tu Gvozdikas, bo to naprawdę cholernie trudne do utrzymania„, i napodstawie kilku livetweets trzy Gvozdikas (radzieckie haubice samobieżne) rzeczywiście pojechał z Doniecka w kierunku Snizhne wieczorem 17 lipca.
• Dubinsky jest słyszany mówiąc: „DziękiBogu, przynajmniej Buk-M przybył dziś rano [tak] rzeczy stało się łatwiejsze”, a tylkoBuk, że Dubinsky’s GRU DNR wiadomo, że otrzymał jest ten, który przybył rano 17 lipca i był używany do zestrzelenia MH17.

Dubinsky może mieć i tak nieświadomie oskarżał się w tym wywiadzie, przyznając, że jest to rzeczywiście jego głos na tym nagraniu, jak można wyraźnie usłyszeć, mówiąc, że Buk przybył do nich tego ranka. Przy innych okazjach kierownictwo DNR publicznie kłamał, stwierdzając, że nigdy nie było takiej broni na ich terytorium.

Siergiej Dubinsky nadal żyje stosunkowo komfortowym życiem emeryta w Rosji i nie wydaje się poważnie brać procesu. Jest to prawdopodobnie najbardziej ilustrujące ze zdjęć i filmów opublikowanych publicznie na imprezie łodzi wraz z byłym przywódcą rosyjskich separatystów i oficerem GRU Igorem Bezlerem oraz (byłym) oficerem GRU Wasilym Geraninem – (oba te elementy w znanym opublikowanym przechwyceniu, w którym Bezler relacjonuje Geraninowi, że samolot został zestrzelony, który później okazał się MH17). Film z tej samej sceny pokazuje im żarty i wznoszenie toastu do Igora Girkina.

Igor Girkin (vel Igor Strelkov), były minister obrony DNR

Kiedy w czerwcu 2019 r. ogłoszono, że obywatel Rosji i były pułkownik FSB Igor Girkin również został oskarżony o zestrzelenie MH17, holenderscy prokuratorzy opublikowali nowe dowody na to, że już 8 czerwca 2014 r. zwrócił się on do wyszkolonych żołnierzy ze strony rosyjskiej o systemy obrony powietrznej. Nie było to zaskakujące, ponieważ wcześniej było jasne, że Girkin musiał mieć wiedzę na temat przybycia wyrzutni rakiet Buk tylko dlatego, że był ministrem obrony tak zwanej DNR, a także bliskim sojusznikiem swojego podwładnego Dubińskiego, który koordynował transport Buk.

Niemniej jednak, co Girkin był do siebie w dniu downing pozostał niejasny – przechwytuje telefon opublikowany przez SBU tylko ujawnić, że był zaangażowany (wraz z Dubinsky i Kharchenko) w usunięciu Buk z powrotem do Rosji.

Podczas rozpraw sądowych przedstawiono nowe dowody na to, że armia DNR Girkina była zaangażowana w zestrzelenie MH17, w formie zeznań, które sam Girkin przekazał władzom rosyjskim w lutym 2015 r. (dalsze szczegóły, dlaczego tak się stało i jak prokuratorom udało się uzyskać to oświadczenie, nie ujawniono):

„W dniu 17 lipca 2014 r., około godziny 16.30 czasu moskiewskiego, dowódca jednostki milicji ludowej o pseudonimie „Kep” – obecnie wiceminister obrony Donieckiej Republiki Ludowej; Nie pamiętam jego danych osobowych, ponieważ dzwoniliśmy do siebie przez pseudonimy – poinformował, że obrona powietrzna uderzyła w jeden z dwóch samolotów Su-25 ukraińskich sił powietrznych. Miało to miejsce w okolicy na północ od miasta Snezhnoye. […] Około godziny po raporcie dotyczącym trafienia myśliwca SU-25, czyli około godziny 17.30, otrzymałem wiadomość z miasta Gorlovka na Ukrainie, że nieznany samolot rozbił się w bezpośrednim sąsiedztwie wspomnianego miasta.”

Według prokuratorów, Girkin musiał mówić o zestrzeleniu lotu MH17 tutaj, ponieważ był to jedyny samolot zestrzelony na Ukrainie tego dnia, a także dlatego, że otrzymał tę wiadomość zaledwie dziesięć minut po zestrzeleniu MH17. Wydaje się, że brakowało, że zeznania Girkina wspomina, że został poinformowany o zestrzeleniu suchoj su-25 samolotu w „16.30 czasu moskiewskiego”, a nie czasu kijowskiego, podczas gdy zestrzelenie MH17 miało miejsce o 16:20 czasu kijowskiego / 17:20 czasu moskiewskiego.

Łatwo może być tak, że strefy czasowe zostały w jakiś sposób pomieszane w tym zeznaniu, ponieważ różnice w strefach czasowych i przepisach dotyczących czasu letniego między Rosją, Ukrainą i tak zwanym DNR zostały zmienione w 2014 roku. Jednak, ponieważ żaden inny samolot nie został zestrzelony tego dnia, a ponieważ przechwytuje telefon ujawnić, że Kharchenko również początkowo zgłaszane Dubinsky, że suchoj odrzutowiec został zestrzelony, jest oczywiste, że Girkin rzeczywiście mówił o zestrzeleniu MH17.

Osoba ze znakiem wywoławczym „Kep”, o którym mówi Girkin, to Siergiej Velikorodny (ur. 30.01.1976), obywatel Rosji, który w lipcu 2014 r. był separatystycznym dowódcą frontu Śnizhne. 23 lipca 2014 r. (tydzień po zestrzeleniu MH17) Siergiej „Kep” Velikorodny pojawił się w pozycji wyemitowanej przez rosyjski prokremlowski kanał informacyjny LifeNews, twierdząc, że ponosi odpowiedzialność za zestrzelenie dwóch ukraińskich myśliwców Su-25, które tego dnia rozbiły się na południe od Snizhne.

Velikorodny znajduje się również w przechwyconej rozmowie z Girkinem, która została opublikowana przez ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w dniu 30 lipca 2014 r. jako część dowodów na to, że rosyjskie siły zbrojne prowadziły wówczas transgraniczne ataki artyleryjskie na pozycje ukraińskie (w tym nagraniu Girkin informuje „Kep”, że jego oddziały stacjonujące w pobliżu Szachtarska będą „pokrywane z południa przez rosyjską artylerię”).

Jednym z podwładnych Velikorodny był podobno Vladimir Tsemakh, dowódca obrony powietrznej zarówno w Siemionowie, jak i Snizhne, który został aresztowany przez władze ukraińskie jako podejrzany o MH17,ale później zwolniony w ramach wymiany więźniów zRosją. Tsemakh oskarżył się przez przypadkowe wyznanie przed kamerą, że był zaangażowany w ukrywanie Buka po zestrzeleniu MH17, co czyni go co najmniej kluczowym świadkiem w sprawie.

Do tej pory prokuratorzy nie oskarżali nikogo o usunięcie Buka z powrotem do Rosji (co według opublikowanych przechwytów dotyczyło również Girkina, Dubińskiego i Charczenki). Jednak prokuratorzy stwierdzili również, że Tsemakh jest nadal uważany za podejrzanego, którego ekstradycja z Federacji Rosyjskiej została złożona z wnioskiem i że nie zdecydowali jeszcze ,czyTsemakh będzie ścigany” ponieważ”dochodzenie w sprawie jego rolinie posunie się jeszcze do tego stopnia, że taka decyzja może zostać podjęta„.

Sam Girkin wielokrotnie ogłaszał, że nie uznaje autorytetu holenderskiego sądu w sprawie MH17. Jego poprzednie komentarze w tej sprawie obejmowały zaprzeczenia i przekazywanie winy na innych za downing, choć czasami z dodatkowymi ukrytymi argumentami obronnymi pomiędzy nimi. Na przykład podczas konferencji prasowej w dniu 11 września 2014 r. girkin stwierdził, co następuje:

„Łączą separatystów tylko ze zestrzeleniem Boeinga, ponieważ rozbił się na terytorium, które do tego czasu było częściowo, powtarzam, kontrolowane przez milicję [DNR]. Nie wiem, kto zestrzelił Boeinga, ponieważ dowodziłem operacjami wojskowymi i nie miałem czasu na zbadanie [tej sprawy]. Ale moje własne przypuszczenie jest to, że strona ukraińska zestrzelił Boeinga i zorganizował to z wyprzedzeniem jako masową prowokację, ponieważ wszystkie fakty wskazują, że Boeing został tam specjalnie wysłany, a strona ukraińska stworzyła wszystkie warunki do [przypadkowego] zestrzelania. Najprawdopodobniej, po tym, jak okazało się, że coś nie wyszło, sami go zestrzelilili. W przeciwnym razie światowe media w pełni by nas o to nękały”.

Tak więc, podczas gdy Girkin zasugerował, ale nie w pełni ogarnął teorię spiskową, w której Ukraina zestrzeliła samolot w pozornym ataku fałszywej flagi, wydawał się bardziej chętny do zarzutu, że Ukraina celowo kierowała samolotem nad obszarem konfliktu w nadziei, że dojdzie do przypadkowego zestrzelenia z jego strony konfliktu. Jednak argument, że MH17 zmienił trasę, już dawno został zdemaskowany, ponieważ wszystkie dane wskazywały, że samolot w ogóle nie odwrócił się od toru lotu i nie było nietypowego zachowania z kontroli ruchu lotniczego w dniu zestrzelenia.

Niemniej jednak argument ten zawiera ważny szczegół: insynuując, że strona ukraińska miała nadzieję, że bojownicy z Donbasu byli na tyle głupi, by przypadkowo zestrzelić samolot pasażerski, gdyby poleciał w kierunku Snizhne, zakłada, że wiedzieliby, że separatyści mają broń przeciwlotniczą zdolną zestrzelić samolot lecący na wysokości przelotowej. Jednak rosyjscy urzędnicy i inni przywódcy DNR konsekwentnie zaprzeczają, że tego dnia na terytorium DNR znajdowała się wyrzutnia rakiet Buk. Sam Girkin nigdy nie posunął się tak daleko – na wcześniejszej konferencji prasowej z 28 lipca 2014 r. stwierdził jedynie: „Nie miałem żadnych instalacji Buk pod moim dowództwem. Dlatego nie mogłem dać im rozkazy strzelać do samolotu Malaysia Airlines.

W komentarzach Girkina po powrocie do Rosji w sierpniu 2014 r. zaprzeczył jedynie udziałowi DNR w zestrzeleniu MH17, odmawiając jednocześnie komentarza na temat tego, kto jeszcze jest winny. Na przykład w wywiadzie dla The Insider z 8 grudnia 2017 r. Girkin został zapytany, kto jego zdaniem jest odpowiedzialny za downing, i odpowiedział:„Co myślę, że zachowam dla siebie. Jeśli żyję przez kolejne 20 lat, [możesz] czekać na moje wspomnienia” -odpowiedź, która sugeruje, że nosi tajemnice. Ankieter odpowiedział: „To ciekawa odpowiedź, bo gdyby to po prostu Ukraińcy zestrzelili Boeinga, pewnie by to powiedział”,na co Girkin odpowiedział: „Powtarzam – bez komentarza„.

Girkin zazwyczaj kontynuował milczenie po ogłoszeniu aktu oskarżenia przez sąd w Hadze, choć w komentarzu z publicznego czatu na VK z 17 listopada 2019 r. powtórzył teorię, że trasa lotu MH17 została zmieniona, a także zasugerował, że kierownictwo Moskwy było częściowo odpowiedzialne za zestrzelenie:

„W Hadze oczekują tylko mnie i trzech innych niezaangażowanych [w zestrzelenie MH17]. Nikt tam nie prosi o VVP [czyli Władimira Władimirowicza Putina]. Ani o tych, którzy zmienili trasę Boeinga z Kijowa w kierunku Snizhne.”

W tym samym czacieGirkin odpowiada na wszystkie pytania swoich zwolenników, z wyjątkiem jednego, w którym jest pytany o to, czy Boeing został zestrzelony przez ukraińskiego Buka. Niedawno, zapytany przez BBC o sprawę holenderskiego sądu i czy wiedział, kto zestrzelił MH17, Girkin odpowiedział: „Powtórzę jeszcze raz, milicja [DNR] nie zestrzeliła Boeinga, nie mam nic więcej do powiedzenia„. Kiedy został zapytany, czy oznacza to, że samolot został zestrzelony przez rosyjskich żołnierzy, ponownie odmówił odpowiedzi i zakończył wywiad.

Jest możliwe, że Girkin wie lub wierzy, że rosyjscy żołnierze, a nie jego siły DNR, są przede wszystkim winni zestrzelenia, ponieważ byłby jednym z pierwszych, którzy wiedzieli, że to rosyjski Buk obsługiwany przez rosyjskich żołnierzy, którzy zestrzelili MH17. Jednak z oczywistych względów, prawdopodobnie nie jest to coś, co obecny reżim w Rosji pozwoliłby mu przyznać bez reperkusji. Niechęć Girkina do zaprzeczenia rosyjskiemu zaangażowaniu wpisuje się w publiczny wizerunek, nad którym pracował – wizerunek kogoś uczciwego, który mówi prawdę nawet o kontrowersyjnych sprawach. Pozostał wyjątkowo milczący o zestrzeleniu MH17, podczas gdy był dość otwarty i rozmowny na większość wszystkich tematów związanych z wojną, w tym przyznanie się do tortur i egzekucji pozasądowej.

Na przykład po tym, jak Girkin został oskarżony w 2014 roku przez działaczy na rzecz praw człowieka o możliwe zaangażowanie w wymuszone zaginięcia w czeczeńskiej górskiej wiosce Khatuni w 2001 roku, Girkin potwierdził, że stacjonował w tej wiosce w tym czasie i sugerował, że stoi w obliczu wrogiej „lokalnej ludności czeczeńskiej”. Ponadto, w co najmniej dwóch wywiadach, Girkin był gotów przyznać, że użył kary pozasądowej podczas bitwy pod Sloviansk w celu powstrzymania grabieży (egzekucje, jak to usprawiedliwił, były przeprowadzane na mocy stalinowskiego prawa wojskowego).

Przy innych okazjach Girkin pokazał, że jest gotów ujawnić fakty sprzeczne z typowymi narracjami w rosyjskiej propagandzie. Na przykład w wywiadzie udzielonym 22 stycznia 2015 r. Girkin wyjaśnił, że przytłaczające lokalne poparcie na Krymie dla „samoobrony” przedstawione przez rosyjskie media podczas aneksji w 2014 r. (w której uczestniczył) było w dużej mierze fikcyjne i że rzeczywiście musieli„siłą skłonić deputowanych do głosowania”za przystąpieniem do Rosji.

Igor Girkin obecnie mieszka stosunkowo komfortowo w Moskwie, gdzie cieszy się statusem celebryty. Chociaż wydaje się, że nie traktuje procesu poważnie i nadal zaprzecza, że milicja DNR była zaangażowana w zestrzelenie MH17, dostępne dowody wskazują, że nadal może zostać skazany jako współkonspirator, nawet jeśli załoga Buka składała się wyłącznie z rosyjskich żołnierzy.

Z ostatnich aktów oskarżenia wynika, że oskarżonym postawiono również zarzuty: „żądania i/lub zamówienia (lub umożliwienia innego wniosku lub zamówienia) dostarczenia (rosyjskiego) systemu obrony powietrznej (z załogą)„, za co Girkin może zostać skazany również z powodu jego wniosku z dnia 8 czerwca 2014 r. o zaawansowane systemy przeciwlotnicze obsadzone wyszkolonym personelem ze strony rosyjskiej. Oczywiście, Girkin chciałby tylko tej wyrzutni rakietowej rozmieszczone w celu ochrony swoich sił przed ukraińskimi samolotami wojskowymi, ale prokuratorzy stwierdzili również: „Buk-TELAR, że zburzony lot MH17 nigdy nie powinien być na Ukrainie, i nigdy nie powinien był wystrzelić tam pocisk, czy skierowany na samolot cywilny lub wojskowy„.

Kluczowa postać MH17 zidentyfikowana jako wysoki rangą urzędnik FSB: pułkownik generał Andrey Burlaka

28 kwietnia 2020 r.

Przez Bellingcat Investigation Team

W listopadzie 2019 r. kierowany przez Holendrów Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy (JIT) ogłosił rozszerzenie śledztwa w sprawie zestrzelenia MH17 w celu objęcia roli osób w rosyjskiej hierarchii wojskowej i administracyjnej, które umożliwiły tragedię. JIT upublicznił 23 przechwycenia telefonów z dni poprzedzających zestrzelenie, co zdawało się dowodzić ścisłego zaangażowania rosyjskich urzędników w wspieranie i finansowanie wojny we wschodniej Ukrainie – a także bezpośrednie koordynowanie i zapewnianie znacznego wsparcia wojskowego rzekomo „niezależnym” bojownikom. Podczas gdy niektórzy rosyjscy urzędnicy usłyszeli w przechwytach były łatwo rozpoznawalne – takie jak ówczesny doradca prezydenta Rosji Vladislav Surkov – inni pozostali nieznani JIT i ogółowi społeczeństwa. Jedna z kluczowych nieznanych osób, która najwyraźniej była w stanie nadzorować przepływ broni z Rosji na Ukrainę, a tym samym musiałaby zezwolić na przeniesienie rosyjskiej wyrzutni rakiet Buk, która zastrzeliła malezyjski samolot po przekroczeniu granicy. JIT zaapelował do świadków i opinii publicznej o pomoc w identyfikacji tego urzędnika, który był określany tylko w rozmowach jako „Vladimir Ivanovich„.Możemy teraz ogłosić, że nasz zespół dochodzeniowo-śledczy, we współpracy z naszymi rosyjskimi kolegami z The Insider, oraz z dodatkowymi relacjami Kevina Halla z McClatchy Newspapers (DC), był w stanie zidentyfikować osobę „Władimira Iwanowicza” jako jednego z najwyższych urzędników rosyjskiej służby bezpieczeństwa FSB: pułkownika generała Andrieja Iwana Burlaka. Ten generał FSB jest najwyższym rangą rosyjskim urzędnikiem zidentyfikowanym jako osoba zainteresowana dochodzeniem karnym w sprawie zestrzelenia MH17.

Listopadowe wezwanie świadków

W komunikacie prasowym i wideo w dniu 14 listopada 2019 r. JIT ogłosił, że posiada dowody na to, że w miesiącach poprzedzających tragedię Federacja Rosyjska sprawowała kontrolę administracyjną, finansową i wojskową nad tak zwaną Doniecką Republiką Ludową (vel DNR), z terytorium, z którego buk, który zestrzelił MH17, został wystrzelony. W oświadczeniu wskazano, że kontakty między DNR a Kremlem nasiliły się w tygodniach i dniach poprzedzających zestrzelanie, z niemal codziennym kontaktem telefonicznym między samozwańczym przywódcą republiki a ich osobami zajmującymi się obsługą w Rosji. Komunikacja odbywała się głównie za pośrednictwem bezpiecznych telefonów dostarczonych przez rosyjską FSB. Z kontekstu oświadczenia JIT wynikało, że szyfrowana komunikacja została przechwycona przez tajne służby Ukrainy, a niektóre z tych połączeń zostały ostatecznie odszyfrowane przez Wspólny Zespół Dochodzeniowo-Śledczy.

JIT wyjaśnił konsekwencje prawne tych nowych dowodów. Oznaki bliskich powiązań między przywódcami DNR i rosyjskich urzędników rządowych, powiedział, podniesione pytania o jego zaangażowanie w rozmieszczeniu wyrzutni rakiet Buk z 53 Brygady Przeciwlotniczej Rakietowej w Kursku do miejsca startu na Ukrainie w pobliżu miasta Snizhne.

Tajemniczy Władimir Iwanowicz

Przechwytuje telefon opublikowany przez JIT często odniesienia do niektórych „Vladimir Ivanovich”; mroczną postać, która na początku lipca 2014 r. odgrywała już kluczową rolę w nadzorowaniu działań bojowników w Donbasie i zezwalaniu na przepływ broni przez granicę.

Najwcześniejsze odniesienie do Władimira Iwanowicza znajduje się w przechwyconej rozmowie z 1 lipca 2014 r. między Aleksandrem Borodai, mianowanym przez Rosję „premierem” DNR, a Konstantinem Malofeevem, rosyjskim przedsiębiorcą, który zatrudnił Borodai i Igorem Girkinem, „ministrem obrony” DNR (i jednym z czterech oskarżonych w procesie MH17 w Hadze). W czasie aneksji Krymu Malofiejew zapewniał finansowanie i pomoc logistyczną na wczesnym etapie operacji wojskowych w Donbasie.

W tym zaproszeniu Borodai opisuje wojnę między dwiema grupami rosyjskich bojowników: ludem „Bes” i bojownikami pod dowództwem Girkina („Bes” jest wojskowym znakiem wywoławczym Igora Bezlera, samozwańczego „dowódcy rebeliantów” Horlivki, którego Bellingcat zidentyfikował jako atut GRU z drugim, rosyjskim paszportem pod nazwą „Igor Beregovoy„). W rozmowie Borodai mówi Malofeevowi, że „dowódca operacji, Władimir Iwanowicz, wydał nam rozkaz wyeliminowania grup Bezlera”. Malofeev pyta Borodaiego, czy przekazał te informacje na wcześniejszym etapie. Borodai odpowiada, że poinformował „biuro” (standardowe odniesienie do FSB) i zezwolił na operację, ale nie udało mu się jeszcze dotrzeć do swojego szefa. (Z kontekstu i kolejnych wezwań Borodai wynika, że odnosi się on do Surkowa).

Z wielu innych rozmów w najbliższych dniach jasno wynika, że „Władimir Iwanowicz” był wysokim rangą urzędnikiem FSB, który nie później niż na początku lipca 2014 r. otrzymał upoważnienie do nadzorowania operacji bojowników na Ukrainie. Jego rola nadzorcza trwała co najmniej do końca lipca, jak można ustalić z rozmowy w dniu 31 lipca, kiedy Girkin skarży się, że „Vladimir Ivanovich musi dać mi zadania do wykonania, a nie iść ponad moją głowę, aby dowodzić moim ludem.”

W innym przechwyceniu z rana 16 lipca 2014 r., dzień przed zestrzeleniem MH17, Borodai pyta „Władimira Iwanowicza”, czy jest możliwe, że rosyjskie helikoptery atakowały lub mogły zaangażować ukraińskie pozycje w pobliżu Maryinki:

(…) Borodai: Władimir Iwanowicz?

V.I.: Mówienie.
Borodai:: Powiedz mi, czy to możliwe, że nasze helikoptery mogą przeprowadzać jakieś naloty? Dzień dobry. Błagam o przebaczenie.
V.I: Dzień

dobry Borodai: Czy jest możliwe, że nasze helikoptery przeprowadzają naloty w pobliżu Maryinki? Nasze?
V.I: [mówiąc z boku] Włącz szyfrowanie!. (…)

Maryinka to wioska, która była wówczas wioską frontową w pobliżu Doniecka i chociaż rosyjskie siły zbrojne często przeprowadzały transgraniczne ataki artyleryjskie na pozycje ukraińskie, wydaje się nierealne, że Borodai wierzył, że rosyjskie śmigłowce zajmą się tym w głąb ukraińskiej przestrzeni powietrznej. W związku z tym wydaje się możliwe, że miał na myśli podobnie brzmiącą wioskę Marinovka (Marynivka po ukraińsku), która oznaczała linię frontu na południe od Snizhne w pobliżu granicy z Rosją. W rzeczywistości tego samego ranka Borodai został uchwycony w transmisji wideo na rosyjskim kanale telewizyjnym podczas rozmowy przez telefon za Igorem Girkinem, który udzielał wywiadu z pola bitwy w pobliżu Marinovki (kilka godzin później miasto spadło na siły separatystyczne).

Ze względu na szyfrowanie włączone na początku rozmowy, nie jest jasne, co „Vladimir Ivanovich” następnie powiedział do Borodai, i czy wsparcie helikoptera została dostarczona.

W przechwyconej rozmowie między dwoma separatystycznymi dowódcami z dnia 16 lipca 2014 r. jeden z nich mówi drugiemu, że rosyjski minister obrony Szojgu ustalił, „kto co dostaje” i informuje go, że procedura została przekazana „facetowi FSB opartemu na Rostowie”. Następnego ranka, drugi bojownik, który identyfikuje się jako Siergiej Worobarow, telefonuje „Władimir Iwanowicz” z prośbą o listę „rzeczy, których potrzebujemy”, i mówi, że wniosek został skoordynowany między mianowanym przez Rosję premierem Krymu Siergiejem Aksyonovem a szefem FSB Aleksandrem Bortnikowem.

Z innych wezwań wyzwał worobyrow, staje się jasne, że potrzebne przedmioty obejmują broń, amunicję, wyposażenie noktowizyjne i pojazdy opancerzone. W najmówicie tego samego dnia o godzinie 13:27:50 staje się jasne, że „Władimir Iwanowicz” nie zezwala na pełną listę, a jedynie część. Do tego, Worobajow mówi „Władimir Iwanowicz”, że jego szef powiedział mu, że ten ostatni jest „ostatecznym autorytetem, aby zapewnić pomoc”, a jeśli są pytania dotyczące żądanych przedmiotów, „Władimir Iwanowicz” powinien skontaktować się z Władyklawem Surkowem, ponieważ „to on daje nam zadania”. Władimir Iwanowicz” kontruje, że otrzymuje instrukcje od własnego szefa, jaki sprzęt dostarczyć.

Wreszcie, kolejna rozmowa między dwoma bojownikami z Siedzibą w Donbasie z dnia 16 lipca 2014 r. odnosi się do „Władimira Iwanowicza” jako wysokiego rangą urzędnika dowodzącego, który właśnie przybył z Moskwy. Z kontekstu rozmowy, staje się jasne, że w łańcuchu dowodzenia „Władimir Iwanowicz” jest powyżej najwyższego rangą dowódcy w Donbasie, i że w czasie rozmowy był we wschodniej Ukrainie lub w Rosji w pobliżu granicy z Ukrainą (nie staje się jasne, gdzie dokładnie).

Rola Władimira Iwanowicza na wezwanie świadków

Na podstawie przechwyconego połączenia jako całości staje się jasne, że „Władimir Iwanowicz” odegrał kluczową rolę w łańcuchu dowodzenia między rzekomo lokalnymi bojownikami a rządem rosyjskim. Pod koniec czerwca 2014 r. Kreml zaczął konsolidować różne formacje wojskowe walczące z rosyjskim poparciem we wschodniej Ukrainie i usprawnił przepływ broni przez granicę. Podczas gdy wcześniej zarówno GRU, jak i FSB prowadziły własne zastępcze grupy wojskowe w Donbasie i wyposażyły je w broń niezależnie – czasami prowadząc do konfliktów między obiema grupami – na początku lipca proces ten został scentralizowany pod kontrolą FSB. Władimir Iwanowicz był wyraźnie urzędnikiem FSB, któremu delegowano przepływ broni przez granicę.

Biorąc pod uwagę tak kluczową rolę, niemożliwe byłoby, aby duża gromada sprzętu wojskowego – wyrzutnia rakiet Buk i towarzyszące mu pojazdy – mogła przekroczyć granicę w godzinach porannych 17 lipca bez bezpośredniego zezwolenia „Władimira Iwanowicza”. W konsekwencji „Władimir Iwanowicz” odegrałby kluczową rolę w łańcuchu dowodzenia dla rozmieszczenia instalacji Buk na Ukrainie, a tym samym także za zbrodnię zestrzelenia MH17.

Władimir Iwanowicz zidentyfikowany jako płk generał Andriej Burlaka

Zidentyfikowaliśmy „Władimira Iwanowicza” jako płk Generała Andrieja Iwanowicza Burlakę, który pełni funkcję szefa sztabu operacyjnego Służby Granicznej FSB, i jest pierwszym zastępcą szefa Służby Granicznej FSB, który z kolei jest pierwszym zastępcą szefa FSB, Aleksandra Bortnikowa. To sprawia, że Andrey Burlaka jednym z wyższych oficerów w FSB, dwa stanowiska usunięte z dyrektora, za pośrednictwem jego bezpośredniego szefa, generał armii Vladimir Kulishov. Zajmował tę samą pozycję w czasie zestrzelenia MH17.

Andrey Burlaka urodził się w 1965 roku w małym dalekowschodnim mieście Sovetskaya Gavan (Soviet Haven), naprzeciwko Japonii na wybrzeżu Morza Japońskiego. W 1986 ukończył Instytut Służby Granicznej w Moskwie, a następnie został wysłany do służby jako funkcjonariusz graniczny na granicy Związku Radzieckiego z Afganistanem i Iranem.

Po upadku Związku Radzieckiego Burlaka ukończył Akademię FSB w Moskwie w 1995 roku, a następnie został wysłany jako dowódca regionalnych jednostek granicznych na granicy wybrzeża Pacyfiku rosji i dalekowschodniej regionalnej służby granicznej FSB w Chabarowsku. Przed 2012 r. Andrey Burlaka był dyrektorem Służby Granicznej Dalekiego Wschodu. W 2007 roku został mianowany dekretem prezydenckim na szefa służby granicznej FSB w dalekowschodnim regionie Sachalin, na północ od Japonii. Jest wymieniany jako laureat nagrody służby granicznej Unii Niepodległych Państw od 2019 roku.

Gen. Andriej Burlaka i jego rola w wojnie na Ukrainie

Chociaż nie ma publicznie dostępnych oficjalnych informacji o udziale gen. Andreya Burlaka w wojnie w Donbasie, dane z podróży uzyskane przez Bellingcat i przegląd wcześniej wyciekły lub hacked korespondencji potwierdza dowody z przechwytuje opublikowane przez JIT.

Przegląd podróży samolotem Burlaka w 2014 i 2015 pokazuje, że często latał z Moskwy do Rostowa, na Krym. i do Krasnodaru – trzech centrów kontroli operacji wojskowych przeciwko Ukrainie. Jego podróże również pasują do harmonogramu znanych obecności na Ukrainie lub w pobliżu granicy z Ukrainą, które można wywnioskować z przechwytów. Na przykład Andriej Burlaka przybył z Moskwy do Rostowa rankiem 15 lipca 2014 r. i odszedł późnym wieczorem 18 lipca 2014 r., dzień po zestrzeleniu MH17 (przechwyty z 16 lipca 2014 r. odnoszą się do Władimira Iwanowicza jako właśnie przybyłego z Moskwy).

Analiza współpodróżników i współpodróżników Andrey Burlaka (ludzie, którzy latali na wspólnych rezerwacji linii lotniczych) zidentyfikowała linki do innych agentów FSB wiadomo, że były zaangażowane w inwazji na Ukrainę. Na przykład kilku jego współpodróżników często podróżowało z generałem Siergiejem Besedą, szefem 5 departamentu FSB (informacja i współpraca międzynarodowa), który jest objęty sankcjami ze strony Stanów Zjednoczonych w związku z jego rolą w wojnie na Ukrainie.

W październiku 2015 r. mało znany portal opublikował mało znane witryny na blogu, które zdawało się wyciekać wewnętrzne rosyjskie projekty dokumentów FSB. Przecieki te nie zostały zauważone i odwołuje się przez media głównego nurtu. Wśród tej pamięci podręcznej znajdują się (rzekome) projekty sprawozdań na temat aktywnych środków FSB przeciwko Ukrainie, w tym złożone plany umieszczenia rosyjskich cyberdziałaczy w służbie ukraińskich tajnych służb w celu uzyskania wewnętrznego źródła.

Jeden projekt dokumentu zawarte w tych zestawów przecieków ma ściśle tajne oznaczenie i wydaje się być autorstwa gen. Andrey Burlaka (co sugeruje, że nie miał jeszcze rangi płk. generała do tego czasu). Dokument jest niedatowany, ale wstępnie wstawiony miesiąc to lipiec 2014 r. Dokument przedstawia wniosek do dyrektora FSB Bortnikova o przygotowanie planów eksfiltracji aktywów FSB pracujących jako dowódca jednostki separatystycznej, który rzekomo miał dobre kontakty z ukrainską SBU. List żąda emisji fałszywych rosyjskich dokumentów tożsamości do zasobu znanego pod kryptonimem „Chapaev”.

Nie można samodzielnie uwierzytelnić tych ujawnionych dokumentów, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że są to projekty, a nie oficjalne kopie końcowe. Jednak jeden z ujawnionych dokumentów zawiera pełną listę (rzekomo) skompromitowanych ukraińskich wojskowych i kontrolnych serwerów poczty e-mail. Zweryfikowaliśmy dane w tym dokumencie i potwierdziliśmy, że zawierają one (a) dane niepubliczne i (b) wszystkie konta e-mail na tej liście istnieją i są połączone/hostowane na wymienionych serwerach poczty. Chociaż tylko to nie w pełni potwierdza autentyczność przecieków, to zwiększa ich wiarygodność.

Proces identyfikacji

Nasze początkowe poszukiwania prawdziwej tożsamości „Władimira Iwanowicza” rozpoczęły się od odwrotnego przeszukiwania numerów telefonów używanych przez „Władimira Iwanowicza” wymienionych przez JIT. Przeszukaliśmy numery w różnych komunikatorach telefonicznych, aplikacjach do udostępniania danych telefonicznych, botach Telegram i wyciekających bazach danych. Jeden numer wymieniony przez JIT pojawił się w aplikacji do udostępniania telefonu GetContact jako „Vladimir Ivanovich”:

Ten sam numer, podczas wyszukiwania w wyciekłej, starszej wersji bazy danych GetContact (działał jako usługa bota Telegram), spowodował dodatkowy numer dla tego samego numeru telefonu. Kiedy szukaliśmy tego drugiego numeru w GetContact, okazało się, że został wymieniony jako Władimir Iwanowicz Burlak.

Przeszukaliśmy wszystkie dostępne rosyjskie bazy danych w poszukiwaniu osoby o imieniu Władimir Iwanowicz Burlak, ale odkryliśmy, że jedyna osoba w dopuszczalnej grupie wiekowej noszącej takie nazwisko – były rosyjski funkcjonariusz organów ścigania – zmarła przed 2014 2014. Dlatego założyliśmy, że „Burlak” mógł być nazwą kodową, a nie nazwiskiem.

Nie mogliśmy również znaleźć żadnej pasującej osoby o imieniu i patronymic „Vladimir Ivanovich” wśród ludzi, którzy podróżowali do iz Rostowa i Symferopolu w dniach i wokół których wiedzieliśmy, że „Władimir Iwanowicz” mógł podróżować, w oparciu o przechwycenia.

Wykonując te kroki, przeszukaliśmy wszystkie wcześniej wyciekły e-maile i archiwa dokumentów związane z wojną na Ukrainie, aby odnieść się do Władimira Iwanowicza. Jedynym hitem był Surkov Leaks i dotyczy dokumentu z 13 maja 2014 r. (najwyraźniej wysłanego przez rosyjskiego oligarchę Konstantina Malofiewa lub jednego z jego współpracowników) do Surkowa zawierającego listę kandydatów do nowo utworzonego rządu DNR. Na końcu dokumentu autor sugeruje pytanie o opinię „Władimira Iwanowicza” na temat dowódcy batalionu Wostoku DNR, Aleksandra Chodakowskiego (dezertera z ukraińskiej SBU).

W ostateczności zwróciliśmy się do wyszukiwania w bazie danych zhakowanych wiadomości tekstowych z mobilnego komunikatora Viber, które wyciekły i zostały upublicznione w 2015 roku. Korespondencja należała do człowieka o imieniu Alexander Serov, z personelu Denis Pushilin, obecny szef DNR i marszałek tak zwanego Parlamentu DNR wiosną i latem 2014 roku. Viber Serova zawiera wiadomości do wielu znanych postaci w DNR, i, wraz z bardziej przyziemnych wiadomości osobistych, ujawnia, że sfałszował własną śmierć, aby uniknąć alimentów i rozpocząć nowe życie w Donbasie. Szczegółową analizę tych przecieków przez Marka Krutov z RFE / RL można przeczytać tutaj.

W tym archiwum znaleźliśmy odniesienie do „Władimira Iwanowicza”, który asystent Pushilina opisał koledze jako „zastępcę szefa FSB, którego prawdziwe nazwisko jest w rzeczywistości Andriejem”.

Wyciekły wiadomości można znaleźć tutaj,widoczne w programie arkusza kalkulacyjnego lub na Arkuszach Google(RAR znaleźć tutaj). Należy zauważyć, że nazwy plików były nieczytelne dla większości maszyn z jego kodowania, a nazwy plików w tym folderze zostały zmienione na rozmówcy (y) w cyrylicy, który jest czytelny dla większości maszyn (np. „¦УTОTА|¬¦-” zmieniono na „Гюрза”). Tak więc metadane plików mogą wykazać, że zostały zmodyfikowane po 2015, ale to tylko z modyfikacji nazwy pliku, a oryginalne pliki bez tej zmiany można znaleźć w wyżej wymienionym pliku RAR.

Omawiana wymiana miała miejsce w dniu 8 listopada 2014 r. Na pytanie od pomocnika Pushilina, Alexandra Serova, osobistego asystenta Pushilina, Alisa Natalchenko, o „który decyduje o planach wakacyjnych” [separatystycznych bojowników i przywódców], wyjaśnia, że „rozpoczęliśmy dochodzenie w sprawie łańcucha dowodzenia i dowiedzieliśmy się, że to jakiś facet o imieniu Władimir Iwanowicz”.

Serov dodaje, że „jest również znany jako] Andriej Iwanowicz i jest zastępcą szefa FSB”.

Alisa Navalchenko zgadza się, że to ta sama osoba i dodaje, że „w tym tygodniu mówi się, że dostaje pracę dyrektora„. Serov mówi jednak, że tak się nie stanie, insynuując wewnętrzną wiedzę, która nie jest wyjaśniona dalej.

To odniesienie i opis Władimira Iwanowicza było zgodne z tym, co było znane na temat Władimira Iwanowicza z przecieków JIT. Dlatego, na hipotezie, że jest to ta sama osoba, rozpoczęliśmy poszukiwania wszystkich zastępców dyrektora FSB – i innych wyższych oficerów w pobliżu górnej części piramidy FSB – który miał imię „Andrey” i patronymic „Iwanowicz”. (Kopię tej przeciekły rozmowy – oryginał znaleźć w wyżej wymienionych linków – można przeglądać w Arkuszach Google tutaj.)

Szybko natknęliśmy się na nazwisko, które rozpoznaliśmy z wcześniejszego odwrotnego wyszukiwania telefonu: Andriej Iwanowicz Burlaka. Nazwisko zostało wyłączone przez jedną literę, ale można to wytłumaczyć skróceniem wpisu przez osobę wpisującą nazwisko w telefonie lub niezrozumieniem nazwiska (zarówno Burlak, jak i Burlaka są istniejącymi nazwiskami w Rosji i na Ukrainie).

Biorąc pod uwagę tę mocną hipotezę, następnie wyruszyliśmy, aby znaleźć próbkę głosu płk.

Aktualizacja

po opublikowaniu niniejszego sprawozdania, w ramach przeglądu dalszych komunikatów Vibera między współpracownikami Pushilina, zlokalizowaliśmy rzeczywiste odniesienie do nazwy „Burlaka” jako prawdziwe nazwisko generała FSB znane pod kryptonimem „Vladimir Ivanovich”. Ten czat odbywa się 20 listopada 2014 r., 12 dni po pierwszej rozmowie o Władimirze Iwanowiczu.

W tym czacie asystenta Pushilina, Alisa Natalchenko, pyta Aleksandra Serowa, czy wie, co to jest nazwisko Władimira Iwanowicza / Andrieja Iwanija. Mówi, że musi znaleźć jego zdjęcie i opisuje go przez pamięć jako mającego okrągłą twarz, jasne włosy i cofniętą linię włosów, co sugeruje, że spotkała go osobiście.

Aleksander Serow odpowiada, domyślając się, że może to być Aleksander Iwanowicz Zhdankow, albo Andriej Iwanowicz Bastrykin, obaj generałowie FSB. Alisa Natalchenko mówi mu, że nie jest właściwa i pamięta, że „nazwa tego byłego rodzaju Burlaka„.

Polowanie na głos Burlaki

Szybko zlokalizowaliśmy wywiad telewizyjny udzielony przez płk Burlaka lokalnemu rosyjskiemu kanałowi telewizyjnemu w Orenburgu w styczniu 2013 roku. Subiektywne porównanie cech głosowych i morficznych między Andriejem Burlaką a „Władimirem Iwanowiczem” zaowocowało bardzo przekonującym meczem między nimi. Poniższy film zawiera sekwencyjne porównanie dwóch głośników.

W tym momencie byliśmy pewni, że poprawnie zidentyfikowaliśmy Władimira Iwanowicza. Porównanie głosu, w połączeniu ze wszystkimi innymi zebranymi dowodami, wystarczyło do pewnej identyfikacji.

Chcieliśmy jednak dokładnie sprawdzić nasze ustalenia za pomocą kryminalistycznego porównania głosów. Do tego potrzebowaliśmy dłuższego segmentu mowy. Czas mowy netto z wywiadu wideo był niewystarczający do skomputeryzowanego porównania głosów kryminalistycznych. Minimalna (netto) mowa 60 sekund jest wymagana dla meczu kryminalistycznego.

Nasze ciągłe poszukiwania wydarzeń wideo z Burlaka mówiąc na kamery doprowadziły do ślepego zaułka. Było kilka raportów wideo z Burlaka mówi do publiczności, ale żaden nie zawierał jego głos.

Przełom nastąpił, gdy postanowiliśmy poszukać pochodzenia fotografii Andreya Burlaka, która pojawiła się w poście sprzedającym telewizor. Znaleźliśmy obraz z Yandex Image Search, który ma szokująco dobre algorytmy rozpoznawania twarzy. Przypadkowo, osoba sprzedająca swój używany telewizor zrobiła zdjęcie dokładnie w czasie, gdy Andrey Burlaka mówił, prosto do kamery, w programie telewizyjnym. Kanał telewizyjny był dostrzegalny ze zrzutu ekranu: program na kanale rosyjskiego ministerstwa obrony, TV Zvezda.

Widząc tę niejawną reklamę, postawiliśmy hipotezę, że sprzedawca zrobiłby zdjęcie swojego telewizora w dniu lub tuż przed dniem, w którym przesłałby zdjęcia do witryny z ogłoszeniami (sprzedaż telewizora nie jest czymś, co ma tendencję do planowania z dużym wyprzedzeniem). Widzieliśmy, że konkretna reklama została utworzona 1 czerwca 2018 r.

Uzbrojeni w te informacje, przeszukaliśmy wszystkie programy, które były nadawane w TELEWIZJI Zvezda w dniu 1 czerwca 2018 r. i w dniach poprzedzających tę datę. Znaleźliśmy program, który został wyemitowany rano 1 czerwca 2018 roku, którego tytuł wyglądał obiecująco: był to czwarty odcinek serialu dokumentalnego „Granica: Szczególne warunki służby”, filmu dokumentalnego poświęconego 100-leciu rosyjskiej straży granicznej.

W 28 minucie tego dokumentuznaleźliśmy dokładny zrzutekranu, który Maxim (sprzedawca telewizorów) rzucił za swoją reklamę. I począwszy od tego momentu, udało nam się uchwycić długi odcinek przemówienia Burlaka na temat trudności w ochronie granic Rosji, które kompensowane znacznie dłużej niż niezbędne sześćdziesiąt sekund.

Następnie przesłaliśmy przechwycony dźwięk do National Center for Media Forensics na University of Colorado Denver w celu porównania głosu kryminalistycznego. Pomimo niskiej jakości i krótkiego czasu trwania próbki audio telefonu, wynik kryminalistyczny dostarczył umiarkowanego poparcia dla hipotezy, że płk generał Burlaka i „Vladimir Ivanovich” są tą samą osobą. Podsumowując prof. Catalin Grigoras, dyrektor Media Forensics Center, „skomputeryzowane porównanie stworzyło współczynnik prawdopodobieństwa (LR) ≈ 94, co stanowi umiarkowane poparcie dla tezy, że kwestionowany/nieznany głos jest taki, że osoba zainteresowana, a nie osoba zarejestrowana w podobnych warunkach akustycznych”.

Należy zauważyć, że skomputeryzowane (akustyczne) porównanie głosu nie uwzględnia fonetycznych i językowych osobliwości mowy. Idiosynkratyczne (fonetyczne, intonacji i językowe) cechy dwóch głośników były tak podobne, że po uwzględnieniu, wykonane dopasowanie głosu rozstrzygające.

Jak wspomniano powyżej, kryminalistycznego dopasowania głosu był potrzebny jako dodatkowa metoda walidacji, a nie jako główna metoda identyfikacji w tym przypadku. Na podstawie całościowej analizy zebranych dowodów, Bellingcat doszedł do wniosku, że oficer FSB z przechwytów JIT znany jako „Vladimir Ivanovich” można śmiało zidentyfikować jako płk Generał Andriej Iwanowicz Burlaka

Aktorzy kryzysowi jako świadkowie obrony: Strategia obrony Pulatowa w procesie MH17

25 czerwca 2020 r.

Przez Christo GrozevI ta rozmowa zaraz po zestrzeleniu, która do tej pory nigdy nie została upubliczniona. Girkin słyszy poprawione wyjaśnienie, że BUK zestrzelił SU, ale SU zestrzelił MH17 i mówi: „Nie wiem, czy mogę w to uwierzyć …”

2:28 PM · 26 cze 2020·Twitter Web AppRozmowa  rozgrywana w sądzie

2:26 PM · 26 cze 2020·Twitter Web AppZnaleziony kawałek został porównany zarówno wizualnie, jak i metalurgicznie z nienaruszonymi pociskami BUK, które potwierdziły idealne dopasowanie.

2:16 PM · 26 cze 2020·Twitter Web AppDodatkowo, kawałek niewątpliwie przypisany do pocisku typu 9M38M1 (zielona pół-rura na lewym zdjęciu) został mocno osadzony z boku samolotu.

2:15 PM · 26 cze 2020·Twitter Web AppPo raz kolejny prokuratura wyjaśnia niemożność scenariusza innego niż BUK, ponieważ zarówno kształt, jak i dokładny skład chemiczny odłamków znalezionych w ciałach są identyczne z fragmentami uzyskanymi podczas eksplozji w terenie.

2:10 PM · 26 cze 2020·Twitter Web App

Identyfikacja separatystów związanych ze zestrzeleniem MH17

19 czerwca 2019 r

Pełny raport można obejrzeć tutaj

(Lustro)

https://youtube.com/watch?v=o7dC2etVPTM%3Ffeature%3Doembed

Zespół Dochodzeniowo-Śledczy Bellingcat opublikował wcześniej szereg raportów wskazujących, że rozmieszczenie wyrzutni rakiet Buk używane do zestrzelenia lotu Malaysian Airlines 17 (MH17) nad Ukrainą w dniu 17 lipca 2014 r. obejmowało wyższych oficerów rosyjskiego Ministerstwa Obrony i jego agencji wywiadu wojskowego GRU. Jednak nadal pozostają pytania o udział w zestrzeleniu innych wcześniej niezidentyfikowanych osób. Kim byli ludzie słyszeli na przechwyconych rozmowach telefonicznych opublikowanych przez holenderski wspólny zespół dochodzeniowo-śledczy (JIT) i Ukraińską Służbę Bezpieczeństwa (SBU) w następstwie upadku? Jaką rolę w operacji odegrali niesławni przywódcy separatystyczni, tacy jak Igor Bezler, Aleksandr Chodakowski i Igor Strelkow?

Dzisiejsze nowe sprawozdanie bellingcat ma na celu rozwiązanie tych kwestii i określenie tożsamości większości osób, dotychczas nieznanych opinii publicznej, które zostały wysłuchane i / lub określone na przechwytuje SBU. Dzięki temu raport zawiera dodatkowy kontekst wokół przechwyconych rozmów telefonicznych i ujawnia nowych potencjalnych podejrzanych w zestrzeleniu MH17.

Pierwsza partia przechwytuje telefon rzekomo związane ze zestrzeleniem MH17 zostały wydane przez SBU na swoim kanale YouTube w celu przekonania społeczności międzynarodowej, że samolot został zestrzelony z terytorium separatystycznego. Opublikowane rozmowy były tylko małym wyborem całkowitego wykazu przechwyconych w okresie otaczającym incydent, a JIT otrzymał od władz ukraińskich dane dotyczące około 150 000 przechwyconych rozmów telefonicznych. Nieznana część tych rozmów zawiera dowody istotne dla sprawy MH17, a niektóre z nich zostały później opublikowane przez JIT zarówno na ich kanale YouTube, jak i podczas ich konferencji prasowych w ramach wezwania świadków, a także jako kolejne dowody potwierdzające ich twierdzenia dotyczące wydarzeń, które doprowadziły do tragedii i po nim.

Zdjęcia kilku nagranych przechwyconych rozmów telefonicznych, które zostały opublikowane przez SBU.

Przechwycone rozmowy telefoniczne opublikowane przez rządowe służby wywiadowcze, w tym przypadku SBU, nie powinny być ufane bez weryfikacji, ale było już mnóstwo dowodów z otwartych źródeł potwierdzających autentyczność opublikowanych połączeń. Kilka z tych rozmów to przechwycone rozmowy telefoniczne między separatystami a Siergiejem\”Khmury\” Dubinskym, (byłym)oficerem GRU i byłym szefem wywiadu tak zwanej Donieckiej Republiki Ludowej (\”DNR\”), który nadzorował transport wyrzutni rakiet Buk-M1, który zburzył MH17 nad Ukrainą. Trasa transportowa Buk-M1 omawiana w tych nagranych rozmowach dokładnie odpowiada trasie, na której 17 lipca 2014 r. w wschodniej Ukrainie kręcono i fotografowano wyrzutnię rakiet. Co więcej, przywódcy separatyści Igor Bezler i Nikołaj Kozitsyn przyznali, że to rzeczywiście ich głosy są słyszane na przechwyceniu, a porównania głosowe przeprowadzone przez analityków kryminalistycznych w dwóch instytucjach badawczych potwierdziły tożsamość rosyjskich oficerów Nikołaja \”Delfina\” Tkaczewa i Olega \”Oriona\” Iwannikowa, jak opisano w poprzednich publikacjach Bellingcat.

Raport opublikowany dziś dostarcza dalszych dowodów na to, że publicznie opublikowane przechwytuje telefon jest mało prawdopodobne, aby zostały naruszone, jak krytycy nadal twierdzą.

Zrzuty ekranu z filmów SBU rejestrowane przechwycone rozmowy telefoniczne, wydany przez JIT.

W tej publikacji, Bellingcat publikuje rzeczywiste nazwiska kilku bojowników, którzy biorące udział w przechwytuje SBU wraz ze wstępną ocenę ich odpowiedniego poziomu zaangażowania w transporcie Buk i / lub zestrzelenie MH17. Niektóre z tych tożsamości nie zostały wcześniej opublikowane przez Bellingcat lub inne organizacje medialne. Poniżej schemat organizacyjny pokazuje większość osób, które zostały wysłuchane lub wymienione na przechwyconych rozmowach w hierarchicznej strukturze DNR w lipcu 2014 r. (kliknij tutaj, aby zobaczyć obraz w pełnej rozdzielczości)

Poniższy przegląd pokazuje kluczowe osoby, które miały rolę w organizowaniu lub ułatwianiu transportu wyrzutni rakiet Buk, która zburzyła MH17 w dniu 17 lipca 2014 r., to wschodnia Ukraina:

Ministerstwo Obrony DNR

Igor Girkin/Strelkov, znak wywoławcza \”Strelok\”

Data urodzenia

: 17 grudnia 1970 Miejsce urodzenia: Moskwa, obwód moskiewski,

narodowośćRosji Sowieckiej :

Funkcja rosyjska w lecie 2014: Minister Obrony DNR.

Link do MH17: Zidentyfikowaliśmy byłego pułkownika FSB Igora Strelkowa na jednym z przechwytów z Siergiejem Dubińskim od rana 18 lipca w związku z usunięciem wyrzutni rakiet Buk z terytorium separatystycznego na Ukrainie do Rosji. Ponieważ większość separatystów, którzy mogą być związane ze zestrzeleniem MH17 były jego podwładnych, jest prawdopodobne, że był również w pełni świadomy zamówień i importu Buk z Rosji. W pełnym sprawozdaniu opisano jego bliską współpracę w połowie lipca 2014 r. z Pulatowem i Charczenko, z których oba jednych i drugich uważa się za zabezpieczenie Buku w pobliżu miejsca startu.

The GRU DNR

\”GRU DNR\” (nie mylić z rosyjską agencją wywiadu wojskowego – GRU) była w 2014 roku wojskową agencją wywiadowczą Donieckiej Republiki Ludowej. Na jej czele stanął Siergiej \”Khmury\” Dubinsky. W dniach 17 i 18 lipca grupa koordynowała transport Buku przez terytorium separatystyczne, a także zapewniała bezpieczeństwo Bukowi w miejscu startu na południe od Snizhne. Grupa ta mogła być również zaangażowana w decyzję o zestrzeliniu MH17. Chociaż GRU DNR była formalnie niezależna od Rosji, pojawiły się zarzuty, że była ona faktycznie kontrolowana w całości lub w części przez rosyjską GRU. Biorąc pod uwagę wcześniejsze sprawozdania Bellingcat na temat roli Olega Ivannikowa z GRU w koordynowaniu dostawy Buk na terytorium separatystyczne, nie ma wątpliwości, że GRU i GRU DNR ściśle koordynowały przynajmniej niektóre z ich wysiłków latem 2014 roku.

Siergiej Nikołajewicz Dubinsky, znak wywoławczy \”Khmury\”

Data urodzenia:

9 sierpnia 1962 Miejsce urodzenia: Neskuchnoe,

obwód doniecki, sowieckierodzinne miasto Ukrainy : Rostów nad

Donem, Obywatelstworosyjskie :

Funkcja rosyjska latem 2014r. : Szef GRU DNR, podległy Strelkovowi. Według oficjalnego stanowiska Ukrainy, rzekomo również członek rosyjskiej GRU.

Link do MH17: Kilka przechwyconych rozmów telefonicznych wskazuje, że to Dubinsky poprosił o dostarczenie gotowej do bitwy wyrzutni rakiet Buk, aby pomóc swoim siłom na linii frontu na południe od Snizhne, i że osobiście koordynował transport przybywającej wyrzutni rakiet Buk na miejsce startu 17 lipca. Był również zaangażowany w usunięcie Buk z powrotem do Rosji po zestrzeleniu MH17. Ponadto, pełny raport pokazuje, że Dubinsky nakazał również niektórym swoim podwładnym zabezpieczenie Buku w pobliżu miejsca startu na południe od Snizhne i że to jego grupa mogła odegrać kluczową rolę w decyzji o zestrzeleniu MH17 przy założeniu, że był to samolot wroga.

Oleg Yuldashevich Pulatov, znaki wywoławcze \”Gyurza\” i \”Khalif\”

Data urodzenia

: 24 lipca 1966 r. Miasto rodzinne: Uljanowsk,

Obywatelstworosyjskie :

Funkcja rosyjska w lecie 2014r. : Kierownik II Departamentu GRU DNR, podległy Siergiejowi Dubińskiemu.

Link do MH17:Oleg Pulatov jest (byłym) podpułkownikiem rosyjskich sił zbrojnych, który wcześniej został zidentyfikowany jako człowiek stojący za znakiem wywoławczym \”Gyurza\”, który jest wymieniony na jednym z przechwytów. W pełnym raporcie dostarczamy nowe dowody potwierdzające, że Pulatov jest rzeczywiście człowiek za znak wywoławczy \”Gyurza\” i że był prawdopodobnie zaangażowany w zabezpieczenie wyrzutni rakiet Buk w miejscu startu na południe od Snizhne.

Leonid Władimirowicz Charczenko, znak wywoławczy \”Krot\”

Data urodzenia: 10 stycznia 1972

Miejsce urodzenia: Kostyantynivka, Obywatelstwo sowieckie Ukraina

: Funkcja ukraińska

w lecie 2014r. : Szef Batalionu Rozpoznawczego Krot 2 Departamentu GRU DNR od 6 lipca. Wcześniej był dowódcą garnizonu w rodzinnym Mieście Kostyantynivka.

Link do MH17: Kharchenko jest zaangażowany w zabezpieczenie wyrzutni rakiet Buk w pobliżu miejsca startu na południe od Snizhne. Mógł również koordynować transport Buk z Doniecka do miejsca startu, a następnie usunięcie Buk z miejsca startu do Rosji.

Eduard Mashutovich Gilazov, znak wywoławcza \”Riazan\”

Data urodzenia: 27 marca 1984 r. (zaginione i domniemane

zmarłe od 27 lipca 2015 r.) Miejsce urodzenia: Jekaterynburg, obwód Swierdłowsk, Sowieckie Rodzinne

MiastoRosji : Riazan,

ObywatelstwoRosyjskie : Funkcja rosyjska

latem 2014r. : Dowódca 1 Kompanii Rozpoznawczej Batalionu Rozpoznawczego Krot, podporządkowany Kchenkohar.

Link do MH17: Gilazov został zidentyfikowany jako dowódca separatystyczny, który po zestrzeleniu przywiózł członka załogi Buk, który stracił resztę załogi do swojego dowódcy Leonida Charczenki w Snizhne. Mógł również być zaangażowany w zabezpieczenie Buk w pobliżu miejsca startu na południe od Snizhne.

Oleg Anatolevich Sharpov, znak wywoławczy \”Zmey\”

Data urodzenia: 30 maja 1972 r. (zm.

3 listopada 2014 r.) Miasto rodzinne: Kostyantynivka,

Obywatelstwoukraińskie : Funkcja ukraińska

latem 2014r. : Dowódca plutonu w kompanii rozpoznawczej

Link do MH17: Sharpov został zidentyfikowany jako separatysta o imieniu Oleg w przechwyconej rozmowie telefonicznej z Leonidem \”Krot\” Karczenko od 17 lipca 2014 o 13:09. W tej rozmowie Sharpov pyta Charczenko o wskazówki dojazdu do lokalizacji na południe od Snizhne, z której system Buk wystrzelił rakietę, która zestrzeliła MH17. Ponieważ rozmowa ta odbyła się ponad dwie godziny przed downing, Sharpov był bardzo prawdopodobne, obecny na miejscu rozpoczęcia.

Grupa Bezler

Grupa Bezler nosi nazwę \”Igora Bezlera\” (pseudonim \”Bes\”), byłego oficera rosyjskich sił zbrojnych, który według SBU był w służbie GRU podczas konfliktu we wschodniej Ukrainie. Latem 2014 roku Grupa Bezler kontrolowała okolice Horlivki. Dwa przechwycenia telefonów z udziałem Bezlera połączyły Grupę Bezler ze zestrzeleniem MH17.

Igor Nikołajewicz Bezler, znak wywoławczy \”Bes\”

Data urodzenia

: 30 grudnia 1965 miejsce urodzenia: Symferopol, obwód krymski,

narodowośćUkrainy Sowieckiej :

Funkcja rosyjska latem 2014r. : Dowódca Grupy Bezler, rzekomo przez Ukrainę jest członkiem GRU.

Link do MH17:Bezler jest słyszany przez telefon przechwycić z jego podwładnych Stelmakh, który informuje go, że \”birdie\” leci w jego kierunku. Bezler nakazuje swojemu podwładnemu, aby zgłosił tę wiadomość \”w górę\”, i jako taki mógł ułatwić wykrycie MH17 jako wrogiego samolotu. Bezler jest również słyszany na przechwyceniu, w którym zgłasza zestrzelenie samolotu osobie, którą SBU zidentyfikowała jako agenta GRU o imieniu Vasily Geranin. Bezler twierdził, że nagranie to było rzeczywiście od 16 lipca 2014 – na dzień przed zestrzeleniem MH17 – ale w pełnym raporcie wyjaśniono, że jest bardziej prawdopodobne, że wiadomość została nagrana 17 lipca w sprawie zestrzelenia MH17.

Siergiej Siergiejewicz Povalyaev, znak wywoławczy \”Botsman\”

Data urodzenia: 10 listopada 1976 r. (zmarł na zapalenie płuc

w Rosji 6 stycznia

2016 r.) Miejsce urodzenia: Kaliningrad, obywatelstwo RosjiSowieckiej :

Funkcja rosyjska latem 2014r. : Zastępca dowódcy Grupy Bezlera, prawdopodobnie rosyjski oficer GRU Specnaz

Link do MH17: W przechwyconej rozmowy telefonicznej między Siergiej Dubinsky i \”Botsman\”, które miały miejsce wkrótce po MH17 został zestrzelony, Dubinsky mówi \”Botsman\”, że otrzymał Buk-M rano i że po prostu zestrzelił \”Sushka\” (samolot Suchoj). Poza tym, jak \”Botsman\” był zastępcą Bezlera, nie ma bezpośredniego związku między \”Botsmanem\” a zestrzeleniem MH17.

Walerij Aleksandrowicz Stelmach, znaki wywoławczy \”Naemnik\” (\”Naimanets\” po ukraińsku) i \”Batya\”

Data urodzenia

: 1 sierpnia 1955 Miejsce urodzenia: Dzerzhynsk,

obwód doniecki, Sowiecki Ukraina Funkcja w lipcu 2014: Dowódca milicji dzerżysk do 21 lipca 2014 r., podległy Bezlerowi.

Link do MH17:Stelmakh został zidentyfikowany jako osoba ze znakiem wywoławczym \”Naemnik\” (\”Naimanets\” w ukraińskim), który zgłosił wykrycie MH17 jako wrogiego samolotu do Bezlera na kilka minut przed zestrzeleniem. Bezler polecił mu również zgłosić tę wiadomość \”wyżej\”, co może wskazywać, że Stelmakh przekazał tę wiadomość DO GRU DNR lub innego organu, który był w kontakcie z załogą Buk. Pełny raport zawiera rekonstrukcję pokazującą, że rzeczywiście możliwe jest, że to właśnie ta wiadomość dotarła do załogi Buk na krótko przed zestrzeleniem MH17.

Igor Iwanowicz Ukrainets, znak wywoławczy \”Minyor\”

Data urodzenia

: 24 grudnia 1971 Miejsce urodzenia: Czasownik, Obwód Dniepropietrowsk,

NarodowośćUkrainy Sowieckiej : Funkcja ukraińska

w lecie 2014r. : Podwładny Bezlera i dowódca jednostki piechoty znanej jako \”Jednostka Minyor\”.

Link do MH17: Ukrainets został zidentyfikowany jako dowódca Jednostki Minyor, który został wymieniony przez Bezlera w jednym z przechwytów w związku ze zestrzeleniem MH17. Chociaż można było potwierdzić, że Ukrainet był w tym czasie podwładnym Bezlerowi, nie znaleźliśmy żadnych dowodów, które sugerowałyby, że Ukrainiec był zaangażowany w zestrzelenie MH17. W pełnym raporcie omawiamy możliwe wyjaśnienia, dlaczego Bezler wspomniał o nim w związku ze zestrzelenia samolotu.

Batalion Wostok

Batalion Wostok był jedną z największych grup separatystycznych latem 2014 roku i stacjonował w Doniecku. Na jej czele stanął Aleksandr Chodakowski, dezerter z jednostki sił specjalnych Alfa SBU. Przechwytuje telefon wskazuje, że Batalion Wostok pomógł ułatwić transport przybywających Wyrzutni Rakiet Buk w Doniecku. Dodatkowe dowody wskazują, że jego kierownictwo wiedziało również o przybyciu Buku z Rosji z wyprzedzeniem.

Aleksandr Siergiejewicz Chodakowski, znak wywoławczy \”Skif\”

Data urodzenia

: 18 grudnia 1972 miejsce urodzenia: Donieck,

obwód doniecki, narodowośćUkrainy Sowieckiej :

Funkcjaukraińska : Szef batalionu Wostok i do 16 lipca 2014 minister bezpieczeństwa państwa DNR.

Link do MH17: Jako szef batalionu Wostok, jest prawdopodobne, że Chodakowski pomógł ułatwić przybycie systemu Buk w Doniecku, ponieważ przechwytuje wskazują, że jego zastępca Aleksandr Semyonov pomógł koordynować transport Buk w Doniecku. Po zestrzeleniu MH17, przyznał w wywiadzie dla Reutersa, że wiedział wcześniej, że prorosyjscy separatyści otrzymają wyrzutnię rakiet Buk, która zostanie przetransportowana z Ługańsk do Snizhne, ale później wycofał te oświadczenia, mówiąc, że zostały one wyjęte z kontekstu przez Reutersa. Przechwycenia SBU ujawniają również, że na krótko próbował ukryć czarne skrzynki MH17 przed OBWE i innymi stronami w imieniu Moskwy, czemu później również zaprzeczył. W pełnym raporcie przedstawimy dalsze informacje, które sugerują, że oświadczenia Chodakovsy\’ego dla Reutersa nie zostały wyrwane z kontekstu i że był on rzeczywiście gotów ukryć czarne skrzynki, najprawdopodobniej w imieniu urzędników w Moskwie.

Aleksander Aleksandrowicz Siemieonow, pseudonim \”(San) Sanych\”

Data urodzenia:

21 grudnia 1967 miejsce urodzenia:

Yenakieve, Soviet Ukraine Function: Zastępca dowódcy batalionu woskikowskiego i wicepremiera gospodarki DNR, podległego Chodakowskiemu.

Link do MH17: Przechwytuje telefon wskazują, że Semyonov pomógł ułatwić przybycie Buk w Doniecku w koordynacji z Siergiejem Dubinsky. Dzień przed zestrzeleniem, Siemionow został również poinformowany przez Dubinsky\’ego, że ten ostatni chce otrzymać wyrzutnię rakiet do operacji na froncie Marynivka

Niezwykłe , trwające 6 lat , żmudne śledztwo 9 osób z portalu Bellingcat oraz wspomagających ich dziennikarzy z portalu Insider i wielu internautów pracujących w technice open source , dedykuję wszystkim ofiarom katastrofy lotniczej malezyjskiego samolotu MH 17 ,którzy zginęli w wyniku barbarzyńskiego zestrzelenia nad terytorium Ukrainy którego dokonali żołnierze wywodzący się z rosyjskiego GRU.

Oskarżenia i reakcje JIT: analiza nowych dowodów łączących separatystów i rosyjskich urzędników z MH17

Lipiec 17, 2019

Dziś, 17 lipca 2019 r., mija dokładnie pięć lat od zestrzelenia lotu Malaysian Airlines 17 (MH17) pociskiem Buk, wystrzelonym z terytorium we wschodniej Ukrainie kontrolowanego przez rosyjskich bojowników. Po pięciu latach stało się jasne, że wyrzutnia rakiet Buk, która zestrzeliła samolot, pochodziła z rosyjskiej 53 Brygady Rakiet Przeciwlotniczych, a separatystyczni oficerowie i rosyjscy urzędnicy są podejrzani o tragedię, w której zginęło wszystkich 298 osób na pokładzie.

Posłuchaj nowego podcastu Bellingcat na temat śledztwa.

Oskarżenia i reakcje JIT: analiza nowych dowodów łączących separatystów i rosyjskich urzędników z MH17 – Bellingcat

19 czerwca 2019 r., kilka godzin po opublikowaniu przez zespół śledczy Bellingcat 88-stronicowego raportu A Birdie is Flying Towards You: Identifying the Separatists Linked to the Downing of MH17,międzynarodowy Wspólny Zespół Śledczy (JIT) ogłosił, że wydano międzynarodowe nakazy aresztowania przeciwko czterem separatystycznym dowódcom tzw. Donieckiej Republiki Ludowej (DRL) za rzekomy udział w zestrzeleniu samolotu pasażerskiego nad Ukrainą 17 Lipiec 2014. Nakazy te dotyczą obywatela Ukrainy Leonida Charczenki oraz obywateli Rosji Siergieja Dubińskiego, Olega Pułatowa i Igora Girkina – wszystkich czterech powiązaliśmy m.in. ze zestrzeleniem MH17. Po ogłoszeniu przez JIT nastąpił kolejny apel do świadków.

Wyniki przedstawione przez JIT w dużej mierze potwierdziły niektóre z naszych głównych ustaleń: agencja wywiadu wojskowego DRL – GRU DNR – kierowana przez Dubinsky\’ego była głównie odpowiedzialna za zakup wyrzutni rakiet Buk na terytorium kontrolowanym przez separatystów, która została użyta do zestrzelenia MH17; GRU DNR była również odpowiedzialna za ochronę Buku w miejscu startu na południe od Snizhne w czasie, gdy doszło do ataku rakietowego; a kluczową rolę w tych wysiłkach odegrał Charczenko. Ponadto prezentacja JIT i oficjalny akt oskarżenia przygotowany przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) ujawniają również nowe szczegóły dotyczące wydarzeń, które doprowadziły do zamordowania 298 cywilów i po nich nastąpiły. Ponadto niektóre osoby, które zidentyfikowaliśmy na przechwyconych, wydały odpowiedzi zaprzeczania, które również zostaną omówione tutaj.

Leonid \”Krot\” Charczenko i zestrzelenie MH17

W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Leonida \”Krota\” Charczenkę jako dowódcę batalionu rozpoznawczego GRU DRL, którego można usłyszeć w dwóch przechwyconych rozmowach z innymi członkami GRU DNR z 17 lipca 2014 r.: jedna nagrana o 13:09, w której słychać, jak prowadzi dowódcę plutonu Olega \”Zmeya\” Sharpova na miejsce startu, a kolejny nagrany o 21:32, w którym instruuje dowódcę kompanii Eduarda \”Riazana\” Gilazova, aby sprowadził członka załogi Buk, który stracił załogę do Snizhne. Drugie nagranie zostało odtworzone podczas prezentacji JIT z potwierdzeniem, że rzeczywiście był to Kharchenko. Dokumenty JIT potwierdziły również nasze podejrzenia, że Charczenko jest osobą, którą SBU początkowo nazwała \”terrorystą DNR\” na przechwyconym nagraniu z 9:54 tego samego dnia. W tej rozmowie Dubinsky polecił mu eskortować \”wiesz co\” – tj. wyrzutnię rakiet Buk – z Doniecka do ewentualnego miejsca startu na południe od Sniżnego i nadal go pilnować po jego przybyciu.

W aktach oskarżenia JIT odnosi się również do nieopubliczonego nagrania z godziny 16:48 w dniu 17 lipca 2014 r., 28 minut po zestrzetrzeniu MH17, w którym Charczenko informuje swojego przełożonego Dubinsky\’ego, że \”są na miejscu i już zestrzelili jedną Sushkę\”. Sugeruje to, że jednostka Charczenki nadal była z Bukiem i jego operatorami podczas śmiertelnego startu i że początkowo uważał, że zestrzelili ukraiński samolot wojskowy Suchoj (\”Suszka\”), a nie samolot pasażerski.

Nie wiadomo, czy Charczenko jest nadal aktywny w ruchu separatystycznym, ale JIT ogłosił, że zakładają, że nadal jest we wschodniej Ukrainie. Niedawno przedstawiciel SBU Igor Guskow również obalił pogłoski o śmierci Charczenki i stwierdził, że mają informacje, które wskazują na coś przeciwnego. Guskow przedstawił również nowe szczegóły kryminalnej przeszłości Charczenki, stwierdzając, że Charczenko został już zatrzymany na sowieckiej Ukrainie w grudniu 1987 r. w wieku 15 lat za udział w zbiorowym gwałcie. Następnie został skazany na pięć lat pozbawienia wolności, a wcześniej zwolniony 24 maja 1991 r. W naszym raporcie zebraliśmy już kilka źródeł twierdzących, że Charczenko był zaangażowany w przestępczość zorganizowaną i nie miał wcześniejszego doświadczenia wojskowego. Nawet jego były dowódca Pułatow nazwał go \”naciągaczem\” w poście na forum z 28 września 2015 r. Ponieważ JIT podobnie opisał Charczenkę jako kogoś, kto nie miał wykształcenia wojskowego,teraz wydaje się jeszcze bardziej prawdopodobne, że został zwerbowany przez Dubinsky\’ego w swoim rodzinnym mieście Kostyantynivka we wczesnej fazie konfliktu z powodu powiązań w przestępczym podziemiu.

Nie zaobserwowano żadnych publicznych reakcji Charczenki po oskarżeniach.

Po lewej: Stara fotografia Leonida Charczenki. Po prawej: Charczenko podczas wywiadu wideo z początku 2015 roku.

Sergey \”Khmury\” Dubinsky, główny koordynator transportu Buk na terytorium separatystów

Zapis nieopublikowanej przechwyconej rozmowy między Charczenko a jego dowódcą Siergiejem \”Khmury\” Dubinskym sugeruje również, że sam Dubinsky nie był w pobliżu wyrzutni rakiet w momencie wystrzelenia. Odpowiada to przechwyconej rozmowie między Dubinskym a Siergiejem \”Botsmanem\” Povalyaevem nagranej jakiś czas po zestrzeleniu, w której Dubinsky stwierdza, że są w Marynivce – wiosce frontowej 10 kilometrów na południowy wschód od miejsca startu – i że właśnie uderzyli w \”Sushkę\”. Dokładny czas tej rozmowy nie został udostępniony opinii publicznej, ale ponieważ Dubinsky nadal wydawał się niepoinformowany o zestrzeleniu samolotu pasażerskiego, rozmowa najprawdopodobniej odbyła się wkrótce po tym, jak został poinformowany przez Charczenkę o 16:48, że Buk został użyty do zestrzelenia Sushki.

Natychmiast po ogłoszeniu aktów oskarżenia Siergiej Dubinsky odpierał zarzuty przeciwko niemu w rozmowie z korespondentem The Guardian Andrew Rothem, stwierdzając: \”Nie wierzę w obiektywność tego śledztwa\”. Nie potwierdził też ani nie zaprzeczył, że to jego głos był słyszalny podczas przechwyconych rozmów, odpowiadając: \”Niech powiedzą, co chcą\”. Jednak \”Nowaja Gazieta\” opublikowała kryminalistyczne porównanie głosów \”Khmury\” i Sergeya Dubinky\’ego, które wykazało pozytywne dopasowanie. Co więcej, w poście na forum z 2 sierpnia 2015 roku Dubinsky przyznał, że co najmniej jedno z nagrań było autentyczne, a w jedynym znanym wideo \”Khmury\” głos brzmi bardzo podobnie do głosu Dubinsky\’ego. Chociaż Dubinsky nosi maskę narciarską w tym nagraniu, wcześniej przyznał, że to on. Jest to również widoczne przy porównywaniu zmarszczki / blizny widocznej w pobliżu lewej brwi:

Po lewej: Kadr zamaskowanego Dubinsky\’ego z wywiadu wideo z czerwca 2014 roku w Kramatorsku (podczas bitwy pod Słowiańskem). Po prawej: Zdjęcie Dubinsky\’ego z października 2017 roku podczas spotkania z Igorem Bezlerem w Rosji.

Dubinsky rozmawiał również z korespondentem BBC Russian Service Ilyą Barabanovem. W swojej obronie twierdził, że kiedy doszło do zestrzelenia, nie był w żadnym z obszarów na wschód od Doniecka – regionu, który obejmuje miejsce startu na południe od Snizhne, a także wieś Marynivka – i zasugerował, że ukraińskie dane telekomunikacyjne udowodnią, że ma rację. Wydaje się jednak, że jest to obalenie faktu, który nie został potwierdzony przez JIT ani w aktach oskarżenia SBU. W oryginalnych przesłanych przez SBU jest tylko powiedziane, że Dubinsky był w Doniecku, kiedy został poinformowany o 9:08 rano, że Buk i jego załoga przybyli tam. Możliwe, że Dubiński pozostał w swojej kwaterze głównej w Doniecku po tym, jak rozkazał swoim podwładnym eskortować Buk z Doniecka do ostatecznego miejsca startu na południe od Snizhne. Gdyby nadal tam był, gdy doszło do zestrzelenia, oznaczałoby to, że krótko po zestrzeliwaniu Dubinsky chwalił się tylko wtedy, gdy powiedział \”Botsmanowi\”, że stacjonuje w wiosce Marynivka na linii frontu. JIT niewątpliwie ma odpowiedź na to pytanie, ponieważ uzyskał wszystkie istotne dane telekomunikacyjne z Ukrainy, a wcześniej już ustalił, które wieże telefonii komórkowej odbierały sygnały podczas połączeń telefonicznych.

Niemniej jednak, nawet w przypadku, gdyby Dubinsky był daleko od miejsca startu, gdy doszło do zestrzelenia, w żaden sposób nie zwalniałoby go to z udziału w zestrzeleniu MH17. Przechwycone rozmowy wskazują, że sam poprosił o przyjęcie wyrzutni rakiet Buk i polecił swoim ludziom rozmieszczenie jej na południe od Snizhne w dniu zestrzelenia. Jako siła organizacyjna stojąca za tajnym planem zestrzelenia ukraińskich samolotów wojskowych za pomocą wyrzutni rakiet ziemia-powietrze na dużej wysokości w obszarze, w którym regularnie latają cywilne samoloty pasażerskie, Dubinsky podzielił się również odpowiedzialnością za upewnienie się, że cywile nie będą celem.

Innym argumentem użytym przez Dubinsky\’ego w próbie odparcia oskarżeń w akcie oskarżenia JIT było to, że w roli szefa GRU-DRL, tj. w roli wywiadowczej, nie mógł mieć mandatu do nabywania broni z Rosji. Ponownie, wydaje się to odwracać od faktycznych zarzutów w akcie oskarżenia, które angażują jego odpowiedzialność za zabezpieczenie transportu śmiercionośnej broni i ukrycie dowodów po przestępstwie.

Oleg \”Gyurza\” Pułatow i zabezpieczenie miejsca startu

Kolejne niepublikowane nagranie, o którym mowa w aktach oskarżenia, dotyczy wiadomości z 9:55 rano 17 lipca 2014 roku, w której Dubinsky instruuje Olega \”Gyurzy\” Pułatowa, aby odebrał Buk od Charczenki, aby udali się w okolice Pierwomajskiego (na południe od Sniżnego) i pilnowali tam wyrzutni rakiet wraz z Charczenko i innymi członkami jednostki wojskowej. Odpowiada to znanemu przechwyceniu między Dubinskym a Charczenko nagranym minutę wcześniej, w którym Dubinsky mówi Charczence, że \”Gyurza\” dołączy do niego również po tym, jak sprowadzi Buk na obszar na południe od Snizhne.

Zdjęcie Olega \”Gyurzy\” Pułatowa, przesłane w 2015 roku na rosyjskie forum.

Ustaliliśmy, że Pułatow był w tym czasie dowódcą 2. oddziału GRU DRL, który składał się z jednostek rozpoznawczych i sił specjalnych (w tym batalionu rozpoznawczego dowodzonego przez Charczenkę). Pułatow wcześniej zaprzeczał, że GRU DRL brała udział w zestrzeleniu samolotu, chociaż przyznał w poście na forum z 25 kwietnia 2017 r., że generalnie stacjonował na południe od Snizhne w tym czasie i że mieli wyrzutnię rakiet ziemia-powietrze średniego zasięgu Strela-10. W tym samym poście twierdził również, że podróżował w kierunku miejsca katastrofy w pobliżu Hrabove wkrótce po katastrofie MH17.

Akt oskarżenia JIT wspomina teraz, że Pułatow otrzymał już rozkaz od Dubińskiego w dniu 6 lipca 2014 r. przeprowadzenia rozpoznania na miejscu na linii frontu w pobliżu wsi Dmytrivka na południe od Snizhne, ponieważ otrzymali zadanie przełamania korytarza do Federacji Rosyjskiej. Zajęcie tego obszaru przygranicznego stało się ich najważniejszym celem strategicznym – oprócz stworzenia drugiej linii zaopatrzenia dla separatystów, stworzyłoby to również kieszeń z tysiącami sił ukraińskich, które stacjonowały wówczas na wschodzie wzdłuż granicy z Rosją.

Ofensywa mająca na celu zdobycie tego obszaru przygraniczego rozpoczęła się dziesięć dni później, 16 lipca od zdobycia wsi Marynivka przez separatystów. W ataku brały udział również jednostki GRU DRL. W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Pułatowa w filmie z 16 lipca, w którym widać go razem z samozwańczym ministrem obrony DRL Igorem Girkinem i samozwańczym premierem DRL Aleksandrem Borodajem. Na filmie Girkin podaje aktualizację na temat schwytania Marynivki, a także można zobaczyć, jak nakazuje Pułatowowi wyjąć baterię moździerzy. Wideo zostało nagrane na polu na południe od Snizhne, które znajdowało się zaledwie 10 kilometrów od ostatecznego miejsca startu, a także pokazuje, że mieli ze sobą wyrzutnię rakiet Strela-10.

Krótko po ogłoszeniu aktów oskarżenia Pułatow wydał również oświadczenie o zaprzeczeniu udziału separatystów w zestrąceniu MH17. Zrobił to w wiadomości do JIT z tyradą nazywającą ich haniebnymi i sprzedającymi interesy USA. Była to odpowiedź na bezpośrednią wiadomość VK od JIT informującą Pułatowa na krótko przed konferencją prasową ogłaszającą zarzuty przeciwko czterem podejrzanym, że zostanie oskarżony. Pułatow zamieścił zrzut ekranu z tej wymiany na anonimowym profilu Odnoklassniki o imieniu \”Svyatoy Stalin\” (Święty Stalin), który wcześniej zidentyfikowaliśmy jako należący do niego. Zrzut ekranu pokazuje, że miał otwarte karty przeglądarki dla naszej strony internetowej (i Nowej Gaziety), kiedy wysłał im wiadomość:

Po lewej: Odpowiedź na JIT wydana przez Pułatowa za pośrednictwem VK. Po prawej: Zdjęcie profilowe Pułatowa na jego anonimowym profilu Odnoklassniki zaczerpnięte z filmu z 16 lipca 2014 r. ze Striełkowem, Borodajem i wyrzutnią rakiet Strela-10. Pułatow dodał to zdjęcie 18 lipca 2014 r., zaledwie dzień po zestrzetrzeniu MH17.

Igor Girkin i domniemane zaangażowanie Kremla

Decyzja JIT o oskarżeniu również Igora Girkina (alias Igor Striełkow) o udział w zestrzeleniu MH17 była do odnajdywani, ponieważ był on wówczas sekretarzem obrony DRL. W naszym raporcie zidentyfikowaliśmy Girkina w jednym z przechwyceń z 18 lipca 2014 r., który wskazywał, że był zaangażowany w usunięcie Buku i jego załogi z powrotem do Rosji. Podczas gdy wcześniej wyjaśnialiśmy, że Girkin musiał mieć wiedzę o przybyciu wyrzutni rakiet Buk w dniu 17 lipca 2014 r., ponieważ był dowódcą wojskowym DRL i bliskim sojusznikiem swojego podwładnego Dubińskiego, nie widzieliśmy jeszcze żadnych dowodów na to, że osobiście uczestniczył w organizowaniu faktycznej dostawy lub rozmieszczenia. Jednak JIT przedstawił więcej dowodów sugerujących, że Girkin był zaangażowany zarówno w zakup, jak i rozmieszczenie wyrzutni rakiet Buk i że koordynował to z wyższymi rosyjskimi urzędnikami.

JIT najpierw odtworzył dwa przechwycone nagrania Girkina: jedną rozmowę z Siergiejem Aksjonowem, w tym czasie zainstalowanym przez Rosję premierem niedawno zaanektowanego Krymu; i drugi z asystentem Aksyonova, Michaiłem, oba datowane na 8 czerwca 2014 r. Słychać w nich Girkina proszącego o szeroką rosyjską pomoc w postaci czołgów, systemów przeciwlotniczych i obrony powietrznej z wyszkolonymi załogami, aby wytrzymać podczas bitwy pod Słowiańskem – pierwszej poważnej konfrontacji między wspieranymi przez Rosję separatystami a ukraińskimi siłami zbrojnymi w regionie Donbasu.

Fragmenty rozmów między Striełkowem i Aksyonovem oraz asystentem Aksyonova, jak pokazał JIT.

Girkina można łatwo rozpoznać na nagraniu, a to samo dotyczy Aksyonova, który ma bardzo charakterystyczny sposób mówienia. Tożsamość asystenta Aksjanowa nie została ujawniona, ale najprawdopodobniej dotyczyło to Michaiła Szeremeta, byłego szefa prorosyjskiej milicji \”samoobrony\” Krymu i bliskiego sojusznika Aksjanowa. W tym czasie był mianowanym przez Rosję pierwszym wiceprzewodniczącym Rady Ministrów Republiki Krymu. Nagrania Szeremeta ujawniają, że jego głos brzmi bardzo podobnie do Michaiła, którego słyszymy w przechwyconej rozmowie z Girkinem.

Siergiej Aksjanow (po lewej) i Michaił Szeremet podczas oficjalnego spotkania na anektowanym przez Rosję Krymie 7 czerwca 2016 r.

W odpowiedzi na swojej stronie VK Girkin po raz kolejny zaprzeczył, że separatyści mieli cokolwiek wspólnego ze zestrzeleniem MH17 i dodał, że nie odpowie na żadne pytania związane ze sprawą. Wydaje się, że jest to to samo stanowisko, co Dubinsky, który napisał 24 lipca 2015 r., że nie odpowiada na pytania związane ze zestrzeliłem samolotu. Ponieważ obaj mężczyźni nie mają problemu z omówieniem wszystkich swoich innych przygód wojskowych latem 2014 roku, ich milczenie na temat MH17 mogło być częścią skoordynowanej strategii. Niemniej jednak Girkin skomentował nagranie z Aksyonovem: ani nie potwierdził, ani nie zaprzeczył, że nagranie było prawdziwe, ale zwrócił uwagę, że prośba o pomoc wojskową nie dowodzi, że faktycznie otrzymał taką broń z Rosji.

Jednak 23 czerwca 2014 r., około dwa tygodnie po rozmowie między Aksjanowem a Girkinem, konwój wojskowy opuścił 53 Brygadę Rakiet Przeciwlotniczych Sił Zbrojnych Rosji i ruszył w kierunku granicy z Ukrainą, jak już ujawniliśmy w listopadzie 2014 r. W aktach oskarżenia zauważono, że \”ćwiczenia wojskowe\” odbyły się zgodnie z rozkazami podpisanymi już w dniach 19 i 21 czerwca 2014 r. Chociaż konwój został ogłoszony jako ćwiczenie wojskowe, zawierał sześć wyrzutni rakiet Buk, z których jedną był Buk 332 (wcześniej znany jako Buk 3×2) – broń, która przekroczyła granicę z Ukrainą w nocy 17 lipca 2014 r. i została użyta do zestrzelenia MH17 tego samego dnia. Przechwycone rozmowy wskazują, że załoga Buk również przybyła z Rosji, tak jak prosił O to Girkin.

JIT stwierdził, że Girkin częściej prosił o wsparcie wojskowe w rozmowach telefonicznych z ludźmi z Rosji w czerwcu i lipcu 2014 r. To samo dotyczy Aleksandra Borodaja, wówczas samozwańczego premiera DRL i bliskiego współpracownika Girkina, który również regularnie odwiedzał Moskwę w tym okresie. JIT wskazał również na konferencję prasową z 10 lipca 2014 r. zorganizowaną przez Girkina i Borodaja, na której ten ostatni został zapytany, kogo spotkał podczas niedawnej podróży do Moskwy, i odpowiedział:

\”Byłem tam na konsultacjach politycznych, które moim zdaniem poszły dość pomyślnie. Jeśli chodzi o ludzi, których spotkałem, na pewno tego nie ujawnię. Ta tajemnica, jeśli wolisz, należy do obszaru wywiadu wojskowego. Uważam jednak te konsultacje za bardzo udane i bardzo liczę na pomoc Federacji Rosyjskiej w najbliższej możliwej przyszłości.

Zrzut ekranu z wideo z konferencji prasowej z 10 lipca 2014 r. autorstwa Girkina i Borodaia

Co więcej, nowa przechwycona rozmowa upubliczniona przez JIT ujawnia, że dzień po konferencji prasowej Borodaj zadzwonił z Władisławem Surkowem, doradcą prezydenta Rosji Władimira Putina i rosyjskim przedstawicielem do porozumień o zawieszeniu broni w Mińsku. W tej przechwyconej rozmowie wydaje się jasne, że obaj dyskutowali o nadchodzącej pomocy wojskowej dla separatystów, która była wystarczająco duża, aby \”odwrócić falę\”. To ostatnie można interpretować jako nawiązanie do niedawnej utraty przez separatystów dużej części terytorium podczas bitwy pod Słowiańskem, która zakończyła się zaledwie tydzień wcześniej. Pełna transkrypcja jest następująca:

Surkov: Witam.
Borodai: Tak, Vladislav Yurevich, śmiało.
Surkov: Witam.
Borodai: Cześć, cześć, cześć? Dalej.
Surkov: O cześć, to ja.
Borodai: Tak, znałem cię.
Surkov: Więc odbyłem rozmowę z kolegami w domu, no wiesz, tymi, którzy są odpowiedzialni za całą tę historię wojskową.
Borodai: Uh-huh?
Surkov: I powiedzieli: \”Tak, jesteśmy na czasie ze wszystkim, nie martw się, jesteśmy świadomi\”, ale kroki, które odwrócą falę … Mówiłem już o tym wiele w tamtych czasach: \”… rozumiemy, przygotowujemy…\” Ale szczerze mówiąc, Sasha, nie mogę naprawdę ręczyć, że na tych odpowiedziach można polegać. Bo choć znam je wszystkie bardzo dobrze, to nie ma… zaufać im, czy coś przygotowują, czy nie.
Borodai: Tak, całkowicie to rozumiem. Udało nam się wytrzymać już tydzień – jest ciężko, ale możemy wytrzymać jeszcze trochę.
Surkov: Cóż, tak, Sasha, to jest o tym, co będziesz musiał spróbować zrobić.

Fragmenty rozmowy między Borodajem i Surkowem, jak pokazał JIT.

Dowody na zaangażowanie Surkowa w koordynację rosyjskiej pomocy wojskowej dla separatystów nie są zaskakujące (choć fakt, że JIT uzyskał przechwycenie rozmów z tak wysokim rangą rosyjskim urzędnikiem, jest nowy). W wywiadzie z 16 czerwca 2014 r. Borodaj stwierdził już: \”Znam i szanuję również od dawna asystenta prezydenta, Władisława Surkowa, który zawsze udziela Donieckiej Republice Ludowej poważnego wsparcia. Bez przesady Surkow jest naszym człowiekiem na Kremlu\”.

Kolejnym dowodem na koordynacyjną rolę Surkowa w sprawie rosyjskiego zaangażowania w wojnę w Donbasie są tzw. \”przecieki Surkowa\” – więcej niż gigabajt e-maili i innych dokumentów z biura Surkowa, które zostały uzyskane przez ukraińską grupę hakerską Cyberhunta w październiku 2016 roku. Na przykład jeden e-mail wysłany do Surkowa i innych w dniu 14 czerwca 2014 r. przez Denisa Puszkina, byłego przewodniczącego Rady Ludowej DRL, zawiera listę ofiar od 26 maja do 6 czerwca 2014 r., która zawiera nazwiska rosyjskich spadochroniarzy z miasta Psków. 76 Dywizja Powietrznodesantowa z Pskowa została odznaczona Orderem Suworowa przez Putina za nieokreślone zadania w sierpniu 2014 roku (nie jest to zaskakujące, ponieważ wcześniej udowodniliśmy, że tysiące rosyjskich żołnierzy uczestniczyło w operacjach bojowych na wschodzie Ukrainy w 2014 i 2015 roku i otrzymało medale za swoje działania). Inne ujawnione materiały, opublikowane przez InformNapalm,również szczegółowo opisują, w jaki sposób Surkow koordynował sprawy z głównymi przywódcami separatystów, pokazując zdjęcia Surkowa spotykającego dziesiątki (byłych) przywódców separatystycznych, w tym Borodaja i Siergieja Dubińskiego, podczas konferencji w Moskwie, która odbyła się 4 listopada 2016 r.

Po lewej: Przycięta wersja zdjęcia ze spotkania 4 listopada 2016 r. w Moskwie, pokazująca spotkanie Surkowa z Borodajem i wieloma innymi (byłymi) przywódcami separatystycznymi. Po prawej: Dubinsky podczas tego samego spotkania.

W aktach oskarżenia czytamy, że 14 lipca 2014 r., kilka dni po rozmowie między Borodajem a Surkowem, w mieście Krasnodon (obecnie Sorokine) w obwodzie ługańskim, w pobliżu granicy z Rosją, odbyło się spotkanie z udziałem Girkina i innych separatystycznych dowódców DRL i ŁLR, dotyczące ich dowództwa nad nowo utworzoną kwaterą główną w Krasnodonie. Podczas spotkania zawarto porozumienia w sprawie koordynacji operacji wojskowych milicji DRL i LNR oraz scentralizowanego dostarczania im sprzętu wojskowego z Federacji Rosyjskiej, co miało być zorganizowane przez nowo utworzoną kwaterę główną w Krasnodonie pod dowództwem osoby o znaku wywoławczym \”Delfin\” i jego zastępców, którzy używali znaków wywoławczych \”Dunai\” vel \”Orion\” i \”Elbrus\”.

Jeśli JIT ma bardziej obiektywne dowody na to, że to spotkanie miało miejsce, to dodałoby to do i tak już istotnych dowodów na to, że do lata 2014 roku większość pozornie niezależnego ruchu separatystycznego znajdowała się pod bezpośrednim dowództwem rosyjskich sił zbrojnych i rosyjskich służb wywiadowczych. Po tym, jak JIT opublikował wezwanie do świadków dotyczące tożsamości \”Delfina\” i \”Oriona\”, zidentyfikowaliśmy Delfina z wysokim stopniem pewności jako (emerytowanego) rosyjskiego generała pułkownika Nikołaja Tkaczewa i \”Oriona\” jako aktywnego rosyjskiego oficera GRU Olega Iwannikowa. Kiedy Girkin został zapytany o Delfina w wywiadzie z 5 listopada 2014 r. z kontrowersyjnym szwedzko-rosyjskim komentatorem Israelem Shamirem, odpowiedział:

\”Spotkałem go w Krasnodonie miesiąc przed moim wyjazdem. On, oczywiście, jest dobrym specjalistą wojskowym, ale całe jego doświadczenie wojskowe polega na dowodzeniu regularnymi oddziałami, gdzie jest dyscyplina, bezwarunkowa uległość. A tutaj jest wojna partyzancka, rozproszone jednostki. Robił wszystko, co mógł, ale nie był w stanie przejąć pełnego dowództwa. Był w stanie koordynować tylko między oddzielnymi jednostkami\”.

Po lewej: Zdjęcie Nikołaja Tkaczewa (rzekomo \”Delfin\”, po lewej) i innych urzędników wojskowych podczas spotkania z prezydentem Władimirem Putinem na Kremlu w 2007 roku. Po prawej: Zdjęcie oficera GRU Olega \”Oriona\” Iwannikowa.

Girkin odszedł z Donbasu po rezygnacji z funkcji ministra obrony DRL, czyli dokładnie miesiąc po spotkaniu, zgodnie z aktem oskarżenia. Pasuje to również do opisu, który pojawił się wraz z wywiadem najsłynniejszego pro-separatystycznego blogera \”Pułkownik Cassad\”, który również potwierdził rolę Delfina i utworzenie centrum dowodzenia w Krasnodonie:

\”Mogę wyjaśnić, że \”Delfin\” i \”Elbrus\” były zaangażowane w koordynację jednostek separatystycznych w LNR i częściowo w DRL. Jeden był w Krasnodonie, drugi w Ługańsku. To dowództwo koordynujące rozpoczęło otwartą pracę po wizycie Bezlera [tj. dowódcy separatystów Igora Bezlera] w Moskwie. O ile mi wiadomo, sam \”Delfin\” przyszedł w randze Kombriga \”na wakacje\”.

W aktach oskarżenia stwierdza się, że spotkanie w Krasnodonie doprowadziło do przybycia konwoju wojskowego z Rosji 15 lipca 2014 roku, który został sfilmowany przez wiele osób jadących z Ługańska do Doniecka. Konwój ten był eskortowany przez trzy pojazdy – szary SUV Rav4, zakamuflowany UAZ i ciemnoniebieski van Volkswagena – które również zostały sfilmowane i sfotografowane dwa dni później eskortując konwój Buk przez terytorium kontrolowane przez DNR. Naoczni świadkowie po raz pierwszy zauważyli konwój 15 lipca o 00:18, gdy jechał przez Krasnodon z kierunku Rosji. Jest to godne uwagi, ponieważ uważa się, że Buk został również przetransportowany przez granicę pod osłoną ciemności w nocy 17 lipca 2014 r. (zostało to już zgłoszone przez SBU dzień po zestrzeleniu, ale jest również powtarzane w aktach oskarżenia).

W aktach oskarżenia stwierdza się również, że o godzinie 11:24 17 lipca, gdy Buk był transportowany z Doniecka do Sniżnego, Dubinsky odbył rozmowę z innym członkiem DRL, w której wspomniał, że on i osoba o znaku wywoławczym Pervyy (\”Pierwszy\”) – którego SBU i JIT zidentyfikowali jako Girkin – \”rozmawiali z Moskwą i osiągnęli najwyższy poziom\” dzień wcześniej. Chociaż nie jest powiedziane, czego dotyczyła ta rozmowa, mogła ona dotyczyć przybycia Buku, co zwiększyłoby istniejące dowody na to, że zarówno Girkin, jak i Dubinsky byli zaangażowani w żądanie tego systemu broni od Rosji. W przechwyconej rozmowie od godziny 19:09 16 lipca słychać również, jak Dubinsky mówi \”Sanychowi\” – zidentyfikowanemu przez nas jako Aleksandr Semynov, zastępca dowódcy Brygady Wostok, który niedawno odpowiedział, podając w wątpliwość autentyczność przechwyceń telefonicznych – że ma nadzieję otrzymać rano wyrzutnię rakiet Buk, aby chronić swoje siły na linii frontu na południe od Snizhne.

Usunięcie wyrzutni rakiet Buk z powrotem do Rosji

Akty oskarżenia ujawniają również nowe szczegóły dotyczące usunięcia wyrzutni rakiet Buk z miejsca startu z powrotem do Federacji Rosyjskiej. W dokumentach SBU stwierdza się, że o godzinie 20:30 w dniu zestrzenia MH17 Girkin nakazał swojemu podwładnemu Dubinsky\’emu eskortować Buk wraz z dwoma pojazdami opancerzonymi BTR do granicy administracyjnej obwodu ługańskiego w celu jego późniejszej ewakuacji do Rosji (rozkaz ten został wydany niedługo po zachodzie słońca, a usunięcie Buk najprawdopodobniej miało nastąpić pod osłoną ciemności). Godzinę później (o 21:32) odbyła się wspomniana wcześniej rozmowa Charczenki z Gilazovem, w której Gilazov otrzymał rozkaz eskortowania jednego z operatorów Buk, który stracił kolegów, z nieokreślonego punktu kontrolnego do Snizhne. Akty oskarżenia wspominają o innej rozmowie z 22:35, w której Dubiński nakazuje swojemu podwładnemu Charczence przetransportować Buk na granicę obwodu ługańskiego i przekazać go osobom, które mają tam przybyć, aby go odebrać. Zaraz potem Charczenko polecił niezidentyfikowanemu podwładnemu (\”Osoba 9\” w aktach oskarżenia) wykonanie tego zadania.

Choć nie sprecyzowano, gdzie miało dojść do tego przeniesienia, to najprawdopodobniej dotyczyło ono podróży z Sniżnego (obwód doniecki) do Krasnego Łucza (obwód ługański) – miasta, które znajdowało się wówczas pod kontrolą tzw. kozackiej Gwardii Narodowej (dowodzonej przez Nikołaja Kozitsyna). Zgodnie z rekonstrukcją dokonaną przez JIT, Buk wrócił do Snizhne o własnych siłach, chociaż JIT nie sprecyzował wyraźnie, o której godzinie to się stało. W Sniżnie został przeładowany na naczo-ładowarkę niskopodwoziową Volvo i przetransportowany na wschód do obwodu ługańskiego. Po dotarciu do Krasnego Łuczu został przetransportowany przez Debalcewo i Ługańsk autostradą do granicy z Rosją, gdzie dotarł rano 18 lipca 2014 r.

Zrekonstruowana trasa, na której Usunięto Buk według JIT.

W Ługańsku Buk został sfilmowany we wczesnych godzinach porannych trzema zamiast czterema pociskami transportowanymi na szczycie naczo-ładowarki niskopodwoziowej, co ujawnia, że ludzie eskortujący wyrzutnię rakiet nie zdążyli ukrycia usunięcia przed opinią publiczną.

Nie wiadomo, gdzie stał Buk, zanim został przetransportowany z Sniżnego do obwodu ługańskiego, ale w naszej niedawnej publikacji dotyczącej aresztowania przez ukraińskich agentów bezpieczeństwa Władimira Cemacha, separatystycznego dowódcy obrony powietrznej ze Sniżnego, omówiliśmy, jaka mogła być rola Cemacha w tym okresie. W przypadkowym wyznaniu Cemach powiedział dziennikarzowi przed kamerą:\”Wyciągnąłem tego młodego faceta i ukryłem tego [Buka]. Pokażę wam nawet, gdzie wystartował i gdzie go podniosłem \”,co sugeruje, że był zaangażowany w ukrywanie wyrzutni rakiet Buk i co najmniej jednego z członków jej załogi po zestrzeleniu.

Przechwycone rozmowy między Dubinskym, Charczenko i Girkinem z następnego ranka ujawniają dalsze szczegóły dotyczące gorączkowego usuwania Buku do Rosji. O 7:41 rano lub 8:01 rano (podane czasy są sprzeczne) 18 lipca, Dubinsky zostaje poinformowany przez telefon przez Charczenkę, że Buk przybył do Rosji, ku uciesze Dubinsky\’ego, który nie miał pojęcia, gdzie znajduje się pojazd od poprzedniej nocy. Akty oskarżenia ujawniają, że wkrótce potem Dubinsky zadzwonił do Girkina i powiedział mu, że bojownik o znaku wywoławczym \”Bibliotekar\” (który był również zaangażowany w przybywający transport Buk) z powodzeniem sprowadził Buk do Federacji Rosyjskiej.

W aktach oskarżenia stwierdza się również, że \”Delfin\” i \”Orion\” osobiście nadzorowali całą ewakuację Buku i wydawali telefonicznie instrukcje osobom zaangażowanym w jego transport. Sugeruje to, że JIT uzyskał więcej dowodów na bezpośrednie zaangażowanie rosyjskiego państwa w całą operację.

Podsumowanie

Akty oskarżenia JIT i SBU potwierdzają tożsamość i rolę kluczowych bojowników, jak wcześniej zidentyfikował Bellingcat, w zakupie wyrzutni rakiet Buk od Rosji, jej transporcie na miejsce startu i repatriacji do Rosji po zbrodni.

Jednocześnie nowe dokumenty, a w szczególności długie dokumenty obciążające SBU, dostarczają dalszych informacji na temat sekwencji wydarzeń i podejmowania decyzji, które doprowadziły do tragedii 17 lipca 2014 r.

Dodatkowe dowody przedstawione podczas konferencji prasowej JIT rzucają również nowe światło na proces decyzyjny, który doprowadził do udostępnienia przez państwo rosyjskie broni do użytku we wschodniej Ukrainie. Co najważniejsze, JIT po raz pierwszy ujawnił dowody na to, że rosyjscy urzędnicy wysokiego szczebla, tacy jak doradca prezydenta Rosji Władisław Surkow i \”premier Krymu\” Siergiej Aksjanow, odegrali rolę w pozyskiwaniu rosyjskiej broni dla bojowników w okresie poprzedzającym zbrodnię. Takie dowody rodzą pytanie, czy lista oskarżonych osób zostanie rozszerzona o urzędników państwowych w oparciu o zasady odpowiedzialności karnej \”łańcucha dowodzenia\”. JIT pozostawił tę możliwość otwartą, stwierdzając, że lista obecnie oskarżonych osób nie jest wyczerpująca i że inni potencjalni podejrzani nie zostali ujawnieni ze względu na tajemnicę trwającego dochodzenia.

Warto zauważyć, że obecne akty oskarżenia nie odnoszą się do odpowiedzialności karnej za faktyczne działanie wyrzutni rakiet Buk. Biorąc pod uwagę, że ta wyrafinowana broń została zakupiona od 53 Brygady Rakiet Przeciwlotniczych armii rosyjskiej, a wstępne dowody sugerują, że została dostarczona wraz z zespołem z tej samej brygady, jest mało prawdopodobne, że JIT nie odniesie się do odpowiedzialności karnej załogi Buk w przyszłych aktach oskarżenia. Pominięcie rosyjskich oficerów wojskowych lub żołnierzy we wstępnych aktach oskarżenia może wskazywać albo na brak rozstrzygających dowodów na tożsamość faktycznego zespołu operacyjnego, albo na prawną kwalifikację czynu zabronionego. W szczególności, jeżeli ocenia się, że przestępstwo miało miejsce podczas konfliktu zbrojnego, którego stroną było państwo rosyjskie, odpowiedzialność karna nie może spoczywać na operatorach, ale na najwyższej pozycji łańcucha dowodzenia wojskowego, który zezwolił i / lub polecił użycie Buk. Ponowny apel o świadków, który JIT opublikował pod koniec konferencji prasowej, sugeruje, że to właśnie na wojskowym łańcuchu dowodzenia skupi się dochodzenie w pozostałych miesiącach przed rozpoczęciem postępowania sądowego w marcu 2020 r.

2021.

1. Animation: The weapon (Presentation JIT MH17 28-09-2016) – YouTube

3. MH17 Animation regarding the transport route and the launch site – YouTube

Part One: Using the video produced by the #MH17 Joint Investigation Team, here's info on route taken by the Russian army BUK launcher once in Ukraine & info proving launch site location. https://t.co/898AiUrMrF #Donbass #Donbas pic.twitter.com/1nex5Mn50G

— Glasnost Gone (@GlasnostGone) October 25, 2021

Part Two: Using the video produced by the #MH17 Joint Investigation Team, here's info on route taken by the Russian army BUK launcher once in Ukraine & info proving launch site location. https://t.co/tvZSe37mcD #Donbass #Donbas pic.twitter.com/veoBDKTQni

— Glasnost Gone (@GlasnostGone) October 25, 2021

Part Three: Using the video produced by the #MH17 Joint Investigation Team, here's info on route taken by the Russian army BUK launcher once in Ukraine & info proving launch site location. https://t.co/tvZSe37mcD #Donbass #Donbas pic.twitter.com/o1IDVuhtmZ

— Glasnost Gone (@GlasnostGone) October 25, 2021

Lastly, Part Four: Using video produced by #MH17 Joint Investigation Team, here's info on route taken by the Russian army BUK launcher once in Ukraine & info proving launch site location. Visit> https://t.co/tvZSe37mcD for more vids & evidence Russia downed MH17. #Donbass #Donbas pic.twitter.com/sIaTYxF1tH

— Glasnost Gone (@GlasnostGone) October 25, 2021

JIT: Flight MH17 was shot down by a BUK missile from a farmland near Pervomaiskyi | politie.nl

CZEŚĆ ICH PAMIĘCI.

Zdając sobie sprawę z ogromu przedstawionego śledczego materiału i używania fachowej terminologii w języku angielskim , dziękuję Państwu przede wszystkim za cierpliwość i uwagę.

Zapraszam Państwa na kolejny dokumentalno-śledczy blog z cyklu BIAŁY WYWIAD.

Świętowit.